Definitions by allivegp (454)
Showing 161-170 from 454

Η φράση χρησιμοποιείται για να περιγράψει την μετά χωρισμό φάση μιας γυναίκας. Είναι συνώνυμη του poutsless δηλαδή, αλλά εδώ η προσέγγιση γίνεται με μεγαλύτερη συμπάθεια και λιγότερη κακεντρέχεια. Η αναφορά στο λεμόνι γίνεται απλά για να τονίσουμε δια της επανάληψης τη λέξη «μόνη».

Πρέσβης είναι χαρακτηρισμός που αποδίδεται ειρωνικά στην ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού από τους αντιπάλους της μετά από ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Ο όρος είχε αποδοθεί τιμητικά στην ίδια ομάδα μετά από τις σποραδικές επιτυχημένες εμφανίσεις της από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και εντεύθεν, μέχρι τις αρχές των ζήροους και είχε την έννοια ότι η ομάδα αυτή αποτελεί τον «πρεσβευτή του Ελληνικού ποδοσφαίρου στα Ευρωπαϊκά γήπεδα».

Καθώς όμως στην παρούσα αγωνιστική σεζόν (2009-2010) οι ευρωπαϊκές φάπες, στην ομάδα με έμβλημα της την αγελαδοτροφή, διαδέχονται η μία την άλλη, ο σκωπτικός χαρακτηρισμός του πρέσβη αποδίδεται όλο και συχνότερα με περιπαικτική διάθεση από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο στην συγκεκριμένη ομάδα.

Τη φράση τη χρησιμοποιούμε για να δηλώσουμε ότι βρισκόμαστε ενόψει δυσκολιών / χωσίματος της αρκούδας / λάκκου με τα κωλοδάχτυλα.

Έχει την έννοια ότι ερμηνεύουμε ορισμένα δυσοίωνα σημεία ως δυνάμενα να μας οδηγήσουν στην αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων που θα μας βάλουν νέφτι στον κώλο και θα μας κάνουν να τρέχουμε κωλοπιλάλα, όπως δηλαδή ο καπνός δηλώνει ότι κάπου έχει πιάσει φωτιά και ειδικά όταν είναι πυκνός ότι η φωτιά βρίσκεται κοντά μας και σύντομα θα επεκταθεί στα μπατζάκια μας ή ακόμη και τον κώλο μας.

Σε άλλη περίπτωση (παρ. 2), η φράση δηλώνει ότι έχουμε χρησιμοποιήσει ένα εργαλείο / μηχάνημα / όργανο σε τέτοιο βαθμό, που το έχουμε ξεσκίσει και είναι έτοιμο να τα φτύσει και μας προειδοποιεί βγάζοντας καπνούς. Στα πλαίσια αυτής της χρήσης, συναντούμε σε δημοτικό τραγούδι τη στροφή «Πυκνοί καπνοί / απ' της Χάιδως το μνί / την καπότα μου τυλίξαν / και τον μπούτζον μου μαυρίσαν».

Μπαμπαδίστικη πολιτικολογία που χαρακτηρίζει πρόσωπα ή πολιτικές που κρατούν επαμφοτερίζουσα στάση, πατούν σε δύο βάρκες, αλληθωρίζουν προς όλες τις κατευθύνσεις και προσπαθούν να είναι αρεστοί σε όλους κατά το Καφαβικό «Είπεν ο Μυρτίας, Σύρος σπουδαστής στην Αλεξάνδρεια, ...εν μέρει εθνικός κι εν μέρει χριστιανίζων:».

Με αυτή την φράση, που έχει καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού και παραπέμπει σε άλλες εποχές, καταγγέλλουμε την καιροσκοπική / σπεκουλαδόρικη στάση αυτού που την εφαρμόζει, αν και στην πραγματικότητα αποφεύγουμε να πάρουμε κι εμείς σαφή θέση. Ωστόσο αυτός που την μεταχειρίζεται, με τον ανάλογο μάλιστα στόμφο, δημιουργεί την εντύπωση ότι έχει βαθιά γνώση και συγκεκριμένη άποψη επί του θέματος. Συνήθως δεν διευκρινίζουμε ποιος είναι ο «αστυφύλαξ» και ποιος ο «χωροφύλαξ», ώστε κατόπιν εορτής να πέφτουμε πάντα «μέσα».

Όταν μια ομάδα υπερτερεί κατά κράτος της αντιπάλου της σε έναν αγώνα μπάσκετ και η διαφορά είναι τόσο μεγάλη που δεν παίζει ρόλο το ακριβές σκορ, λέμε ότι το αποτέλεσμα του αγώνα είναι πολλά με λίγα.

Τη φράση αυτή τη χρησιμοποιούμε για να αμφισβητήσουμε κάποιον που επαίρεται για τις επιτυχίες του στον ερωτικό / σεξουαλικό τομέα και πιο συγκεκριμένα για την ικανότητά του να ρίχνει εύκολα τις γυναίκες στο κρεββάτι.

Αν οι γκόμενες έπεφταν τόσο εύκολα όπως θέλει να μας τα παρουσιάζει ο εν λόγω και καλά Δον Ζου(ρλ)άν / Άλαν Ντάλον, τότε όλος ο γυναικείος πληθυσμός θα έπρεπε να προτιμά την πουτανέσκα, με εξαίρεση βέβαια την μητέρα και τις αδελφές του φερόμενου ως γαμιά της γειτονιάς / μπήχτη που μας τα πρήζει με τις κατακτήσεις του και που φυσικά -μόνο αυτές- είναι αμέμπτου ηθικής. Επειδή όμως και οι υπόλοιπες γυναίκες είναι μητέρες και αδελφές κάποιων, οδηγούμαστε επαγωγικά στο αυτονόητο, ότι δηλαδή η αλήθεια δεν είναι ακριβώς έτσι όπως θέλει να μας την παρουσιάσει ο wannabe μπήχτης-πρήχτης.

Η φράση αναφέρεται στο μακρινό παρελθόν. Συνεπάγεται ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και ότι όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα νέα ήθη και τεχνολογικά μέσα φαντάζει ξεπερασμένος και ντεμοντέ, σαν βγαλμένος μέσα από τη ναφθαλίνη δεκαετιών.

Για την ιστορία, στα mid 1920s, ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος (παππούς του σημερινού Υπερυπουργού) είχε εφοδιάσει τα όργανα της τάξης με μεζούρες ώστε να εποπτεύουν το μήκος των γυναικείων φορεμάτων, που έπρεπε να είχαν πάντοτε τον ποδόγυρο τους στον αστράγαλο. Η κωμική εικόνα του αστυφύλαξ να μετράει στου Φιλοπίππου το μήκος των φουστανιών με τη μεζούρα, έχει περάσει και σε λαϊκορεμπέτικα τραγούδια της εποχής προσδίδοντας μια νοσταλγική γεύση σε μια ρομαντική εποχή του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος.

Έτσι αποκαλείται ο τύπος του αυτοκινήτου που συνδυάζει υψηλές επιδόσεις με μικρή αναλογικά ενεργητική και παθητική ασφάλεια.

Χαρακτηριστικά ο όρος αποδίδεται συχνά στα μοντέλα Peugeot 106 Rallye, Citroen Saxo VTS, Fiat Punto GT, Fiat Uno Turbo κ.λπ., δηλαδή μοντέλα με αγωνιστικό στήσιμο και μεγάλη ιπποδύναμη σε λίγα σχετικά κυβικά, που σε προ(σ)καλούν να τα γκαζώσεις, με αποτέλεσμα να πηγαίνεις κωλοπαντιέρα γειώνοντας τους κανόνες ασφαλούς οδήγησης.

Η φράση αυτή έχει καταστεί συνώνυμη της υποχωρητικότητας, της ενδοτικότητας, της δουλοπρέπειας, της παραχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και της έλλειψης κυριαρχίας ή ανεξαρτησίας τόσο σε επίπεδο κρατών ή λαών όσο και σε ατομικό επίπεδο.

Για την ιστορία, ειπώθηκε το 1945 από τον πρωθυπουργό Παναγιώτη Κανελλόπουλο στον Αμερικανό Στρατηγό Βάν Φλιτ κατά την άφιξη του τελευταίου στο αεροδρόμιο των Αθηνών, προκειμένου να αναλάβει την αρχηγία του Ελληνικού Στρατού στον εμφύλιο πόλεμο κατά των αθεοαναρχοκουμμουνιστοσυμμοριτών.

Τη φράση τη μεταχειριζόμαστε όταν δεν μας ενθουσιάζει μια προοπτική, πρόσωπο ή λύση ανάγκης που μας προτείνουν.

Δηλαδή, την απορρίπτουμε ως επιλογή επειδή την έχουμε ξαναγευτεί στο παρελθόν, δεν μας ικανοποίησε πλήρως, και σίγουρα δεν είναι αυτό που περιμένουμε.