Definitions by Khan (2355)
Showing 681-690 from 2355

Επίσης, αερόσακοι είναι τα μεγάλα βυζιά, είτε φυσικά, είτε, κυρίως, σιλικονάτα.

Σχετικοί είναι οι μπανεύκολοι αστεϊσμοί προς γυναίκα με ευμεγέθη στήθη ότι δεν χρειάζεται να έχει αερόσακους στο αυτοκίνητο, ή ότι μπορεί να σωθεί η ζωή της σε τροχαίο, ή αντιστρόφως ότι σε αντίθεση με τους δόκιμους αερόσακους οι εγκληματικοί αερόσακοι μιας βυζαρούς δεν σώζουν από ατυχήματα, αλλά τα προκαλούν.

Αυτός ή αυτή που έχει φάτσα σαν να είναι πρωταγωνιστής/τρια ταινίας πορνό.

Η έκφραση αναλύεται και τεκμηριώνεται μηδιακώς στο λήμμα τσόντα-face του slangprof, ωστόσο τα διαδιχτυακά ευρήματα δείχνουν ότι χρησιμοποιείται εξίσου και για γυναίκες και για άντρες. Οπότε θα διέκρινα τις τσοντόφατσες ως εξής:

1. Για άντρες.
   Είναι, όπως γράφει ο slangprof, «η φάτσα που έχει κάτι το διεστραμμένο, το παρακμιακό αλλά και το διαχρονικό μαζί». Η τσοντόφατσα είναι συχνά σκατόφατσα με την καλή έννοια, δηλαδή ένας άσχημος που γοητεύει. Λογικό, αφού άμα έχεις καλό κάτω κεφάλι, σε παίρνει να είσαι άσχημος στο πάνω κεφάλι, και άμα το θεωρήσουμε δαρβινείως οι τσοντόφατσες είναι άσχημοι γιατί δεν χρειάστηκε να είναι όμορφοι για να επιβιώσουν.

Θα προσέθετα, επίσης, ως βασικό συστατικό της αντρικής τσοντόφατσας το παγερό βλέμμα με απόλυτη έλλειψη συναισθήματος, που δηλώνει ότι ο φέρων την τσοντόφατσα δεν θα ορρωδήσει μπροστά σε τίποτα. Βλέμμα τσοντόφατσας διαθέτουν κτγμ οι John Holmes και Peter North.

Ως μια παραλλαγή τσοντόφατσας θα θεωρούσα κάποιον που έχει ύφος καλούλη ή και γραφικού, αλλά εντούτοις ή μάλλον για αυτόν ακριβώς τον λόγο υποψιαζόμαστε ότι αποτελεί μέγιστο κουνελοπνίχτη, λ.χ. Ron Jeremy.

Επίσης, για να κλείσουμε με τα συγκεφαλαιωτικά παραδείγματα του slangprof, θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως τσοντόφατσα και τον όχι-και-τόσο-ωραίο ζεν πρεμιέ τ. Φαίδωνος Γεωργίτση, δηλαδή αυτόν που επέχει θέση ωραίου χωρίς να είναι ωραίος, οπότε φανταζόμαστε ότι αναπληρώνει το έλλειμμα χάρη σε αρετές τσοντοπρωταγωνιστή.

Ασφάλουσλυ, συνήθως κάποιος είναι τσοντόφατσα όχι τόσο αντικειμενικά, αλλά συναφειακά, δηλαδή είτε επειδή συνοδεύεται από κάποιον θρύλο για το άτομό του, είτε επειδή έχει μια ανεξήγητη επιτυχία στις γυναίκες, για τις δε μη σελέμπριτιζ τσοντόφατσες, αν δεν θέλουμε να προβούμε σε λεπτομερέστερη ανάλυση όπως παραπάνω, θα μπορούσαμε να πούμε απλώς ότι είναι μια σκατόφατσα που επιπλέον έχει επιτυχία στις γυναίκες.

1. Για γυναίκες.
   Είναι ο υπερθετικός της κατηγορίας σκυλί, σκυλί μαύρο, σκυλί ατάιστο, σκυλί του πολέμου. Δηλαδή μια γκόμενα υπέρμετρα σέξι, αλλά χωρίς να είναι όμορφη λόγω σκληράδας στα χαρακτηριστικά της. Ή μια γκόμενα γαρίδα, δηλαδή σώμα τούμπανο και πρόσωπο για πέταμα. Στο λαϊκό φαντασιακό τσοντόφατσα είναι το άσχημο πρόσωπο μιας σέξι γυναίκας, που έχει χαλάσει από τα αλλεπάλληλα χυσομαπίδια που δεν μπορούν παρά να έχουν αφήσει τα ίχνη τους στην έκφρασή του.

Ασφαλώς, χαρακτηριστικό της τσοντόφατσας είναι και το ακραίο μοντιφάρισμα, δηλαδή κονάτα τσιμπουκόχειλα, πλαστικές στη μύτη, ίσως μπότοξ, τσιμπουκο-πίρσινγκ, εξτένσιονς στα μαλλιά, ψωλάριουμ και πιο κάτω Σίλικον Βάλεϋ και τσουλόσημο.

Κάτι ακόμα ενδιαφέρον ως προς την χρήση της έκφρασης είναι μια έντονη πραγματικοποίηση (reification) του όρου. Δηλαδή ο όρος αναφέρεται πολλές φορές ως κάτι που είτε είσαι είτε δεν είσαι, τ. τσοντόφατσα γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Το οποίο, βέβαια, είναι σε κατάφωρη αντίθεση με το γεγονός ότι στις μεν γυναίκες η τσοντόφατσα αποτελεί τελικό αποτέλεσμα μιας σειράς μοντιφιών, στους δε άντρες αποτελεί απότοκο μιας καλλιέργειας θρύλων για το άτομό τους, τις σεξουαλικές επιδόσεις τους, την συναφειακή συνύπαρξή τους με θεόμουνα, ώστε εντέλει μάλλον να ονομάζουμε εκ των υστέρων τσοντόφατσα κάποιον που ήδη ξέρουμε τα υπόλοιπα στοιχεία για αυτόν. Ωστόσο, ο όρος συχνά χρησιμοποιείται ωσάν η τσοντόφατσα να είναι ένα πάγιο δεδομένο χαρακτηριστικό, όπως λ.χ. το ύψος, το ανάστημα, οι αναλογίες, το μέγεθος πέους κ.ο.κ., ή έστω μια πάγια χαρακτηριολογική έξη που κάποιος ή το 'χει ή θα πρέπει να βγάλει αλλιώς το ψωμί του.

Υποτιμητικά ο ρωμιός ως βρωμερός, υστερημένος και υποανάπτυκτος που ζέχνει το χνώτο του.

Δεν βρήκα διαδιχτυακά ευρήματα, ωστόσο το έχω ακούσει ως ανήκον στο ντίσκουρς δυτικόφιλων που παίρνουν έτσι (μια έστω ασθενή) ρεβάνς για τους πάμπολλους χαρακτηρισμούς που τους επιδαψιλεύουν Ελληναράδες και Ρωμιολάγνοι, όπως κουτόφραγκοι, αμερικανάκια, αμερικλάνοι, ευρωλιγούρηδες, εθνομηδενιστές, ανανιστές κ.ά. Δεν αποκλείω, πάντως, ο όρος να έχει προέλθει και από τους ίδιους τους Ρωμιολάγνους, καθώς ο συνδυασμός αυτοδοξασμού και αυτομεμψίας είναι ιδιαιτέρως χαρακτηριστικός του Νεοέλληνα-Νεορωμιού. Λ.χ. υπάρχουν ακραιφνείς οπαδοί της ιδεολογίας της Ρωμιοσύνης, που πανηγυρίζουν τον χαρακτηρισμό P.I.I.G.S. στη λογική ότι επιτέλους λέγεται η αλήθεια ότι δεν είναι δυνατό να συνυπάρξουν οι Φράγκοι με τους Ρωμαιοκέλτες. (Όπου Ρωμαιοκέλτες βλ. Ρωμιούς-Έλληνες, Κέλτες Ιρλανδούς, και νταξ Ιταλούς, Ισπανούς και Πορτογάλους που παρά το πέρασμα γερμανικών φύλων, όπως οι Λογγιβάρδοι, οι Οστρογότθοι, οι Βησιγότθοι, οι Βάνδαλοι και οι Σουαβοί είναι και καλά βαθιά εκλατινισμένοι και ρωμιοί στο φυλετικό τους υπόστρωμα και την κουλτούρα τους).

1. Κλασικά, αποτελεί μπανεύκολη μεταφορά για την βίαιη σεξουαλική διείσδυση. Ή μπορεί να σημαίνει και το μέχρι αίματος ξύσιμο αρχιδιών, είτε κυριολεκτικό, είτε μεταφορικό, δηλαδή νωθρότητα, όπως και άλλες παρόμοιες μεταφορές, λ.χ. ανασκαφές. Για μια ιδιάζουσα χρήση βλ. και χαλικώνω τη γεώτρηση. Βέβαια όλα αυτά αποτελούν ασθενείς μεταφορές και όχι κάποιον παγιωμένα σλανγκικό όρο.

2. Ενδιαφέρον, όμως, έχει η χρήση του όρου στο μπασκετικό ιδίωμα. Όταν λέμε για έναν καλαθοσφαιριστή ότι κάνει γεώτρηση εννοούμε ότι κάνει υπερβολικές ντρίμπλες και δεν δίνει πάσα. Η εικόνα είναι ότι σκάει τόσο πολύ την μπάλα στο παρκέ, ώστε είναι σαν να σκάβει το έδαφος με αυτήν. Η έκφραση χρησιμοποιείται ως μομφή κυρίως εναντίον point guards ή, όπως λέμε στα ελληνικά, πλέι μέικερς, οι οποίοι κάνουν κατάχρηση ντρίμπλας και δεν ευνοούν το παιχνίδι με πάσες (passing game). Τα παλιότερα χρόνια που ο χρόνος επίθεσης μπορούσε να διαρκέσει 30 δευτερόλεπτα και βλέπαμε και φαινόμενα του στυλ «ροκάνισμα χρόνου», όταν μια ομάδα προηγείτο ασφαλώς, ο πλέι μέικερ μπορούσε κυριολεκτικά να κάνει γεώτρηση χτυπώντας την ακριβώς στο ίδιο σημείο, περιμένοντας να περάσει ο χρόνος. Τώρα που έχει πέσει στα είκοσι τέσσερα δευτερόλεπτα ο χρόνος επίθεσης αυτά δεν γίνονται. Όμως επειδή το παιχνίδι πλέον βασίζεται στο pick and roll και στις γρήγορες πάσες, ο πόιντ γκαρντ που καταχράται την ντρίμπλα καυτηριάζεται έτι περισσότερο ότι «κάνει γεώτρηση».

Ή ελλαδέμπορος. Εκ των Ελλάδα και έμπορος, αποτελεί λογοπαίγνιο με την λέξη λαδέμπορας.

Ας αναλύσουμε τα τρία αυτά αντικείμενα αναφοράς. Το -έμπορας αποτελεί συχνότατο β' συστατικό στην σλανγκ. Συνδέεται συνήθως με την πρόταση ψευδών. Ένας -έμπορας μπορεί να βγάζει όντως και λεφτά, όπως λ.χ. ο Λιακό από τα βιβλία του, αλλά κυρίως προτείνει ένα (ζωτικό κατά το μάλλον ή ήττον) ψεύδος προς συναισθηματική επένδυση. Ένας -έμπορας πουλάει φιδιές (φιδέμπορας), ψωλιές (ψωλέμπορας), αρχιδιές (αρχιδέμπορας), σκατιές (σκατέμπορας) ή κουραδιές (κουραδέμπορας). Ο -έμπορας δηλαδή πουλάει τρέλα, τρελίτσα, παραμύθα, μούρη, μαγκιά, ιστορία, και άλλο αέρα. Τα πουλάει γιατί έχει αγοραστικό κοινό που ψάχνει για μαγκιά, μούρη, ιστορία κ.τ.ό., επειδή δεν τα έχει. Ο -έμπορας μπορεί να βεβηλώσει κιόλας κάτι ιερό πουλώντας το, λ.χ. ο χριστέμπορας. Ή μπορεί να προσδώσει πλασματική αξία σε κάτι ευτελές με το να το βγάλει στην αγορά, λ.χ. ο κακαδέμπορας, ο τσοφλέμπορας ή ο τυρέμπορας.

Ο ελλαδέμπορας κάνει όλα τα παραπάνω. Καπηλεύεται ό,τι ιερό υπάρχει στον Ελληνισμό. Αλλά ταυτοχρόνως και προσδίδει ψευδή σημασία σε ό,τι ευτελισμένο διαθέτουμε. Κυρίως πουλάει μαγκιά, μούρη, ιστορία σε έναν λαό που τα πληρώνει όσο όσο για να τα αποκτήσει.

Χαρακτηριστικό της νεώτερης ελληνικής ιστορίας είναι μάλιστα ότι προτάθηκε μια μεγάλη πληθώρα Ελληνισμών προς πώληση. Βλ. λ.χ. εδώ. Όπως ανέφερε κάπου ο Χότζας είμαστε ένα από τα λίγα έθνη που ξεκίνησε μια διαφωτιστική επανάσταση (τ. Γαλλική, Αμερικανική) και τελείωσε μια (β)ρομαντική επανάσταση (τ. Ιταλική, ενοποίηση Γερμανίας). Κάθε γενιά διανοουμένων ή και κάθε ατομικός στοχαστής που σεβάστηκε τον εαυτό του έβγαλε κι έναν διαφορετικό Ελληνισμό για πούλημα. Λ.χ. ο διαφωτιστικός ουνιβερσαλιστικός Ελληνισμός του Κοραή, η ελληνική συνέχεια του Παπαρρηγόπουλου, Ελληνισμός απευθείας απ' την αρχαία Ελλάδα, Ελληνισμός με ή χωρίς Βυζάντιο, Ρωμανισμός, φυλετικός Ελληνισμός, γλωσσικός Ελληνισμός, πολιτισμικός Ελληνισμός, πολιτειακός Ελληνισμός, εδαφικός Ελληνισμός, Ελληνοχριστιανισμός, χουνταλο-Ελληνισμός, νεορθόδοξος Ελληνισμός, νεο-οθωμανικός Ελληνισμός, νεο παγανιστικός Ελληνισμός. Ή στις πιο ποπ εκδοχές Ελλάδα της γιουροβύζιον, του τσολιά ή της Ολυμπιάδας. Η σύγχρονη Ελλάδα μοιάζει με ένα ατέλειωτο σούπερ μάρκετ Ελληνισμών, όπου πολλοί αγοράζουν Ελληνισμούς αλά καρτ, ανάλογα με τις εκάστοτε επιδιώξεις, χωρίς να είναι δυνατόν να συγκροτηθεί μια ενιαία συλλογικότητα, ούτε καν ένας διχασμός, αλλά μάλλον ένας σουπερμαρκετίσιος κατακερματισμός, όπου ο κάθε ελλαδέμπορας επιλέγει δημαγωγικά το target group του για να διαφημίσει την ιδιωτική βερσιόν του.

Ειδικά το λογοπαίγνιο με τον λαδέμπορα έχει σημασία, καθώς ως λαδέμπορας εννοείται αυτός που πουλούσε λάδι στην μαύρη αγορά κατά την γερμανική κατοχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οπότε θίγεται το γεγονός ότι το πούλημα Ελληνισμού έχει μια μακρά ιστορία σύμπραξης ή έστω συμπόρευσης με φαινόμενα δωσιλογισμού, αυταρχισμού, αντιδραστικού καθεστωτισμού. Πολλές φορές δηλαδή ο Ελληνισμός πουλιέται με τις ευλογίες ενός αυταρχικού καθεστώτος.

Πάντως τα διαδιχτυακά ευρήματα δείχνουν ότι η έκφραση χρησιμοποιείται από μια πληθώρα ατόμων διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών. Χρησιμοποιείται και από αυτούς που κατακρίνουν τον εθνικισμό. Αλλά χρησιμοποιείται και από πολλούς πατριώτες που θέλουν να καυτηριάσουν ότι κάποιοι άλλοι δήθεν πατριώτες είναι σε αντίθεση με τους ίδιους κάπηλοι του Ελληνισμού. Λ.χ. ένας παγάνας μπορεί να αποκαλέσει ως ελλαδέμπορο έναν οπαδό του Ελληνοχριστιανισμού με την λογική ότι ο χριστιανισμός είναι ιουδαϊκή άρα σιωνιστική θρησκεία και εχθρός του αυθεντικού Ελληνισμού. Αντιστρόφως, ένα watchdog της ορθοδοξίας μπορεί να αποκαλέσει ως ελλαδέμπορο έναν αρχαιοελληνιστή λ.χ. δωδεκαθεϊστή ως έχοντα κοινά με την μασονία. Ένας ακροδεξιός μπορεί να πει ελλαδέμπορο τον Καρατζαφέρη, επειδή δεν τον βρίσκει αρκετά δεξιό. Ή, το συνηθέστερο, πολλοί «καθαρόαιμοι» Έλληνες θα πουν ελλαδέμπορο κάποιον σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη στη λογική ότι είναι μαϊμού και όχι γνήσιος υπηρέτης του Ελληνισμού. Ασφαλώς η έκφραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από αριστερούς ή διεθνιστές ή οποιονδήποτε μη εθνικιστή, αλλά ο γούγλης δείχνει ότι χρησιμοποιείται κυρίως σε ενδο-πατριωτικές διενέξεις περί του ποιος είναι ο αυθεντικός Έλληνας και ποιος ο αιρετικός ελλαδέμπορος.

Ως προς τα πρόσωπα στα οποία απευθύνεται συνήθως ο χαρακτηρισμός νομίζω ότι στην ψηφοφορία εδώ έχουμε τις τοπ ενδείξεις, αλλά βέβαια αποδίδεται και σε πολλούς άλλους.

Κατάρα, λοιπόν, στον ελλαδέμπορα και σπέκια στον Mr Cadmus που ανάρτησε το λήμμα στο Δ.Π.

Ως κρέας εννοείται το πέος που εισέρχεται και εξέρχεται κατά την σεχουαλική συνουσία.

Η έκφραση εννοεί μια σεξουαλική πράξη που γίνεται χωρίς καθόλου συναίσθημα τελείως μηχανικά. Λόγοι για αυτό μπορεί να είναι κυρίως το ότι ο ερών είναι ένα γουρούνι που θέλει απλώς να γαμήσει και δεν είναι διατεθειμένος να εμπλακεί αισθηματικά. Ή χίλιοι άλλοι λόγοι για τους οποίους μπορεί το σεχ να γίνει αδιάφορα όταν βρίσκονται σε ψυχρότητα οι παρτενέρ. (Εστίασα στον ερώντα επειδή συχνά η έκφραση λέγεται ως στάση ζωής, ότι δεν αξίζει να επιδιώξει κανείς κάτι παραπάνω από την φυσική διείσδυση).

Ορισμένες φορές χρησιμοποιείται για να ασκήσει κριτική και στην ερωμένη, λ.χ. ότι είναι ψυχρή ή με υπερβολικά χαλαρό αιδοίο, ενώ ιδίως σε συμφραζόμενα μπουρδελοσλάνγκ εννοείται ότι πρόκειται για έπιπλο και δη κομοδίνο.

Άλλες φορές πάλι λέγεται στο πλαίσιο υπαρξιακού στοχασμού για το μάταιο του σεξ εν γένει.

Αρκτικόλεξο για το Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι.

Χρησιμοποιείται ώστε και να εκφραστεί η αγανάκτηση προς τους δημοσιοκάφρους και να μην επιβαρυνθεί ο λόγος με μια κατευθείαν βρισιά ή με ένα μακρυνάρι. Το χρησιμοποιούν πολύ οπαδοί αθλητικών ομάδων κατά αθλητικών δημοσιογράφων.

Πάσα: Vardar.

Συναφώς προς τους άλλους ορισμούς του κρέατος ως νωθρού ανθρώπου, άμπαλου ποδοσφαιριστή και παίκτη με χαμηλές επιδόσεις, ως κρέας χαρακτηρίζεται και η υπερβολικά νωθρή, απαθής και παθητική ερωμένη. Ιδίως στην μπουρδελοσλάνγκ, αποτελεί συνώνυμο του έπιπλο και του κομοδίνο.

(Για το γερμανό μεταφραστή βέβαια να πούμε ότι το κρέας αποτελεί μια μεταφορά που έχει καταστεί λιγότερο τεχνικός όρος σε σχέση με τα έπιπλο και κομοδίνο, καθώς επίσης και το ότι η σημασία αυτή είναι λιγότερο χαρακτηριστική του κρέατος από ό,τι ο άμπαλος ποδοσφαιριστής).

Λέγεται όταν επί χρήμασι κορασίδες παρατάσσονται με ελλιπή ενδυμασία προκειμένου να τις δει ο πελάτης και αργά ή γρήγορα να επιλέξει.

Μπορεί να συμβεί λ.χ. σε πιάτσες, στο εξωτερικό και σε πραγματικές βιτρίνες (!), σε καναπέδες στριπτιτζάδικου νωρίς, αλλά πλέον κυρίως στο Ίντερνετ. Έχω την εντύπωση ότι η (μη βίρτουαλ) κρεαταγορά αυτή συμβαίνει πολύ λιγότερο στην Ελλάδα σε σύγκριση με το εξωτερικό.

Σχηματίζονται κατά το θολοκουλτουριάρης.

Σημαίνουν έναν εθνικιστή ο οποίος ψαρεύει σε θολά νερά και προκαλεί συγχύσεις προκειμένου να πείσει με παραπλανητικά επιχειρήματα, ή στερείται και ο ίδιος την ικανότητα διαυγούς λογικής ανάλυσης. Οι όροι αποτελούν ρεβάνς των αντιεθνικιστών για τον όρο θολοκουλτουριάρης, προκειμένου να καταδειχθεί ότι η θολούρα δεν αποτελεί αποκλειστικό τσιφλίκι των δυνάμεων της Αριστεράς και της Προόδου, αλλά μπορεί εξίσου να χαρακτηρίζει και τον χώρο της Δεξιάς και της Συντήρησης. Και ως θολούρα σε εθνικά θέματα εννοούνται συχνά κάποιες επίτηδες συγκεχυμένες σπερματολογίες πληροφοριών, προκειμένου να μπλεχτεί ο ακροατής και να βγάλει από ελλιπή στοιχεία το ποθούμενο για τον θολό ινστρούχτορά του συμπέρασμα.

Για την ιστορία, το θολοφασίστας βγάζει κάμποσες σελίδες στον γούγλη, το θολοπατριώτης μόλις δύο, ενώ το θολοεθνίκι δεν βγάζει ευρήματα.

Πάσα: Mr Cadmus.