Definitions by knasos (76)
Showing 51-60 from 76

Η απέλπιδα προσπάθεια που κάνουν -αντάρηδες να πείσουν τον κόσμο πως ακόμη διαθέτουν κάποιο είδος τρίχας στο κεφάλι τους ακόμη κι αν ο απέναντί τους τυφλώνεται λόγω αντανάκλασης του φωτός πάνω στο ταψί τους. Το σχέδιο είναι να μεγαλώσουν όσο μπορούν (αν δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα λυπάμαι αλλά πρέπει να περάσουν σε αυτό το λήμμα) το μαλλί τους από τη μία μεριά ώστε με μια περίτεχνη κίνηση να το γυρίσουν και να καλύψουν το υπόλοιπο γυμνό τους κρανίο. Δυστυχώς το θέαμα είναι απαράδεκτο αλλά το κόμπλεξ που έχει η κοινωνία με τα μαλλιά τους οδηγεί σε αυτόν τον εξευτελισμό.

Οι ασκητές του καραφλάζ ξεχωρίζουν από μακριά λόγω κάποιων εξόφθαλμων χαρακτηριστικών που θα έβλεπαν και οι ίδιοι στον καθρέφτη αν δεν είχαν χάσει την ιδιότητα της περιφερειακής όρασης λόγω παρατεταμένης επικέντρωσης στο σημείο του τριχωτού της κεφαλής. Το πρώτο είναι η εθνική οδός για τις ψείρες (από το παλιό, κρύο ανέκδοτο με τους Πόντιους και την χωρίστρα, αλλά εδώ ταιριάζει γάντι) που σχηματίζεται με μιας μόλις μαζέψουν όλες τις τρίχες από τη μία μεριά. Κάτι σαν χωρίστρα, αλλά πολύ μεγαλύτερη, στα πλάγια ή στο πίσω μέρος του σκαλπ. Το δεύτερο είναι η χτένα στην τσέπη του πουκαμίσου. Λέγεται ότι κάθε φορά που βρίσκεται κοντά σε καθρέφτη πάλλεται ώστε ο κάτοχος να μην χάσει καμιά ευκαιρία να θαυμάσει την κόμη του. Τέλος, η αδυναμία τους να γυρίσουν το λαιμό μήπως και χαλάσει η κόμμωση, κάτι που οδηγεί σε δικαιολογίες του κώλου τύπου «Άσε, πάλι ξέχασε το Μαράκι το παράθυρο ανοιχτό και έπαθα μια ψύξη όλη δική μου».

Η λέξη προέρχεται από τις εξής δύο: καράφλα και καμουφλάζ για τους ευνόητους λόγους. Στο σημείο αυτό είναι καλό να αναφερθεί πως ακόμη και καραφλοχαίτουλες μπορούν να υποκύψουν στον πειρασμό της άσκησης καραφλάζ, μιας και το μέτρο της αποτελεσματικότητας μεταξύ των δύο είναι δυσδιάκριτο.

Θα σε κάνω add: έκφραση που κατά μέσο όρο ακούγεται τουλάχιστον 5 φορές ανά λεπτό σε παρέες όπου γίνονται νέες γνωριμίες. Μπορεί να φαίνεται μια αθώα και ταπεινή έκφραση, αλλά αποτελεί βαρύ και δεσμευτικό προφορικό συμβόλαιο με το οποίο ο δεχόμενος συμφωνεί να χάνει το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου του μπροστά στην οθόνη και να ψάχνει εφαρμογές για να βλέπει τον καιρό αντί να δει έξω από το παράθυρο.

Με την έξαρση των ευρυζωνικών συνδέσεων ήρθε και το ίντερνετ σε κάθε σπίτι και έτσι ο καθένας έμαθε τα σάιτ κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι παλιές αγνές και τίμιες εκφράσεις όπως «Ποιο είναι το τηλέφωνο σου;» ή «Πού σπουδάζεις;» αντικαθιστώνται με το αντίστοιχο «Θα σε κάνω αντ» ώστε να έχουμε περισσότερο χρόνο να κοιτάμε γύρω μας βρε αδερφέ από ότι να μιλάμε, ό,τι θες υπάρχει στο Φέισμπουκ.

Αυτός που προφέρει την έκφραση πρέπει να φαίνεται ότι κάνει χάρη στον άλλο και να τονίζει με βαριά ελληνική προφορά το «αντ» ώστε να καταλάβεις ότι οι φωτό από το «Μάντσεστα» που έχει ανεβάσει είναι πόζα και φωτομοντάζ.

Ως καινούρια ανιψούλα ορίζεται η εικοσάρα (εικοσιδυάρα το πάρα πολύ), ξανθιά κατά προτίμηση, χαζογκόμενα που πλαισιώνει πενηντάρη και άνω. Η έκφραση χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους -αντάρηδες που θέλουν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη μιας τέτοιου είδους κορασίδας στο πλευρό τους, όσο και από πολλούς που θέλουν να ειρωνευτούν τον τυπάκο που την γυροφέρνει με περηφάνια αλλά «προσπαθεί να το κρύψει» . Αποτελεί το όνειρο κάθε άντρα που φτάνει σε τέτοια ηλικία όσο και αντρών μικρότερων ηλικιών που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ (της επόμενης μέρας) με την προοπτική καριέρας που θα τους επιτρέψει να διαθέτουν κάποτε ένα τέτοιο νυμφίδιο.

Από το άλλο πλευρό (που δεν κοιμάσαι), το να είναι κάποια καινούρια ανιψούλα αποτελεί και την πρώτη προτεραιότητα γιατί διαθέτει πολλά πακέτα που αναζητούν οι γυναίκες σε ένα: Επαγγελματική αποκατάσταση, σεξουαλική ικανοποίηση (από ένα μικρό μπλε χαπάκι που χρειάζεται άνδρα για να ενεργήσει), ξεπορτίσματα (γιατί οι μπίζνες δεν επιτρέπουν στον άνδρα να είναι συχνά εκεί) και πρόκληση ζήλειας-σκάσιμου από το κακό φιλενάδων που σπουδάζουν ή είναι πωλήτριες ή κομμώτριες. Ωσεκτουτού αποτελεί τη Νο. 1 επιλογή εργασίας για τις κοπέλες και αφήστε τις μαλακίες για τα παιδαγωγικά, τις φιλοσοφικές και τις γυναίκες καριέρας.

Προέρχεται από την αλησμόνητη πρώτη διαφήμιση του Τζόκερ που μέρος της αναλύεται στο παράδειγμα. Τώρα γιατί ανιψούλα; Δεν ξέρω ακριβώς αλλά μάλλον είναι η πιο κοντινή στην πραγματικότητα δικαιολογία. Η πιο κοντινή συγγενής που επιτρέπει συχνές συναντήσεις, κάθισμα στα γόνατα, οικειότητα ανησυχητική και δικαιολογεί και την διαφορά ηλικίας.

Λέξη-έκφραση πασπαρτού που με μιας διαγράφει ό,τι κακό έχουμε προηγουμένως πει είτε είναι μειωτικό για κάποιον άλλο, που τις περισσότερες φορές είναι, είτε ασεβές και δεν αρμόζει στην αγωγή αυτού που το λέει. Η χρήση της έκφρασης αποδεικνύει περίτρανα πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στις τεχνικές της στρουθοκαμήλου. Βέβαια, η λέξη τείνει να γίνει λεκτικό πάσο για να ξεστομίζει κανείς ό,τι μαλακία του έρθει στο κεφάλι και μετά να βγαίνει λάδι ζητώντας συγχώρεση. Λογικό είναι μετά ο σοφός εκείνος άνδρας να εμπνευστεί το «Από τότε που βρέθηκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο».

Συνήθως ακούγεται από τύποις θεούσες που παραγγέλνουν με χωρίς γάλα τον καφέ σε περίοδο νηστείας δυνατά για να τις ακούσουν όλοι, από κουτσομπόλες που κρατούν τεφτέρι με το τι-και-πώς της γειτονιάς, του τετραγώνου, του δήμου κτλ, από τύπους με χαλαρό ηθικό υπόβαθρο σαν αντίδοτο στις τύψεις και από άλλους γκραν γαμάω τύπους που έχουν ψιλομπερδέψει την έννοια της συγχώρεσης με αυτή της «κάνω την παπαριά μου και μόνο ο Θεός είναι κριτής μου». Όλα τα παραπάνω ισχύουν και για το αντίθετο φύλο, αλλάξτε απλά τις καταλήξεις.

Ιστορική φράση παρμένη από ιστορικό σύνθημα των 80ιζ μετά από ιστορικές μάχες του εν λόγω ιστορικού ποδοσφαιριστή με τελικό προορισμό την ιστορική κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ΑΕΛ το 1988, ομάδα στην οποία ο ίδιος ήταν αρχηγός. Ο ποδοσφαιριστής υπήρξε μπαλαδότερος των μπαλαδοτέρων και χάρη στην υψηλή, αέρινη σχεδόν τεχνική του κατατάχθηκε ανάμεσα στους αγαπημένους της κερκίδας οι οποίοι τον έκαναν σύνθημα. Και κανονικά έπρεπε να λεχθεί πως «οι οπαδοί με καλλιτεχνικές φλέβες τον έκαναν σύνθημα», αλλά σιγά την πρωτότυπη ρίμα που εμπνεύστηκαν εδώ που τα λέμε.

Από τότε το εύληπτο αυτό σύνθημα ξεπέρασε τα στενά (πολύ στενά όπως με ενημερώνει ένας φίλος μου Βολιώτης) όρια των οπαδών της Λάρισας και έγινε σύνθημα στα στόματα όλων («ούλων» όπως μου θύμισε ένας φίλος Λαρισαίος ότι είπε ο Βολιώτης). Και φυσικά οι υπόλοιποι χρήστες της έκφρασης δεν την χρησιμοποιούσαν οπαδικά αλλά για χίλιες τρεις άλλες χρήσεις που τις αφήνω για τους μάστερς των λιστών.

Για να δώκω όμως ένα γενικό πλάνο χρησιμοποιείται μόνο όταν πρόκειται να ακολουθήσουν μεγάλες στιγμές για κάποιον/την ανθρωπότητα/μέρος της ανθρωπότητας:

• Προ χεσίματος γιατί ο τύπος παραλίγο να σκάσει/ο τύπος είναι ιδιοφυΐα και θα ανακαλύψει φτηνές πηγές ενέργειας/ο τύπος έχει τρελάνει τους δίπλα του στο κλάσιμο.
• Προ μεγάλης απόφασης που πρέπει να λάβει κάποιος γιατί δεν γίνεται να είναι συνέχεια καληνυχτάκιας/γιατί είναι ο πλανητάρχης και δεν δέχεται χυλόπιτες/γιατί έχει ζαλίσει τα αρχίδια στην παρέα του για την Κικίτσα που δεν-είναι-σαν-τα-άλλα-τα-κορίτσα.
• Προ πράξης που ανέβαλλε συνεχώς αλλά κάποτε έπρεπε να γίνει γιατί δεν γίνεται να αποφεύγει για πάντα την περίεργη μαγειρική/γιατί είναι πρέσβης της Γης σε ειρηνευτική αποστολή στον πλανήτη Γκρουνξτς και πρέπει να δοκιμάσει τοπικές γεύσεις/γιατί οι γεύσεις είναι τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής.

Ακόμη ένας τρόπος για να δηλώσεις πως αισθάνεσαι τόσο πολύ άβολα με κάτι ώστε να ανθρωπομορφοποιήσεις τμήμα των γεννητικών οργάνων σου για να νιώθουν ζαλάδα. Από τη μια ευχάριστο η σλανγκ να εμπλουτίζεται συνεχώς με νέες λέξεις από την άλλη δυσάρεστο να έχουν τέτοιο νόημα.

Η δραστηριότητα της ταυτόχρονης διενέργειας δύο εκ των φυσικών αναγκών του ανθρώπου. Ενώ κάποιος προσπαθεί να αεριστεί κάνοντας την χαρακτηριστική γκριμάτσα με τα σφιγμένα χείλια ο οργανισμός αποφασίζει πως είναι μεγάλη μαλακία μια τέτοια οδός να εξυπηρετεί μόνο ένα ρεύμα και την ίδια στιγμή δίνει προτεραιότητα και σε κάποια υποτυπώδους μορφής κουράδα. Άμεση συνέπεια είναι η αλλαγή του βηματισμού του εν λόγω ατόμου σε πιο «μάγκικη» και η στάμπα στο παντελόνι που δικαιολογείται πολύ εύκολα με τον σιχτιρισμό του ανυποψίαστου βοηθού σερβιτόρου, επειδή και καλά σκούπισε την καρέκλα που κάθισε ο μάγκας πλέον με βρεγμένο πανί. Η μυρωδιά είναι βέβαια ένα θέμα, αλλά αν είστε στο κατάλληλο σημείο αυτό είναι το τελευταίο που σας απασχολεί, μιας και το περιβάλλον είναι σύμμαχος, πχ Ψυρρή.

Ο ήχος την στιγμή της πραγματοποίησης του φαινομένου, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, είναι τόσο απολαυστικός και τόσο σκανδαλιστικά και τσαχπινογαργαλιάρικα υγρός, που θα θέλετε να τον ακούτε συνέχεια. Κι αν συνέβη σε μέρος με θόρυβο τότε είναι ακριβώς σαν να σας έρχεται μωρό έξω από την πόρτα χωρίς πριν να έχετε καν ζμπρώξει, εκμηδενίζοντας δηλαδή το κομμάτι «αμιγές καλού» της γνωστής ρήσης.

Χαϊδευτικός όρος που χαρακτηρίζει όσους έχουν «προσληφθεί» σε μια επιχείρηση με προγράμματα ΕΣΠΑ και γιούζερνέιμ εκείνου του καριόλη που μου κλέβει το λουτ στο LOL. Αλλά ξέρω ότι το κάνει γιατί είναι απογοητευμένος από τα σύγχρονα επαγγελματικά αδιέξοδα της νεολαίας και δεν τον ξεσυνερίζομαι.

Χαρακτηρισμός αγροτεμαχίου χαμηλής αξίας το οποίο δεν διαθέτει δικό του δρόμο και περιτριγυρίζεται από άλλα αγροτεμάχια. Έτσι, για να φτάσει κανείς σε αυτό πρέπει είτε να καταπατήσει ξένη ιδιοκτησία είτε να προσγειωθεί με ελικόπτερο. Κυκλοφορεί σε συμβολαιογραφικούς, λογιστικούς, δικηγορικούς και άλλους ντεκαβλέ κύκλους κάτι που αποδεικνύει πως η σλάνγκ, όπως τα βρύα και οι λειχήνες, μπορεί να δημιουργηθεί ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.

Μεγάλη έκφραση που χρησιμοποιείται ευρέως αντί των συνώνυμων, αλλά εντελώς ξενέρωτων, έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου ή η αλεπού 100 το αλεπουδάκι 101. Το βαθύ νόημα της έκφρασης έγκειται στο ότι είναι παντελώς μάταιο να προσπαθεί κάποιος να κάνει οποιουδήποτε είδους υποδείξεις στον λέουρα που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι και όταν δεν προλάβαινε με το πιο μεγάλο κουτάλι ειδικά όταν ο ίδιος δεν έχει ακουμπήσει καν ούτε πλαστικό κουταλάκι της καραμπόλας.

Η έννοια που προσπαθεί να περάσει η έκφραση, η οποία θα αναλυθεί γιατί τις περισσότερες φορές ο συμβολισμός είναι επικίνδυνο σπορ, είναι πως το παιδί που βγήκε από την ζεστή, μαλακή, υγρή, γλυκιά (αχ το καλοκαίρι) οπή της μάνας του μετά από ενέργεια του πατέρα του δεν είναι σε θέση να δίνει οδηγίες για το πού βρίσκεται η εν λόγω οπή. Έτσι και ο κάθε τυχάρπαστος δεν μπορεί να την βγαίνει οφσάιντ στους έχοντας και κατέχοντας τη γνώση (με εξαίρεση ίσως την Ποκαχόντας αλλά αυτή δεν τονίζεται στην προπαραλήγουσα!). Τουλάχιστον όχι χωρίς να τους εκνευρίζει και να τους κάνει να συμπεριφέρονται ανάρμοστα. Μην ντρέπεστε να χρησιμοποιήσετε το λήμμα επειδή ίσως να το έλεγε κι ο μπαμπάς σας και να έχει παλιώσει τώρα, έτσι κι αλλιώς αυτός είναι ο πρωταγωνιστής.