Definitions by iron (1265)
Showing 461-470 from 1265

Όταν, στο παρκάρισμα ή στο ξεπαρκάρισμα, στουκάρουμε τον μπροστινό ή τον από πίσω μας τόσο δυνατά ώστε το ακούνε όλοι. Το λέμε για όσους, την ώρα που (ξε)παρκάρουν, κοιτάν αλλά δεν βλέπουν (είναι κοντοί ή γέροι ή άσχετοι ή ξανθιές) και περιμένουν να ακούσουν το μπαμ για να σιγουρευτούν ότι δεν πάει άλλο η μανούβρα.

Το μακράς διαρκείας χέσιμο.

Συνώνυμα:

• συμβούλιο
• αφιέρωση («ρίχνω μια αφιέρωση»)
• διαλογισμός
• σπονδή («κάνω σπονδή»)
• οβολός («ρίχνω τον οβολό μου»)

Βλ. και όποιος συσκέπτεται δεν σκέπτεται

Οι επίσημοι που κάθονται στις αντίστοιχες εξέδρες των ποδοσφαιρικών αγώνων. Λέγονται έτσι επειδή κάθονται ακίνητοι και σοβαροί, ενώ το πλήθος γύρω τους ωρύεται και χτυπιέται. Ο όρος παραπέμπει και στις μαρμάρινες θέσεις των επισήμων στα αρχαία θέατρα.

Ο κακοφωνίξ σαξοφωνίστας, αυτός που εκτελεί στην κυριολεξία το κομμάτι του. Από το σαξόφωνο + φονιάς, αν έχετε απορία.

1. Μένω από λεφτά.

2. Μένω από ποτό. Βλ. και ξερός.

Ο ρυθμός 3/4. Κατά το σου-τιέν, εκ-μέκ, κλπ.

1. βλ. κουμπί και παιδί-κουμπί

2. η κλειτορίδα (μπαμπαδισμός)

3. το ευαίσθητο σημείο κάποιου. Έννοιες:

α. θετική (βρήκε το κουμπί μου = με κάνει ό,τι θέλει. Πιθανόν να υπονοείται μεταξύ άλλων και το 2)

β. αρνητική (μου πάτησε το κουμπί μου, όπως λέμε «μου πάτησε τον κάλο», δηλ. «με χτύπησε εκεί που πονάει» με αποτέλεσμα να με τινάξει στον αέρα λες και ήμουν μηχάνημα και μου πατήθηκε ένα κουμπί και πήρα μπρος)

1. πατάω τα κουμπάκια μου: Βαφκαλιζόμενος /-η με κάποια πρόχειρη παραμύθα, θέτω εν ενεργεία όλο το απόθεμα της ψυχραιμίας μου ώστε, όχι μόνο να μην ανοίξω το στόμα μου σε μια δεδομένη στιγμή (κατά την οποία τα έχω πάρει στην κράνα, αλλά δεν με παίρνει ή δεν θέλω να αντιδράσω), αλλά και να δείχνω κουλ ή, ακόμα χειρότερα, χαρούμενος /-η. Έκφραση εμπνευσμένη από την ηδονή που μας προσφέρει η τεχνολογία (όχι πάντα...) όταν, με το πάτημα ενός κουμπιού, ταχτοποιούνται όλα μια χαρά και γρήγορα-γρήγορα.

2. Τα πλήκτρα ηλεκτρονικών υπολογιστών, συσκευών, κλπ. Εξ ου και κουμπάκιας, δηλ. ο τεχνικός που τα χειρίζεται (υποτιμητικό).

Λέγεται για τύπους που είναι στην αγαμία για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά αντί να τους πιάσει κατάθλιψη, μισανθρωπία και τάση απομόνωσης, παθαίνουν το ακριβώς αντίθετο, δηλ. ξεσαλώνουν, είναι μες την υστερία και το δήθεν κέφι, χτυπιούνται στα γέλια με το παραμικρό, μεθοκοπάνε σαν άβγαλτα σχολιαρόπαιδα, γελάνε ακατάπαυστα, παίζουν παντομίμα μέχρι τις 3 το πρωί, γίνονται ενοχλητικοί στον γείτονα, στον συγκάτοικο, στον φίλο, στην υποψήφια γκόμενα που βλέπει στο χάλι αυτό έναν σαραντάρη (γιατί το σύμπτωμα αυτό βαράει τέτοιες ηλικίες) και την στρίβει από την άλλη γωνία, κλπ.

Το εξιλαστήριο θύμα των νεύρων μας. Ο για Την, Η για Τον, ο γονιός για το παιδί, το παιδί για τους γονιούς, ο υπάλληλος για τον εργοδότη, ο συνάδελφος για τον υπάλληλο και πάει λέγοντας...

Πάντως πρόκειται μάλλον για οικείο πρόσωπο, πάνω στο οποίο ξεσπάμε, μεταφορικά ή κυριολεκτικά, ωσάν να βαράγαμε έναν σάκο του μποξ.

Μικρές νοστιμιές, κυρίως τζανκ. Μπορεί όμως και να είναι γκουρμέ καναπεδάκια, λόγου χάρη.