Είναι τα ελληνικά όταν μιλιούνται από Αλβανούς οι οποίοι, συνηθισμένοι να μιλάνε στη μελωδική γλώσσα τους, δανείζουν κάποια υπέροχα στοιχεία της προφοράς τους και στη γλώσσα μας. Αυτά είναι:
-rja, rjo: Όπως καινούrjo, καβούrja.
-xh: Όπως xhάντα, xhάι, xhέπη, xhατάλια (τα νεύρα)
-d: 'Οπως καρντιά, καρτιά, ντιντάσκαλος.
-sh: Όπως έshει, shοιρομέρι.
-«Α;»: Αντί για -«Ε;»
- Εshει αrμύrα εντώ, μην αφήνεις τη xhάντα, είναι xhαινούrja. - Α;
- Εshει αrμύrα πάρε την xhάντα!
- Έshεις καβούrja στις xhέπες εσύ. Και το Μεrσεντέ που έshει ντε το έκλεψε μη πληρώσει να αλλάξει πλαίσιο, πήγκε και το έφτιαξε από τrακαrισμένο.- Το πούστι το Έλληνα το Τεόφιλι ντε πληρώνει. Εγκώ έκανα το ντουλειά, εκλαδέpshα, εποτίsha και ντε ντίνει μεροκαμάτι, θα τη βγκάλω τη μαshαίrι!!!
Εγκώ βορειοηπειρώτη, όshι Αλμπανό! Εγκώ πολιτικό μηκανικό στο πατρίντα μου, εντώ οικοντόμι... Μπλένταρ, πιάσε μια μπύrα!
Εγκώ Αλμπανό στο καrτιά, Έλληνο στο καρντιά!!!