Παραφρασμένο το γνωστό σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», σύνθημα που ακούγεται σε συγκεντρώσεις ορισμένων κομμάτων, σε πορείες εργατικών σωματείων κλπ. Το σύνθημα αυτό υποδηλώνει πως, ανεξαρτήτως της νομοθεσίας που ψηφίζεται από την κουστωδία των λαμογιών του κοινοβουλίου (με στόχο να εξυπηρετηθούν τα ντόπια και ξένα συμφέροντα), ο νόμος είναι αυτό που επιζητεί η πλέμπα. Είναι όμως, γνωστό τοις πάσι, πως δεν παίζουν έτσι τα πράγματα. Το φωνάζουν όμως οι συνδικαλισταράδες, μπας και το πιστέψουν τα πλήθη.

Οι συνδικαλισταράδες χειραγωγούν τις μάζες μέσω των υποτιθέμενων διεκδικήσεων. Επιζητούν τις πορείες μπας και καταφέρουν να γίνουν βολευτές και έτσι να μπουν κι αυτοί στη λαμογιοοικογένεια της συλλογικής μάσας. Το σύστημα βέβαια, δεν έχει πρόβλημα από τέτοιες ελέγξιμες καταστάσεις. Τουναντίον ο κόσμος παραμυθιάζεται, εκτονώνεται, τσιμπάει «λίγο παραπάνω» ψιλικό οξύ (που νομίζει ότι κέρδισε μέσω των διεκδικήσεων), ενώ στην ουσία αυτό ήταν προαποφασισμένο να τους δοθεί μετά τις πορείες.

Το λήμμα ενώ παραπέμπει στο όνομα του μεγάλου φιλοσόφου, εντούτοις, αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.
Το λήμμα αναφέρεται στο μεγαλολαμόγιο Σωκράτη Κόκκαλη και εκφράζει τη στυγνή διαπίστωση της παρείσφρησης του συγκεκριμένου κυρίου στα θέματα που αφορούν τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, ώστε να στηριχθούν τα συμφέροντά του.

Αυτό το σύνθημα βγήκε από δυσαρεστημένους οπαδούς κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων, βλέποντας τον Ολυμπιακό στην κορυφή του ποδοσφαίρου. Ωστόσο όμως, σε άλλες δραστηριότητες, βλέπουμε να δραστηριοποιούνται κι άλλα μεγαλολαμόγια (Πατέρας, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, Λαμπράκης, κλπ). Στην τελική, τα διάφορα μεγαλολαμόγια μοιράζουν τις διάφορες μπίζνες μεταξύ τους. Στην προσπάθεια προώθησης των συμφερόντων τους, αξιοποιούν τη δύναμη των καναλιών στα οποία είναι στις περισσότερες φορές μεγαλομέτοχοι (όσοι δεν είναι, έχουν τα κατάλληλα κονέ).
Την προσπάθεια αυτή επιτυγχάνουν μέσω της αρωγής των δημοσιοκάφρων. Δυστυχώς λοιπόν, νόμος είναι το δίκιο των απανταχού οικονομικά ισχυρών (είτε μιλάμε για ντόπια είτε για ξένα λαμόγια). Τελικά οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα τα λαμόγια μένουν.

  1. «Νόμος είναι το Δίκιο του Σωκράτη
    «Μάζεψέ τα, πάρε δρόμο και τράβα στο καλό...», θα μπορούσε να είναι σλόγκαν καριέρας όλων των προπονητών. Κρεμασμένο, μάλιστα, σε πανό στην είσοδο των αποδυτηρίων.»

  2. (Από εδώ)
    Μα είναι ταυτοχρόνως προπονητής, Πρόεδρος, Διαιτητής, Αθλητικός Δικαστής κλπ κλπ (αναφέρεται στον Κόκκαλη).
    - Για όσους δεν κατάλαβαν: νόμος είναι το δίκιο του Σωκράτη.

Βλέπε και Κοκκαλιστάν.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Η λιγούρα για ευρωπαϊκά κονδύλια. Παράγεται από το «λόρδα» και τον πολιτικό Jacques Delors, γνωστό για την διοχέτευση των ομώνυμων «πακέτων Ντελόρ». Το φαινόμενο ήταν παλιότερο κυρίως στην Ελλάδα, γιατί τώρα με την κρίση είναι σκούρα τα πράγματα. Αλλά σαν νοοτροπία, αίσθημα, αλλά και πρακτική ακόμη, παραμένει.

Η σλανγκενεργός έκφραση χρησιμοποιήθηκε και ως τίτλος επιθεώρησης.

Ορθογραφική παρατήρηση (αφιερωμένη στον Πάνο Β'): Ίσως το «λόρδα» προέρχεται ετυμολογικά από το «λωρίδα», που σημαίνει την ταινία, το παράσιτο των εντέρων. Γι' αυτό λέμε και «με κόβει λόρδα». Οπότε σε αυτήν την περίπτωση, που είναι πάντως αβέβαιη, η σωστή ορθογραφία θα ήταν «λώρδα» και «ντελώρδα».

- Τι έγινε με όλες αυτές τις νέες χώρες, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, κτλ, τις έκοψε κι αυτές ντελόρδα;
- Εμ! Εκεί που είναι ήμασταν, κι εδώ που είμαστε θά 'ρθουν.
- Όχι ακριβώς! Είναι δύσκολες οι συνθήκες τώρα Μήτσο! Κι εμάς μας ένοιαξε μόνο πώς να καλμάσουμε την ντελόρδα μας, δεν κοιτάξαμε να αναβαθμίσουμε μακροπρόθεσμα την οικονομία μας...

Jacques Delors (από Hank, 10/01/09)(από Khan, 25/12/14)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified