Definitions by ο αυτοκτονημενος (262)
Showing 181-190 from 262

Λαρισαϊκή έκφραση για την ανάδειξη ως επί το πλείστον του ψυχικού πόνου. Αντίστοιχο του «Ωχ παναγιά μου».

Προσοχή, πρέπει να δοθεί έμφαση στον τονισμό τού «λέλε».

Ή αλλιώς ΠΟΛΕΜΟΣ.
Ή και μηχανή του κιμά.

Και στον πόλεμο όλα παίζουν (βάλε την πιο άρρωστη φαντασία σου να δουλεύει και ούτε στο μικρό νυχάκι σου δεν θα είσαι μέσα στο τι συμβαίνει σε μια πολεμική σύρραξη).

Είναι εκεί που στέλνονται οι αγαθοί το μυαλό αλλά ντοπαρισμένοι με εθνικό χασίς -και οι έξυπνοι στο μυαλό που ούτε στον χειρότερο εφιάλτη τους θέλουν να πάνε- και η μηχανή γυρίζει γυρίζει και αλέθει όνειρα, προσδοκίες, ζωές.

Το αστείο είναι ότι εάν επιζήσει κανείς τις πρώτες 2-3 μέρες αρχίζει να αναισθητοποιείται και να μη υπολογίζει πολλά πολλά.

Αν πεθάνει πέθανε, εάν τραυματιστεί -εκεί είναι το δύσκολο,
να τα δώσεις όλα για την ελευθερία της πατρίδας των ιδανικών και της ελευθερίας σου ΝΑΙ, να σκοτωθείς για άλλων συμφέροντα ΟΧΙ.
Τελικά είναι για τα συμφέροντα άλλων, τίποτα άλλο. Οι μάζες είναι αναλώσιμες, όπως πάντα.

Από παλιά δυσφήμηση.

Αλλά έχει κολλήσει και στην καθημερινότητά μας.

Λέγεται όταν είμαστε αρκετά σίγουροι (όχι απόλυτοι) για κάτι που γνωρίζουμε ότι συγκριτικά με άλλα ομοειδή είναι πολύ ανώτερο.

Είμαστε τόσο σίγουροι που λαμβάνει χώρα αυτό το κάτι που όλα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες (δηλαδή αυτή η οδοντόκρεμα, «το κάτι», είναι καλύτερο από τις άλλες οδοντόκρεμες).

Όπως και η έκφραση ανώτερο και από τους κεφτέδες

Φάβα = έδεσμα.

Χωρίζεται σε 4 κατηγορίες αναλόγως τον τρόπο μαγειρέματος στην νήσο Θήρα:

1. Ελεύθερη
2. Λογοδοσμένη
3. Αρραβωνιασμένη
4. Παντρεμένη

Ο λάκκος τώρα λέγεται διότι, αφού μαγειρευτεί η φάβα και την βάλουμε στο πιάτο, ανοίγουμε ένα μικρό λάκκο στη μέση της φάβας και προσθέτουμε λάδι ανακατεύοντας. Έλα όμως που η φάβα είναι ελαιόφιλος και ανακατεύοντάς την το λάδι χάνεται (κάτι σαν μαύρη τρύπα). Και διερωτάται η νοικοκυρά ανακατεύοντας την φάβα «ρε μπας και κάποιο λάκκο έχει η φάβα και το λάδι φεύγει;»

Το συναντάμε και στην καθημερινότητα όταν κάτι μας ξενίζει και δεν μας αρέσει και υποψιαζόμαστε, αν και δεν έχουμε ακόμα αποδείξεις, για το ότι κάτι πάει στραβά και το ψάχνουμε.

Υπάρχει και το αντίθετο, το «κάποια φάβα έχει ο λάκκος», όπως και τα αυτιά έχουν τοίχους οπότε την πόρτα και τον πούλο.

Καλά ρε δεν υπάρχει τέτοια κλασικούρα;

Iστορία - για να τα πιάσουμε απ' αρχής:
Τα ραδιοφωνάκια (τρανσιστοράκια, διότι είχαν τρανζίστορ solid state semiconductors αντί για λάμπες tubes) λοιπόν, απαγορεύονταν να τα έχουν οι οπλίτες (φαντάρια, ψάρια, κωλοφάνταρα, κομμάτια οπλίτες) στην μονάδα τους προς αποφυγή κομμουνιστικής, ή και ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, μέσω βραχέων κυμάτων (φωνή Ρωσίας η Αμερικής).

Όταν λοιπόν κάποιος μανγκάκος φαντάρος είχε κάνα sony 7 transistor, ή κατιτίς τέτοιο, έπρεπε να το κρύβει κάπου, μη και το εντοπίσει η μάνα του λόχου (ο επιλοχίας) και τον μουρλάνει στην αγγαρεία. Και έτσι, το έβαζε μέσα στο άρβυλο, μιας και ήταν μικρό αλλά και το άρβυλο έζεχε.

Άλλο σημείο που το έκρυβα εγώ προσωπικά, ήταν στους ιμάντες αναρτήσεως του πλαστικού αμερικλάνικου κράνους και με ένα ακουστικό άκουγα μουσική στην πρωινή αναφορά που διαρκούσε ατελείωτα.

Εφαρμογή:
Παίζει και σαν: φημολογία

Θα τσακωθούμε αγρίως και θα φτάσουμε να φάμε και τα μουστάκια μας.

Μουστάκια: 1 ) Ο φερετζές του πούστη.
2 ) Άνδρας χωρίς μουστάκι, φραπές χωρίς αφρό.
3 ) Και αφού εγώ δεν έχω μουστάκια, θα φάμε τα δικά σου.

Λουλουδάκι όμορφο για γλάστρα σε αυλίτσα.

Λέγεται και μεταξύ φίλων όταν η βίζιτά τους γίνεται αρμένικια.

Από το «be gone now, ia!», γιατί «ia!» είναι η φωνή που βγάζεις όταν ο φίλος φεύγει επιτέλους. Η δε ρίζα είναι λαρισαϊκή...

Η έννοια του παραπάνω είναι ότι, αν δεν έφαγες τις ανάλογες σφαλιάρες μικρός θα τις φας μεγάλος (δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε γονιμοποιήσουν).

Δηλαδή, καλύτερα να την φας τη φάπα μικρός μιας και η μαλακία που θα έκανες είναι μικρή και η σφαλιάρα είναι επίσης μικρή και διδακτική, μιας και δεν άκουσες την μασημένη τροφή που σου έδιναν οι γονιοί σου.

Και γιατί, να την ακούσεις θέλεις να πάθεις για να μάθεις όταν είσαι μικρός.

Διότι, αν την φας μεγάλoς, βράσε όρυζα. Θα πονέσει αρκούντως και τρώγοντας την μεγάλος και η μαλακία που έκανες είναι ΜΕΓΑΛΗ.

Θέλω να πω ότι καλά θα είναι η διδαχή να γίνεται στα μικρά με διάφορα μέσα («το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο»).

Και γιατί όχι, αφού, μη εξαιρουμένου του γράφοντος, δεν ακούμε ποτέ τους μεγαλύτερους όταν είμαστε μικροί.

Όταν λοιπόν εκεί που δεν πίπτει ο λόγος πίπτει η ράβδος, τα αποτελέσματα είναι μακροχρόνια και διδακτικότατα. Σου μένει το κάτι τι, ρε παιδί μου, και προσέχεις καλύτερα τα συρματοπλέγματα της ζωής.

Σήμερα βλέπουμε κάποιους ανθρώπους γύρω μας που φέρονται περίεργα και τους ανεχόμαστε - ή και όχι. Εάν «ή και όχι», τότε «go to» στα μικράτα του που δεν έμαθε με τον πατροπαράδοτο τρόπο να φέρεται ως αρμόζει στην κοινωνία μας που είναι γεμάτη από καλυμμένα ζωώδη ένστικτα, έτοιμα να ξεπηδήσουν ανά πάσα στιγμή από μέσα μας, λαμβάνοντας υπόψη και την κοινωνική πίεση που υποβόσκει στην διεφθαρμένη μέχρι το κόκαλο κοινωνία μας.

Θα έλεγα, καταλήγοντας, ότι ας δημιουργούμε αντίγραφά μας με δυνατότητα να φέρονται σωστά και να μην είναι μόνον καλοί ερευνητές.

Ευ ζην δεν είναι μόνον τα θρανία αλλά ο συνδυασμός με την πραγματική ζωή μας.

Το άκουσα προσωπικά από ένα μαναράκι που μου την είπε «δεν προτίθεμαι να συνεχίσω να είμαι πάνω σε ένα μεγάλο κρεβάτι».

Και εννοούσε ότι σε μια παρέα 6-7 ανθρώπων ή και παραπάνω, όταν ξεφεύγει από το φιλικό το πράγμα και βλέπεις κάποια με το πονηρό μάτι και σε βλέπει και εκείνη το ίδιο και, ενώ ξέρεις ότι έχει πάει με κάθε έναν αρσενικό και θηλυκό της παρέας, το κάνεις μαζί της, είναι σαν να είμαστε όλοι μαζί πάνω σε ένα ΜΕΓΑΛΟ κρεβάτι.

Προσοχή: δεν μιλώ για ανταλλαγή ζευγαριών, όχι και ότι είν' κακόόό...

Ας υπολογίσει κάποιος τους συνδυασμούς 8 (φίλων) που κατά καιρούς το έχουν κάνει ανά μεταξύ τους. Δεν μιλώ για όργιο, το όργιο γίνεται από όλους με όλους για όλους ταυτοχρόνως - ουάου...

Όταν κάποιος βιάζεται και κάνει λάθη σημαντικά, που μοιάζουν με τη μεταφορά μιας γεμάτης (ξέχειλης) καρδάρας (όπως έλεγαν κι οι αρχαίοι Έλληνες) με γάλα, που θέλει προσοχή στο περπάτημα για να μη χυθεί το γάλα και αυτός που τη μεταφέρει ψωλοπαραπατά και του φωνάζει ο άλλος «σιγά ρε θείο θα χυθεί το γάλα».

Ατάκα πρώτο-ακουσμένη από τα χειλάκια του Χαρούλη του καθαρού.

Υπάρχει και η περίπτωση που κάποιος σου πουλάει μαγκιά και τον γειώνεις λέγοντας του την ατάκα «σιγά ρε θείο θα χυθεί το γάλα». Αντί της «σιγά ρε μάνγκα μας έκανες τα μούτρα κρέας», ή «για δες, ματώνω;» και του δείχνεις το ένα άκρο των χειλιών σου, εννοώντας «τσιμπάω;»: μια και δεν τσιμπάς το δόλωμα δεν έχεις και αίμα στα χειλάκια σου.

Επίσης, τραβάς και μια ροχάλα μεγέθους ταλίρου κρητικής πολιτείας λέγοντας του... «φτου ρε και κολύμπα». Αν σε φτύσει κατάμουτρα και σου πει «φτου ρε και σε πιτσιλάω» κάνε την αλάργα διότι είναι μαγκάκος πονηρός.