Tagged definitions (5)
Showing 1-5 from 5

Στα καλιαρντά είναι το ξύλο, το ξυλίκι, το ταβερνόξυλο, ο δαρμός, ο ξυλοδαρμός. Μάλλον ηχομιμητικό.

Γερμανικές είναι οι σφαλιάρες που δίνουμε όχι με την παλάμη μας, αλλά με την αντίθετη πλευρά του χεριού μας. Οι ανάποδες δηλαδή. Προέρχεται πιθανόν από την τάση που είχαν οι Γερμανοί στην κατοχή να δίνουν τέτοιου είδους χαστούκια σε πιτσιρίκια, μιας και δεν πονάνε τόσο πολύ όσο οι κανονικές.

Extreme sport στο οποίο επιδίδονται κουκουλοφλώροι, μπαχαλάκηδες και λοιπές δυνάμεις του ανθού της ελληνικής νεολαίας. Συνίσταται στο να αναγκάσεις έναν μπάτσο να αναπηδήσει και να τρέξει, στην δε ιδεατή περίπτωση είναι η ρίψη του τσουμπά από υψηλό κτήριο, αλλά χωρίς σχοινί ασφαλείας.

Προφάνουσλυ, πρόκειται για λολοπαίγνιο με το ακραίο σπορ Bungee jumping, προσφιλές στις κουράδες.

Πάσα: Jeanoir.

Είδος βάναυσου (για το θύμα πάντα) «παιχνιδιού» στα γυμνάσια - λύκεια. Χρειαζόμαστε τουλάχιστον πέντε (5) άτομα. Ένα (1) θύμα και τουλάχιστον τέσσερις (4) δράστες. Οι δράστες πιάνουν το θύμα από τα χέρια και τα πόδια, βρίσκουν μια κολόνα και κοπανάνε τα περιουσιακά στοιχεία του θύματος με ανοιχτά τα πόδια. Τόσο απλά, τόσο γρήγορα, αλλά και τόσο οδυνηρά.

Οι σφαλιάρες, οι φάπες. Παλιά έκφραση, μάγκικη, που την χρησιμοποιούσε κατά κόρον ο μέγας Τσιφόρος.

Μία από τις κατώτερες μορφές ξύλου, καμμία σχέση με το κλωτσομπουνίδι, το βαράτε, το βρωμόξυλο, το σάτα κιούτα.

Με τις ψιλές δεν κάνεις γκάιντα κανέναν, αλλά του σπας τον τσαμπουκά και τον κάνεις ξεφτίλα στον περίγυρο για να μην παίρνουν θάρρητα κι άλλοι. Έχει δηλαδή μία δόση υποτίμησης προς τον αποδέκτη, εννοώντας ότι δεν είναι και για παραπάνω, είναι για μισό μπουκέτο το πολύ.

Α, οι ψιλές συνήθως πέφτουν.