Definitions by Khan (2437)
Showing 2281-2290 from 2437

Η σταυρομιναριά στην υπόλοιπη Ελλάδα εκτός Πάτρας, δηλαδή ο αμοιβαίος αυνανισμός μεταξύ δύο ατόμων, των οποίων τα χέρια εφάπτονται σταυρωτά ενώ οι παλάμες τρομπάρουν ο ένας τον μπαργαλάτσο του άλλου. Συνήθως πρόκειται για γκέουλες, ή έστω περίεργους. Δεν αποκλείω να χρησιμοποιείται και όταν συμμετέχει γυναίκα φραπομούνα, αλλά τότε το σχήμα του σταυρού είναι πιο χαλαρό.

Σύμφωνα με την Βικούλα ένας από τους γιαλομικούς λόγους για την σταυρομαλακία είναι η άρση του ονείδους που φέρει η πράξη του αυνανισμού μέσω του να μοιραστείς την ντροπή με έναν σύντροφο μαλάκα. Επίσης, είναι ένας σχετικά ασφαλής τρόπος σεξ, τουλάχιστον πιο ασφαλής από το να δώσεις στον άλλο το κωλάντερο στο χέρι. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προκαταρκτικό, ή από περίεργους εφήβους που πειραματίζονται ομαδικώς: «Και θυμάμαι απ' την άλλη και τον Τάσο, τον συμμαθητή που μού 'λεγε να του τον πιάσω, και του είπα να μου τον πιάσει εκείνος πρώτα, κι άνοιξε η πόρτα, και μας έπιασε η μαμά» τραγουδά ο Γιώργος Μαρίνος σε στίχους Σ. Κραουνάκη. Τέλος, η επιστήμη περιμένει πολλά από την έρευνα του συσσλανγκιστή Χότζα για την πρακτική της σταυρομαλακίας μεταξύ μπρατίμων.

Trivium: Μέχρι τις 31/10/2009 το γούγλε δεν έβγαζε κανένα αποτέλεσμα για την λέξη σταυρομαλακία. Τώρα όμως βγάζει.

1. Πεπόνια είναι κυρίως τα μεγάλα βυζιά, οι βυζούμπες, που είναι και στητά και στρογγυλά, επικαλούμενα και πεπονάτα. Βλ. το σχετικό ανέκδοτο.

2. Δευτερευόντως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αρχίδια που μας τα έχουν κάνει πεπόνια.

3. Ο πεπόνιας.

4. Το βαρύ πεπόνι.

Trivium: Η διαφορά ανάμεσα στο πεπόνι και το παγώνι, είναι ότι το πεπόνι παγώνει, ενώ το παγώνι δεν πεπόνει.

Η πεμπτουσία του συντηρητισμού. Όποιος θέλει να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από την κοινωνική του προέλευση, τάξη, τόπο καταγωγής, οικογενειακό επίπεδο εισπράττει αυτήν την ρητορική ερώτηση. Δεν λέω, ορισμένες φορές αυτή η ερώτηση χρειάζεται για να κολάσει κάποιον ξιπασμένο νεόπλουτο που νομίζει ότι έχει πιάσει τον Πάπα απ' τ'αρχίδια. Αλλά συνήθως την ερώτηση αυτήν την κάνουν κυρα-περμαθούλες παλαιάς ή νέας κοπής, που μόλις βλέπουν κάτι υπερβολικά νεωτερικό, προχώ ή εξεζητημένο για τα στάνταρ τους εξεγείρονται επικαλούμενες την ιδιαίτερα σ' αυτές γνωστή ταπεινή καταγωγή του τολμητία. Ε ναι μωρή, είχαμε και στο χωριό μου μανόλο, καγιέν κ.ο.κ...

Υπονοούμενο για το γαμώ, συνηθέστατο σε (αυτο)λογοκριμένα κείμενα. Πιο συχνό στην μέση φωνή φιλιέμαι αντί του γαμιέμαι.

Δυόδυα είναι η ζαριά δύο δύο στο τάβλι, οι δυάρες.

Το βιομηχανικό τσιγάρο, δηλαδή το έτοιμο από το πακέτο. Λόγω της υψηλής φορολογίας, που ολοένα αυξάνεται με τα νέα οικονομικά μέτρα. Εννοείται ότι όποιος το καπνίζει είναι νεροκουβαλητής στον μύλο της αντίδρασης, φάλτσος κανταδόρος στο πεντάγραμμο του Παπαστράτου και ουρά της Camel, καθώς συντελεί στην διάσωση της ελληνικής οικονομίας, (που ψάχνει τα λεφτά του ελλείμματος από τα τσιγάρα), και ακυρώνει έτσι μια μοναδική στιγμή επαναστατικής δυναμικής. Αντιθέτως, αυτός που κάνει στριφτό, κατά προτίμηση με αφορολόγητο φου, διαβάζει σωστά το διαλεκτικό προτσές, γινόμενος όργανο της διαλεκτικής για τη νομοτελειακή έλευση την πανφουντικής κοινωνίας.

Πάσα: Mr Sad Cum.

Ο ψωλοβρόντης μαλάκας. Καθώς, όπως βεβαιώνει η σύγχρονη επιστημονική έρευνα, ο ήχος που παράγεται από την πράξη του αυνανισμού ομοιάζει εντυπωσιακά με κροτάλισμα. «Ντέφια, νταούλια, κρόταλα χτυπολογούν στο βάθος», κατά τον τρομπαδούρο Δ. Σαββόπουλο, καθώς ο τοιούτος άνδρας χρησιμοποιεί τον κροταλία του ως κρουστό όργανο. Κατά τον Άψογο πασαδόρο, πρόκειται για συνώνυμο του πουτσοχάμπερου.

Η ζαριά πέντε δύο στο τάβλι, με σλανγκική αποκοπή.

Το poniroskylo είχε αναφέρει σε σχόλιο εδώ και την χαριτωμενιά: «Δαρείου και Παρυσάτιδος γίνονται πέντε δύο».

Ασίστ: Χότζας.

Η ζαριά τρία δύο στο τάβλι. Το τριόδυο, που παραπέμπει, όμως, στο εκκλησιαστικό βιβλίο τριώδιο, που αναφέρει ο Γκάτσμαν στον άλλο ορισμό, και που ανοίγει παρεμπιπτόντως σήμερα. Επίσης, λέγεται «τριώδιο πονηρό και ακάθαρτο», πιθανόν επειδή το τριώδιο είναι η περίοδος των αποκριών και ακαθαρσιών.

Κάπως ευφημιστικός, σχετικά επίσημος, όρος για μπουρδέλα νέας κοπής. Όπως οι Αθηνέζοι δώσανε τις μονοκατοικίες τους αντιπαροχή για να κάνουν την Αθήνα Chamonix, έτσι και τα νεοκλασσικά σπίτια, οι πατρογονικές μας εστίες, μεταμείβονται σε στούντιο.

Στούντιο, ετυμολογικώς < ιταλικό studio = ατελιέ καλλιτέχνη < λατινικό studium = σπουδή, διατριβή < studere= ασχολούμαι επιμελώς με κάτι. (Αγνοώ αν ο όρος στην συγκεκριμένη σημασία του είναι γαλλιά). Σε σχέση με το σπίτι ή το ντέλο, το στούντιο βγάζει σαν λέξη κάτι το λιγότερο οικογενειακό και κατεστημένο, και περισσότερο ανάλαφρο, φοιτητικό, αλλά και συστηματικό («ασχολούμαι επιμελώς» γαρ).

Πράγματι, τα στούντιο προσφέρουν μεγαλύτερη και πιο εξειδικευμένη γκάμα περιποιήσεων από τα συμβατικά ντέλα, αλλά μην φανταστείτε κάτι δραματικό. Θα έλεγα ότι αποτελούν την αριστοτελική μεσότητα ανάμεσα αφενός στα στοιχειώδη και παρώ μπουρδέλα παλαιάς κοπής, και αφεδύο στην Tourist Experience. Λ.χ. όπως επισημαίνει ο Οπτός Ανήρ, μπορεί να σου προτείνουν και κανά αυταρχικό, αλλά δεν πρόκειται να δεις και καμιά φιλολογική βραδιά αφιερωμένη στον Ντε Σαντ και τον Φον Μαζώχ, το πολύ πολύ να φάει κανά δονητάρι στον κώλο κανάς περίεργος. Θα έχει κάποιες παραπάνω περιποιήσεις το δίχως άλλο, αλλά όχι και καμιά υπερβατική coincidentia oppositorum GFE - PSE.