Tagged definitions (49)
Showing 1-10 from 49

Φλάρος είναι ο φραγκόπαπας. Την λέξη «γαμόφλαρος», αυτός που γαμεί τον φλάρο, ο Έλληνας την χρησιμοποιεί σαν κλητική προσφώνηση αντί για το «παλικαρά μου, λεβέντη μου».

Στο Βυζάντιο ο κλήρος ήταν και κράτος και διοίκηση. Από το πρώτο σχίσμα επί Φωτίου και ύστερα ολόκληρη η ιστορία του Βυζαντίου κλείνεται σε μια λέξη: στο αποτροπιαστικό και δυσώδες Filioque (και του Υιού). Στα χρόνια της Άλωσης το πράγμα είχε καταντήσει εκεί, που ο εχθρός του κράτους πια δεν ήταν ο σουλτάνος, αλλά ο πάπας.

Σκωπτικός χαρακτηρισμός για πολύ ψηλή γυναίκα (πάνω από 1.80)

Το "νέπρε-νέπε-νε" (αρσενικό) είναι στην ποντιακή διάλεκτο το "ωρέ, μωρέ, βρε, ρε" που χρησιμοποιούμε στην κοινή ελληνική.

Ενώ το "νέτση" (θηλυκό), είναι το αντίστοιχο "ωρή, μωρή, μαρή, καλέ".

Κλητικές προσφωνήσεις που χρησιμοποιούνται αρκετά συχνά από τους Πόντιους ακόμα και σήμερα.

Λέξη σύνθετη από το καυλέας+λέοντας. Φιλοφρόνηση που σκοπό έχει να αναδείξει την ρώμη, το πόσο γαμάτος και γενικά την εκτίμηση στο πρόσωπο αυτού που απευθύνεται. Ανώτερο του καυλέα/καβλέα. Βλέπε και καυλέας, καβλέας.

Μία μεταφυσική οντότητα με σαφή κλίση στον προγραμματισμό λογισμικού. Συνηθίζει να επαναλαμβάνει τις ίδιες ερωτήσεις, όσες φορές κι αν απαντηθούν, με αποτέλεσμα να υποπίπτει πάντα στα ίδια λάθη. Έχει παρατηρηθεί πανομοιότυπη συμπεριφορά σε πολλούς νέους προγραμματιστές, οδηγώντας την επιστημονική και θρησκευτική κοινότητα στο συμπέρασμα πως πρόκειται για την ίδια οντότητα, η οποία έχει καταφέρει με κάποιον άγνωστο, μέχρι την στιγμή τούτης της συγγραφής, τρόπο να δημιουργήσει ενδεχομένως άπειρες εκφάνσεις της, πολλές φορές κατ' απαίτηση, δημιουργώντας έτσι ολόκληρους στρατούς από τζούνι-ο-ρα, έτοιμους να προγραμματίσουν κάκιστα το όποιο λογισμικό.

Στο ΠΝ (που θέλει υπομονή) υπόλογος σε κάποιον για κάτι (υπόλογος ασυρμάτου, υπόλογος μηχανής, υπόλογος ΗΝ/ΣΝ και άλλα πολλά) λίγο πολύ είναι οποιοσδήποτε υπαξιωματικός από κελευστή και πάνω, καθώς και οι ανθύπες. Έτσι, η λέξη χάνει λίγο πολύ το νόημά της, αφού οι μεν ναυτοδίοποι καλούν τους κελευστές υπολόγους, οι τελευταίοι τους επικελευστές και πάει λέγοντας. Τυπικά, οι ανώτεροι ανθυπασπιστές και αρχικελευστές συνήθως είναι υπόλογοι και οι επικελευστές και κελευστές βοηθοί υπολόγων, αλλά και αυτό παίζει από υπηρεσία σε υπηρεσία.

Έτσι, με το πολύ το κυρελέισιον (και ό,τι τελειώνει σε έισιον), ο υπόλογος αντικαθιστά, κατά περίπτωση, άλλες κλασικές προσφωνήσεις, όπως μαλάκας, μάγκας, κ.α. Ενίοτε λέγεται και περιπαικτικά από ανώτερο (συνήθως ανθυπασπιστή) σε κατώτερο (κελευστή, δίοπο, ναύτη).

Επίσης

Το καρντάσι, ο αδερφός, ο μπρο, το σκληροπυρηνικό αλάνι που μπορείς να εμπιστεύεσαι σε κάθε μανούρα. Η ρίζα είναι ρωσική, επηρεασμένη από την τραχιά κουλτούρα της στεπας, και παραπέμπει στην σκληρότητα και τη βαρβατίλα που χαρακτηρίζει τη φιλία ανάμεσα σε δύο μπρατάνια.

Επιτυγχάνω με τρομερό και επίδοξο τρόπο τον στόχο μου, σαν να κατουράω - αλλά με στύλ - και αναφωνώ την παραπάνω φράση για δώσω έμφαση στην επιτυχία μου.

Γνωρίζω κάτι πάρα πολύ καλά (κάποια τέχνη, κάποιο άθλημα κλπ) και δε χάνω την ευκαιρία να το αποδεικνύω.

Συνηθίζεται να συνοδεύεται από άλλες λέξεις όπως χρονικά επιρρήματα ως επί το πλείστον.

"Ζαφείρη" αποκαλούμε τα άτομα που είναι παλαβιάρικα. Επίσης, χρησιμοποιείται και σαν προσφώνηση όταν θες να φωνάξεις κάποιον και δεν θυμάσαι το όνομα του.

Ιστορικά: Ο Ζαφείρης ήταν υπαρκτό πρόσωπο σε μια τσόντα με ένα γιατρό και κορίτσια του βόλεϊ.

προσφώνηση για κάτι που είναι πολύ χαριτωμένο.