Tagged definitions (3)
Showing 1-3 from 3

Κατάληξη για κάτι μεγάλου μεγέθους, που σημαίνει -άρα.

Υπάρχουν πολλά είδη φιλιών:

• Τα κοινωνικά (μάτσα μούτσα),
• Τα μικυμάου (μουάτς!),
• Τα μετά γλωσσιδίου (γαλλικό, γλωσσόφιλο),
• Τα γοτθικά που είναι και τση μοδός (κυνοδοντόφιλο),
• Τα σάιμπερ (μάκια μάκια όπα όπα),
• Τα ρουφηχτά που προκαλούν πιπιλιές,
• Τα γουτσικά (μουτς, μάκια),
• Τα μπαμπέσικα (τσιμπούμεραγκ, μπαγαποντολειχία, Φιλοπίππου, χυσόφιλο, φτου Κύριε φυλάκιν τω σπέρματί σου),
• Τα γιομάτα υπονοούμενο (φιλί της ζωής, φιλώ),
• Τα ομαδικά (χιονόμπαλα, τριπλογλώσσι),
• Τα σάλτσα και γαμήσου (φιδάκια, φάκια, φιλάκι;),
• Τα γκέω βαγγέω (*φιλάκια φιλικωτά, δείξε μου ποιος σε γαμεί να του φιλήσω τον μπούτσο!*),
• Τα δι' αλληλογραφίας (χχχ, ΦΦΦ),
• Τα μαρτυριάτικα (του Ιούδα, φιλούθκια) και
• Τα ανεκπλήρωτα που δίνουν οι φιλάκιες.

Υπάρχει όμως και μια παραλλαγή πασπαρτού που συνδυάζει όλα τα ανωτέρω: οι φιλούρες!

Ασίστ: Khan.

Μεγεθυντικό καταληκτικό επίθημα ονομάτων, επιθέτων κ.ά. της Νεοελληνικής με μεγάλη παραγωγική δύναμη.

Είναι αβέβαιης ετυμολογικής προέλευσης. Πιθανώς προήλθε από ονόματα σε -άρι (πρβλ. παλληκάρι - παλληκαράς, καλαμάρι - καλαμαράς, ποδάρι - ποδαράς > βρωμοποδαράς) ή από συμφυρμό των καταλ. -άρος και -άς ή -άρα και -άς (πρβλ. παπάρα - παπάρας). Κατ' άλλη άποψη, δυνατόν να προέκυψε απευθείας από μεγεθυντικά σε -άρα (πρβλ. κοιλάρα - κοιλαράς, κωλάρα - κωλαράς), πράγμα που δικαιολογείται για ονόματα όπως μυταράς, χειλαράς κ.ά. (π.χ. μυταράς «αυτός που έχει μυτάρα, μεγάλη μύτη» κ.ο.κ.).

Από (αφηρημένα) ουσιαστικά ή επίθετα προήλθαν ονόματα σε -αράς ή -άρας, που δηλώνουν πλησμονή του πρωτοτύπου, επίταση, μεγέθυνση, χλευασμό / εμπαιγμό, ειρωνεία ή ύβρη, (πρβλ. κλέφτης - κλεφταράς, ψεύτης - ψευταράς, πουτσαράς, καυλάρας, Ελληνάρας, ανθελληνάρας κ.λπ.).

Συχνά η κατάλ. -αράς χρησιμοποιείται για να δηλώσει αυτόν που ασχολείται με κάτι (πρβλ. άλογο - αλογαράς, μηλαράς).