Definitions by Hank (386)
Showing 171-180 from 386

Σχηματίζεται αναλογικά προς το «political correctness», αλλά καθώς αναφέρεται στην σλανγκ παρουσιάζει διαφορές. Περιλαμβάνει μια σειρά από άγραφους κανόνες που αφορούν αφενός στην αξιοπρεπή, εποικοδομητική και αψεγάδιαστη παρουσία μας στο slang.gr, και αφεδύο στην ίδια την πράξη του σλανγκίζειν. Θα εξηγηθώ σταδιακά.

Καταρχήν political correctness και slangical correctness έχουν κάποια κοινά. Λ.χ. ο σλανγκιστής πρέπει να κρατά ορισμένες ισορροπίες και δεν του επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει το σάιτ ως βήμα για να προπαγανδίσει τις ατομικές του πολιτικές, ιδεολογικές, θρησκευτικές ή και αθλητικές απόψεις. Υπάρχει βέβαια ένας κοινός τόπος, όπου οι σλανγκιστές μπορούν να συμφωνήσουν (τη εξαιρέσει ίσως ανορθογραφιστών τινών), λ.χ. ότι η ακροδεξιά είναι σκανδαλώδης κι η ακροαριστερά δογματική, αλλά από κει και πέρα ο σλανγκιστής πρέπει να προσέχει να ασκεί ισόρροπη κριτική. Ούτε μπορείς λ.χ. αν θέλεις να είσαι slangically correct να μπεις μέσα για να λημματογραφήσεις λ.χ. εναντίον των βάζελων, επειδή είσαι γαύρος.

Εκεί εξαντλείται και η όποια ομοιότητα με την political correctness. Γιατί η τελευταία προϋποθέτει μια αυξημένη ευαισθησία προς ευεξοβέλιστες και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως οι ομοφυλόφιλοι, οι ξένοι, ή και οι γυναίκες. Αντιθέτως, είναι απολύτως slangically correct λ.χ. να καταγράψεις μερικές εκατοντάδες συνώνυμα του γκέι, ακόμη και τα πλέον υβριστικά, ή της πόρνης, ή να καταγράψεις λ.χ. εθνικά ονόματα, που ευνοούν τον εντοπισμό λ.χ. της πορνείας ή της δουλείας σε ένα έθνος. Πράγματα βέβαια που βρίσκονται στους αντίποδες της political correctness. Υπάρχει μάλιστα ένας σχετικός προβληματισμός. Αφενός η σλανγκ ως εναλλακτική γλώσσα έχει κάτι το βέβηλο και το ανατρεπτικό προς το status quo και είναι φορέας επαναστατικής δυναμικής με το γυμνό και μόνο γεγονός του σλανγκίζειν. Αφεδύο, όμως, με το να φέρει εντός της όρους που εκφράζουν τόσα απωθημένα και φοβίες εναντίον λ.χ. ομοφυλόφιλων, γυναικών, ξένων, τελικά ευνοεί κι ένα είδος ομοφοβίας, φαλλοκρατισμού και ξενοφοβίας, εντέλει συντηρητισμού. (Εξάλλου το χιούμορ γενικά ενέχει ένα στοιχείο συντηρητισμού, λ.χ. ο Αριστοφάνης ήταν ο πλέον συντηρητικός συγγραφέας της αρχαιότητας, και συνέβαλε έστω πολύ έμμεσα στην καταδίκη του Σωκράτους).

Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να διακρίνουμε τον διττό χαρακτήρα του σλανγκίζειν. Αφενός είναι επιστήμη. Είναι περιγραφική γλωσσολογία που απαιτεί κατά το δυνατόν αντικειμενική καταγραφή, ερμηνεία και ετυμολόγηση οποιουδήποτε όρου ακουστεί μες στην γλωσσική κοινότητα. Και ως τέτοια επιστήμη είναι υπεράνω της ηθικής, οπότε ορθώς η σλανγκική ορθότης ίσταται επέκεινα της πολιτικής τοιαύτης. Αφεδύο, όμως, η σλανγκ είναι και τέχνη ως λεξιπλαστικό όργιο αποκλινόντων συνειρμών, οι οποίοι παράγουν γλώσσα και όχι μόνο την καταγράφουν. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο σλανγκικώς ορθός σλανγκιστής οφείλει να αδιαφορεί για την πολιτική ορθότητα όταν ασκεί το σλανγκίζειν ως περιγραφική επιστήμη, αλλά ταυτοχρόνως όταν το ασκεί ως τέχνη να εμμένει στην διάστασή του που είναι η πλέον κοινωνικώς κριτική και εξάπτουσα την πολιτική εγρήγορση.

Για να το πω πιο απλά, νομίζω ότι ο σλανγκιστής μπορεί να διακρίνει: α) πότε καταχωρίζει ένα λήμμα, επειδή έχει ακούσει μια έκφραση να επαναλαμβάνεται από διαφορετικά πρόσωπα στο περιβάλλον του, και τότε είναι σλανγκικώς ορθόν να την καταχωρίσει, ακόμη κι αν προσβάλλει λ.χ. τους ομοφυλόφιλους ή τις γυναίκες, και β) πότε αφήνεται να παρασυρθεί σε μια λεξιπλαστική έμπνευση, ή καταγράφει μια τεχνητή από σλάνγκαρχο λέξη, και τότε οφείλει να είναι σε εγρήγορση για το αν η λέξη αυτή συνάδει με τον ανατρεπτικό και βέβηλο χαρακτήρα της σλανγκ.

Και για να πάω και σε μερικά απτά θέματα σλανγκικής ορθότητας. Slangically incorrect είναι αυτός που λ.χ.:
1. καταχωρίζει γνωστές από παλιά παροιμίες, που είναι καταγραμμένες στη λαογραφική μελέτη και έχουν παγιωθεί στη συνείδησή μας ως κοινό κτήμα.
2. καταχωρίζει εφήμερα λογοπαίγνια και ατάκες προσώπων εξουσίας ή σεσημασμένων λογίων. Περιθώριο να καταχωρισθεί κάτι τέτοιο υπάρχει μόνο εφόσον ένα τέτοιο λογοπαίγνιο έχει διαπεράσει σε κάποιο βάθος χρόνου την ομιλούσα κοινότητα. Και καλύτερα να έχει και κάποιον κριτικό/ ειρωνικό/ ανατρεπτικό χαρακτήρα ή αντιθέτως να είναι μαργαριτάρι που χρησιμοποιήθηκε μετά απ' την κοινότητα αντίθετα προς τις προθέσεις αυτού που το εκστόμισε.

Slangically correct είναι αυτός που λ.χ.:
1. θα βάλει στο Δημόσιο Πρόχειρο καλά λήμματα, και όχι τα σλανγκενεργά του απόβλητα, καθιστώντας το σκουπιδότοπο.
2. θα καλλιεργήσει ένα πνεύμα ευγενούς άμιλλας και αμοιβαίων φιλοφρονητικών ενθαρρύνσεων με τους συσλανγκιστές, αλλά όχι τόσο ώστε να δώσει βάση σε κατηγορίες για σπεκουλαδορία.
Κ.ο.κ. Οι λίστες δεν είναι εξαντλητικές.

Παιδί του σωλήνα είναι και το παιδί που περνάει όλη του την μέρα μπροστά από τον σωλήνα ή εσυσωλήνα, αγγλιστί youtube, όπως σωστά παρατήρησε ο GATZMAN. Αν το παιδί έχει περάσει και εβλογιά, τότε ανεβάζει τα σωληνώματα στο προσωπικό του βλόγιον, ενώ στην ιδανική περίπτωση είναι σλανγκιστής και μας τα κουβαλάει από δώθε. Άμα δε θέλει να δει και κάνα ζωντανό σωλήνωμα, το παιδί του σωλήνα θα μεταμείψει το εσυσωλήνα με το εσυπουτάνα, για να επιβεβαιωθεί το ρητό «το πολύ το σωλήνα σωλήνα κάνει το παιδί μαλάκα».

Σατιρική παραλλαγή του «καλοβαλμένος αστός», που υπήρξε το όνειρο πολλών εσωτερικών (και ερωτικών) μεταναστών από την επαρχία κατά την διάρκεια της έντονης αστικοποίησης, που έκανε την Αθήνα Chamonix κατά Καραμανλή πρεσβύτερο. Υπονοείται ότι τέτοιοι αστοί είναι συνήθως τα θύματα και οι μαλάκες της υπόθεσης. Ή ότι έχουν πολύ εκνευριστική συμπεριφορά, καθώς ΑΓΑ.ΠΟ.υν κυρίως την ησυχία, τάξη και ασφάλεια.

1. Είναι το να λες κάτι με ιδιάζοντα σλανγκικό τρόπο. Κατά το «αρχαϊσμός», «χυδαϊσμός», «αγγλισμός», «ελληνισμός», «εβραϊσμός», «βαρβαρισμός», «γαλλισμός» κτλ. Λ.χ. το να λες το πέος «μπαργαλάτσο» είναι σλανγκισμός. Επίσης το να δίνεις ιδιάζουσα σλανγκική σημασία σε μία έκφραση. Λ.χ. το να λες την έκφραση παίρνω κεφάλι με την σημασία «αποκεφαλίζω» είναι κυριολεξία, με την σημασία «απολύω» είναι μεταφορά, και με την σημασία «δέχομαι στοματικό σεξ» είναι σλανγκισμός.

2. Σλανγκισμός είναι επίσης η ιδεολογία της κοινότητας των σλανγκιστών. Πολλά μεγάλα πνεύματα από τις απαρχές της Ιστορίας ήταν σε τελική ανάλυση σλανγκιστές. Η ιστορία του σλανγκισμού χάνεται στα βάθη του χρόνου και θα ήθελα να επιχειρήσω μια ιστορική ανασκολόπηση αυτής της πλούσιας διαδρομής.

Μια πρώτη μαρτυρία έχουμε όταν ο ηρωικός Σλανγκίδας κάλεσε τους Νεοκλείς λημματοδότες στον κοινό σλανγκικό αγώνα, λέγοντάς τους με τα λίγα περσικά που ήξερε την περίφημη φράση: «Μολών σλανγκέ!». Όταν όμως η σλανγκική πατρίδα κινδύνευσε από την έφοδο αδίστακτων μπαγαποντοδοτών και τρολεατζήδων ο ίδιος Σλανγκίδας διάλεξε λιγοστούς Σλάνγκους Δράκους για υπεράσπιση ενάντια στην πληθώρα της λημματολάσπης που απειλούσε το σάιτ, και με τα λίγα αγγλικά αυτήν την φορά που ήξερε είπε το περίφημο «this is slang!», για να ξεχωρίσει την ήρα απ' το στάρι.

Έτερος μεγάλος σλανγκιστής εκείνων των ηρωικών χρόνων ήταν ο Σλανγκιμήδης, που έμεινε στην Ιστορία για την τιτάνια φράση (σε δωρική διάλεκτο) «δος μοι πα συνδεθώ, και ταν σλανγκ καταχωρίσω», όπως και για το γεγονός ότι υπήρξε ένας μεγάλος Αρχιμύδης, που ανέβασε τα πρώτα μεγαλειώδη μύδια.

Κάπου στην εποχή που ένας συνονόματος χρήστη του σάιτ μας κήρυξε την αγάπη, οι σλανγκιστές είχαν φτιάξει πια την κοινότητά τους, και το Δημόσιο Πρόχειρο υπήρξε ο θεσμός που εξέφρασε το νέο σλανγκικό αλτρουισμό και αυταπάρνηση. Αυτοί οι πρώτοι σλανγκιστές δεν κράταγαν τίποτα δικό τους, αλλά είχαν πετύχει μια τέλεια κοινοκτημοσύνη λημμάτων σύμφωνα με το κήρυγμα «Σλανγκάτε αλλήλους», που υπερέβη τον προηγούμενο νόμο του σπεκουλαδορισμού που βασιζόταν στην αρχή «σπέκι αντί σπεκιού, και αστερίας αντί αστερία».

Όμως δεν άργησαν να αναπτυχθούν αιρέσεις που παραχάρασσαν τη γνησιότητα του σλανγκικού κηρύγματος με επιρροές από παλιές παροιμίες (οι «παροιμιώδεις»), με εικονοκλαστικές λεξιπλασίες και με και καλούα ατάκες προσώπων της εξουσίας («καισαροσλανγκιστές»), που δεν συνήδαν με το απλό και βέβηλο του σλανγκικού μηνύματος. Ήταν μοιραίο η σλανγκική κοινότητα να προτάξει μια Ιερά Εξέταση γουεμπ-μαστόρων, οι οποίοι ζητούσαν από τους αιρετικούς να λιμάρουν τα λήμματά τους και να τα αποκηρύξουν υπογράφοντας την δήλωση «ceci n'est pas slangue». Ήρθε όμως και το κύμα αντίδρασης. Ο θρασύδειλος σλάνγκαρχος Slangaleo Slangalei υπέγραψε μεν την δήλωση για να συμφιλιωθεί με την σλανγκική κοινότητα, αλλά μετά χτύπησε το πόδι του στην γη κι αναφώνησε: «Κι όμως σλανγκείται!».

Αυτό ήταν η αφετηρία για τις σλανγκικές έριδες γύρω από τα όρια της σλανγκ. Αυτό οδήγησε σε αθυμία έως και υπαρξιακή απογοήτευση σλανγκιστές, όπως ο Slangspeare, ο γνωστός και ως Σλανγκεσπύρος, που έγραψε το «να σλανγκιζεί κανείς ή να μην σλανγκιζεί;». Μόνο για να πάρει την απάντηση από τον σλανγκιστή φιλόσοφο Rene Deslanges: «Slangito ergo sum», όπερ εστί μεθερμηνευόμενον: «Σλανγκίζω, άρα υπάρχω!».

Έπνευσε ένα νέο ρεύμα σλανγκικού φιλελευθερισμού «laissez faire-laissez slanguer». Ο φιλόσοφος Ζαν-Μαρί Μπυρουέ, τουπίκλην Slangaire, προώθησε το ιδανικό μιας φωτισμένης δεσποτείας γουεμπ-μαστόρων που θα έδιναν πρώτοι αυτοί το παράδειγμα του σλανγκικού πλουραλισμού και ανεκτικότητας. Σύνθημα του Slangaire ήταν: «Διαφωνώ ότι το λήμμα σου είναι σλανγκ, αλλά θα υπερασπιστώ και με την ζωή μου ακόμα το δικαίωμά σου να το καταχωρίσεις!». O Slangaire ήταν υπέρμαχος και των τεχνητών λεξιπλασιών που δεν υπήρχαν στην καθομιλουμένη με το σύνθημα: «Αν δεν υπήρχε ο σλανγκισμός θα έπρεπε να τον εφεύρουμε!». Απελευθερώθηκε έτσι μια μεγάλη κοινωνική δυναμική που κατέληξε στην Σλανγκική Επανάσταση με Μούσα την Lilianne.

Αυτή η νέα αίσθηση ελευθερίας οδήγησε στην σλανγκ ως αυτοσκοπό, κι όχι πια ως μέσο περιγραφής της πραγματικότητας, ούτε σαν ανατρεπτικό εργαλείο, κατά το δόγμα «la slangue pour la slangue». Ήταν βέβαια ένα ρομαντικό ιδεώδες, αλλά η σκληρή πραγματικότητα ήταν ότι η εκβιομηχάνιση της σλανγκικής παραγωγής είχε δημιουργήσει νέες περιθωριακές κοινωνικές τάξεις, που αισθάνονταν ότι παραμερίζονταν και περιθωριοποιούνταν. Διαδόθηκαν έτσι νέες αναρχικές ιδεολογίες, όπως ο ασιγματισμόσ, ο ατονισμός και ο ανορθογραφισμός που ζητούσαν να εκφραστούν στο λημματικό γίγνεσθαι. Παράλληλα, ο φιλόσοφος Karl Slangx κατέδειξε τις εσωτερικές αντιφάσεις της mainstream γλώσσας και κάλεσε τις περιθωριακές σλανγκικές τάξεις σε μία ταξική σλανγκική συνείδησή τους ενάντια στην mainstream γλώσσα, που τις εξοβέλιζε. Τα συνθήματά του ήταν: «Σλανγκιστές όλου του σάιτ ενωθείτε!» και «οι Σλάνγκοι δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τα Αι Ντι τους!».

Μπήκαν όμως στο παιχνίδι και νέες γενιές σλανγκιστών, που ως κύρια μέριμνά τους είχαν να γράψουν μέσω των λημμάτων μια αυτοβιογραφία τους. Γι' αυτούς τους Σλάνγκους Δράκους, που επεχείρησαν να συνθέσουν μια νέα Φωσκολιάδα ή Λιλιανάδα η σλανγκ δεν ήταν αυτοσκοπός αλλά ένα μέσο για να συγγράψουν την ιστορία της ζωής τους σε ογκώδη λήμματα. Ο ποιητής Κωνσταντίνος Σλανγκάφης, έγραψε γι' αυτούς τους «σαν έτοιμους από καιρό, σαν σλανγκαλέους» : «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Σλανγκάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος. [...]. Μπαγαποντοδότες και σπαστήρες, τον οργισμένο γουεμπ-μάστορα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στο Πι Σι σου. [...] Το slang.gr σου έδωσε το ωραίο ταξίδι. Σοφός όπως έγινες, με τέτοια γλώσσα, τέτοια πείρα, ήδη θα το κατάλαβες τα slang.gr τι σημαίνουν!». Ενώ ο φιλόσοφος Slang-Paul Sartre στο λήμμα «ο σλανγκισμός είναι ένας ανθρωπισμός» διατύπωσε την θέση ότι στο κάτω κάτω σκοπός της σλανγκ δεν είναι παρά να περιγράψει τον άνθρωπο.

Είχαμε μπει πλέον για τα καλά στην μετα-σλανγκική εποχή. Τα λήμματα των Σλάνγκων όλο και λιγότερο περιέγραφαν τον εξωτερικό κόσμο της αργκό του περιθωρίου, ναρκωτικά, πουτάνες, πούστηδες και περιθωριακές ομάδες, και όλο και περισσότερο ήταν αυτοαναφορικά και ομφαλοσκοπικά. Δηλαδή όλο και περισσότερο περιέγραφαν μετα-αφηγηματικά την πράξη του σλανγκίζειν παρά τον εξωτερικό κόσμο. Μάλιστα ο μετα-σλανγκιστής φιλόσοφος Ζακ Σλανγκιντά διακήρυξε τον θάνατο του Σλάνγκου Δράκου και την αποσλάνγκιση. Δηλαδή, δεν είναι πια η μεγαλοφυΐα του μοναχικού Σλάνγκου Δράκου του σκυμμένου πάνω απ' το Πι Σι του που κατασκευάζει το λήμμα, είναι η ίδια η σλανγκ ως σύστημα που το καθορίζει, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι αενάως αποδρών το σλανγκικό σημαινόμενο. Ενώ ετέρα σλανγκολόγος, η Γιούλια Σλάνγκεβα διακήρυξε την δια-σλανγκικότητα, δηλαδή το γεγονός ότι τα λήμματα αλληλοκαθορίζονται το ένα από το άλλο ανεξάρτητα απ' τους Σλάνγκους Δράκους. Η αποσλάνγκιση επέδρασε και στην τέχνη, όπου ο ζωγράφος Rene Slangitte συνήθιζε να καταχωρίζει παροιμίες της Τουρκοκρατίας, ατάκες πολιτικών και κληρικών, και λήμματα του Λεξικού Μπαμπινιώτη και μετά να σχολιάζει από κάτω «ceci n'est pas slangue», σύμφωνα με την ιδιαίτερη υφή της μετα-σλανγκικής ειρωνείας του.

Όλο αυτό το κίνημα του μετα-σλανγκισμού ίσως να μην εκδήλωνε παρά μια δυσφορία σ' έναν κόσμο ανελέητου ανταγωνισμού των χρηστών και του στρες που προκαλούσε η αστρολαγνεία. Υπήρξαν όμως και φωνές που ήθελαν την επιστροφή στον πρωταρχικό διονυσιασμό και αριστοφανισμό της σλανγκ ως μιας συλλογικής απελευθερωτικής εμπειρίας και προέτρεπαν τους αστρολάγνους σπαστήρες να αφήσουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό κατά το «make slang, not war!». Ενώ στην mainstream γλώσσα διεμήνυαν: «All we are saying, is give slang a chance!».

Και σήμερα πού βρίσκεται ο σλανγκισμός; Θα απαντούσα: Παντού! Σλανγκιστής είναι ο γείτονάς σας, ο γαλατάς που σας φέρνει το πρωί το γάλα. Όλοι μιλάνε για την σατανική Λέσχη των Σλάνγκενμπεργκ, τους Αρχιερείς που αποφασίζουν για το μέλλον της παγκοσμιοποιημένης σλανγκ τρώγωντας μπέργκερ πάνω απ' το Πι Σι. Λένε μάλιστα ότι στην χορεία τους συναριθμούν μέλη βασιλικών οικογενειών, θρησκευτικούς ταγούς, αλλά και ανθρώπους της τέχνης.

Ένα είναι το σίγουρο, ο σλανγκισμός ποτέ δεν πεθαίνει! Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά, βασισμένος στον μόχθο του άγνωστου σλανγκιστή!

Κατά το «αγγελισμός» (θρησκευτική αίρεση με ψυχολογικές προεκτάσεις που πρέσβευε ότι σκοπός των ανθρώπων είναι να γίνουν άγγελοι), ο αντζελισμός είναι τα ιδιάζοντα μαργαριτάρια και η συμπεριφορά ανθρώπων, όπως η Άντζελα Δημητρίου.

Δεν είναι μόνο οι γλωσσικοί πολύτιμοι μαργαρίτες. Είναι μια αίσθηση ότι ζει σε «όμορφο κόσμο ηθικό, αντζελικά πλασμένο», είναι το feeling του κοριτσιού του λαού που έγινε ντίβα κι έχει δικαίωμα στο να είναι αμόρφωτη, επειδή είναι πάντα κοντά στο λαό της κτλ.

Πολλοί, και όχι μόνο η Άντζελα, κάνουν αντζελισμούς. Ακολουθεί λίστα με ορίτζιναλ αντζελισμούς, που μπορεί να βρεθεί εύκολα στο Διαδίκτυο. Αλλά θα ήθελα πρώτα να πω ότι προς τιμήν της Άντζελας από τα μαργαριτάρια της έχουν βγει και αλήθειες. Λ.χ. ναι, ο Καζαντζάκης είναι ποιητής, ο ίδιος ως ποιητή έβλεπε πρωταρχικά τον εαυτό του, και αν μη τι άλλο έχει γράψει μερικές χιλιάδες στίχους στην μετάφραση της Ιλιάδας. Και ναι, το «πλαστικό χρήμα» είναι «πλαστό χρήμα», καταπώς το αποκαλεί η Άντζελα.

Να πέσει η λίστα:

1. - Κυρία Δημητρίου, σ' αυτή τη συναυλία τα τραγούδια που είπατε ήταν ανέκδοτα;
   - Όχι, κάθε άλλο, ήταν πολύ σοβαρά.

2. Τελευταία διαβάζω πολύ ποίηση και ο αγαπημένος μου ποιητής, είναι ο Καζαντζάκης. Τον θεωρώ εθνικό μας ποιητή. [Σημ.: Και έχει δίκιο! Ο Καζαντζάκης είναι και ποιητής!]

3. Φέτος το καλοκαίρι είχα πάει στην Κρήτη και είχα ένα σπίτι με θέα τον Ατλαντικό και ήταν υπέροχα.

4. Μ' αρέσει να κάθομαι στο Σούνιο και να αγναντεύω τον Ατλαντικό.

5. - Αν σας πρότειναν να κάνετε μια ταινία, ποια θα διαλέγατε;
   - Θέλω να παίξω τον Τιτανικό, είναι πολύ ρομαντικό.

6. - Κυρία Δημητρίου, διαβάζετε;
   - Ναι το ξέρω.

7. Ρε παιδιά δεν καταλαβαίνω Αραβικά, δεν είμαι Αραβίδα.

8. - Αυτές οι αντιγραφές κυκλοφορούν ευρέως.
   - Συγνώμη κύριε Ευαγγελάτε, αυτόν τον Εβραίο, δεν πρέπει κάποιος να τον συλλάβει;

9. Εγώ δεν έχω πατήσει το πόδι μου ποτέ στην Τουρκία. Μόνο στην Κωνσταντινούπολη πήγα. [Κι εδώ είναι hellenarically correct.]

10. Ουδέν καλό αμπιγιέζ καλού.

11. Θέλοντας να βρίσει κάποιον δημοσιογράφο, λέει: «Είστε αναιδής και πράος».

12. Ναι μου αρέσουν οι Τουρκάλες και οι Τούρκαλοι.

13. Εγώ έναν άνθρωπο φοβάμαι στη ζωή μου, τον Θεό.

14. Από τους Γάλλους σκηνοθέτες του σινεμά, ξεχωρίζω και θαυμάζω ιδιαιτέρα τον Νουβέλ Βανγκ.

15. Με κατηγορούν ότι δεν λέω ποιοτικά τραγούδια. Δηλαδή τι να τραγουδήσω, Λόρκα;

16. Τα πειρατικά CD κυκλοφορούν στην μαύρη αγορά και ξέρεις Νίκο, γιατί τα λένε έτσι; Ε; Γιατί τα πουλάνε μαύροι.

17. - Πείτε μας πως σας φάνηκε η Τουρκική κουζίνα.
    - Δεν ξέρω, εγώ στο σπίτι μου έχω Ιταλική.

18. Σε συνέντευξη στην Άννα Παναγιωταρέα:
    - Έχετε κάνει κανένα σφάλμα που το μετανιώσατε;
    -Φυσικά. Σε αυτή τη ζωή κανείς δεν είναι άσφαλτος.

19. Δεν έχω συναντήσει άτομα του δικού μου βεγγαλικούς (αντί για βεληνεκούς).

20. - Κυρία Δημητρίου, γνωρίζετε τον Πικάσο;
    - Αυτό το κίτρινο ανθρωπάκι στα Πόκεμον;

21. - Στην Αίγυπτο το τραγούδι σας είναι νούμερο 1 και μετά είναι εκείνο της Σελίν Ντιόν.
    - Η Σελίν το ξέρει;

22. Η κόρη μου όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει αναισθητικός.

23. - Ποια η γνώμη σας για τις μειονότητες;
    - Α δεν ξέρω χρυσό μου, εγώ έχω μόνο πλεονεκτήματα.

24. Το σπίτι μου το έχω κάνει υπέροχο, κανονικό μαυσωλείο.

25. Στην Τουρκία έχω πουλήσει 100.000 πωλήσεις.

26. - Υπογράψατε για τις ταυτότητες;
    - Όχι, δεν ήξερα πού να πάω. Ρώτησα να μου πουν αλλά δεν μου είπε κανείς.

27. - Πώς διατηρείτε την σιλουέτα σας;
    - Τρώω είδη υγιεινής.

28. - Μα δεν τίθεται θέμα.
    - Όχι, το τίθω εγώ.

29. Από τους εν ζωή καλλιτέχνες, χάρηκα που συνεργάστηκα με τον αείμνηστο Στέλιο Διονυσίου.

30. Έχω τόσα πολλά ρούχα που είναι αδύνατον να τα τακτοποιήσω μόνη μου. Αυτή είναι δουλειά της γκαρνταρομπίστ.

31. Όταν το καμαρίνι της γέμισε με κατσαρίδες, είπε: «Να φωνάξουν τον απολυμαντέρ».

32. Θαυμάζω πολύ τον Γκάντι. Έκανε τόσα για την Κίνα.

33. Από νέους, μου αρέσουν η Τσαλιγοπούλου, ο Μπάσης, η Πρωτοψάλτη... Δεν είναι νέα καλλιτέχνις η Πρωτοψάλτη; Ε δεν είναι και γερασμένη η γυναίκα.

34. Με κατηγορούν ότι έχω αυλή. Και αυτό μου το προσάπτουν. Αφού έχω μικρό παιδί, πού θα παίζει;

35. Για μένα οι θαυμαστές μου, κόβουν τις φλέβες μου.

36. Δεν έχω ένα σωματοφύλακα, έχω δυο, γιατί φοβάμαι και τους έχω για μια ώρα ανάγκης. Τον κακομοίρη τον John Lennon πώς τον φάγανε δηλαδή;

37. Τα παλιά μου ρούχα τα κάνω κειμήλιο στην ντουλάπα μου.

38. - Έχετε αρκετά χρήματα κυρία Δημητρίου;
    - Ναι, αρκετά.
    - Έχετε γυρίσει ποτέ στην φτώχεια;
    - Βεβαίως... Έχω πάει και τους έχω δει στο εργοστάσιο στο οποίο δούλευα.

39. - Πώς ψηφίζετε κυρία Δημητρίου;
    - Εγώ ψηφίζω στην πατρίδα μου το Περιστέρι.

40. - Κυρία Δημητρίου τι πιστεύετε για την ΟΝΕ;
    - Είναι παρά πολύ καλό συγκρότημα με μέλλον.

41. Οι 7 Έλληνες στους 10 προτιμούν αυτό και οι άλλοι 4 το άλλο.

42. Η επιτυχία εξαπλώνεται πάνω μου.

43. - Πριν την εκπομπή πήραν τηλέφωνο και ρώτησαν πώς σε μια τέτοια εκπομπή έχουμε καλεσμένη την Άντζελα Δημητρίου.
    - Βέβαια, αφού σε τέτοιες εκπομπές δεν επιτρέπεται να έρχονται λαϊκά πρόσωπα και να συζητούν στην στρογγυλή τράπεζα.

44. - Κυρία Δημητρίου τι θα βρει κανείς άμα ψάξει στην βιβλιοθήκη σας;
    - Μπα, μη νομίζεις πως κρύβω εκεί πράγματα. Έχω θυρίδα στην τράπεζα.

45. Πάμε να πούμε ένα τραγούδι που απογείωσε την καριέρα μου στο Ναδίρ.

46. - Εσείς κυρία Δημητρίου θέλετε να κάνετε μια δήλωση;
    - Βεβαίως και θα κάνω. Γιατί να μην κάνω; Όλοι κάνουνε... Εγώ να μείνω αδήλωτη;

47. Επιτέλους ας με αφήσουν να έχω μια ήσυχη και προσωπική ζωή.

48. Είδα στην τηλεόραση κάτι βρακοσυλλεκτες. Πολύ στενοχωρήθηκα που φτάνουν στο σημείο να ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν εσώρουχα.

Η Ελλάδα διέθετε γλωσσικό ζήτημα για πάνω από δύο χιλιετίες, το οποίο υποτίθεται ότι έχει πρόσφατα λήξει. Τουλάχιστον αυτά λένε κάτι Μπαμπινιώτηδες και τους κάνανε ακαδημαϊκούς, που λέει κι ο acg.

Η πραγματικότητα είναι ότι η ανάπτυξη της σλανγκ είναι τόσο καλπάζουσα, ώστε βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας ελληνικής διγλωσσίας, αφού για κάθε μία λέξη του Λεξικού Μπαμπινιώτη λ.χ. θα υπάρχουν άλλες τρεις ή τέσσερις του slang.gr. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτή η κοινωνική δυναμική είναι αδύνατο να περιθωριοποιηθεί άλλο, και πιθανολογείται ότι θα ξεσπάσει αργά ή γρήγορα μια Σλανγκική Επανάσταση με Μούσα την Lilianne, (πώς ήταν η Marianne στην Γαλλική Επανάσταση;) και αίτημα την καθιέρωση της σλανγκ ως αναγνωρισμένης γλώσσας. Σταδιακά θα αναγνωριστούν και επίσημοι μεταφραστές της σλανγκικής, οι Σλάνγκοι Δράκοι, οι οποίοι θα μπορούν να εργαστούν στην Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, όπου τα επίσημα έγγραφα θα μεταφράζονται όχι μόνο αγγλιστί, γαλλιστί κτλ, αλλά και σλανγκιστί. Βλ. παράδειγμα.

Εννοείται «έρχομαι σε οργασμό». Αγγλισμός που χρησιμοποιείται σποραδικά (pun intended) από θήλεα νέας κοπής κατά τα «I am coming», «I am cumming», κ.ο.κ.

Ένα είδος καταναλωτικού δανείου που συνάπτει ο Νεοέλληνας για να έχει λεφτά για το στριπτητζάδικο, το φραπενείο ή τον φραπενέ. Κείται ανάμεσα στο μπουζουκοδάνειο και το πουτανοδάνειο. Μετά το ξεπληρώνεις στην υπόλοιπη ζωή σου με δανειοδάνεια.

Ο όρος χρησιμοποιείται για να δώσει έμφαση σε δηλώσεις που δεν περιλαμβάνουν υπονοούμενα, αλλά κραυγαλέα νοούμενα. Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

1. Δηλώσεις ΛΑΟΣπρόβλητων ηγετών που με συνομωσιολαγνία προειδοποιούν τον λαό για κινδύνους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γιώργος Καρατζαφέρης που σε προ Λιακό εποχή απαθανατίστηκε από τον Μητσικώστα στην κλασική έκφραση: «Τό 'πιασες το υπονοούμενο μεγάλε μεγάλε;». Εννοείται ότι τα υπονοούμενα ήταν αρκούντως εύκολα για να τα συλλάβει κι ένας ψηφοφόρος με άι κιου ραδικιού.

2. Σε σεξουαλικά «υπονοούμενα» που είναι πιο ευδιάκριτα κι απ' τον μπαργαλάτσο του Γκουσγκούνη σε μια παραλία γυμνιστών.

Η φράση πάλι «τό 'πιασα το υπονοούμενο» σε α' πρόσωπο λέγεται σε μια στιγμή ανάληψης ευθύνης, ύστερα από κάμποσα ποτηράκια καικαλούα, και είναι συνώνυμη του mea colpa.

1. Αυτό που κάνουν οι Σλάνγκοι Δράκοι. Απλώς λέγεται και γαλλιστί ως «le slanguage», για να δηλωθεί ότι είναι μια καλή τέχνη με αίγλη. Πώς λέμε «πατινάζ»;

2. Σύμφωνα με τους όρους «langue» και «language» του γλωσσολόγου Ferdinand de Saussure, οι αντίστοιχοι όροι «slangue» και «slanguage» δηλώνουν την στρουκτουραλιστική μελέτη της σλανγκ ως συστήματος με συνταγματικές και παραδειγματικές σχέσεις. Δηλαδή ο στρουκτουραλιστής σλανγκολόγος, που κάνει σλανγκάζ, μελετά το πώς τα σημαίνοντα της σλανγκ αρθρώνονται μεταξύ τους σε ένα σύστημα από συνταγματικές (το ένα σε σύνθεση με το άλλο) και παραδειγματικές (το ένα υποκαθιστώντας το άλλο) σχέσεις.

Για παράδειγμα, πολύ πετυχημένο σλανγκάζ έκανε ο σλανγκιστής σύντροφος που όρισε το σημαίνον «καριόλα» σε παραδειγματική σχέση με το σημαίνον «πουτάνα» ως «αν η πουτάνα είναι αυτή που πάει με όλους, η καριόλα είναι αυτή που πάει με όλους εκτός από εσένα». Αυτός ο ορισμός είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση σλανγκάζ, γιατί βλέπει την σλανγκ στο συστηματικό όλο της, όπου το σημαίνον «καριόλα» δεν ορίζεται τόσο σε σχέση με ένα εξωτερικό αντικείμενο αναφοράς, όσο με ένα άλλο σημαίνον, την «πουτάνα». Ως ένα παράδειγμα μετα-δομιστικού σλανγκάζ πάλι, θα αναφέρω τον εμπνευσμένο ορισμό του σημαίνοντος «καλός μαλάκας» από τον Χαλικούτη. Πράγματι, το σημαινόμενο του «μαλάκα» διαφεύγει από το σημαίνον του «μαλάκα», το οποίο πλέον δεν επαρκεί, κι έτσι το μετα-δομιστικό σλανγκάζ μας δείχνει ότι χρειάζεται το σημαίνον «καλός μαλάκας» για να προσεγγίσουμε ατελώς οπωσδήποτε το σημαινόμενο του «μαλάκα», μέχρι αυτό να αποδράσει και πάλι, οπότε θα πρέπει να εφευρεθεί κάποιος νέος όρος. Το slang.gr πραγματικά βρίθει από τέτοιους εμπνευσμένους ορισμούς δομιστικού και μετα-δομιστικού σλανγκάζ.