Comments by xalikoutis (1989)
Showing 511-540 from 1989
Στην Κρήτη «μα ίντα ώρα». Χωρίς πλάκα.
Θερίο ενήμερο ο μπέτα... σπεκ!
Πρέπει να 'χει σχέση με το σεργιάνι, πρέπει να 'χει σχέση με το σεΐρι.
Πολλά θα μπορούσα να πω αλλά θα φλερτάρω ακόμα πιο επικίνδυνα με το ό,τι να ναι.
Συμφωνώ με Βράστα, με αυτό το βίντεο έκλεισε ο κύκλος της Μεταπολίτευσης.
Ποτέ νους Χότζα, χρησιμοποιούσε να είναι αστείο.
Παρά μια τεσσαράκοντα στο μπακάλικο, δηλαδής...
Δηλαδή «Σοπέν; Σου πω...»
Εν τοιαύτη περιπτώσει είσαστε μισή Σημίτις, μισή Ινδή και μισή Ευρωπαία.
Γεγονός που μας καθιστά ούλους... οβραίους (σύμφωνα με τον νεοελλαδιστάνικό ανορθολογισμό, γουστάρ΄ς γάτες; Είσαι σημιτική φύτρα...γουστάρ΄ς σκύλους; Είσαι Ινδοευρωπαίος....).
πετυχεμένο, τζήζους!
Για την κρητική βερσιόν - μπίζηλος - μια ακόμα λέξη που την αισθάνομαι να σχετίζεται φωνητικά και ίσως και να έχει παρεπιδράσει στο να κοτσάρεται αυτό το μ στο μπίζηλος, είναι το μπιστηκός (=έμπιστος). Ίσως από παρεπίδραση, ίσως από φωνητικό κανόνα επειδή συριστικό ακολουθεί στην επόμενη συλλαβή και στις δυο λέξεις (που δε συμβαίνει στα πίβουλος, πιτήδειος), ή μάλλον και από τα δυο, αφού οι λέξεις δεν έχουν κοινό πρώτο συνθετικό.
Είμαι γάιδαρος, Μες ευχαριστώ για την παράξενη και θαυμάσια μ΄νεία.
Μπαα, στάνταρ από το επίζηλος. Στην Κρήτη παίζει και το πίβουλος από το επίβουλος και το πιτήδειος από το επιτήδειος.
Και μυρίζει πολύ ωραία.
Πλήρης ο ορισμός, η λέξη προφ ακόμα λέγεται... Να σημειώσω και ένα πολύ κουφό συνώνυμο, που κινδυνεύει να εξαφανιστεί, από Δ.Κρήτη... για παιδιά και μόνο, αστρόλογο κοπέλι=ζωηρό, άτακτο, ιδιότροπο... Αντιγράφω τα ετυμολογικά από το λεξικό του Ξανθινάκη. «Από το βενετσιάνικο strolego=αστρολόγος, ψεύτης, απατεώνας. Μετέπειτα η λέξη σήμαινε τον πλανόδιο. Στην Κρήτη η σημασία της λέξης επεκτάθηκε και στο ζωηρό [...]».
αλλά βέβαια τα αμερικανικά δικαστήρια έχουν αποφανθεί και ότι, αν καείς με τον καφέ σου, φταίει η καφετέρια που δεν έγραφε «Προσοχή, καίει» στα ποτηράκια...
... και όλοι θυμόμαστε το ΓΙΑΤΙ η Γη κρίθηκε κατεδαφιστέα σύμφωνα με τον Άνταμς.... Να απαντήσει ο Khan αν είναι έτοιμος....
Ωραίοοοος.... πέτα ένα λινκ και στο σομπρέρο εκεί που λες για το καπέλωμα...
Σπεκτρουμ! Μια ακόμα εμβληματική μούτζα είναι η μούτζα προς την τηλεόραση, αγαπημένο σπορ των περήφανων γηρατειών, χειρονομία που συνθέτει τα 3 τελευταία υποείδη που επιμέρισες (απόντα, θεσμό, αντικείμενο).
Συμφωνώ σε όλα με τον βίκαρ, πλην της ειρωνίας με τα ντουμπλφας. Συμφωνώ επίσης με τον αυτοκτό αν και βαριέμαι την όλη διαδικασία...
Η πειρατίνα, αν και δεν είμαι ειδικός, καλά τα λέει... εγώ είμαι από αυτούς που κουράστηκαν από το «ανείπωτο» κείνο, «απερίγραπτο» τ΄άλλο...
Απλά νομίζω ότι τον Κθούλου δεν τον επικαλούμαστε μόνο ως παντοδύναμο, αλλά και ως το μεγάλο κακό που αισθάνεσαι ότι έχεις πλησιάσει π.χ. όταν βρίσκεται σε μέρη που δε θα έπρεπε να έχεις βρέθει, πας ας πούμε ξέμπαρκος σε τελειωμενάδικο στο εξωτερικό (πολιτισμική απόσταση + γενικότερη φρίκη), ή βρίσκεσαι σε σπίτι άσχετης παρέας/γκόμενας και διαπιστώνεις ότι κάτι δεν πάει καλά και φρικάρεις... αναδιηγούμενος το σκηνικό όλο και θα πετάξεις κάτι στο στυλ «μόνο τον Κθούλου δεν είδα εκεί πέρα» ή «περίμενα να βγει κανάς Κθούλου από το μπάνιο».
Γενικότερα, όμως, ψάχνοντας το ιντερνέτ βλέπει κανείς ότι ο Κθούλου χρησιμοποιείται περίπου όπως τα πράσινα μπίου-μπίου, ως όνομα που δίνει κανείς στον δράστη μιας ενέργειας όταν δεν θέλει να τον κατονομάσει (ο Κθούλου όμως είναι για πιο σοβαρές/σκοτεινές περιπτώσεις από τα πράσινα μπίου μπίου που το πολύ να σου κρύψουν τις παντόφλες και άλλα οικογενειακά).
Υπάρχει και ομάδα.... beach handball που λέγεται ΚΘΟΥΛΟΥ ή μου φάνηκε στο γούγλε;
@jesus. τώρα κατάλαβα τι εννοείς που το γούγλαρα... όχι, παρ΄ότι το διάβαζα το βλογ, δεν το ψώνισα από κει, μου το είπε λάιβ ένας φίλος ηχολήπτης, προφανώς η λέξη έχει ψιλοδιαδοθεί... ο ίδιος φίλος ξεστόμισε τη λέξη γιγαντιά (για τον εντελώς θρασύ και καρφωματικό τρόπο με τον όποιο ένας τελειωμένος προσπάθησε να κλέψει στο μετρό τη τσάντα της φίλης του)...
Και wasted με ευρύτερη, όμως, έννοια.
Νιώθω κι εγώ ελάχιστος, αλλά για την τεκμηριώση του πράγματος θα μπορούσες να το ανεβάσεις εδώ...
alamo ποιος είναι αυτός ο... χαλικούτης; από το βιβλίο είναι (δεν έχει πέσει ακόμα στα χέρια μου); αν ναι, σπεκ απύθμενο...
Διάβασα σήμερα ότι βγήκε βιβλίο-φωτολεύκωμα (!) για τους τρελούς και γραφικούς του Ηρακλείου στα 1930 - 1950, με τιτλο «Περιστέρια των Πεζοδρομίων»... είθε να ακολουθήσουν και σ΄άλλες πόλεις το παράδειγμά....
Συμφωνάω κι εγώ, είναι από τις λόγιες λέξεις, που όμως επειδή γεμίζουν το στόμα έχουν αργκοτικό άρωμα, όπως τα κτηνοβάτης, πέρδομαι κ.α.
Χαιρετώ τον κούνελο με τσι κοντυλιές του... Λοιπόν, το δαυλός στον κώλο σου-του κλπ είναι μεταξύ των άντε γαμήσου, καλά να πάθεις και στ΄αρχίδια μου.... Τα παραδείγματα που έγραψες είναι παροιμιώδους φύσεως χρήσεις της έκφρασης που μείνανε στην προφορική μνήμη ακριβώς επειδή είναι ιδιότροπες ΚΑΙ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΑΜΟΥΝΕ! Άλλωστε στη Σητεία ο κόσμος είναι σαφώς πιο παιγνιώδης και διονυσιακός απ΄ότι στα χανιώτικα... Εγώ έγραψα τη χρήση σε δεύτερο πρόσωπο που είναι τσαμπουκαλίδικη, αν και φυσικά το λες και για πλάκα σε φίλους και συγγενείς...
Το καταχτύπι παίζει πολύ στην Κρήτη, μην πω ότι είναι κρητικό και ακουστώ τοπικιστικιστικιστής.
Στο Αστερίξ και η Τζούλια (αμφορεάρισμα)