Comments by johnblack (1856)
Showing 901-930 from 1856
τηλεφωνάκι (telefonino) λένε το κινητό τους τελέφωνο οι ιταλοί, που το χουν κάνει σκουλαρίκι
Πολύ καλό. Πρέπει γενικότερα να μελετηθούν οι απαξιωτικές-σλανγκικές χρήσεις του φακίρη. Επίσης, ημείς οι ιστορικοί διαθέτουμε ως συνώνυμο του φακίρη τον Πέτρο τον Ερημίτη,
π.χ. καλά ρε μαλάκα, είπαμε να είσαι ευέλικτος στις διακοπές και να μην κουβαλάς μαζί σου όλη σου την οικοσκευή, αλλά εσύ το παράχεσες! Σαν τον Πέτρο τον Ερημίτη ήρθες, με δυο σώβρακα και τρία ζευγάρια κάλτσες, ήμαρτον.
Εγώ τώρα γιατί δεν πιστεύω γρι απ' όλες αυτές τις χαιρετούρες και νομίζω πως ο αγαπητός βούβις θα σκάσει μύτη λίαν συντόμα;
Σοβαρά τώρα, όσον αφορά το να δοθεί βάρος στην ετυμολογία. Διαφωνώ καθέτως. Όχι πως δεν έχει σημασία. Απλά, όπως υποστήριζε ο Jean Piaget, βιολόγος, γνωστικός ψυχολόγος, φιλόσοφας και εισηγητής της Γενετικής Επιστημολογίας (χοντρικά, με ποιο τρόπο και ποιες διαδικασίες μαθαίνει ο άνθρωπος): Η μελέτη της προοδευτικής σύστασης της γνώσης στους ενήλικες θα απαιτουσε την όλη ανασύσταση της ιστορίας της σκέψης και θα έφθανε αναγκαστικά σε άγνωστα προϊστορικά στάδια. Αυτό είναι αδύνατο, στο βαθμό που οι άνθρωποι επωμίζονται έναν πολιτισμό τόσων αιώνων. Πλήθος διαμορφωμένων δομών, την ιστορία των οποίων αγνοούμε κατά το μεγαλύτερο μέρος. Κάθε λέξη έχει πίσω της χιλιετίες ιστορίας. Περικλείει έννοιες, που τις έχουν επεξεργαστεί συλλογικά αμέτρητες γενιές. Δεν είναι δυνατό να ορίσει κανείς τον τρόπο της οικοδόμησης των γνώσεων, μόνο τα αποτελέσματά τους.
Με δυό λόγια, επιμένουμε στις παροντικές χρήσεις της slang...
Ε ναι.
Δεν έχω ακούσει το άσμα. Σε τί ρυθμό πήγαινε; Μου κάνει σαν το κλασικό γαύρικο
[I]Στη Ρώμη και στον τελικό
πήραμε ευρωπαϊκό
θεούλη μου θα τρελαθώ
γαμώ το βαζελό..[/I]
ή το άλλο γαύρικο για τον Ηλιόπουλο,
[I]
Από παιδί πολύ μικρό
ήτανε λίγο κουνιστό
και είχε ένα πρότυπό
τον Ηλιόπουλο[/I]
[I]Ηλιόπουλε μπινέ
στο πούλμαν σε γαμήσαμέ
σου κάναμε τον κώλο νά
γιαννάκη πουσταρά[/I]
5 λήμμα 4 ορισμός, διότι κττμγ έπρεπε να εμμείνεις στις γενικές συνδηλώσεις του όρου παρτουζιάρα: η εξώλης, η πηδιόλα, αυτή που έχει πάρει το μισό αντρικό πληθυσμό (πόλης ή χώρας, ανάλογα), αυτή που έχει πάρει μέχρι και τα πόμολα απ' τις πόρτες. Υπ' αυτή την έννοια, είναι δυνατόν μια παρτουζιάρα να μην έχει ποτέ συμμετάσχει σε παρτούζα. Κρίσιμο είναι το οτι δίνει την εντύπωση οτι το κάνει.
pane μπορείς να περάσεις και το κλασικό λογοπαίγνιο «Καρατζαφύρερ»
Άψογος, το λέω συνέχεια.
Έτσι. Είναι και σεξουαλικό υπονοούμενο: της λες οτι θες να της τον δώσεις απ' τα πλάγια, δλδ στάση κουτάλι σα να λέμε.
Συνήθως ως ερώτηση, ειρωνικά - αυτοσαρκαστικά,
π.χ. «του τα έγραψα του μαλάκα τα πάντα όλα, όπως ακριβώς τα είχε μέσα το βιβλίο και πάλι μ' έκοψε με 4!. Μαγεία;»
ή (σε γυναικοπαρέα): «χτες που μαζευτήκαμε λέγαμε η καθεμιά με πόσους έχει πάει, ε, είπα εγώ 11, η Δωρα 9, και στο τέλος πετάγεται κι η Αναστασία και μας αφήνει κάγκελο: 26! Μαγεία όμως;»
Μια ένσταση: πλέον και τα αμιγώς ξερά, αγωνιστικά χωμάτινα μηχανάκια, ειναι τετράχρονα. Η διχρονίλα όσο πάει και εκλείπει.. Διχρονίλες που άφησαν εποχή ήταν τα Honda CR. έβγαιναν σε 250 και 500. Το πεντακοσάρι ήταν κτήνος απ' τα λίγα, έπρεπε να το ξεκινήσεις το λιγότερο με τρίτη, αν ήταν να μη σε φέρει καπάκι...
Καλέ μου Χαν κανόνισε το πρόγραμμά σου: θέλω οπως και δήποτε χαιντεγγεριανή οντολογία («γιατί να λέμε πως υπάρχει κάτι και να μη λέμε, σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ;»), αντορνική Αρνητική Διαλεκτική, Negativitat και μαρκουζιανή Μεγάλη Άρνηση. Έτσι για αρχή και βλέπουμε.
Ρε φίλε δίκιο έχεις, κοίταγα τους ορισμούς για το δεν υπάρχει και είναι επιπέδου δημοτικού.. Χρειάζεται ένας Slangeidegger για να καλύψει το κενό αυτό. Ακούει;
Η Νομική είναι η κατεξοχήν σχολή όπου θάλλουν και ευημερούν οι πουθενάδες. Φυτώριο ασυδοσίας και έπαρσης.
Και το απλό κλάιν φυσικά, χωρίς φιοριτούρες.
To καρφίτσωμα όπως το λες μου κάνει περισσότερο για συνώνυμο του χώσιμο / βυσμάτωμα. Νομίζω;
Αδερφέ την ασίστ δε βλέπω πουθενά!
Χρατς, Χρακ ή Κρακ τα χρησιμοποιούμε στην παρέα μου ως συνθηματικά για το γαμήσι / πήδουλο / φόρτωμα. Προφ ηχοποίητα, από τους ήχους που κάνει η τσαπού και τ' αρχίδια όταν εφαρμόζουν στο στόχο.
Ελπίζω το βράσταγκερλ να μη τα διαβάζει τούτα δω...
Πες μου ειλικρινά, πιστεύεις οτι θα τους παρέδιδε στην αστυνομία αν τους έπιανε μόνος του; Το πιστεύεις αλήθεια;
Έτσι καλόπιστα και καλοπροαίρετα ρε φίλε, έχεις κάποιο λόγο και είσαι συνέχεια εριστικός και προσβλητικός; Σε βασανίζει κάτι; Μήπως δεν θήλασες μικρός και σου 'χει μείνει κουσούρι; Σε παράτησε η γκόμενα; Έπεσε ο γιος σου στα ναρκωτικά; Παρουσιάζεις στυτικές δυσλειτουργίες; Τι στον κόρακα τέλοσπάντων; Γιατί τόση πρεμούρα να με βγάλεις διανοητικά καθυστερημένο επειδή - άκουσον άκουσον - δεν ήξερα τα συνθηματικά των ασυρματιστών; Και μη σπεύσεις να το ρίξεις στην πλάκα πάλι και να με βγάλεις ακοινώνητο και αρτηριοσκληρωτικό που δεν παίρνει από χιούμορ. Γιατί όλος ο κόσμος κάνει πλάκα εδωμέσα, και χοντρή μάλιστα, κι όμως δεν βγάζει την πικρία και το δηλητήριο που βγάζεις εσύ.
copied από που ;
Υπήρχε αυτούσιο στο παράδειγμα της απλής σέντρας.
Και θα μπορούσες να πεις κάπως περισσότερα για τον τρόπο με τον οποίο έχει απλώσει τα πλοκάμια της η έκφραση στην ελληνική κοινωνία.
Δευτερογενώς λοιπόν, σεντράρω / βγάζω στη σέντρα σημαίνει διώχνω, ξαποστέλνω, ξεφορτώνω, στέλνω, σουτάρω, δίνω πούλο σε κάποιον. Κι ακόμη, χιώνω, ακυρώνω, γειώνω κλπ.
Από τις πλέον κλασικές περιπτώσεις: σέντραρα τη γκόμενά μου γιατί δεν έπαιρνε καλές πίπες, σέντραρα το Μήτσο γιατί την είχε μικρή, τώρα που βρήκα άλλη ετοιμάζομαι σιγά σιγά να σεντράρω τη Μαρία κλπ.
Και έστω και καθυστερημένα, σπεκ στον λημματοδότη Πάνο. Ρώτησα φίλους που παρακολουθούν από παλιά τα τεκταινόμενα στο χώρο των μηχανοκίνητων και μου επιβεβαίωσαν την ασχετοσύνη του Υιού με το άθλημα. Έτρεχε με πανάκριβα αμάξια, που κανονικά έχουν τα πρωταθλήματα στο τσεπακι τους, και τελικά έβλεπε τη σκόνη των άλλων που έτρεχαν με τους πατεντιάρικους κουβάδες τους... Μου είπαν και τις μάρκες συγκεκριμένα, αλλά δεν θυμάμαι τώρα, αν ενδιαφέρεται κανείς ξαναρωτάω.
Α, και αυτό που λες οτι δεν πήρε ποτέ απολυτήριο Λυκείου φαίνεται εκ πρώτης όψεως επιστημονική φαντασία. Αν ήθελε θα μπορούσε να βάλει να του το στείλουν πακέτο το χαρτί στο σπίτι, χωρίς να έχει πατήσει ούτε μια ώρα σε σχολείο. Απ' την άλλη, αν το καλοσκεφτείς, στα παπάρια του κι αν έχει ή δεν έχει απολυτήρια και πτυχία και διδακτορικά. Να τα κάνει τι άλλωστε; Μήπως θα του τα ζητήσει κανείς όταν θα πάει να ζητήσει δουλειά; Ή για να δώσει στον ΑΣΕΠ; Α Χα χα
beth μπράβο, ακριβώς σε τέτοιου είδους φήμες αναφερόμουν! Δεν σημαίνει βέβαια πως ανταποκρίνονται όλες στην πραγματικότητα, όμως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, ενώ και το απλό γεγονός της ύπαρξης αυτών των φημών - πέραν του αληθούς τους ή όχι - πρέπει να μας προβληματίσει για το ποιον του ανδρός. Και όχι μόνο του συγκεκριμένου.
Τέτοιες μικρο-ιστοριούλες που αφορούν επίδειξη δύναμης και συναφείς πρακτικές που παραβιάζουν κατάφωρα το περίφημο κρατικό μονοπώλιο της βίας (θεωρητικό θεμέλιο του σύγχρονου κράτους), κυκλοφορούν σωρηδόν και όχι μόνο για Βαρδινογιανναίους. Το δέος όμως που προκαλεί αυτή η Οικογένεια είναι πραγματικά άνευ προηγουμένου, εξου και η Ομερτά που έχει σαν ομίχλη απλωθεί γύρω από τα πεπραγμένα της. Οι Βαρδινογιάννηδες εμφανίζονται χωρίς παρελθόν, άσπιλοι και αμόλυντοι. Μπορεί και να είναι έτσι. Δεν με απασχολεί άλλωστε «το τι πραγματικά έγινε», αλλά εξετάζω στάσεις, συμπεριφορές και νοοτροπίες. Γιατί δηλαδή για τόσους και τόσους άλλους «βαρώνους» οι λοιδορίες και οι χλευασμοί και οι κατηγόριες πάνε σύννεφο (άσχετα αν δεν παθαίνουν στο τέλος τίποτα, π.χ. Κόκκαλης), ενώ γι' αυτούς όλοι κάνουν ΜΟΚΟ; Το υμνητικό σχόλιο της Μες για τις επιχειρηματικές ικανότητες του Υιού επιβεβαίωσε δυστυχώς για άλλη μια φορά αυτή τη θλιβερή κατάσταση. Η Οικογένεια έχει καταφέρει να περάσει στο χώρο μιας ιδιότυπης legitimitas (νομιμοποίηση). Η νομιμοποίηση είναι κάτι παραπάνω από τον απλό νόμο (legalitas). Το απλώς ανεκτό (λόγω της πραγματικής ισχύος) γίνεται εν προκειμένω δίκαιο και ορθό. Έχουμε εσωτερικεύσει τους «κανόνες» που ρητά ή άρρητα έχει επιβάλλει - όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις κρατικές κατεξουσιάσεις.
Ναι ρε συ, αυτό λέω. Από όσο μπορώ να γνωρίζω. Και το μήδι του βράστα με τη μαύρη είναι κι αυτό μια κάποια απόδειξη. Σε κοινωνίες που έχουν επίσης υποφέρει στο παρελθόν από το ναζισμό, οι νέοι δεν φοβούνται να «παίξουν» με τα σύμβολα που αντλούν από την τεράστια παρακαταθήκη του παρελθόντος, σχεδόν εξ ολοκλήρου αποκομμένα από τα αρχικά τους συμφραζόμενα. Επινοούν διαρκώς νέες σχέσεις και νέους συνδυασμούς, αναδιατάσσοντας τα κομμάτια του παζλ σ' έναν κόσμο όπου κανείς πια δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν οι δημοσκοπήσεις μετράνε το αποτέλεσμα των εκλογών ή αν οι εκλογές μετράνε το αποτέλεσμα της επόμενης δημοσκόπησης. Τα έχουμε ξαναπεί κι άλλες φορές, και στο φρικιό και τη μοϊκάνα....
Έτσι, ν' ανέβει λίγο το επίπεδο.
Η δική μου εκδοχή, χωρίς βέβαια να έχω κάνει κάποια ειδική έρευνα ή να το έχω σκεφτεί εις βάθος, είναι σε γενικές γραμμές η εξής: οι γερμανοί είναι ψυχροί άνθρωποι, τεχνοκράτες, άνθρωποι του καθήκοντος, της τάξης και της πειθαρχίας, του προγράμματος. Κατά συνέπεια, αν εσύ π.χ. ως έλληνας, συναντήσεις ένα γερμανό και τον αρχίσεις στα αστειάκια, τις μαλακιούλες και τις χαζές ερωτήσεις, το πιθανότερο είναι πως ο γερμανός δεν θα σε ανατροφοδοτήσει και απλά θα αδιαφορήσει παντελώς για την ύπαρξή σου. Θα σε γράψει κανονικά, θα κάνει σαν να μην υπάρχεις. Επαναλαμβάνω, πρόκειται για τελείως υποκειμενική αίσθηση.
Συνώνυμα: κάνω την πάπια (κλάσικ)
κάνω τον κινέζο (κλάσικ) κάνω τον αλέκο (φρέσκο και κορυφαίο κττμγ)