Λέγεται βέβαια και σκατόπουστα (μόνο έτσι το έχω ακούσει), αλλα γαμάτο το -ι- ως ενωτικό αντί του -ο-!... Υπάρχουν άλλα παραδείγματα;
Τί να πώ ρε φίλε. Θέλω να πιστεύω ακόμα οτι όσο καραγκιόζης και θρασύδειλος είναι ο ενλόγω τύπος, μή βλέπεις πού 'ν' ακόμα μουδιασμένος, θα συνειδητοποιήσει το μέγεθος της μαλακίας που κουβαλούσε στον εγκέφαλο κι' έκανε την πατάτα.
Έχει και τρία παιδιά, μήν ξεχνάς... Εκτός βέβαια κι' αν είναι εκγενετής βίαιος, και έτσι τουλάχιστον γλιτώσουν και τα παιδιά του κι' η γυναίκα του απ' αυτόν και το μπιστόλι του.
Τα σενάρια πολλά, και ήδη το παρατράβηξα.
Είναι πάντως τρελό πρόβλημα, και οπωσδήποτε υπαρκτό, το οτι έχουν μαζευτεί ένα σωρό στρατόκαβλοι και κοινωνικοί πίθηκοι στην αστυνομία. Είναι ακόμη πιό τρελό πρόβλημα οτι οι κυβερνήσεις μας, εδώ και δεκαετίες, ενθαρρύνουν την επάνδρωση των σωμάτων ασφαλείας με τέτοιους ακριβώς στρατόκαβλους αμόρφωτους νταήδες.
Εντάξει, δέν πάω κάν την κουβέντα στο λόγο ύπαρξης σωμάτων «ασφαλείας» εξαρχής. Θα σοβάρευε όντως πολύ η συζήτηση.
Όμορφη ή άσχημη δέ ξέρω, αλλα πολύ το ωριμάζεις τελευταία και δέ μ' αρέσει... Πρέπει να κρατάμε κι' ένα προφίλ, είπαμε.
Τ' οτι ότι σκοτώνεις ειναι δικό σου για πάντα, είναι παλιά γνωστή αλήθεια πάντως. Όχι οτι δέν του αξίζουν τα χειρότερα του ενλόγω ράμπο, αλλα τις τυψούλες του μιά φορά θα τις έχει. Δέν είναι οτι σκότωσε άνθρωπο σε αυτοκινητιστικό...
Ωραίος ο μεκάνικαρτς.
Ένα ορθογραφικό σχόλιο: Στην πρώτη σημασία νομίζω ταιριάζει η γραφή με ύψιλον (απο το ξύνω + μουνί). Στη δεύτερη όκέι, άν θεωρηθεί οτι βγαίνει απ' το ξινός< όξινος + μουνί.
Αργκό της εξουσίας κι' έτσι;... Θ' άξιζε ν' ανοίγαμε τέτοια κατηγορία. Με την αποδελτίωση μίας μόνο εβδομάδας τηλεοπτικών ειδήσεων, θα την γεμίζαμε κιόλας.
Η φράση απαντά για πρώτη φορά στον Σέξπιρ, ή κάνω λάθος;...
Το λένε κατευθείαν και ρότσα.
Δές και εδώ.
Γουρούνες λέ(γα)με και κάτι τρίκυκλα που οδηγού(σα)ν τα καγκούρια. Κανένας ειδήμονας ν' ανεβάσει τον ορισμό;
Βλέπε και -όπουλος.
Επίσης και: ώρα να πάρεις ρολόι.
Και έτσι είναι. Απ' ότι κατάλαβα, η αντιφατικότητα της έκφρασης γκόλ στο ενενήντα κι' απ' τ' αποδυτήρια επιτείνει τη σημασία, που εδώ είναι «επιτυχία σε απίθανη στιγμή ή με απίθανο τρόπο». Κάτι παρόμοιο με την έκφραση τί θεός; ημίθεος.
Σύμφωνα με τον ορισμό κατα σλάνγκπροφ εξάλλου, η φράση πάει στις φάσεις που το χρονικό διάστημα στο οποίο καταφέρνεις να κάνεις αυτό το απίθανο, είναι πάρα πολύ μικρό.
[πό πο πόοο... κατα κράτος μιλάμε... πού και να τους ομολογήσω οτι ακόμη δεν ξέρω τί φύλο έχει τελικά η Ντόλι...]
Ωραίος ρε!...
!...
Ούφ αποκεί! Ξερόλες, επιδειξίες!... Εντάξει, θυμάστε όλους τους τίτλους κι' όλες τις ατάκες, και τί έγινε δηλαδής;... 'Ντάξ' να 'ούμ', σιγά...
Εγώ ειμαι με Λούκι Λούκ, τέλος. Με τα παλιά του όμως, εκεί που ακόμα έκανε στριφτά... Μετά που φλούφλεψε, στάχυα και παπαριές, το γύρισα σε Αστερίξ... χΔ (θέ μου, λές να με πιάσει και τριχοφοβία σε λίγο;...)
Δηλαδή η κατα τον Όμηρο ονομαστική ήταν Αλκίνους; Δέν τό 'ξερα (πάντα νόμιζα οτι ήταν Αλκίνοος).
Βλέπε και μουντρούχαλος.
Βλέπε και μουντρούχαλος.
Πιθανόν απο το μουντρούχος και το μαμούχαλος.
Καθώς και αρχιδόμουνο.
Χμμ... Γιατί λές «λύση»; Υπονοείς οτι υπάρχει πρόβλημα με το κρυψίνους; :-Ρ
Σοβαρά ομως, αν ήταν να εκδημοτικιστεί περαιτέρω η λέξη, γιατί απλά να μήν πείς κρυψίνοας; Αυτή πάντως θά 'ταν η δική μου λύση.
Για ποιά πόλη μιλάς;
Χμμ, ναί. Η αλήθεια είναι οτι απο Αστερίξ μόνο... μόνο εκείνο εκειπέρα είχα διαβάσει... Χμμ. Πώς το λένε μωρέ...
Κι' απο Λούκι Λούκ βέβαια, ναί... Χμμ...
Δές και -ίδης.
Και μιά και τό 'χω πρόχειρο, κατεβάζω νέα πρόταση περι «βαθμολόγησης»: να εισαχθεί μία νέα (τρίτη) μπάρα με αστεράκια, η οποία θα δηλώνει την εξοικείωση του χρήστη με τη λέξη και τη σημασία της (αποκοινού φυσικά).
Σκέφτομαι πιχί τρί αστεράκια: «πρώτη φορά το ακούω»-«τό 'χω ακούσει»-«το ακούω συχνά/το χρησιμοποιώ».
Το θεωρώ σημαντικό, αν όχι αναγκαίο, να υπάρχει ένας τέτοιος δείκτης για την συχνότητα χρήσης μιάς λέξης-σημασίας. Το μόνο κάπως σχετικό που υπάρχει μέχρι στιγμής
πέρ' απ' τα σχόλια, είναι να δηλώνει κανείς αν αυτό που καταχωρίζει είναι λεξιπλασία ή όχι.Τί λέτε;