Χαρακτηρισμός που ταιριάζει σε επικίνδυνη οδήγηση μηχανής, είτε λόγω ελλιπούς ασφάλειας του δικύκλου (μπουρδέλο, καβουρντιιστήρι), είτε λόγω μη χρήση κράνους και συναφών προστατευτικών μέσων σε συνδυασμό με ποικίλες επιδείξεις δεξιοτεχνίας π.χ. σούζες, έντο κτλ.
Ως γνωστόν, οι καμικάζι αρέσκονται να έχουν το Χάρο δικάβαλο, καθώς είναι εθισμένοι στην έξαρση αδρεναλίνης που αυτό προκαλεί.
Παρεμφερής έκφραση είναι και έχει το «τον χάρο στο πίσω κάθισμα ή στον ουρανό», για οδηγούς αυτοκινήτου που οδηγούν επικίνδυνα.
Μια φορά τον Μητσάρα δεν τον έχω δει με κράνος, και σηκώνει κάτι σούζες, ξεχνάει να το κατεβάσει. Προσπεράσεις σε τυφλή στροφή και ό,τι νά 'ναι. Αυτό το παιδί όλη την ώρα δικάβαλο με τον Χάρο πάει.
Ο μπαρμπά-Σταμάτης δεν έχει φρένα στο παπάκι του, προχθές τον μαζεύανε πάλι από ένα χαντάκι. Δικάβαλο με τον Χάρο πάει συνέχεια, αλλά δεν λέει να πάει να τα φτιάξει ο τσιγκούναρος.