Comments (102485)
Showing 2611-2640 from 102485
Πάντως ακόμη και η διδάξασα, αναρωτιέται.
Τουκανισμός και ινσέψιο αντάμα:
Το 'βούβα' λέγεται πολύ στη βόρεια ελλάδα.
Την αλήθεια δεν τη λέτε, τα ψέμματα πιστεύετε πως αληθεύουν.
Σουτ, λέμε.
Βούβα.
Κάντε μπρακ.
Κυβερνήστε λιγόλογα.
Καθήστε όσο θέλετε να κυβερνάτε, ούτως ή άλλως σκεπάζεστε μεκουβερτάκι ώς τα γόνατα.
Donmhtsos, ξεκινάω με αυτοκριτική, επειδή ο αναμάρτητος πρώτος χορεύει μπαλέτο:
τις μέρες της αθωότητας που ήθελα διακαώς να προσφέρω στο σάιτ και να πω πράματα, όταν ανέβασα το άρον άρον, η iron μου έγραψε αυτό. Τότε, προφανώς για να το έχω ανεβάσει, δε συμφωνούσα, μου φαινόταν πολύ, μα πάρα πολύ, σλανγκ.
Η ιστορία και η σοφία των χρόνων που πέρασαν έδειξε ότι είχε δίκιο η iron. Παρά το ότι ο ορισμός δεν ήταν για πέταμα, το λήμμα είναι βιβλική αναφορά, δεν είναι σλανγκ. Καταλαβαίνεις πού το πάω έτσι;
Και, η αυτοκριτική συνεχίζεται, σου χω ζαλίσει ταρχίδια με το σεσινεπά σλανγκ και ειλικρινα λυπάμαι γιαυτό γιατί και καλούς και πλήρεις ορισμούς γράφεις και το προφίλ σου εδώ είναι εξαιρετικά συμπαθές. Όμως, αυτό το χρήσιμότατο λήμμα, με τα εξαιρετικά σχόλια το έχεις δει; Αυτό μου άνοιξε τα μάτια και τώρα αυτή τη γνώση την μοιράζομαι ξανά, γιατί της χρωστάω.
Έτσι αυτοσυστήνεται στα social media ο νέος ειδικός σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του πρωθυπουργού, με ολόφάνερα τα προσόντα των ... γειδήμων:
«Η δημοκρατία η διαχείριση της πολιτικής ζωής,της πόλης,του κράτους,του πλανήτη είναι υπόθεση των αντρών,των γυναικών, [του tranς]και των παιδιών.όχι των ειδήμων».
Κυκλοφορούν πολύ και τα
- τι ζούμε!
Τι ζουμε ρε γμτ με τα κομματοσκυλα
Να και το γλύψιμο Λεβέντη σε Καραμανλή... Ρε τι ζούμε!
Έγινε και τιμητης της καγκελαρίου ο Αλέξης... Τι ζούμε
ΡΕ ΤΙ ΖΑΜΕ... #stathis #kritikos
- το ζήσαμε
Ποτάρα έφτιαξε ο μπάρμαν. Το ζήσαμε!
Πήγα Primavera και το έζησα φέτος.
ρεσπέκ, είναι διαδικασία και ζητούμενο, όχι νομος. τα επιμέρους έχουν την αξία τους (συνήθως μεγάλη) γιατί έτσι ανακαλύπτουμε το γενικότερο το οποίο αν είναι πάνω από 30 μέτρα φορολογείται βαριά και δικαίως. κι ας γκρινιάζει ο βίκαρ πού κ πού.
το σημειώνω στο πρόχειρο, λοιπόν, αλλά, επειδή τα αργώ πολύ, αν ψηθεί κανένας το χώνει κ δεν θα κρατήσω κακία.
Εγώ Jesus για τα λήμματα που έχω ανεβάσει όταν βρω το χρόνο και όσα μπορώ θα μπορούσα να τα βελτιώσω πάνω σε αυτή τη λογική.
Γιὰ τὸν ἐθελοντὴ ποὺ θὰ τὸ ἀναλάβει συνεισφέρω τὸν ὰγώνα παλαιμάχων Προοδευτικῆς-Ὀλυμπιακοῦ: Βραδυποριακὸς-Ταλαιπωριακὸς.
"[...] Λέξεις όπως «γερμανοτσολιάδες» και πρόσωπα όπως ο Τσολάκογλου, τα οποία θυμόντουσαν μόνο όσοι ασχολούνται με την Ιστορία, έγιναν καθημερινές αναφορές. Οι λέξεις «δεξιός», «κεντροδεξιός» και κάθε πολιτική θέση δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ καταργήθηκαν για να αντικατασταθούν από το «φασίστας»"
Φοβερός γατούλης!
@δον: το νου σου στις μπύρες εσύ.
@μπέντερ: μας έπιασες πάνω στην ωριμότητα, μετά από τουλάστιχον 12 χρόνια παλαίωση στο κελάρι (βλ. μήδια).
το ζήτημα είναι να περιγράψουμε τον μηχανισμό που δημιουργεί αυτές τις λέξεις, να δώσουμε κ κάποιες απ' τις παγειωμένες όπως το συγκρουσιακός-γυμναστηριακός-μοναστηριακός κ να μπορεί κάποιος που θα πέσει στη μη-λέξη "ταλαιπωριακός" που έλεγε ένας καθηγητής μου για τις ασκήσεις που είχανε μανουρα-ταλαιπωρία να καταλάβει ή να επιβεβαιωθεί για τη σημασία τους.
κ μετά, όποιος θέλει να περιγράψει γλαφυρά τον γυμναστηριακό τύπο ή τον συγκρουσιακό, μπορεί κ καλώς να το κάνει στο φόρουμ.
οπότε να το αναλάβει κάποιος;
το γυμναστήριο -> αυτός που συχνάζει-έχει να κάνει: γυμναστηριακός, υφίσταται ως γενικότερο φαινόμενο;
θέλω να είπω, ο διάλογος
- κάνει τίποτα στη ζωή του ο τάκης;
- καφετεριακός μπίτι τελείως, καίει το χρόνο του.
μου φαίνεται φυσικός. βρήκα μόνο το συγγρουσιακός (που ίσως να σηκώνει κ καταχώριση με την πολιτική του έννοια).
Ἀκόμα τούτ' τὴν ἄνοιξη, ραγιάδες ραγιάδες
τοῦτο τὸ καλοκαῖρι, Μωριὰ καὶ Ρούμελη
ὅσο νὰ 'ρθεῖ ὁ Μόσκοβος, ραγιάδες ραγιάδες
νὰ φέρει τὸ σεφέρι, Μωριὰ καὶ Ρούμελη.
Ἐπωδὸς
Ζήτω ὁ Λένιν, ζήτω ὁ Στάλιν
ζήτω ὁ Κόκκινος Στρατὸς
Ζήτω κι ὁ Ζαχαριάδης
ὁ μεγάλος ἀρχηγὸς.
Σούλτω, ξαναχτύπησε ο τροβαδούρος.
χαχαχαχαχααχ
@ Galadriel. Κάθε καλοπροαίρετη κριτικὴ εἶναι εὐπρόσδεκτη καὶ δὲν χρειάζεται ν' ἀπολογεῖσαι. Ἐξ ἄλλου εἶχα κι ὁ ἴδιος κάποιες ἀμφιβολίες ὅταν ἔγραφα: νομίζω πὼς μπορεῖ νὰ σλανγκιστεῖ. Διάβασα τὸ, ὄντως πολὺ ἐνδιαφέρον λῆμμα σλανγκ, ἀλλὰ γιὰ νὰ πῶ τὴν ἁμαρτία μου δὲ μπόρεσα νὰ διαβάσω ὅλα τὰ σχόλια· κάπου χάθηκα στὶς, προσωπικοῦ κττμγ, χαρακτήρα, ἀντιπαραθέσεις. Μ'αὐτὰ ποὺ διάβασα διαπιστώνω πὼς ἡ πλειοψηφία τῶν λημμάτων ποὺ ἔχω δημοσιεύσει, ὑπὸ τὴν αὐστηρὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, δὲν εἶναι σλανγκ· τὰ περισσότερα εἶναι στοιχεῖα τῆς Κυθνιακῆς ντοπιολαλιᾶς, τοῦ ναυτικοῦ/θαλασσινοῦ/ψαράδικου ἐπαγγελματικοῦ ἰδιόλεκτου (jargon) ἥ λεξιπλασίες. Ἐν τούτοις δὲν μετανιώνω ποὺ τὰ δημοσίευσα. Ὅπως ἔχει ὰποδειχτεῖ στὴν πράξη (τουκανισμός), ἰδιαίτερα σήμερα μὲ τὴν ἔκρηξη τῆς ἐπικοινωνίας, ἐκφράσεις, ποὺ εἶναι προϊόντα προσωπικῆς λεξιπλασίας ἥ χρησιμοποιοῦνται σ' ἕναν περιορισμένο κοινωνικὸ ἤ ἐπαγγελματικὸ χῶρο, διαδίδονται ταχύτατα. Τὸ ποιὲς εἶν' αὐτὲς θὰ τὸ δείξει τὸ μέλλον. Γι' αὐτὸ πιστεύω πὼς ἀξίζει τὸν κόπο νὰ δημοσιεύουμε, μὲ περίσκεψη καὶ αἰδὼ πάντα, ἀκόμη κι ἄν κάποια ἀπὸ τὰ πονήματά μας δὲν εἶναι καὶ τόσο πετυχημένα. Μέσα ἀπὸ τὸ διάλογο καὶ τὴν κριτικὴ μπορεῖ νὰ γίνουν ὑλικὸ γιὰ τοὺς μελετητὲς.
Κλείνοντας θέλω νὰ ἐκφράσω τὴν ἐκτίμησὴ μου γιὰ τὸν ἐθελοντικὸ καὶ μὴ ἐμπορικὸ χαρακτήρα τοῦ σλανγκρ. Πιστεύω ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη του δύναμη ποὺ μαζὶ μὲ τὸν πλουραλισμὸ πρέπει νὰ διαφυλαχθοῦν μὲ κάθε τρόπο.