Tagged definitions (4)
Showing 1-4 from 4

Με πρότυπο τον γερμανοτσολιά σχηματίζονται λέξεις με δεύτερο συστατικό την λέξη τσολιάς, οι οποίες σημαίνουν ότι κάποιος είναι οιονεί δοσίλογος, τσολάκογλου ένα πράμα, ή, έστω, ότι πρακτορεύει τα συμφέροντα μιας ξένης δύναμης και προδίδει το έθνος. Το πρώτο συστατικό αυτών των λέξεων δηλώνει σε ποιον προδίδει ο προδότης.

Χρησιμοποιείται και στον αθλητισμό για να δηλώσει μικρές ομάδες που υποτίθεται ότι χάνουν επίτηδες για να ωφεληθούν μεγαλύτερες ομάδες, στις οποίες είναι υποτελείς. Υπάρχουν επίσης και τσολιάδες που δεν είναι πουλημένοι σε έθνη-κράτη, αλλά σε άλλου τύπου εξουσιαστικές δυνάμεις, είτε του εξωτερικού, είτε και του εσωτερικού.

Παραθέτω και την συχνότητα χτυπημάτων στον γούγλη, σήμερα 21/4/2012 (διπλή επέτειο της 21.4.1941 και 1967) ως ένα τελείως σχετικό στατιστικό στοιχείο.

- αγγλοτσολιάς : 176
- αθηνοτσολιάς : 1
- αλβανοτσολιάς : 5
- αμερικανοτσολιάς (άκα ΗΠΑνθρωπος) : 4240
- αριστεροτσολιάς : 3
- βαζελοτσολιάς : 2
- βουλγαροτσολιάς : 1 - γαλλοτσολιάς : 1
- γαυροτσολιάς : 36
- γερμανοτσολιάς : 98300
- γιωργοτσολιάς : 4
- δεξιοτσολιάς : 1
- εβραιοτσολιάς : 43
- ελβετοτσολιάς (περισσότερο γνωστός ως ελβετόψυχος) : 1
- ισπανοτσολιάς : 0, βλ. σπανιώλης
- ιταλοτσολιάς : 3
- κινεζοτσολιάς : 7
- νατοτσολιάς : 1
- πασοκοτσολιάς : 7
- ρωσσοτσολιάς : 4
- σουηδοτσολιάς : 3
- τουρκοτσολιάς : 462
- τραπεζοτσολιάς : 74

Άλλοι τσολιάδες ουχί δοσίλογοι: βλαχοτσολιάς, παπαροτσολιάς, σαρματσολιάς. Ο αλβανοτσολιάς μπορεί να είναι είτε ο εξυπηρετών τους Αλβανούς, είτε ο αλβανικής καταγωγής ψευτο-Έλληνας μη δοσίλογος τουναντίον εθνικά υπερήφανος.

Το Ελληναριό, αγλάισμα λεξιπλασίας μίας πλειάδας λέξεων παρεμφερούς κατηγοριοποίησης (αληταριό, πουσταριό, πουταναριό, καραπουτσαριό, κτλ) περιγράφει ένα σύνολο ετερόκλητων στοιχείων, τα οποία εν προκειμένω αυτοπροσδιορίζονται ως γνήσιοι Έλληνες, πατριώτες και σωτήρες του έθνους. Η ανωτερότητα του έθνους και η αδικία που αντιμετωπίζει είναι τα βασικά σπέρματα στην ιδεολογία του Ελληναριού.

Το Ελληναριό υιοθετεί μία επιλεκτική και ψευδοεπιστημονική προσέγγιση, αποκλειστικά για θέματα εθνικού ενδιαφέροντος, με στόχο να αποδείξει την ανωτερότητα της φυλής και του έθνους. Διαβάζει βιβλία που πωλούνται σε συσκευασία ντουζίνας τηλεοπτικά σε εκπομπές που ο τηλεπατριώτης αλυχτάει και ωρύεται και μπορεί να έχει άποψη περί παντός επιστητού.

Αποφασιστική στιγμή στην εξέλιξη του Ελληναριού ήταν η δεκαετία του '80. Χαρακτηριστική στιγμή ήταν το γεύμα στο εστιατόριο νησιού ή παραθαλάσσιου θέρετρου, όπου παρατηρώντας την αλλοδαπή οικογένεια βορειοευρωπαίων που έτρωγε σαλάτα σχολίαζε την τσιγκουνιά τους, προσθέτοντας στους συμπαριστάμενους ότι «όταν αυτοί ήταν στα δέντρα, εμείς χτίζαμε Παρθενώνες ».

Η κατάληξη -ιάδα (και όχι απλώς -αδα) τείνει να γίνει συνήθης κατάληξη της γαμοσλανγκοτέτοιας. Προκύπτει από την Ιλιάδα του Ομήρου (ενδεχομένως και από άλλα αφηγήματα λ.χ. Αλεξιάδα και ό,τι) και σημαίνει: α) μια υπερβολή στην ενασχόλησή μας με ένα δημόσιο πρόσωπο, η οποία αποπροσανατολίζει από άλλα σημαντικότερα θέματα, (λ.χ. Ζαχοπουλιάδα, Τζουλιάδα) β) την ικανότητα κάποιου να παράγει ευφάνταστους και σουρεαλιστικούς μύθους με στοιχεία υπερβολής τ. το γάμησε και ψόφησε (λ.χ. φωσκολιάδα). Συχνά και τα δύο, ενώ αποφασιστικής σημασίας είναι να έχει λάβει η -ιάδα τις διαστάσεις επικίλας (λ.χ.Γκουσγκουνιάδα).

Ως λιακοπουλιάδα εννοούμε τα λιακούρεια έπη που ραψωδεί ο Δημοσθένης Λιακόπουλος, άκα Λιακό, άκα πουτινιάρης, τα οποία αφορούν στην ανωτερότητα των Ελλήνων και το πώς οι Έλληνες έχουν σχέση με ο,τιδήποτε καλό υπάρχει στον πλανήτη, αλλά και στο Σύμπαν. Βλ. απόγονος των Αφελίμ, το Σακέτο σε πακέτο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο george που έβαλε το λήμμα στο Δημόσιο Πρόχειρο, το καταχώρισε ως λασκοπουλιάδα. Για το τελευταίο αυτό δεν βρήκα διαδιχτυακά ευρήματα, όπως για την λιακοπουλιάδα που δίνει πολλά, ωστόσο είναι ενδιαφέρον ότι έχουν συναιρεθεί δύο μορφές, ο Λιακόπουλος και ο αείμνηστος Λάσκος σε έναν, τον Λασκόπουλο. Οπότε, αντιστοίχως, η λασκοπουλιάδα αποτελεί μια επική αφήγηση που συνδυάζει στοιχεία, όπως οι εξωγήινοι, το ξανθόν γένος και ο Πούτιν, οι μύθοι της αρχαίας Ελλάδας, και η Βίβλος, οι γεροντάδες κ.τ.ό. του Λιακόπουλου, με (πα)παρετυμολογίες, πορτοκαλισμούς, αριθμητικές τ. τυχαίο; δε νομίζω και αμπελοφιλοσοφίες τ. Λάσκου.

Η έκφραση λιακοπουλιάδα χρησιμοποιείται συχνά όταν θέλουμε να επαναφέρουμε στην τάξη συνομιλητή μας που παραστράτισε κάποια κλικ ή και κανά τακ προς θεωρίες συνωμοσίας ή άλλες ευφάνταστες διηγήσεις, οπότε του λέμε κάτι του στυλ «έλα, άσε την λιακοπουλιάδα» ή «λιακοπουλιάδα τό 'κανες» κατά το λύσσα το έκανες.

Η «ποδοσφαιρική ομάδα» - δηλαδή το group - των εθνικοφασίστων.