Definitions by knasos (76)
Showing 51-60 from 76

Μεγάλη έκφραση που χρησιμοποιείται ευρέως αντί των συνώνυμων, αλλά εντελώς ξενέρωτων, έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου ή η αλεπού 100 το αλεπουδάκι 101. Το βαθύ νόημα της έκφρασης έγκειται στο ότι είναι παντελώς μάταιο να προσπαθεί κάποιος να κάνει οποιουδήποτε είδους υποδείξεις στον λέουρα που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι και όταν δεν προλάβαινε με το πιο μεγάλο κουτάλι ειδικά όταν ο ίδιος δεν έχει ακουμπήσει καν ούτε πλαστικό κουταλάκι της καραμπόλας.

Η έννοια που προσπαθεί να περάσει η έκφραση, η οποία θα αναλυθεί γιατί τις περισσότερες φορές ο συμβολισμός είναι επικίνδυνο σπορ, είναι πως το παιδί που βγήκε από την ζεστή, μαλακή, υγρή, γλυκιά (αχ το καλοκαίρι) οπή της μάνας του μετά από ενέργεια του πατέρα του δεν είναι σε θέση να δίνει οδηγίες για το πού βρίσκεται η εν λόγω οπή. Έτσι και ο κάθε τυχάρπαστος δεν μπορεί να την βγαίνει οφσάιντ στους έχοντας και κατέχοντας τη γνώση (με εξαίρεση ίσως την Ποκαχόντας αλλά αυτή δεν τονίζεται στην προπαραλήγουσα!). Τουλάχιστον όχι χωρίς να τους εκνευρίζει και να τους κάνει να συμπεριφέρονται ανάρμοστα. Μην ντρέπεστε να χρησιμοποιήσετε το λήμμα επειδή ίσως να το έλεγε κι ο μπαμπάς σας και να έχει παλιώσει τώρα, έτσι κι αλλιώς αυτός είναι ο πρωταγωνιστής.

Έκφραση που αποτελεί τελευταίο μέσο αποφυγής ξερόλα που μονίμως σου την μπαίνει για το οτιδήποτε. Είναι φράση-τρόμος όλων των τύπων που ξεκινάνε να λένε την άποψή τους τώρα και τελειώνουν όταν εσύ έχεις κάνει δύο πακέτα μάρλμπορο, έχεις αποφασίσει πως δεν είναι η μάρκα σου και ανοίγεις το τρίτο κάμελ.

Δυστυχώς για να ενεργοποιηθεί πρέπει να συνοδεύεται και από την αντίστοιχη παραδοχή του τύπου που έχει παραγγείλει νεράκι για τον επικείμενο λόγο του του, «Σέβομαι την άποψή σου». Αν και αρχικά μόλις διαβάσει κανείς την παραπάνω πρόταση θα κουνήσει το κεφάλι μονολογώντας πως είναι αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να το σκεφτεί ξανά. Συνήθως, για να δώσουν στον εαυτό τους κάποιο πρεστίζ πετούν αυτή τη πρόταση ως μέσο που με μιας τους χαρίζει χροιά ατόμου που ακούει και τις άλλες απόψεις.

Κατάλληλο τάιμινγκ για να πεις την παρακάτω ατάκα δεν υπάρχει. Για καλύτερα αποτελέσματα πάντως πρέπει να την ξεστομίσεις αμέσως μόλις ο συνομιλητής σου πει πως «σέβεται» την άποψή σου. Αν χάσεις την χρυσή ευκαιρία καραδοκείς για παύσεις για νερό (μόνο όταν πει κάτι «βαρύ και με σημασία» για να δώσει κύρος στα λεγόμενα του), παύσεις για ανάσα (ακόμη πιο σπάνιο) ή την ιερή στιγμή της ηρεμίας μετά τον οργασμό που σίγουρα θα φτάσει ταυτόχρονα με την κορύφωση του λόγου του.

Μυθολογικό-υπερφυσικό ον που υπάρχει ανέκαθεν. Κατέχει την απόλυτη γνώση σε οποιονδήποτε τομέα και δίνει απλόχερα τα φώτα του σε όποιον τα χρειαστεί και τον επικαλεστεί. Κάνει όλες τις δουλειές που υπάρχουν, έχει πάει παντού, έχει άκρες επίσης παντού, έχει ζήσει τα πάντα (και τα κοάλα) και γνωρίζει προσωπικά όλους τους ανθρώπους στον κόσμο. Κανείς δεν τον έχει δει, παρόλα αυτά δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει γιατί πάνω σε αυτόν στηρίζονται τα θεμέλια του κόσμου όλου. Μαλάκες που το παίζουν κοινωνικοί ότι και καλά έχουν πολλούς γνωστούς, τύποι που ξεμένουν από επιχειρήματα και τύποι που δεν έχουν επιχειρήματα, που στην Ελλάδα είναι το 98,3% του πληθυσμού, του έχουν τυφλή εμπιστοσύνη και, αφού πιστεύουν ότι υπάρχει, υπάρχει.

Είναι χαζό φυσικά να σκεφτεί κανείς ότι έχει ρίζες από την Μεγαλόνησο όπως είναι εξίσου χαζό να σκεφτεί ότι είναι διαφορετικά άτομα. Η αλήθεια είναι ότι στατιστικά αποδεικνύεται πως τον έχουμε επικαλεστεί όλοι (ναι, ναι κι εσύ!), αλλά οι σοφοί πάντα αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Τέλος να πούμε ότι αντικαθιστά το πέρα για πέρα ποζεράτο «ένας φίλος, ενός φίλου, ενός φίλου μου».

Λέξη-έκφραση πασπαρτού που με μιας διαγράφει ό,τι κακό έχουμε προηγουμένως πει είτε είναι μειωτικό για κάποιον άλλο, που τις περισσότερες φορές είναι, είτε ασεβές και δεν αρμόζει στην αγωγή αυτού που το λέει. Η χρήση της έκφρασης αποδεικνύει περίτρανα πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στις τεχνικές της στρουθοκαμήλου. Βέβαια, η λέξη τείνει να γίνει λεκτικό πάσο για να ξεστομίζει κανείς ό,τι μαλακία του έρθει στο κεφάλι και μετά να βγαίνει λάδι ζητώντας συγχώρεση. Λογικό είναι μετά ο σοφός εκείνος άνδρας να εμπνευστεί το «Από τότε που βρέθηκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο».

Συνήθως ακούγεται από τύποις θεούσες που παραγγέλνουν με χωρίς γάλα τον καφέ σε περίοδο νηστείας δυνατά για να τις ακούσουν όλοι, από κουτσομπόλες που κρατούν τεφτέρι με το τι-και-πώς της γειτονιάς, του τετραγώνου, του δήμου κτλ, από τύπους με χαλαρό ηθικό υπόβαθρο σαν αντίδοτο στις τύψεις και από άλλους γκραν γαμάω τύπους που έχουν ψιλομπερδέψει την έννοια της συγχώρεσης με αυτή της «κάνω την παπαριά μου και μόνο ο Θεός είναι κριτής μου». Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για το αντίθετο φύλο, αλλάξτε απλά τις καταλήξεις.

Το σημάδι που αφήνει στο πόδι η πολύ σφιχτή κάλτσα. Λέγεται έτσι λόγω της μορφολογίας του καλτσολάστιχου που μετατρέπει το κρέας στην περιοχή πάνω από την πατούσα σε κάτι που παρομοιάζεται με ράγες τρένου. Αν και ο κανονικός σιδηρόδρομος ενώνει, ο άλλος διαχωρίζει το πέλμα με το υπόλοιπο σώμα μιας και δεν επιτρέπει στο αίμα να περάσει. Άμεσο επακόλουθο η αλλαγή χρώματος του πέλματος σε άσπρο, γκρι ή εκρού του νεκρού. Μετά δε από πολύχρονη χρήση, επέρχεται σάπισμα των δαχτύλων, φλύκταινες, αλτσχάιμερ και αυχενικό.

Η λύση για αυτό το ντεγκαβλέ σημάδι είναι να πέσει βόμβα στα εργοστάσια παραγωγής άσπρων καλτσών-πετσετέ γιατί οι καταναλωτές των συγκεκριμένων για κάποιο λόγο συνεχίζουν να τις προτιμούν, οπότε κάποιος άλλος πρέπει να τους προστατέψει. Επίσης και εκείνα τα κοντά καλτσάκια που αφήνουν τον κρύο αέρα να περνάει μέσα στο παντελόνι και να κάνει τις τρίχες να σηκώνονται.

Όπως το λέει και η λέξη ο μουναχοφάης είναι αυτός που θέλει όλες τις θηλυκές αιθέριες υπάρξεις και τα αθώα πλάσματα να βασανίζονται για την πάρτη του μόνο (γράφω με συνοδεία ΛΕΠΑ από το ηχοσύστημα του γείτονα γι' αυτό τα παραπάνω). Συνήθως είναι πάρα πολύ κοινωνικός και βρίσκεται συνεχώς με γυναίκες αλλά χωρίς να είναι πισωγλέντης. Ο ίδιος τρώει καλά αλλά όχι πάντα. Κι αυτό γιατί οι φίλοι του, ακόμη κι άθελά τους, του στέλνουν αρνητική ενέργεια.

Είναι φυσιολογικό, από τη μία πλευρά, οι φίλοι του να περιμένουν από αυτόν μιας και έχει τα κονέ να τους κάνει κατάσταση, να τους γνωρίσει καμία τύπισσα κουτουλού. Αλλά αυτός θέλει όλα τα μουνιά δικά του, όπως σημείωσε ο ΛΕΠΑ πιο πάνω! Έτσι είναι πολύ γελασμένος ο φίλος του μουναχοφάη που περιμένει δίπλα του την ώρα που μιλάει σε παρέα από γκόμενες, έχοντας στη φάτσα του ένα μόνιμο ηλίθιο χαμόγελο που φωνάζει «είμαι κι εγώ εδώ» μπας και κάνει τα ιντροντάξιονς. Το μόνο που παίζει να γίνει είναι να τον δείξει με τον δείκτη του την ώρα που θα λέει «Με ένα φίλο μου ήρθα». Η μόνη γυναίκα που ίσως του γνωρίσει θα είναι ή μπάζο ή μπάζο ή και τα δύο μαζί. Λογικό είναι μετά οι φίλοι του να γράφουν στα αρχίδια τους τον Θέμη Γεωργαντά και τις μαλακίες που λέει.

Μ' αυτά και μ' αυτά καταλήξαμε πάλι σε θεμελιώδεις νόμους της ανθρωπότητας σμιλευμένους από την εκατονταετή πείρα της γιαγιάς μου: ό, τι θέλετε να γίνει σωστά να το κάνετε μόνοι σας χωρίς να περιμένετε από άλλους και να τρώτε όλο το φαΐ σας.

Αυτοαναφορική έκφραση σλάνγκων για τον χαρακτηρισμό λήμματος που δεν είναι σλανγκ, δεν λέει, δεν χρησιμοποιείται και είναι μαλακία ρε αδερφέ μου, λογαριασμό θα σου δώσουμε, μπααα... (το τελευταίο για τους πιο θερμοκέφαλους).

Η αρχή έχει γίνει με την φοβερή και τρομερή συζήτηση σχετικά με το τι θεωρείται καταχωρίσιμο για την οποία έχουν γραφτεί έπη, λυρικά τραγούδια, έχει γίνει ταινία και τίποτα άλλο.

Η συνέχεια ήρθε με το σλανγκόμετρο του χρήστη Vrastaman που όποτε χρειάστηκε να παρέμβει για την στηλίτευση μη-σλανγκικών τερατουργημάτων υπήρξε καίριο και ακριβοδίκαιο.

Η συνέχεια γνωστή μιας και το αίσθημα της σλανγκ έχει πλέον μπει στο πετσί του κάθε χρήστη και τα κρούσματα αναρτήσεων μη-σλανγκ έχουν μειωθεί δραματικά (χωρίς το σλανγκόμετρο να έχει χάσει τη δουλειά του φυσικά, απλά δουλεύει με μειωμένο ωράριο και χαμηλότερο μισθό καθαρίζοντας σκάλες για να μπορεί το κεφάλαιο να επωφελείται).

Η έκφραση εκφέρεται αντί χριστοπαναγιδίων, αγανάκτησης, παραπόνων, χοντρής ειρωνείας στα όρια σαρκασμού και σιχτιρίσματος. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ζαμπουνιά αλλά ειλικρινής και ευγενής σλανγκάμιλλα απαλλαγμένη από κάθε είδους δηθενιά. Συνήθως τα λήμματα που απέχουν παρασλάνγκας είναι τα χαζά λογοπαίγνια χωρίς σημασία, οι εκφράσεις που λέγονται εδώ και μύρια χρόνια και έχουν καταγραφεί επίσημα και ό,τι άλλο αποφασίσει η δεκαπενταμελής επιτροπή που συσκέπτεται έντονα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ονομασία οποιουδήποτε νησιού που ο πληθυσμός του οχταπλασιάζεται (και βάλε) κάθε καλοκαιρινή περίοδο. Αποτελεί πόλο έλξης και «μαστ» προορισμό για παντός τύπου τρέντουλα, εξού και η ονομασία. Ακόμη και πριν πατήσετε το πόδι σας σε τρεντονήσι γνωρίζετε ήδη ότι είναι τέτοιο από τις αντιδράσεις των φίλων σας όταν τους ανακοινώνετε τον προορισμό σας (άλλοι θα γουστάρουν κι άλλοι θα σας φτύσουν, οπότε μέτρο σύγκρισης είναι οι ακραίες συμπεριφορές).

Παρόλα αυτά, το τρεντονήσι ξεχωρίζει και από μερικά χαρακτηριστικά που στο κάτω κάτω είναι αυτά που φέρνουν τον κόσμο.

• Είναι ίσως το μοναδικό μέρος στην οικουμένη που σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού έχει μπλε και πράσινα μάτια στην «χώρα» και καφέ στην παραλία (τουλάχιστον μέχρι την ανακάλυψη του αδιάβροχου φακού επαφής).
• Όλες κυκλοφορούν με τραπεζομάντιλα τυλιγμένα στα πόδια και διχάλες 1-4 που προκαλούν τον χαρακτηριστικό ήχο «χλιτς-χλοτς».
• Οι ρακέτες έχουν αναδειχθεί σε τοπικό-εθνικό σπορ (το οξύμωρο δίνει περισσότερη έμφαση) και όλοι πρέπει να κλείσουν τουλάχιστον 3ωρο παίζοντας.
• Οι μισοί είναι ρουμλετάδες, οι άλλοι μισοί έχουν μπαρ και είδη δώρων, οι άλλοι μισοί είναι τουρίστες και οι άλλοι μισοί συνδυάζουν τις ως άνω δραστηριότητες (και εδώ δίνεται η οξύμωρη έμφαση).
• Η κατανάλωση καροτίνης είναι ίσως στα ίδια επίπεδα με την κατανάλωση μπύρας.
• Κυκλοφορούν περίεργοι με μια κάμερα στο χέρι που λένε ότι κάνουν ρεπορτάζ και δηλώνουν άνθρωποι ενώ όλοι ξέρουμε πως έχουν βρει τον ιδανικό τρόπο να μπανίζουν κωλαράκια και να το περνάνε για μάχιμη δημοσιογραφία και είναι δημοσιοκάφροι.
• Επίσης κυκλοφορούν και σελεμπριτούδες που αρέσκονται να παίζουν κυνηγητό με τους προηγούμενους, να κρύβουν την κυτταρίτιδα και να περπατάνε στα σοκάκια αγνοώντας του «φανς» που πεθαίνουν για αυτόγραφο.

Γι' αυτό σκεφτείτε καλά πριν αποφασίσετε προορισμό για το καλοκαίρι.

Η δραστηριότητα της ταυτόχρονης διενέργειας δύο εκ των φυσικών αναγκών του ανθρώπου. Ενώ κάποιος προσπαθεί να αεριστεί κάνοντας την χαρακτηριστική γκριμάτσα με τα σφιγμένα χείλια ο οργανισμός αποφασίζει πως είναι μεγάλη μαλακία μια τέτοια οδός να εξυπηρετεί μόνο ένα ρεύμα και την ίδια στιγμή δίνει προτεραιότητα και σε κάποια υποτυπώδους μορφής κουράδα. Άμεση συνέπεια είναι η αλλαγή του βηματισμού του εν λόγω ατόμου σε πιο «μάγκικη» και η στάμπα στο παντελόνι που δικαιολογείται πολύ εύκολα με τον σιχτιρισμό του ανυποψίαστου βοηθού σερβιτόρου, επειδή και καλά σκούπισε την καρέκλα που κάθισε ο μάγκας πλέον με βρεγμένο πανί. Η μυρωδιά είναι βέβαια ένα θέμα, αλλά αν είστε στο κατάλληλο σημείο αυτό είναι το τελευταίο που σας απασχολεί, μιας και το περιβάλλον είναι σύμμαχος, πχ Ψυρρή.

Ο ήχος την στιγμή της πραγματοποίησης του φαινομένου, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, είναι τόσο απολαυστικός και τόσο σκανδαλιστικά και τσαχπινογαργαλιάρικα υγρός, που θα θέλετε να τον ακούτε συνέχεια. Κι αν συνέβη σε μέρος με θόρυβο τότε είναι ακριβώς σαν να σας έρχεται μωρό έξω από την πόρτα χωρίς πριν να έχετε καν ζμπρώξει, εκμηδενίζοντας δηλαδή το κομμάτι «αμιγές καλού» της γνωστής ρήσης.

Ατάκα-θρύλος της συμπαθούς ηθοποιού Σαπφούς (τςςς) Νοταρά στην ταινία «Αχ αυτή η γυναίκα μου» που, αν είσαστε πάνω από 5 χρονών, έχετε σίγουρα πετύχει σε επανάληψη στο πρόγραμμα δημοφιλούς ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού. Παρόλο που έχει-δεν έχει καμιά σαραντάρα χρόνια από την πρώτη προβολή της ταινίας, η έκφραση χρησιμοποιείται ευρέως για χαρακτηρισμό διάφορων καταστάσεων στις οποίες περιπλεκόμαστε ή δεν περιπλεκόμαστε χωρίς να χαρακτηριστεί «πασέ». Η δε προσπάθεια προφοράς της με το ίδιο μπρίο, την ίδια χάρη, την ίδια φινέτσα και λεπτότητα όπως της ορίτζιναλ (όχι αυτής που έχει προβλήματα με βατράχους και πρίγκιπες) εκδοχής προκαλεί άφθονο, ειρωνικό, γέλιο και ένα βράχνιασμα τουλάχιστον για όσο χρειαστεί κάποιος για να πει «μπουρλότο» προς αυτόν που προσπαθεί.

Η έκφραση χρησιμοποιείται σε πλειάδα περιπτώσεων. Από τον κλασσικό χαμό της τουαλέτας αφού έχετε καταναλώσει βρώμικο με μπόλικο μπούκοβο (-Να βάλω κι άλλο; -Βάλε ρε! -Καλά, εγώ σε προειδοποίησα...), μέχρι τις κίνκυ καταστάσεις που θα συμβουλεύετε τα παιδιά σας να αποφεύγουν και καλύτερα να μην ξέρετε. Δοκιμάστε να το πείτε όταν θα είστε κοντά σε καθηγητή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και δείτε την απόλυτη γκριμάτσα «αποδοχής αλλά με προσπάθεια άρνησης». Αυτή η εξαιρετική χρησιμότητα της εν λόγω έκφρασης την κατατάσσει στο πάνθεον των εκφράσεων σαν «έκφραση κοακόλα» γιατί πάει με όλα.

Τώρα για ετυμολογία... Όλοι ξέρετε τις δύο πόλεις και όλοι τώρα σκέφτεστε τι μαλακία κάνατε που πιστέψατε έστω και ένα δευτερόλεπτο πως οι κακοί έπαθαν αυτό που τους άξιζε. Τουλάχιστον υπάρχει και το Βέγκας αλλά είναι το λιγότερο κανά δεκαχίλιαρο μακριά μας.