Comments by HODJAS (3417)
Showing 2191-2220 from 3417
Ωραίος!
Συμφωνώ με το Τζόνι, το μαύρο, το σκύλο, τον αράπη, το μπήξε, το δείξε, τον έτσι, τον αλλιώτικο, τον πασαλιμανιώτικο, το σαλέα, το μαλέα, το μαντραχαλέα, το σαλιάρη, το μαλλιάρη, τον κουταλιάρη, τον Οφορίκουε, το μπλάκ! Οοοοοοοοοαααααααα...
Στην Πάτρα, τη θείτσα της Αθήνας (της Σαλονίκης είναι η Πόλη), λέγεται όπως ακριβώς τα λέει ο Τζόνι.
Μένω απλώς (παίρνω κάτω απο τη βάση και κάνω έφεση τον Σεπτέμβριο) - μένω στον τόπο (επαναλαμβάνω τη χρονιά τελεσιδίκως).
Ναι.
Βαρύ!
Ίσως ρώσικη έκφραση που προέρχεται απο τα θρυλικά μπάζα του Βλαδιβοστόκ Tinekova και Tifiteva
Έχει δίκιο ο Τζήζας για τις αναθυμιάσεις. Οι παλιοί μπεκρήδες τρώγανε μια κουταλιά της σούπας λάδι πριν βγούνε στο μεϊντάνι. Η παρενέργεια όμως είναι οτι σε βάθος χρόνου (επειδή κατακρατούνται τα υγρά κι οι αναθυμιάσεις στο στομάχι), πάς για έλκος ή διάτρηση...
Είναι τουρκομερίτικο.
Μπορεί να είναι παραφθορά όχι του «μπανα», αλλά του επίσης τούρκικου «γιαμπανά» = τσάμπα/αναιτίως/χωρίς νόημα
Πολύ καλά τεκμηριωμένο.
Στην Πάτρα έλεγαν παλιά για κανα μουρλό «αυτός είναι για του Συκιώτη» δηλ. την ψυχιατρική κλινική ενός μεγαλογιατρού.
Αντίστοιχο υπήρχε στους παλιούς Αθηναίους για την κλινική κάποιου νευρολόγου-ψυχιάτρου, αλλά δεν θυμάμαι το όνομα τώρα (Αίας ακούει;)
Πιο πρόσφατα έλεγαν για «είναι για το Νταού».
Αληθώς ο Κύριος! (5Χ2)
Blue cocks!
Ωραίος!
Ένας μου' χε πεί μια φορά και μετά δεν τον ξανάδα, οτι (λέει) οι πουστρίγκοι κονφερασιέ στα μπουρδέλα, έλεγαν το κλασσικό ποιματάκι μονορούφι:
Τσιμπουκακιπισωκολλητοσταγοναταελευθεραπιασιματαισπανικοσταβυζακια-ελευθεραπιασιματαπολυκαληπεριποιησηηΑλικημας (κτλ).
Κατ' ιδίαν, (λέει) η πόρνη αν δε σ' έκοβε για κανα χλιμίτζουρα σου επέτρεπε την έξτρα περιποίηση φιλιού στο στόμα (αχρείαστη να' ναι-δεν συνιστάται)...
Πολύ καλό! (5Χ2)
Το καλό με τα άσπρα καρέλια, ήταν οτι μπορούσες άνετα να κρατήσεις σημειώσεις (ή σκονάκια) πάνω στο πακέτο.
Επίσης κάναμε πιτσιρικάδες ένα εφετζήδικο κόλπο με το εσωτερικό τσιγαρόχαρτο που ήταν κολλημένο πάνω στο ασημόχαρτο: Το ξεκολλούσαμε, το διπλώναμε κατά μήκος στα δυο, το στήναμε όρθιο πάνω στο τραπέζι και ανάβαμε τις 3 κορυφές του. Μόλις έπαιρνε φόκο, άρχιζε να αιωρείται φλεγόμενο και οι γκόμενες χάζευαν το θάμα...
Μου' ρθαν τώρα κι άλλες ελληνικές μάρκες:
Έξτρα, Δελφοί (ωραίο κουτάκι), Άριστα (θνησιγενές) και Παλλάς (ακόμα έχει διαφήμισή τους στην ακτή Τζελέπη)...
Προς γιατρό που πλησιάζει απειλητικά με τα εργαλεία του να μας χαλάσει: Πίσω ΩΡΙΛΑ!
Δημητρο-Παναγιώτης
Ιδού Κούρεμα Ατίθασο
Βζζζζζζζζζζζζ... (Οι βόμβες στο 3ο μήδι είναι έτοιμες να εκραγούν)!
Και παλιά στο Τέξας: «Παππούς»= κόκκινο κατοστάρικο (με το Δημόκριτο), χήνα/σεντόνι/τίμιο=χιλιάρικο, κολοκοτρώνης/τάληρο/πετσετάκι = πεντοχίλιαρο, βόδι/ντολμάς=πράσινο πεντακοσάρικο (πριν τον καποδίστρια), χαρτί/μύριο=εκατομύριο κ.α.
Πολύ καλό!
Το υπόλειμμα στο προσωπικό σου πιάτο, το έλεγαν παλιά οι γιαγιάδες «η δύναμή σου», για να σε ψήσουν να φάς όλο το φαγί σου (κι ας ήταν και μπάμιες)...
Είσ' ωραίος!!!!
Και λόμπα = η κολόμπα :Ρ