Φράση κλισέ, που την χρησιμοποιούν δημοσιογράφοι και πανελίστες, με την οποία προετοιμάζουν το ακροατήριο για κάποια υπερβολή, ή για – απλά - μία μαλακία ακόμα. Από την άποψη προειδοποίησης, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, γιατί συνήθως τις παπαριές που λένε τις τρώμε απροειδοποίητα.
Αλλά τέσπα, η φράση αυτή, πιο πολύ σημαίνει, «παρακαλώ προσέξτε τι λέω», παρά οτιδήποτε άλλο.
Η φράση ανήκει στην κατηγορία εκφράσεων, που ανά καιρούς γίνονται της μόδας στον προφορικό λόγο, χωρίς λόγο και αιτία. Όπως ένα καιρό, όλοι οι πολιτικοί χρησιμοποιούσαν το «θέλω να πιστεύω» (νόημα ουδέν!!! Ή πιστεύεις ή ελπίζεις ρε μπάμια).
Οι λέξεις που ακολουθούν την φράση και η σημειολογία τους είναι:
- H υπερβολή, που σημαίνει αυτά που λέω είναι τόσο ανούσια, ώστε αν δεν υπερβάλω, δεν θα μου δώσει κανείς σημασία.
- H αγένεια, που σημαίνει ότι μόλις διέκοψα έναν μαλάκα συνομιλητή που έλεγε μαλακίες, αλλά εγώ θα τις πω καλύτερα.
- Tο αδόκιμο της έκφρασης, (μιλάω τέλεια ελληνικά, αλλά...).
- O ενικός (ή η οικειότητα), που σημαίνει ότι όλοι οι επώνυμοι είμαστε κολλητοί.
- O πληθυντικός, που σημαίνει είμαι πολύ πιο νέος από εσάς.
- Μπορείτε βέβαια να βάλετε και οτιδήποτε θέλετε μετά, αφού ουσιαστικά η έκφραση δεν σημαίνει τίποτα. Είναι μία προειδοποίηση!
Ας μας συγχωρεθεί αν δεν είναι σλανγκ, αλλά... μπορεί και να είναι!
Ας μου συγχωρεθεί ο ενικός, αλλά με τον Αντώνη γνωριζόμαστε από παλιά (στη θέση του Αντώνη, βάλτε όποιον επώνυμο θέλετε, γιατί αυτός που μιλάει είναι ο Μικρούτσικος).
Ας μου συγχωρεθεί η αγένεια, αλλά δεν μπορώ να ακούω ανακρίβειες! Τα νούμερα που δίνετε είναι ψευδή. Είστε ένας κοινός συκοφάντης!
