Tagged definitions (5)
Showing 1-5 from 5

Το «μου» χρησιμοποιείται δόκιμα ως κτητική αντωνυμία συμπάθειας.

Στη (δια)λεκτική όμως πάλη σλανγκικών και μη φιλοφρονήσεων, χρησιμοποιείται δίκην προγαμιαίου σάλιου: συμβολικά, κάνουμε κάποιον δικό μας πριν τον κάνουμε δικό μας.

Ανήκει στο οπλοστάσιο πολλών ευπροσήγορων φυλών (βέλτσοι, νυφίτσες, κυρα-περμαθούλες, κ.α.) με σκοπό το με-το-γάντι άδειασμα των συνομιλητών τους.

Ασίστ: ο johnblack μου.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΧΙ ΨΟΦΟΦΟΡΙΕΣ [sic] - εάν θέλετε ψηφίστε στα σχόλια.

Σε ένα λιβάδι με φτέρες ήταν ένας κυνηγός και παραφύλαγε για κανα θήραμα. Σε αυτό το λιβάδι με φτέρες ζούσαν και λαγοί. Ως γνωστόν τα μηρυκαστικά αυτά έχουν φαγούρα και τρίβονται πάνω στις φτέρες. Τη μπανίζει ο κυνηγός τη φτέρη να κουνιέται και μπαμ και κάτω ο λαγουδάκος.

Προσοχή: δώσατε έμφαση στο ότι ο κυνηγός δεν είδε το λαγό, αλλά τα αποτελέσματα της βλακείας του λαγού που δεν πήγε στο πλησιέστερo καταφύγιο ζώων να τον ξύσουν... Kαι κάπως έτσι είναι στην ζωή μας.

Μπεεε τα προβατάκια και ο χασαπάκος κρύβει τον μπαλτά πίσω από την πλάτη του.

Από εκεί βγήκε η παροιμία και κανονικά είναι έτριβε και όχι κούναγε.

Από Δ.Π. και ΑΝ21.

Δεν πρόλαβα να βγάλω λέξη από το στόμα μου, ή να κάνω οτιδήποτε, επειδή κάποιος άλλος μονοπωλούσε την συζήτηση ή, γενικώς, τα 'κανε όλα μόνος του.

Παίζαμε στο ίδιο γήπεδο, σφύριξε η λήξη και την μπάλα στα πόδια μου δεν την είδα, την είχε ο άλλος, ο παράλλος, κάποιος, εγώ μια φορά δεν την είδα. Η μπάλα σε αυτό τον βαθύ στοχασμό είναι η μεταφορική έννοια που εκφράζει την σειρά στην συζήτηση, ή σε μια συνέχεια ενεργειών.

Αφορά συνήθως διαλόγους, συνομιλίες κ.λπ. μεταξύ δύο ή περισσότερων προσώπων. Παίζει ιδιαίτερα άμα σου κάτσει συζήτηση με άτομα που διακόπτουν τον εαυτό τους, μπουρμπούραγες και γλωσσοκοπάνες.

Και καλά άμα τον ξέρεις τον άλλο, κολλητός κιέτσ', είσαι προετοιμασμένος αρμοδίως κι όταν τον πιάνει η μαλακία, του παίρνεις την μπάλα από τα πόδια θρασύτατα τ. «πάλι μονότερμα θα με πας ρε, κάτσε να σου πω εγώ και μου λες». Αν δεν τον ξέρεις και σου βρεθεί σε παρέα απρόοπτα την έκατσες, αφενός γιατί σε πιάνει απροετοίμαστο, αφεδύο γιατί τί να του πεις τώρα ξένου ανθρώπα, τόνε ντρέπεσαι και την τρως...

Όταν αφορά ενέργειες, συχνά δεν είναι και χάλια να μην παίρνεις πάσα, μπορείς να ξαπλώσεις κάτω από το πεύκο παίζοντας την φλογέρα σου, όσο ο άλλος κάνει τα πάντα για πάρτη σου κι όταν ολοκληρώσει, να σηκωθείς, να τινάξεις τις πευκοβελόνες και να τον ευχαριστήσεις που σε βοήθησε.

Πάσα: acg από το ΔΠ.

Όταν οι κότες έχουν γεννητούρια, κακαρίζουν για να διαλαλήσουν τη χαρά της δημιουργίας τους, για το καινούριο αυγό που κατάφεραν να φέρουν στον κόσμο. Χαίρονται γιατί κατόρθωσαν να πιάσουν, το στόχο του ημερήσιου πρότζεκτ τους.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο ντόρος (κακάρισμα), είναι ένδειξη δημιουργίας ενός σημαντικού γεγονότος (γέννηση αυγού).

Ερχόμαστε τώρα στην ερμηνεία της ατάκας του συγκεκριμένου λήμματος, όπου ο ποιητής μολογάει, πως: αντίθετα με τα παραπάνω, αλλού γίνεται ο ντόρος κι ο θόρυβος (κακάρισμα) κι αλλού γίνεται το σημαντικό γεγονός (αυγό).

Ορισμένες κλασσικές περιπτώσεις που μπορεί να συμβαίνει αυτό, παρουσιάζονται παρακάτω:

1) Κάποιοι που είναι αμέτοχοι σε ένα τομέα, ή κάποιοι που ασχολούνται με επουσιώδη θέματα του τομέα αυτού, κάνουν την τρίχα τριχιά, κάνοντας τον...ντόρο, ενώ αυτοί που ασχολούνται με τα ουσιώδη, λειτουργούν αθόρυβα. (βλ. παρ. 1).

2) Κάποιοι κάνουν ντόρο για επουσιώδη πράγματα, ενώ στα μουλωχτά κάνουν τα ουσιώδη. (βλ.παρ.2).

3) Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις του λόγου (γραπτού και προφορικού), που επιχειρείται γεφύρωμα διαφορετικών περιπτώσεων.

Στα καθ' ημάς (σλανγκικός μικρόκοσμος), ο όρος, θα μπορούσε να χρησιμεύσει κατά το πέρασμα από την κλασσική, στη σλανγκική σημασία ενός λήμματος. (κάτι που προσωπικά χρησιμοποιώ σε διάφορα λήμματα). Να πως γίνεται αυτό:

Ξεκινάμε πολλές φορές να αναλύουμε ένα θέμα και στην πορεία εμφανίζουμε κάποιο στοιχείο (το στοιχείο του ντόρου), που θυμίζει μια συγκεκριμένη πιθανή κατεύθυνση της ροής του λόγου. Τότε μέσω χρήσης του συγκεκριμένου όρου, προσπερνάμε το παραπλανητικό στοιχείο (το στοιχείο του ντόρου) και πάμε επεξηγηματικά προς την ουσία, προς το σημαντικό δηλαδή στοιχείο της περίπτωσης μας. (βλ. παρ. 3).

Συναφής έκφραση: Αλλού το όνειρο κι αλλού το θάμα.

Τις ευχαριστίες μου στην κοντέσα Βαλέραινα.

Επειδή η έκφραση πάρε τα αρχίδια μου είναι αμφίσημη και μπορεί να παρεξηγηθεί ως επιτακτικό κάλεσμα για ευνουχισμό, πολλοί προκρίνουν το σερβίρισμα γλαρόσουπας.

Το μυστικό της γλαρόσουπας έγκειται στην παρουσίαση: «θα σερβίρουμε γλαρόσουπα εντός ολίγου» ή «μη φας έχουμε γλάρο» ή και ακόμα το τιραμισουρεαλιστικό «μη φας και έχουμε γλαρόσουπα και μπούτι από ελικόπτερο».

Τα συμφραζόμενα της γλαρόσουπας έχουν επαρκώς αναλυθεί, συνεπώς θα επικεντρωθούμε σε ιστορική αναδρομή του γλάρου ως έδεσμα και θα προτείνουμε νέο σλανγκολειτουργικό τρόπο σερβιρίσματος.

Ιστορική αναδρομή

Η σχέση κυνηγού - θηράματος μεταξύ ανθρώπου και γλάρου χάνεται στην προϊστορία (Fisher and Lockley, 1989). Πολλά ευρήματα τεκμηριώνουν την κατανάλωση γλάρων από την εποχή των παγετώνων. Κατά τον μεσαίωνα, ο γλάρος αναδείχτηκε σε είδος πρώτης ανάγκης για τους παράκτιους πληθυσμούς της Βρετανίας, όπου θεωρείται νοστιμότατο έδεσμα μέχρι και σήμερα. Στις δε Εβρίδες της Σκωτίας, ο γλάρος είναι το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο έδεσμα, ενώ οι απηυδισμένοι από το πολύ αρνί Νεοζηλανδοί το θεωρούν πρώτης τάξεως μεζεκλίκι. Περισσότερες πληροφοριές εδώ.

Οι κλασσικές συνταγές περιλαμβάνουν γλαρόπιτα, γλάρο μαριναρισμένο με μέντα, καπνιστό γλάρο σουφλέ. Οι σεφ της nouvelle cuisine μπόλιασαν την παράδοση με καινοτόμες ιδέες παράγοντας πιάτα όπως γλάρο με πιπερόριζα, γλάρο Veronique και mille-feuilles από mousse γλάρου. Περί ορέξεως... τζιτζίκια γιαχνί!

Νέος τρόπος σερβιρίσματος

Τα αρχίδια των παροικούντων σε διαδικτυακές κοινότητες έχουν πλειστάκις ζαλιστεί από εκνευριστικά και επίμονα τρολ. Πολλοί χάνουν το παιχνίδι απευθύνοντάς τους τον λόγο, με αποτέλεσμα οι τρολεατζήδες να θεριεύουν. Πρώτη γραμμή αμύνης μέχρι πρόσφατα εθεωρείτο το «don’t feed the trolls» (το καθ’ ημάς «να ταΐζετε τους καβουροσλανγκόσαυρους, όχι τα τρολ»). Η αιχμή του δόρατος στην αντιμετώπιση των τρολ πλέον έχει στραφεί αλλού: ταΐστε τα τρολ, αλλά με συνταγές μαγειρικής! Κάθε φορά που κάποιο τρολ γράφει μαλακίες, η γιαλομικά ενδεδειγμένη γιατρειά είναι η ανάρτηση συνταγών, πράγμα που αφενός μεν προάγει την γευσιγνωσία αφεδύο δε ξενερώνει τα τρολ σε σημείο που αναζητούν θύματα αλλού. Και ποια καλύτερη προσέγγιση, σημειολογικά, από την ανάρτηση συνταγών γλαρούσουπας!