Definitions by iron (1265)
Showing 771-780 from 1265

Λέγεται μόνο για τις γάτες και είναι ο ήχος που βγάζουν (με κάποιον άγνωστο μέχρι τώρα τρόπο) από το σώμα τους, μέσω της μύτης τους, όταν τις χαϊδεύεις ή όταν γενικά είναι ευτυχισμένες και χαλαρές. Το κάνουν όμως και σε πολύ δύσκολες στιγμές, όταν είναι πονεμένες ή ετοιμοθάνατες, πράγμα ιδιαίτερα σπαρακτικό, μπορώ να σας πω. Το κάνουν επίσης οι θηλυκές γάτες όταν θηλάζουν και περιποιούνται τα μικρά τους. Ο ήχος αυτός, μαζί με την ελαφρά δόνηση που τον ακολουθεί, λειτουργεί καταπραϋντικά, και για τις ίδιες (επενεργεί ως αγχολυτικό), αλλά και για τον άνθρωπο που τις έχει στην αγκαλιά του, στα πόδια του, στο κρεβάτι του, πάνω στο σώμα του γενικά.

Πολύ σπανιότερα λέγεται και «ρονρονίζω», από την γαλλική (για τις γάτες πάλι) ονοματοποιία «ron ron» (ρ. ronronner). Επίσης λέμε «γουργουρίζω», αλλά έτσι συγχέεται με τον ήχο που βγάζει το στομάχι μας όταν πεινάμε ή έχουμε καούρες.

Ο ήχος λέγεται «χουρχούρ».

Μου συμβαίνει αυτό που λέει ο φίλος Γκατς: αφλοκιστία, δηλαδή χύνω χωρίς να χύσω. Αποκλειστικό αντρικό σύμπτωμα. Σκέτη απελπισία ένα πράμα.

Το ανύπαρκτο προϊόν, καθώς και η όλη κατάσταση, λέγεται -εκτός από αφλοκιστία- και «ξερόχυμα».

Μπάμπης (και όχι Μπάμπι, πρώτον τι φταίει το ελαφάκι να παρομοιαστεί με άνθρωπο και δεύτερον η προφορά τού -μπ- δεν είναι η ίδια), Μπάμπης λοιπόν είναι ο Μπαμπινιώτης.

Το υποκοριστικό αυτό προσδίδει, στην αναφορά μας στον γνωστό καθηγητή, είτε λαϊκο-παρεΐστικη διάθεση (γεια σου ρε Μπάμπη με τα ωραία σου!), ή υποτιμητική (μην ακούτε τι λέει ο Μπάμπης, θα σας πω εγώ). Ή, απλά, χρησιμοποιείται για λόγους συντομογραφίας, παραλλασσόμενο με το καφκικό «Μπ.»

Η εξαιρετικά αδύνατη γυναίκα. Αυτή που είναι πετσί και κόκκαλο. Όχι απαραιτήτως όμως η ανορεξικιά, μπορεί να είναι και μια αδύνατη γριά.

«Άσ' τα να πάνε», «άσ' τα βράσ' τα», «ναι, καλά», «κουκουρούκου», «καλά κρασιά», κλπ.
Σα να λέμε ότι φεύγουμε από την κουβέντα ή το επιχείρημα (ή δεν συμμετέχουμε καν και το παίζουμε τρελοί) δίνοντας χαιρετίσματα στον συνομιλητή μας.

Αυτός που μιλάει πολύ δυνατά, σχεδόν φωνάζει. Ίδιον των γυναικών και δη των αμερικανίδων (ή των γυναικών του χωριού).

Το γάντι είναι παλιά ιστορία κομψότητος και ευπρέπειας που βαστάει (στο «βραδυνό» ντύσιμο) ακόμα και στις μέρες μας. Η έκφραση χρησιμοποιείται είτε για να δηλώσουμε την ευγενική ή την συγκρατημένη συμπεριφορά κάποιου.

Το αντίθετο του live. Εκπομπή, ματς, ταινία ή τεσπα οτιδήποτε τηλεοπτικό δεν παρακολουθούμε σε ζωντανή αναμετάδοση (ή έστω την ώρα κατά την οποία προβάλλεται μες το πρόγραμμα) και το βλέπουμε βιντεοσκοπημένο από μας ή από το κανάλι.

Το πολύ πρόχειρο, κακής ποιότητας και ταλαιπωρημένο χαρτί που θυμίζει το χαρτί μέσα στο οποίο ο μπακάλης της γειτονιάς θα τυλίξει πρόχειρα αυτό που αγοράζουμε, το βούτυρο, το τυρί, κλπ.

Λέγεται για έγγραφα (χειρόγραφα ή τυπωμένα) που, ενώ θα περιμέναμε να δείχνουν αξιοπρεπή και περιποιημένα, είναι στραπατσαρισμένα και μας κάνουν να νιώθουμε ότι ο αποστολέας του μας γράφει κανονικά ή είναι τσαπατσούλης.

Όταν κάτι που ακούσουμε μας ταράξει και μας συγχίσει, μπορεί να βγάλουμε μπιμπίκια, ή τεσπα κάτι δερματικό, ή κάτι ψυχοσωματικό που περικλείεται στον όρο «φαγούρα». Ειρωνικά λοιπόν, όταν θέλουμε να δείξουμε ότι στ' αρχίδια μας ό,τι και να μας πούνε, λέμε την έκφραση αυτή. Σχολικό μεν, ωλ τάιμ κλάσικ δε.