(I don't speak Great Britain)

Η έκφραση έχει προέλθει από τα εις την Μεγάλην Βρετανίαν εκπαιδευόμενα των Ελλήνων τέκνα. Xρησιμοποιήθηκε από τα εν λόγω τέκνα όταν δεν ήθελαν να εμπλακούν σε συζήτηση με ιθαγενή της φιλοξενούσας χώρας η οποία συζήτηση γνώριζαν ότι δεν θα είχε αίσιο τέλος για τον εαυτό τους. Εικάζεται ότι η πρώτη χρήση της φράσης έγινε από φοιτητή ο οποίος δέχθηκε στο σπίτι του επίσκεψη αστυνομικού που ήθελε να εξετάσει αν ο εν λόγω φοιτητής είχε νόμιμη συνδρομή στην καλωδιακή τηλεόραση. Και εξηγώ:

Στην Γηραιά Αλβιώνα το σύνολο των τηλεοπτικών καναλιών παρέχεται μέσω καλωδιακής σύνδεσης (με ορισμένα κανάλια να έχουν ελεύθερο σήμα και άλλα κωδικοποιημένο). Η συνδρομή στο βασικό πακέτο της καλωδιακής γίνεται με την αγορά τηλεοπτικού δέκτη. Σε περίπτωση δε που έχεις ήδη τηλεοπτικό δέκτη πρέπει να δηλώσεις ότι έχεις τηλεόραση για να πληρώσεις την βασική συνδρομή. Οι Ελληνάρες φοιτητές όμως θεώρησαν ότι, εφόσον τα βασικά κανάλια παρέχονται με ελεύθερο σήμα, δεν υπάρχει λόγος να δηλώσουν τις τηλεοράσεις τους και άρα να πληρώσουν συνδρομή. Έλα όμως που κάπου την πιάσανε την ιστορία οι Άγγλοι και βγήκαν στην παγανιά με ραδιογωνιόμετρα (ναι όπως κάνανε οι ναζί στην Κατοχή για να βρουν τα ραδιόφωνα). Μια μέρα λοιπόν, κατά την έρευνά τους σταματήσαν μπροστά από το σπίτι ενός Έλληνα φοιτητή, καθώς είχαν σήμα ότι μέσα υπήρχε τηλεόραση και ήθελαν να ελέγξουν το νόμιμο της υπόθεσης. Όταν βγήκε στην πόρτα ο Ελληνάρας, οι Άγγλοι του είπαν κάτι στο «Good morning sir, we would like to ask you some questions about your TV set». Ο υποψιασμένος Ελληνάρας, αφού τους κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα με αποχαυνωμένο βλέμμα, απάντησε με εξωφρενική προφορά “Aι ντοντ σπικ γκρειτ μπριταν”. Η εξέλιξη της υπόθεσης ανήκει στο μύθο. Κατά μία άποψη οι Άγγλοι αστυνομικοί τον ευχαρίστησαν και φύγανε, κατά μία άλλη τον μπουζουριάσανε.

Από τότε, λέμε τώρα, η έκφραση άρχισε να χρησιμοποιείται από άλλους Έλληνες φοιτητές για παρόμοιες καταστάσεις στην Αγγλία. Έγινε όμως και εισαγωγή της το επόμενο καλοκαίρι στη Ελλάδα και άρχισε να χρησιμοποιείται με σλανγκ χαρακτήρα σε περιπτώσεις που, ενώ γνωρίζουμε ένα θέμα και έχουμε πληροφορίες, δεν θέλουμε να μιλήσουμε για το θέμα αυτό.

Η χρήση της φράσης μπορεί να υποδηλώνει:

α. είτε την πραγματική άρνησή μας να μιλήσουμε για ένα θέμα που γνωρίζουμε, γιατί δεν μας συμφέρει να μιλήσουμε (ή λόγω όρκου εμπιστευτικότητας που έχουμε δώσει σε άλλον), βλέπε Παράδειγμα 1
β. την επιθυμίας μας να λάβουμε αντάλλαγμα για τις πληροφορίες που θα δώσουμε σε περίπτωση που θα σπάσουμε τον όρκο σιωπής (ρουφιανόβγαλμα), βλέπε Παράδειγμα 2.

Η διαφοροποίηση μεταξύ περίπτωσης α και β, δέον να γίνεται, δε, με την χρήση διαφορετικής προφοράς κατά την εκφώνηση της έκφρασης. Στην περίπτωση α προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε πραγματική Οξφορδιανή προφορά, ενώ στην περίπτωση β την πιο βαριά Ελληνική προφορά των Αγγλικών που μπορούμε να έχουμε.

  1. - Τι γίνεται τελικά με την θέση του Προέδρου; Ποίος θα την πάρει τώρα που φεύγει ο δεινόσαυρος;
    - I don't speak Great Britain
    - Κατάλαβα, ξέρεις αλλά δεν θέλεις να πεις.

  2. - Τι έγινε ρε Γιάννη χθες; Ο Τάκης έπιασε λέει την Μαρία στα πράσα. Τι ξέρεις;
    - Αι ντοντ σπικ γκρειτ μπριταν καλή μου Λίλιαν.
    - Κατάλαβα, τι θες για να πεις;
    - Ένα τσιμπουκάκι ίσως;
    - Άει χάσου ρε σεξοπορνοδιεστράμμενε!

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Ελληνική απόδοση του urban legend, των επινοημένων θρύλων που διαδίδονται από στόμα σε στόμα και από οθόνη σε οθόνη.

Οι αστικοί μύθοι πάντα στηρίζονται σε ανεπιβεβαίωτες μαρτυρίες ή/και πλαστές βιβλιογραφικές παραπομπές και συνδυάζουν το συνομωσιολογικό με το σκανδαλοθηρικό.

Ενίοτε ριζώνουν τόσο βαθιά στο συλλογικό υποσυνείδητο που αναπαράγονται και από άτομα που θα έπρεπε να είναι πιο σοβαρά. Πχ, σε ομιλία του για την σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας ο πρ. υπουργός Παιδείας Ευρυπίδης Στυλιανίδης αναφέρθηκε στο ανύπαρκτο πρόγραμμα Hellenic Quest: ότι σύμφωνα με υποτιθέμενο ρεπορτάζ του CNN, η Apple προωθεί την χρήση της Ελληνικής γλώσσας στον «υπερ-υπολογιστή» της Ibycus. Η πικρή αλήθεια είναι ότι τέτοιο πρόγραμμα και ρεπορτάζ δεν υπάρχουν. Οι δε φωτογραφίες του Ibycus που διαδόθηκαν μέσω email απεικονίζουν ένα καβουρδιστήρι HP από τα 80ς (βλ. εδώ).

Ας ζήσουμε λοιπόν τον αστικό σας μύθο στην Ελλάδα με μερικά παραδείγματα.

  • Οι διάφορες λιακούρειες παπαρολογίες: Απόγονοι των Αφελίμ, ομάδα Ε, μασόνοι, σιωνιστές και λοιπές αντιδημοκρατικές δυνάμεις.
  • Ο γάμος του Ηλία Ψινάκη με τον Σάκη Ρουβά. Τελέσθηκε στις Κάτω Χώρες. (Βλ. εδώ).
  • Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος το σήκωνε το επιτραχήλιο. Οι Αγγλική MI6 τον εκβίασε να υπογράψει το σύμφωνο Λονδίνου-Ζυρίχης απειλώντας να αποκαλύψει το ένοχο μυστικό του (βλ. εδώ). Αυτό παίζει να είναι και πραγματικότητα.
  • Η ροζ σχέση Αντώνη και Πύρρου. Ο Τζιμης Πανούσης χαρακτηριστικά αναφέρει ότι «ο... Σαν Ρέμο ντύνεται Ζέτα και όταν βλέπει τον Ολυμπιονίκη μας Πύρρο Δήμα, γίνεται... πύραυλος» (βλ. εδώ). Τελευταία έχει γραφτεί ότι το ντουέτο μετετράπη σε κουαρτέτο με την φιλική συμμετοχή Θέμη Γεωργαντά και Γρηγόρη Αρναούτογλου (βλ. εδώ).
  • Κατσίκα, couldn't get much higher: «ο Μόρισον βόσκει πρόβατα στη Στεμνίτσα» (βλ. εδώ).
  • Ο χορός της Σαλώμης: «Ο Καραμανλής είχε χρόνιο δεσμό με τον Άρη Σπηλιοτόπουλο (Σαλώμη). Όταν άρχισαν να φουντώνουν οι φήμες οι image makers του πρότειναν να παντρευτεί σε εικονικό γάμο την φτωχή νηπιαγωγό Νατάσσα (...) Ο Κωστάκης δέχτηκε και αυτός υπό έναν όρο. Καθόλου σεξ» (από εδώ).
  • Άλλα φέημους πιτσουνάκια: Έχουν αναφερθεί οι Μέμος Μπεγνής + Γιώργος Τσαλίκης, Σταμάτης Κραουνάκης + Γιώργος Μαζωνάκης, Πέτρος Κωστόπουλος + Κώστας Λαλιώτης, Νίκος Χατζηνικολάου + Γιάννης Πρετεντέρης, κ.α. (βλ. εδώ, εδώ, εδώ και σε πλείστα άλλα βλόγια...).
  • O Κώστας Σημίτης είναι και σημίτης: «Ζούμε σε μια χώρα που εβραιοκρατείται. Ο πρωθυπουργός έλκει την καταγωγή του από εκεί. Ααρών Αβούρης ο παππούς του» (η δήλωση αποδίδεται στον Γ. Καρατζαφέρη, εδώ) (σ.ς.: εάν για να κρύψει την σημιτική της καταγωγή η κατά Τράγκα «σαύρα του Κολωνακίου» επέλεξε το όνομα Σημίτης, τότε εκτός από κινέζα και εβραία είναι και πόντια).
  • Η φιάλη της Αννούλας: «Με το μπουκάλι και την Αννα Βίσση έχει γίνει πια θρίλερ. Σε όλα τα νοσοκομεία της χώρα και όλοι οι γιατροί και οι νοσοκόμοι έχουν δει την Άννα Βίσση με ένα μπουκάλι στον κώλο. Λες και δεν είχε άλλη δουλειά παρά να τρέχει μπουκαλωμένη από χωρίον εις χωρίον» (από εδώ).
  • Ο αλιεύς Κώστας Καφάσης: «…αυτός δεν είναι που του είχαν βάλει στον κ**ο ένα ψάρι πριν χρονιά ;;;» (από εδώ).
  • Ο μπαμπάς του Κυριάκου δεν ήτο γκαντέμης : «Μοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης δέν εἶναι ἀδελφός, ἀλλά εἶναι γιός τῆς Ντόρας. Ὑποτίθεται ὅτι ὅταν ἡ Ντόρα ἦταν 14 ἐτῶν τά έφτιαξε μέ τόν Τέρη Χρυσό ὁ ὁποῖος ἦταν τότε 29. Ἔμεινε ἔγκυος καί γέννησε στό ἐξωτερικό. Γιά νά καλύψουν τήν ὑπόθεση ἔφεραν τό μωρό στήν Ἑλλάδα λέγοντας ὅτι εἶναι παιδί τοῦ Μητσοτάκη» (από εδώ).
  • Οι δηλώσεις του Κίσινγκερ για την ανάγκη αφελληνισμού των Ελλήνων: «ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ». Δημοσιεύτηκε στον τύπο το 1997 με παραπομπή σε κάποιο Τουρκικό έντυπο που επεδείχθη ανύπαρκτο, την δε δήλωση διέψευσε γραπτώς ο ίδιος ο Χένρυ, κακή του ώρα (βλ. εδώ). Να σημειωθεί ότι υπάρχει και ένας «αστικός μύθος μέσα στον αστικό αυτό μύθο», ότι δηλαδή οι τις δηλώσεις Κίσινγκερ επινόησε και διέδωσε ο Χρήστος Γιανναράς (βλ. εδώ).
  • Η ελληνική δεν έγινε επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία ψήφο εβραίου (βλ. εδώ).
  • Γκοτζίλες προπολεμικοί σερβίρονται ακόμα στο στρατό (βλ. εδώ), και πολλά άλλα.

Για μια εξονυχιστική ανάλυση διεθνών αστικών μύθων, βλ. www.snopes.com.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified