Definitions by Khan (2354)
Showing 2051-2060 from 2354

Σεξιστικός χαρακτηρισμός για γυναίκα που «όσο την πατάς τόσο στρώνει».

Η γκόμενα που σου κολλάει σαν αυτοκόλλητο, η γκόμενα-γραμματόσημο που όσο την φτύνεις τόσο κολλάει, η καβουρογαμόψειρα. Η έκφραση αποτελεί νοσταλγική εϊτίλα.

Από την μάρκα αυτοκόλλητων Panini με ρετρό αξία. Συναφής χαριτωμενιά: έχω μείνει πανίνι με πανίνι.

Πάσα: ΑΝ 21.

Εφόσον τα αρχίδια θεωρηθούν ως καμπανέλια, δηλαδή ως «σακκούλια που κρέμονται και ταλαντώνονται όπως οι καμπάνες», τότε το συνολικό σύστημα πούτσος- αρχίδια θεωρείται ως καμπαναριό, όπου ο πέων είναι ο πύργος και τ' αρχίδια οι φίλοι του οι καμπάνες εκατέρωθεν.

Χρησιμοποιείται περισσότερο:

α) Στην έκφραση:

Στα αρχίδια μου τα δυο,
που είναι σαν καμπαναριό

(τ. στ' αρχίδια μας κι εμάς, Κωστής Παλαμάς).

β) Στην έκφραση αρχίδια καμπαναριό, όπου το καμπαναριό επιτείνει το ότι κάτι είναι αρχίδια. Άλλωστε η ομόηχη κατάληξη -αριό δηλώνει μεγέθυνση, επίταση ή συνάθροιση πρβλ. πουταναριό, φοιτηταριό, παπαδαριό, οπότε με αυτήν την σημασία το καμπαναριό είναι επίταση/μεγέθυνση ή συνάθροιση από καμπανέλια.

Πάσα: Gatzman.

Αγγλιά για το βαρετό, το ντεκαυλέ, το παρώ, το αντίθετο του κίνκι. Στα ελληνικά, χρησιμοποιείται κυρίως από την σαδομαζοχιστική κοινότητα (όπως άλλωστε και στα αγγλικά), για να περιγράψει το σεχ που δεν έχει σαδομαζό στοιχεία (ή έστω έχει λίγα, μια και σεξ χωρίς καθόλου σαδομαζό διάσταση ίσως δεν υπάρχει), και είναι ωσεκτουτού φριχτά βαρετό. Επιτομή της βανίλιας είναι ο ιεραπόστολος. Η σειρά από την βανίλια προς την αποβανιλοποίηση πάει περίπου: βανίλια < κίνκι < fetish < BDSMτζής.

Προφάνουσλυ, προκύπτει από το ότι η βανίλια είναι το πιο ουδέτερο και άχρωμο άρωμα λ.χ. σε κρέμες, παγωτά κ.ά., που υπάρχει επιλογή μεταξύ πολλών.

Όρος της σαδομαζοχιστικής κοινότητας. Είναι μια ειδική λέξη που ο/η τοπ- εξουσιάζων/ουσα, και ο/η μπότομ εξουσιαζόμενος/η συμφωνούν πριν από το σαδομαζοχιστικό παιχνίδι ρόλων, προκειμένου οι όποιοι σαδισμοί ακολουθήσουν να είναι συναινετικοί.

Σο, η λέξη ασφαλείας εξυπηρετεί:

α) Αφενός να ξεχωριστεί ο σαδισμός του παιγνίου από έναν πραγματικό βιασμό (οι σαδομαζοχιστές προβάλλουν αρκούδως την αξία της συναίνεσης, αν και εδώ αρχίζουν μεγάλα ντιριντάχτα ερωτήματα), και συναφώς να αποφευχθούν ατυχήματα και τραυματισμοί φυσικοί ή συναισθηματικοί.

β) Αφεδύο να έχει ο μαζοχιστής την δυνατότητα να χρησιμοποιεί στο παιχνίδι ρόλων εκφράσεις όπως «αχ, σταμάτα», «σε παρακαλώ, σταμάτα», «σε εκλιπαρώ/ ικετεύω», «με πονάς», «δεν αντέχω», οι οποίες στο πλαίσιο του παιγνίου δεν αποτρέπουν τον σαδιστή παρτενέρ από την δραστηριότητα, αλλά τουναντίον επιτείνουν την γκαύλα του να βασανίσει.

Όπως μας έκανε γνωστό ο Αρκάς, οι μόνοι σεξοδιαστροφικοί που δεν θα βασανίζονται στην κόλαση θα είναι οι μαζοχιστές. Κι έτσι, η σοφή πρόνοια της σαδομαζοχιστικής κοινότητας έπρεπε να βρει τρόπους να ξεχωρίσει ο σαδιστής πότε δεν πρέπει να ακούσει την ικεσία του μαζόχα να σταματήσει και πότε πρέπει πραγματικά να δώσει βάση.

Τύποι λέξης ασφαλείας.

α) Πολλοί θεωρούν ότι η λέξη ασφαλείας πρέπει να είναι μια σπάνια λέξη με υψηλό βαθμό τουκανισμού, όπως λ.χ. τουκάν, τιραμισού, Θωμάς Ακινάτης, Ναμίμπια. Το πλεονέκτημα με αυτόν τον τύπο είναι ότι καθώς δεν έχουν κάποια άμεση σχέση με σεξουαλικά συμφραζόμενα, είναι απίθανο να τις εκστομίσει κάποιος τυχαία κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Λ.χ. η λέξη μωσαϊκό δεν θα αποτελούσε επιτυχημένη λέξη ασφαλείας, γιατί θα ενεδέχετο ο μαζόχας να ανακράξει «πέτα με στο μωσαϊκό και κακομεταχειρίσου με», κι έτσι να σταματήσει άσκοπα την ροή του παιγνίου. Καλύτερα, λοιπόν, να είναι μία λέξη κατά το δυνατόν ντεκαυλέ, που να μην μπορεί να ειπωθεί κατά λάθος πάνω στο σεχ. Υπάρχει όμως και ο αντίστροφος κίνδυνος: Αν η λέξη είναι υπερβολικά πολύπλοκη, μπορεί ο μαζόχας να την ξεχάσει, και να κινδυνεύσει σοβαρά. Λ.χ. αντενδείκνυται να βάλεις ως λέξη ασφαλείας μια ζουρ(λ)αριά, γιατί σκέψου να σε κόβει ο παρτενέρ σου φέτες και εσύ να προσπαθείς να θυμηθείς «πώς την είχαμε πει την λέξη ασφαλείας; Κλαυσίγελω; Συναμφότερον; Ή μήπως αλληλοπεριχώρηση;». Ή να έχει αρχίσει να σε πνίγει κι εσύ να προσπαθείς να θυμηθείς αν η λέξη ασφαλείας ήταν το Κίττο, η πρωτεύουσα του Ισημερινού, ή η Μπογκοτά, η πρωτεύουσα της Κολομβίας. Συνελόντι ειπείν, η λέξη ασφαλείας πρέπει να είναι μια λέξη τόσο ντεκαυλουάρ και παράξενη ώστε να μην μπορεί να εκστομιστεί κατά τύχη, αλλά όχι τόσο περίπλοκη ώστε να την ξεχάσεις.

β) Υπάρχουν πολλοί που έχουν ως λέξεις ασφαλείας τα αυτονόητα σταμάτα ή κόκκινο. Το πλεονέκτημα είναι ότι είναι απλό. Το μειονέκτημα είναι ότι χάνεται το παιχνίδι ρόλων, που είναι μέσα στο σενάριο, να λες «σταμάτα, δεν αντέχω». Άλλωστε ο Γουλιέλμος του Όκαμ ήταν ένας τελείως βανίλια τυπάς που χρησιμοποιούσε ένα μόνο ξυράφι, όταν θα μπορούσε να κοβόταν με μια ντουζίνα από δαύτα.

γ) Κάτι επίσης απλό, αλλά με άλλα πλεονεκτήματα είναι η διαβάθμιση με χρώματα. Τότε: - πράσινο (=γρηγόρης) σημαίνει γάμα μου τα βάρδουλα, τα πρέκια και ό,τι, τράβα μου το μούσι και λέγε με παλιοκόριτσο, δώσε Μπόνο!,
- κίτρινο (=βαθύ πορτοκαλί), σημαίνει μπάστα λίγο, γουστάρω, αλλά όχι τόσο πολύ, μείωσε ένταση, είπανε στον κοπρολάγνο να χέσει κι αυτός ξεκωλώθηκε,
- κόκκινο (= σταμάτης) είναι η καθαυτό λέξη ασφαλείας, ήτοι τάνι τάνι μέχρι να πετάνει.

Το πλεονέκτημα με αυτήν την συνήθεια είναι ότι ο μαζόχας μπορεί να παλινωδήσει κατά την διάρκεια. Λ.χ. αν φάει τέσσερα δάχτυλα στον κώλο, μπορεί και να παρεξηγηθεί και να πει κίτρινο. Αν όμως, μετά του καυλαρέσει, ξαναλέει πράσινο, και τα μανικετόκουμπα μέσα.

Μειονέκτημα: Λιγότερο το ότι μπορούν οι λέξεις να εκστομιστούν κατά λάθος και περισσότερο το ότι αν ο μαζόχας έχει τόσο έλεγχο πάνω στο παιχνίδι, τότε μιλάμε για ξενερουά βανίλια. Σε κάθε περίπτωση μπορεί ως λέξη ασφαλείας να χρησιμοποιηθεί και το μπλε, ή ως μεγαλύτερη ψαγμενιά ο ζωγράφος Yves Klein.

δ) Καλά όλα αυτά ως ένα λήμμα στο σλανγκρ εκ του ασφαλούς, αλλά τι γίνεται αν ο σαδίσταρος αποφασίσει να φιμώσει τον μαζόχα. Πώς θα αναφωνήσει ο Φον Μαζώχ την λέξη ασφαλείας όταν θα έχει στο στόμα το φίμωτρο-μπάλα; Σε παρόμοιες περιπτώσεις ως λέξη ασφαλείας χρησιμοποιείται συχνά μια κίνηση των δαχτύλων, που να μπορεί να την κάνει ο μαζόχας ακόμα και με τα χέρια δεμένα, ή κάτι παρόμοιο, λ.χ. μια ειδική κίνηση των βλεφάρων κ.ο.κ.

ε) Καθώς όμως ζούμε σε έναν ποστιλάτο κόσμο και έννοιες όπως η συναίνεση έχουν δεχτεί δριμεία κριτική τίθενται βασανιστικά (παν Nintendo) ερωτήματα, όπως: Τι νόημα, τι περιεχόμενο έχει η έννοια συναίνεση σε ένα σαδομαζοχιστικό παίγνιο; Μήπως είναι α-νόητη (κατά Wittgenstein). Σημειωτέον εδώ ότι οι πρωκτικάντζεςαμερικλάνοι και άγγλοι έχουν εφεύρει και τον όρο consensual non-consensuality (=συναινετική μη συναίνεση). Αυτή η contradictio in adjecto σημαίνει απλά ότι στέλνεις την λέξη ασφαλείας στου διαόλου το μπαμπά και αποφασίζεις ευθύς εξ αρχής ότι το να είσαι μαζόχας σημαίνει ότι εξ ορισμού την πούτσισες. Δεν σου φταίει ο παρτενέρ σου αν σε κόψει με το ηλεκτρικό πριόνι, ούτε και υπάρχει GPS στην σχέση σας. Αυτή η μη- λέξη ασφαλείας χαρακτηρίζει έναν λαρτζ μαζόχα, που είναι μαζόχας, ναι, αλλά όχι πρωκτικάντζας και αφήνεται με εμπιστοσύνη και προσδοκία στα χέρια του θύτη του.

Ακόμη:

Η έκφραση ξέχασα την λέξη ασφαλείας είναι επιτατικό συνώνυμο του την πούτσισα, δηλ. με δική μου ευθύνη έγινα βορά στις διαθέσεις των άλλων.

Προσφάτως, η έκφραση έλαβε κοινωνικοπολιτική διάσταση. Θεωρείται, δηλαδή, ότι στο σαδομαζό παιχνίδι με τον δονητή, οι Έλληνες κατά βάθος γουστάρουμε. Υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται, αν δεν υπήρχε το ΔΝΤ θα έπρεπε να το εφεύρουμε, ένα ΔΝΤ μας χρειάζεται, κατά το ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται. Από την άλλη υπάρχουν οι διαδηλώσεις και τα επεισόδια. Τι εικόνα δίνουμε; Παρόμοια με ενός μαζόχα που λέει «σε εκλιπαρώ, σταμάτα», ενώ γουστάρει κι άλλο. Υπάρχει, λοιπόν, σ' αυτό το παιχνίδι κάποια λέξη ασφαλείας, που να δηλώνει κάποιο όριο, πέρα από το οποίο η αντίδραση δεν θα είναι νάζι, αλλά πραγματική, ως ενώπιον θανάσιμου κινδύνου; Αυτήν την λέξη πρέπει να ορίσουμε στο παιχνίδι με ιθαγενείς και ξένους βρυξελλιώτες και δουνουτάδες, γιατί αλλιώς θα είμαστε σαν μαζόχα που έχει ξεχάσει την λέξη ασφαλείας...

Αγγλιστί, η λέξη ασφαλείας είναι safeword (δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για αγγλιά ή για σαδομαζοχιστικό καθολικό) και για μια πρώτη βιβλιογραφία βλ. εδώ, εδώ εδώ και εδώ. Τέλος, να διευκρινίσω ότι λέξη ασφαλείας δεν υπάρχει μόνο στο σαδομαζοχιστικό σεξ, αλλά και σε άλλες μορφές πειραματικού σεξ, όπως και στον αθλητισμό και αλλού.

Πάσα: Πάτσης.

Τενοχτιτλάν, η πρωτεύουσα των Αζτέκων. Μια καλή επιλογή για λέξη ασφαλείας, αρκεί να μην την ξεχάσετε!!! (από Khan, 26/09/10)

Δοκίμως, σημαίνει μέσο (συχνά γεωργικό) μεταφοράς του ψωμιού.

Σλανγκιστί είναι, κυρίως ειπείν το στομάχι, ως ανατομικό σακούλι που γεμίζει με ψωμί (συνεκδοχικά για όλες τις τροφές). Κατ' επέκταση είναι η πλαδαρή και αγύμναστη κοιλιά, και παραπέρα γενικά ο χοντρός και μαλθακός άνθρωπος, που εξαντλεί την ιδιότητά του στο να είναι ψωμοδοχείο. Πρόκειται γα κλασική αργκό γνωστή και από την ατάκα του Χατζηχρήστου «Πού είσαι; Σε κολλάω μια κουτουλιά στο ψωμοσάκουλο και θα κάνεις δέκα μέρες να φας!».

Σημειωτέον, ότι στο ιντερνέτι πολλά από τα χιτς αναφέρονται σε υπαρξιακά ερωτήματα, τ. «όταν γεμίσεις το ψωμοσάκουλο, αρχίζεις να σκέφτεσαι τους άλλους ανθρώπους» ή «τον νοιάζει μόνο πώς θα γεμίσει το ψωμοσάκουλο», ή «η ζωή δεν είναι μόνο πώς θα γεμίσεις το ψωμοσάκουλο».

Πάσα: Χότζας.

Στο τάβλι είναι ό,τι και το σουβλάκι, δηλαδή η τοποθέτηση πολλών πουλιών στην ίδια θέση, έτσι ώστε να σχηματίζεται μια μεγάλη κάθετη σειρά από πούλια.

Πάσα: Πέρκινς.

Απ' το SOS, χρησιμοποιείται κυρίως για θέματα που είναι πολύ πιθανόν να πέσουν σε εξετάσεις και κατ' επέκταση για ό,τι είναι ιδιαίτερα σημαντικό και πρέπει να του αποδοθεί προτεραιότητα. Χρησιμοποιείται πολύ στα πληθωριστικά μεγεθυντικά του σοσάρα, καρασοσάρα, σουπερσοσάρα, σουπερκαρασοσάρα κ.ο.κ.

Στο Δ.Π. υπό ΑΝ21.

Χρησιμοποιούμε την έκφραση πλάκα πλάκα, όταν θέλουμε να πούμε ότι κάτι που γίνεται στα αστεία μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες ή ότι κάτι που το θεωρούμε αστεία ουτοπικό μπορεί και να είναι πραγματικό. Η σλανγκίζουσα σκέψη όμως εκλαμβάνει το πλάκα ως αναφερόμενο στην ομώνυμη συνοικία της Αθήνας. Ένεκα χαριτωμενιάς, λοιπόν, αλλάζει το όνομα της Πλάκας με διπλή επανάληψη του ονόματος κάποιας άλλης συνοικίας της Αθήνας. Λ.χ. Πετράλωνα Πετράλωνα, Γκάζι Γκάζι, Ψυρρή Ψυρρή (κατά το φυρί φυρί), Θησείο Θησείο, Γουδή Γουδή κ.ο.κ. Το ξέρω, είναι σαχλό, αλλά το άκουσα αρκετές φορές σε διαφορετικές παρέες.

Ατάκα παλαιάς κοπής στο τάβλι. Λέγεται όταν κάποιος πετύχει με μια ζαριά δύο ευνοϊκά αποτελέσματα, όπως λέμε με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Δηλαδή ταιριάζουν με τη ζαριά δύο καλές κινήσεις δύο διαφορετικών πουλιών. Η προέλευση της φράσης αφορά στον συνδυασμό κουλουριού και τυριού ως ιδεώδη για το μενού το επιούσιο του Ρωμηού βιοπαλαιστή.

Πάσα: Ντίνος.