Ο τυπάκος που γυρνάει από πλατεία σε πλατεία, από καφετέρια σε καφετέρια κι από στέκι σε στέκι, χαιρετάει τους πάντες, ανταλλάζει 2-3 κουβέντες, και γενικά τσεκάρει αν όλα είναι καλά.
-Τι έγινε μάγκες, καλά;
- Καλά φίλε...
- Ποιος ήταν αυτός; Γιατί μας μίλησε; Τον ξέρεις;
- Ο Τάκης ο τσεκαρέος μωρέ... δεν τον ξέρω ιδιαίτερα, αλλά έτσι κάνει αυτός...
Χαρακτηρισμός ανθρώπου με αρνητικό (κατά τα άλλα αρκετά νεφελώδες όμως) νοηματικό περιεχόμενο. Συνήθως χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι κάποιο άτομο είναι εκτός θέματος σε μια συζήτηση (ενίοτε & σε όλες τις πιθανές συζητήσεις...).
- Έχει τον Αλέφαντο στην tv!
- Τι λέει πάλι ο άκυρος;
- Κάτσε να σου εξηγήσω ρε!
- Όχι ρε φίλε, είσαι άκυρος, είσαι άκυρος...
Ο σπασαρχίδας, αυτός που πρήζει τους πάντες με τη συμπεριφορά του, τις ερωτήσεις του, την επιμονή του κτλ.
- Πού πήγες χθες;
- Σε κλαμπάκι..
- Ποιο;
- Club47...
- Καλά ήταν;
- Ναι...
- Με ποιους πήγες;
- Τον Τάκη, το Σάκη και το Μάκη.
- Πουτσαρία δηλαδή ε;
- Όχι...
- Ε πώς όχι...;
- Βρήκαμε και τη Σούλα, τη Ρούλα και την Τούλα...
- Καλά γκομενάκια;
- Ναι...
- Από πού βγαίνει το Σούλα;
- Από το Τασούλα...
- Πώς είσαι σίγουρος; Την έχεις ρωτήσει;
- Είσαι και πολύ σπασοκλαμπάνιας ρε αδερφάκι μου!
Προκύπτει από το κλαπαρχίδας + ναύαρχος (άτομο με εξουσία και αξιώσεις στο χώρο του -master of their domain). Χρησιμοποιείται ειρωνικά για τον κατά περίσταση γαλονά, αρμόδιο κτλ.
Με στέλνανε από το ένα γραφείο στο άλλο σαν το μαλάκα. Στο τέλος βουτάω μια γραμματέα εκεί και της λέω «Φέρε μου τον κλάπαρχο μωρή, μην τα σπάσω όλα εδώ μέσα, γιατί άκρη δε βγαίνει!».