Tagged definitions (8)
Showing 1-8 from 8

Βαρεμάρα που δεν πάει άλλο και που έχει σαν αποτέλεσμα το πήξιμο, την πηξομουνίαση, όταν δηλαδή έχει πήξει το μουνί μας.

Η έκφραση θέλει να ακούγεται ξενική (πχ όπως ακούγεται το κλάιν μάιν) και ταιριάζει ωραία με το λογοπαίγνιο μουν (μουνί) και moon (φεγγάρι).

Υπάρχει και το πυξλαμούν ή, όπως πρωτολανσαρίστηκε η έκφραση: Πυξ μουν λαξ, λογοπαίγνιο με το γκρουπάκι Πυξ Λαξ. Για όσους πήζουν ακούγοντάς τους, το λογοπαίγνιο είναι ακόμα πιο πετυχημένο.

Tον ήπιαμε: Πήραμε τον πούλο καθώς πίναμε φραπέ (μπορεί να συμβεί μόνο σε Έλληνες).

Πλανώμαι πλάνην οικτράν αλλά μυρίζει κιόλας!

Παράφραση του άρες, μάρες, κουκουνάρες. Η φράση χρησιμοποιείται κι αυτή για να δηλώσει ότι όσα ειπώθηκαν είναι ψευδή, παπαριές και τα συναφή, με την εξής διαφορά: ότι εδώ αναφέρεται μόνο σε όσους φουσκώνουν όσα λένε για τις κατακτήσεις τους στις γκόμενες.

Σημαίνει ότι οι επιδόσεις με μια γυναίκα στο κρεβάτι είναι εξαιρετικές.

Τροπή της φράσης πίστευε και μη ερεύνα, η οποία αποδίδεται σε θρησκείες, όπως ο Χριστιανισμός ή το Ισλάμ, αν και είναι μάλλον άγνωστης προέλευσης (δες) τ. ράδιο αρβύλα ένα πράμα. Την τροπή πάντως την έχει κάνει ο Τζίμης Πανούσης, αλλά μάλλον προϋπήρχε, καθώς τα λογοπαίγνια μεταξύ του πιστεύω και του πουστεύω είναι συνηθισμένα, βλ. αξιόπουστος, διαπουστευτήρια κ.ά.

Πρόκειται για πατερναλιστική πρωκτροπή να μην ψάχνουμε ξένους κώλους για να γίνουμε πούστηδες, αλλά να χρησιμοποιήσουμε τον δικό μας, υφιστάμενοι αδιαμαρτύρητα την οδύνjη μαζί με την όποια ηδονjή επέλθει ως κωλάντεραλ ντάματζ. Αποτελεί δηλαδή παρότρυνση τύπου σκάσε και κολύμπα, ενώ συνήθως στο λογοπαίγνιο διατηρείται η σημασία της πίστης σε έναν συστατικό μύθο ή ζωτικό ψεύδος που μας πουλάνε, το οποίο όμως έχει την ειδική παρενέργεια να αυξάνει την πουστοσύνη μας.

Έκφραζει, με τους ανάλογους χαρακτηρισμούς βέβαια, τα προσόντα μιας γυναίκας. Εμπνευσμένο από λαϊκο άσμα.

Η πονηρή αυτή παρομοίωση χρησιμοποιείται για γυναίκες που είναι χρόνια στο κουρμπέτι και υποδηλώνει τη συχνή πράξη στοματικού έρωτα. Με τον όρο «σπαθί» τονίζεται η μεγάλη διεισδυτικότητα του ανδρικού φαλλού στον στοματικό φάρυγγα.