Comments by donmhtsos (774)
Showing 151-180 from 774
Δὲς ἐπίσης καὶ αέρα μπανά.
Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Ελευθέριος καὶ ἡ Ἁγία Βαρβάρα (Ἄνω Πατήσια) ἄν συμπεριλάβουμε τοὺς σταθμοὺς τοῦ παλιοῦ "Ἠλεκτρικοῦ" (γραμμὴ Πειραιᾶ-Κηφισιᾶς)
Πολὺ ὡραῖο μῆδι Σούλτω. Νὰ σκάσει λίγο τὸ χειλάκι μας.
Πολὺ ὡραῖo καὶ διαφωτιστικὸ τὸ παλιὸ μῆδι τοῦ Παυλέα:
Ἐκεῖ (στὴν Burkina Faso) πρέπει νὰ πέφτει πολὺ φάσωμα!
Τώρα κατάλαβα κι ἀπὸ ποῦ προέρχεται ἡ ἔκφραση πόσο πάει τὸ μαλλὶ : ἀπὸ τὸ Mouni, Mali!
Μοῦ θυμίζει τὸ ἀνέκδοτο μὲ τὴ μαϊμοῦ καὶ τὴ σαύρα ποὺ τὸν πίνανε σ'ἕνα δέντρο. Ἡ σαύρα δίψασε καὶ κατέβηκε νὰ πάει στὸ ποτάμι γιὰ νερὸ. Σὲ λίγο πέρασε κάτω ἀπ' τὸ δέντρο ἕνας κροκόδειλος. Τοῦ λέει ἡ μαϊμοῦ:
"Καλὰ ρὲ σαύρα, πόσο νερὸ ἤπιες;"
Θυμόσοφος.
Πόσο ὡραῖος καὶ πόσο ἐπίκαιρος ὁ θυμόσοσφος Ζαμπέτας! Μὲ μιὰ φράση περιγράφει τὸν πολιτιστικὸ πολτὸ τοῦ ντιριντάχτα ποὺ μᾶς προέκυψε τὴν ἐποχὴ τῆς ἐπίπλαστης εὐμάρειας.
Ὡραῖος!
Ἕνας φίλος στὸ Ναυτικὸ (πρὶν ἀπὸ καμιὰ σαρανταριὰ χρόνια) ὅταν λέγανε γιὰ κάποιον πὼς εἶναι καλὸ παιδὶ ἔδινε τὴν ἀπάντηση-γείωση:
Κι ὁ μουσακᾶς εἶναι καλὸς!
Πολὺ μοῦ ἄρεσε. Ἰδιαίτερα τὰ παραδείγματα. Μυρίζουν τυπωμένο χαρτὶ.
Ἀπὸ "γραμματικὴ ἄποψη" φαίνονται σωστὰ. Ἄν εἶναι τρολιὰ ὅποιος τά 'φτιαξε πρέπει νὰ ξέρει τούρκικα.
:) Ποῦ πᾶς καὶ τὰ βρίσκεις!
Δὲν ἤσταξε ἀρκετὰ. Θέλει τὸ σορόπιασμά του.
@ ΣτοΔγιαλοΧτηνος. Eὐχαριστῶ πολὺ γιὰ τὴν ἀφιέρωση.
Τὸ τραγοῦδι θὰ τὸ χαρακτήριζα "ἀπροσδόκητο" γιατὶ συνδυάζει μιὰ "ἀστικὴ" μουσικὴ φόρμα μὲ ἔντεχνο, δυτικότροπο ὕφος (ποὺ παραπέμπει σὲ ἑπτανησιακὴ καντάδα) τὴ στιγμὴ ποὺ τὰ λόγια εἶναι "ἄκρως ἀσεβῆ", ἰδιαίτερα γιὰ τὰ ἤθη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Τέτοια λόγια ἔχουμε συνηθίσει σὲ πιὸ "παραδοσιακὰ" ἀκούσματα (π.χ. "τὰ γαμοτράγουδα" ποὺ μάζεψε ἡ ἀξέχαστη Δόμνα). Νά 'σαι καλὰ ποὺ τὰ βρίσκεις καὶ τὰ μοιράζεσαι μαζί μας.
Τὸ καλιγώνω (=πεταλὠνω) προέρχεται ἀπὸ τὸ λατινικὸ caliga:στρατιωτικὸ πέδιλο βαρειᾶς κατασκευῆς, ἀντίστοιχο τῆς σημερινῆς ἀρβύλας. ἐδῶ
Ἀπὸ τὸ ὺποκοριστικὸ της πῆρε τὸ προσωνύμιο Καλιγοὺλας (μὲ τὸ οποῖο ἔμεινε στὴν Ἱστορία) ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτορας Γάιος Ἰούλιος Καίσαρας Γερμανικός.
Ἄλλο ἱστορικὸ πρόσωπο ποὺ συνδέεται (γλωσσικῶς) μὲ τὸ λῆμμα εἶναι ὁ Γεώργιος Πεταλωτής, περὶ τοῦ ὁποίου θὰ ἀποφανθοῦν οἱ ἱστορικοὶ τοῦ μέλλοντος.
διόρθωση λυνγκξ
Ὡραῖο μῆδι Σοὺλτω! Ὅπως καὶ ὁ ὁρισμὸς. Πολὺ κατατοπιστικὸ καὶ τὸ σχόλιο τοῦ panos1962.
Δηλαδὴ ὁ Τζὼν Φίλιπ Σούζα εἶχε τὴ μπάντα ὅλη σούζα!
Σχετικὰ μ' αὐτὸ ποὺ ἔγραψα παραπάνω: "σήμερα μὲ τὴν ἔκρηξη τῆς ἐπικοινωνίας, ἐκφράσεις, ποὺ εἶναι προϊόντα προσωπικῆς λεξιπλασίας ἥ χρησιμοποιοῦνται σ' ἕναν περιορισμένο κοινωνικὸ ἤ ἐπαγγελματικὸ χῶρο, διαδίδονται ταχύτατα" βρῆκα τὴν πολὺ ἐνδιαφέρουσα σημερινὴ ἀνάρτηση τοῦ Νίκου Σαραντάκου Βίβερε πεταλοζαμέντε.
@ Galadriel. Κάθε καλοπροαίρετη κριτικὴ εἶναι εὐπρόσδεκτη καὶ δὲν χρειάζεται ν' ἀπολογεῖσαι. Ἐξ ἄλλου εἶχα κι ὁ ἴδιος κάποιες ἀμφιβολίες ὅταν ἔγραφα: νομίζω πὼς μπορεῖ νὰ σλανγκιστεῖ. Διάβασα τὸ, ὄντως πολὺ ἐνδιαφέρον λῆμμα σλανγκ, ἀλλὰ γιὰ νὰ πῶ τὴν ἁμαρτία μου δὲ μπόρεσα νὰ διαβάσω ὅλα τὰ σχόλια· κάπου χάθηκα στὶς, προσωπικοῦ κττμγ, χαρακτήρα, ἀντιπαραθέσεις. Μ'αὐτὰ ποὺ διάβασα διαπιστώνω πὼς ἡ πλειοψηφία τῶν λημμάτων ποὺ ἔχω δημοσιεύσει, ὑπὸ τὴν αὐστηρὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, δὲν εἶναι σλανγκ· τὰ περισσότερα εἶναι στοιχεῖα τῆς Κυθνιακῆς ντοπιολαλιᾶς, τοῦ ναυτικοῦ/θαλασσινοῦ/ψαράδικου ἐπαγγελματικοῦ ἰδιόλεκτου (jargon) ἥ λεξιπλασίες. Ἐν τούτοις δὲν μετανιώνω ποὺ τὰ δημοσίευσα. Ὅπως ἔχει ὰποδειχτεῖ στὴν πράξη (τουκανισμός), ἰδιαίτερα σήμερα μὲ τὴν ἔκρηξη τῆς ἐπικοινωνίας, ἐκφράσεις, ποὺ εἶναι προϊόντα προσωπικῆς λεξιπλασίας ἥ χρησιμοποιοῦνται σ' ἕναν περιορισμένο κοινωνικὸ ἤ ἐπαγγελματικὸ χῶρο, διαδίδονται ταχύτατα. Τὸ ποιὲς εἶν' αὐτὲς θὰ τὸ δείξει τὸ μέλλον. Γι' αὐτὸ πιστεύω πὼς ἀξίζει τὸν κόπο νὰ δημοσιεύουμε, μὲ περίσκεψη καὶ αἰδὼ πάντα, ἀκόμη κι ἄν κάποια ἀπὸ τὰ πονήματά μας δὲν εἶναι καὶ τόσο πετυχημένα. Μέσα ἀπὸ τὸ διάλογο καὶ τὴν κριτικὴ μπορεῖ νὰ γίνουν ὑλικὸ γιὰ τοὺς μελετητὲς.
Κλείνοντας θέλω νὰ ἐκφράσω τὴν ἐκτίμησὴ μου γιὰ τὸν ἐθελοντικὸ καὶ μὴ ἐμπορικὸ χαρακτήρα τοῦ σλανγκρ. Πιστεύω ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη του δύναμη ποὺ μαζὶ μὲ τὸν πλουραλισμὸ πρέπει νὰ διαφυλαχθοῦν μὲ κάθε τρόπο.
Γιὰ τὸν ἐθελοντὴ ποὺ θὰ τὸ ἀναλάβει συνεισφέρω τὸν ὰγώνα παλαιμάχων Προοδευτικῆς-Ὀλυμπιακοῦ: Βραδυποριακὸς-Ταλαιπωριακὸς.
Ἀκόμα τούτ' τὴν ἄνοιξη, ραγιάδες ραγιάδες
τοῦτο τὸ καλοκαῖρι, Μωριὰ καὶ Ρούμελη
ὅσο νὰ 'ρθεῖ ὁ Μόσκοβος, ραγιάδες ραγιάδες
νὰ φέρει τὸ σεφέρι, Μωριὰ καὶ Ρούμελη.
Ἐπωδὸς
Ζήτω ὁ Λένιν, ζήτω ὁ Στάλιν
ζήτω ὁ Κόκκινος Στρατὸς
Ζήτω κι ὁ Ζαχαριάδης
ὁ μεγάλος ἀρχηγὸς.
Ἔστω καὶ ἑτεροχρονισμένα: Ἐξαιρετικὸ λῆμμα, ὁρισμὸς, σχόλια, τὰ πάντα ὅλα. Εὖγε Σοὺλτω ποὺ τὸ ἐπανέφερες στὸ προσκήνιο!
Πολὺ εὔστοχο καὶ τραγικὰ ἐπίκαιρο τὸ χάνι σου, Μῆδε, οὐοὺπς, τὸ μῆδι σου, Χάνε.
Ὑπέροχο τὸ μῆδι Σούλτω!
Πολὺ ὡραῖα τὰ λολοπαίγνια: bodeus ex machina καὶ θερία ἀνίμερα
Προφανῶς προϋπῆρχε τῆς ταινίας, ἀφοῦ ἡ πρώτη καταγραφὴ του στὸ slang.gr ἔγινε ἀπὸ τὴν ironick 8 χρόνια πρὶν βγεῖ ἠ ταινία. Ὅπως δὲ γράφω στὸ προηγούμενο σχόλιὸ μου τὸ ἀρκτικόλεξο τὸ πιθανότερο, "κατασκευάστηκε" από τους (εν δυνάμει σλάνγκους) διανομείς της ταινίας, για ν' αποδώσει εννοιολογικά το αρκτικόλεξο DUFF (Designated Ugly Fat Friend -Προσδιορισμένη Άσχημη Χοντρή Φίλη) του αρχικού τίτλου