Definitions by vip (98)
Showing 51-60 from 98

Αυτός που η κούτρα του είναι σαν τρούλος, ο φαλακρός.
Η φράση «του Κουτρούλη ο γάμος» (από την ομώνυμη κωμωδία του Α. Ρ. Ραγκαβή, 1845) σημαίνει αναστάτωση, φασαρία, σαματάς.

Η αγχόνη, το κρέμασμα με σκοινί. Θανατική ποινή που, στο θρυλικό φαρ ουέστ, επέβαλλαν πολλές φορές ούτε καν με συνοπτικές διαδικασίες. Επίσης τρόπος αυτοκτονίας που δηλώνει ότι ο κρεμασμένος απέτυχε στις επιλογές του και κατ' επέκταση πρόδωσε αυτούς που τον πίστεψαν (επιλογή του μεγαλύτερου προδότη Ιούδα).
Ακόμη τρόπος που ζητάμε να τιμωρηθεί όποιος μας έκανε μεγάλο χουνέρι.
Αναφορά γίνεται και στον γάμο και τα στέφανά του, που λειτουργούν όπως η θηλιά στην κρεμάλα. Ο παντρεμένος - κρεμασμένος, από την στιγμή που θα επισημοποιηθεί η σχέση με δόξα και τιμή, χάνει κάθε κυβικό αέρα που ανάσαινε όταν ήταν ελεύθερος. Πάει η κραιπάλη, το αγαπημένο ματς στο γήπεδο και πολλές άλλες ασχολίες. Έτσι έχει έναν αργό βασανιστικό θάνατο στην διάθεση και στα συναισθήματα. Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Από τον καιρό που η γυναίκα έγινε παραγωγικό άτομο, η έκφραση χρησιμοποιείται και στον γυναικείο πληθυσμό.

Στα μωρά, όταν λερώνονται με σάλια γιατί βγάζουν δόντια.

Στους ενήλικες, προσβλητικό γιατί δείχνει άνθρωπο που διαρκώς φλυαρεί, λέει ανοησίες ή ερωτοτροπεί σαχλά. Συνήθως δεν τους θέλουμε παρέα γιατί γινόμαστε ρεντίκολο και αν μας κάτσει καλή περίπτωση δεν υπάρχει πιθανότητα να κάνουμε κονέ.

Ο Τιραμόλα είναι ήρωας κόμικ που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα την δεκαετία του '70 και το σώμα του είναι από καουτσούκ ώστε να μπορεί να παίρνει διάφορες μορφές.

Όταν λέμε κάποιον Τιραμόλα εννοούμε τον άνθρωπο με κορμί λάστιχο, που μπορεί να κάνει κινήσεις πέραν των κινήσεων του μέσου ανθρώπου. Επίσης, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε κάποια κίνηση, υπενθυμίζουμε στον συνομιλητή μας ότι δεν είμαστε Τιραμόλα.

Μαχαίρι έχουμε και όταν διαθέτουμε καλό δόντι που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε σε κάθε συναλλαγή μας με το δημόσιο. Κλασική η έκφραση «έχεις μαχαίρι; θα φας καρπούζι!»

Ο γνωστός τενεκές (τουρκ. teneke) το δοχείο από λευκοσίδηρο που χρησιμοποιείται για να μας φέρει ο μπάρμπας το λάδι της χρονιάς από το χωριό ή για δώσουμε εμείς λάδι σε όποιον θέλουμε να μας εξυπηρετήσει παρακάμπτοντας τις χρονοβόρες γραφειοκρατίες, δηλ. το πολύ γνωστό μας λάδωμα. Ένας αγάνωτος τενεκές είναι άχρηστος γιατί ως γνωστόν σκουριάζει. Βάζοντας το πρόθεμα ξε- ως επιτακτικό έχουμε έναν ξεγάνωτο τενεκέ και χρησιμοποιούμε την έκφραση σε ανθρώπους αγροίκους, άξεστους, τιποτένιους που είναι παντελώς άχρηστοι.

Ο νεαρός Αμερικάνος. Γνωστοί οι Αμερικάνοι για την αφέλεια και την ηλιθιότητά τους που την αποδεικνύουν ειδικά όσον αφορά θέματα πολεμικών συγκρούσεων. Να θυμηθούμε το Βιετνάμ; Θα τελείωναν σε χρόνο ντετέ και ακόμα προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Να θυμηθούμε την Γιουγκοσλαβία; Πίστεψαν ότι με το να την ισοπεδώσουν θα μπορούν τα παιδιά τους να πηγαίνουν άφοβα διακοπές εκεί και ας μη γνώριζαν ούτε σε ποια μεριά του πλανήτη βρίσκεται! Άσε που ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν την κασκαρίκα που φάγανε όταν αντί για την Γιουγκοσλαβία βρέθηκαν στην λαχαναγορά της Θες/νίκης! Όταν λοιπόν λέμε κάποιον αμερικανάκι τον θεωρούμε από αφελή έως ηλίθιο.

Ο κλότσος (ιταλ. calcio = φτέρνα, λάκτισμα) ή κλοτσιά και ο μπάτσος (από το θόρυβο μπατς που κάνει το χαστούκι) δηλώνει άνθρωπο που δεν τον υπολογίζουν, που έχει εξευτελιστεί. θα μπορούσε να δηλώνει και άνθρωπο με ιδιαίτερες προτιμήσεις στο σεξ και να του αρέσουν οι κλοτσιές και οι σφαλιάρες είτε να τις δίνει είτε να τις τρώει ή σύμφωνα με το προηγούμενο να είναι ψόφιος στο κρεβάτι και να μην ξέρει ούτε τα βασικά με αποτέλεσμα να μην τον υπολογίζεις ότι θα περάσεις μαζί του μια αξέχαστη βραδιά.

Μπλε το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας (όπως το βλέπουμε για να σας προλάβω...). Έτσι λοιπόν αν ρίξουμε κάποιο αντικείμενο σ' αυτό το χρώμα δεν θα φαίνεται, θα χαθεί. Μια λύση για να εξαφανίσουμε πράγματα που είναι άχρηστα δεν έχουμε παρά να τα βάψουμε μπλε και να τα φουντάρουμε στο πλησιέστερο λιμάνι. Συνήθως χρησιμοποιούμε την έκφραση απαξιωτικά χαρίζοντας την μπλε βαφή στον συνομιλητή μας για να τον ευκολύνουμε να ξεφορτωθεί την σκαρταδούρα.

Στίχος τραγουδιού του Γ. Μαρκόπουλου που γράφτηκε στην διάρκεια της χούντας και κατάφερε να το περάσει με πρώτη εκτέλεση από τον Γ. Ντουνιά και μετά από τον Θ. Ανδρεάδη. Το τραγούδι είναι και σήμερα επίκαιρο γιατί μπορεί να μην έχουμε χούντα με αυτήν την έννοια αλλά έχουμε χούντα που τρώει την καθημερινότητά μας στο όνομα μιας πιο άνετης ζωής. Όταν ο ταχυδρόμος σου φέρνει πακέτο τους λογαριασμούς που δεν σε ξεχνάνε ποτέ, όταν το 24ωρο δεν σου φτάνει για να δουλέψεις σε δυο και τρεις δουλειές πολλές φορές για να μπορέσεις να πληρώσεις τα πακέτα σου με αποτέλεσμα το έτερον σου ήμισυ να ψάχνεται αλλού, όταν δουλεύεις σαν το σκυλί για να πληρώνεται ο κάθε καρεκλοκένταυρος δημόσιος υπάλληλος που αν χρειαστείς τις υπηρεσίες του ή θα έχει πάρει άδεια από τη σημαία ή αν δεν έχει όρεξη θα σου πει να περάσεις σε μια βδομάδα, όταν στην δουλειά σου δεν μετράνε οι ικανότητές σου αλλά ο μπάρμπας από την Κορώνη του συναδέλφου σου, όταν πεθαίνεις γιατί δεν σε καλύπτει το ταμείο σου και η τσέπη σου δυστυχώς είναι άδεια, όταν, όταν, όταν...

Τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι ποια θα ειναι καλύτερη λύση: το χαρακίρι; Μια πέτρα στο λαιμό και το πιο βαθύ σημείο στο λιμάνι; Η ταράτσα του πιο ψηλού κτιρίου; Ο μεγάλος στιχουργός σου δίνει την εναλλακτική: να πας στη ζούγκλα με τον Ταρζάν.

Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν θα την περνάω φίνα
θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν θα φύγω σ' ένα μήνα
κι αν θα με φάνε τ' άγρια θηρία θα με γράψουν και στην ιστορία
πως με φάγανε τα ζώα κι όχι η μπόρα του αιώνα
θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν τον παιδικό μου φίλο
παρέα με τον ελέφαντα να μη μου δίνουν ξύλο
.........
Θ' αφήσω το γραφείο μου και τα υπάρχοντά μου
θα πάρω το κορίτσι μου να το 'χω συντροφιά μου
κι αν θα μας φάνε τ' άγρια θηρία θα μας γράψουν και στην ιστορία
πως μας φάγανε τα ζώα κι όχι η μπόρα του αιώνα