Definitions by Khan (2354)
Showing 1861-1870 from 2354

Εκ του χριστουγεννιάτικου παιδικού τραγουδιού Ο Μικρός Τυμπανιστής και του τούμπανο δηλαδή της σλανγκιάς που περιγράφει τον μυώδη άνθρωπο που δεν έχει καθόλου λίπος, αλλά είναι πρησμένος και σφριγηλός με την καλή έννοια. Ο μικρός τουμπανιστής είναι ο ανθρωπότυπος που περιέγραψα και στο μισή μπουκιά σπανακόρυζο, δηλαδή αυτός που προσπαθεί να υπεραναπληρώσει μια φυσική του μειονεξία, εν προκειμένω το χαμηλό ανάστημα, με το να γίνει μπιλντέρι σφίχτερμαν.

Προσωπικά, το χρησιμοποιώ για γκόμενες τ. πιπινέζα οι οποίες αναπληρώνουν το μη λεβέντικο παράστημα με το να γίνουν πολύ σφριγηλές και τουμπανιασμένες, και επαληθεύουν έτσι το ρητό του λαού μας ψηλό μουνί για παρέλαση, κοντό για κρεβάτι. Λόγω προδιαγραφών δεν μπορεί βέβαια να αρθεί στο ύψος ενός θεόμουνου, μπορεί όμως να αποτελέσει ένα καθ' όλα τίμιο καυλέτο και δη μανιτζέβελο στις κρεβατικές εχθροπραξίες λόγω χαμηλού κέντρου βάρους και έλλειψης λίπους. Το αρσενικό γραμματικό γένος δεν πρέπει να προβληματίζει, γιατί οι γυναίκες τούμπανα συχνά αποδίδονται με αυτό όπως στα μούναρος, κόμματος, τσολιάς, πούτανος/ κοντοπούτανος, και εξάλλου το κοντό ανάστημα παραπέμπει σε gender-neutral παιδί τ. γουτσιστικού διπαί, πρβλ. και τη συνήθεια των γυναικείων υποκοριστικών σε ουδέτερο γένος, λ.χ. Αννιώ, Μαρινιώ. Βρασταμανιστί: τουμπανομεζές.

Σημείωση για τον γερμανό μεταφραστή: Πρόκειται για λολοπαίγνιο με χαμηλή διάδοση. Το ίδιο δε παιδικό άσμα έχει σλανγκιστεί και ως μικρός τυμπανιστηρτζής.

Λέγεται για γκόμενα που έχει περιέλθει σε απελπισία από παρατεταμένη αγαμία. Μένει αγαμήτου και απάρτου γωνία και έχει επειγόντως ανάγκη από σέρβις. Η έκφραση σχηματίζεται κατά το χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο από απελπισία. Οι γυναίκες δεν έχουν μεν κάτω κεφάλι, όμως το μουνί είναι άργκιουαμπλjυ ένα κέντρο της προσωπικότητας, ιδίως όταν τις πιάνουν τα μουνικά τους, (πρβλ. και ετυμολογία της υστερίας από την υστέρα) οπότε τέσπα, αυτό έχουν, αυτό βαράνε, ακόμη κι αν σαν εικόνα είναι τιραμισουρεαλιστική.

Πάσα: Vikar.

Αυτός που είναι λιώμα ύστερα από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών, ο κομμάτιας/ κομματιανός, η πίτα/ λιάρδα, αυτός που πάσχει από χαμόβερ. Η έκφραση λιώμας μάλλον αποδίδει μια πιο πάγια ιδιότητα στο υποκείμενο, δηλαδή μιλάμε για κάποιον που γενικά είναι αποδιοργανωμένη προσωπικότητα και αλκοολικός ή ναρκομανής και διαλυμένος, γενικά σε μια ρευστή κατάσταση.

Όρος που περιγράφει χριστιανοσλάνγκ φαινόμενο. Είναι το αρσενικό του θεούσα, οπότε μιλάμε για θεοσεβούμενο αγριοχρίστιανο/ χριστιανοταλιμπάν.

Τα πάμπολλα χτυπήματα στον γούγλη μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω, ως προς τις συνηθέστερες διαδικτυακές χρήσεις του όρου:

1. Χρησιμοποιείται συχνότατα ως Argumentum ad hominem για να υπονομευθεί η αξιοπιστία δημοσίου προσώπου. Στοχεύονται ως θεούσοι όχι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι δεξιοί και ακροδεξιοί πολιτικοί, αλλά και επαναστάτες που ήταν θεούσοι στα νιάτα τους, λ.χ. μέλη θρησκευτικών οργανώσεων, και μαρξορθόδοξοι, και αριστεροί που τυχαίνει να συμπέσουν με απόψεις της Εκκλησίας, λ.χ. κατά της παγκοσμιοποίησης, υπέρ της τοπικής ιδιαιτερότητας, κατά του νεοφιλελευθερισμού και ταλιμπάν. Επίσης, ως θεούσοι λοιδωρούνται καλλιτέχνες με reborn στρεϊτάδικο υφάκι που ανένηψαν από ναρκωτικά χάρη στον τζίζα και τα ρέστα παγωτά.

2. Ο συντηρητικός, συμβατικός στο σεχ. Και εδώ υπάρχει μια εύκολη ταμπελοποίηση ως θεούσου σε όποιον αρνηθεί κάτι κίνκι.

3. Φαινόμενα χριστιανοτρόλ και e-λληναράδων που καταγγέλλουν ό,τι ανταλαμβάνονται ως δίχτυα του εξαποδώ στα διαδίχτυα. Ο θεούσος χρήστης του Διαδικτύου κάνει μπαμ από μακριά, όπως φαίνεται στο τελευταίο παράδειγμα, καθώς είναι συχνά φωνακλάς, αρχαιόκαυλος και πολυτονιστής και άλλοτε άκων άλλοτε εκών τρολιάζει ασύστολα.

Θα επιθυμούσα στην συνέχεια να προβώ σε ανάλυση του θεούσου που να τον διακρίνει από τους συναφείς τύπους του αγριοχρίστιανου και του χριστιανοταλιμπάν.

Το σημαντικό με τον θεούσο είναι ότι προκύπτει από το θηλυκό θεούσα, άρα είναι κατά βάση μεταφορά ενός θηλυκού τύπου στο αρσενικό (ο Θεός να τον κάνει!). Είναι, για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του Jeanoir για τους φιλόλογους, «κάποιος που μοιραία έχει αναπτύξει τις θηλυκές πτυχές της προσωπικότητάς του».

Ο αναγεννησιακός θεούσος είναι συχνά απελπιστικά πλαδαρός, θηλύγλωττος, τοιουτιέν, πάσχων από οξεία κλαψομουνίαση, υποχόνδριος, υστερικός και με πολλά αισθήματα αυτομεμψίας. Φροντίζει να κάνει μια δουλειά με λίγες υποχρεώσεις, λ.χ. δημόσιο φορέβα, ώστε να του μένει αρκετός χρόνος να γίνεται γκομενοφύλακας σε μια οικοδομή από θεούσες, με τις οποίες πάνε μαζί στις αγρυπνίες και με τις οποίες μοιράζεται το ίδιο πάθος για τον παπά που οργανώνει τα τοιαύτα χάπενινγκς. Στον παπά αυτόν τηλεφωνεί συνέχεια στο κινητό για να κάνει καθημερινό update των αμαρτωλών λογισμών του. Αν τον βαρεθεί ακόμη κι ο παπάς, τότε εξομολογείται τις αμαρτίες στον αυτόματο τηλεφωνητή. Στα πνευματικά χάπενινγκς, η συντριπτική πλειοψηφία είναι γυναίκες, και ο θεούσος είναι μια μοναχική ανδρική παρουσία, πολύ ευαίσθητη, οπότε είναι μια παρέα που παρηγορεί τις παντρεμένες από τις θεούσες για την σκληρότητα των ανδρών τους, που δεν τις ακολουθούν στις θείες ηδονές. Το ίδιο και στις προσκυνηματικές εκδρομές, όπου ο θεούσος αναδεικνύεται σε μέγιστο θεουσοβοσκό. Στην απίθανη περίπτωση που ο θεούσος είναι παντρεμένος, τότε χρησιμοποιούμε την έκφραση για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ο οποίος δεν ικανοποιεί σεξουαλικά την γυναίκα του, βλ. λ.χ. το ανέκδοτο.

Πρόκειται, λοιπόν, αφετηριακά για διαφορετική χριστιανόφατσα και διαφορετικό τύπο θρησκευτικού ζήλου από τον αγριότερο αγριοχρίστιανο ή από το κομιλφό παιδί του κατηχητικού, αν και δεν αποκλείεται καθόλου ο θεούσος να υπεραναπληρώσει εβέντουαλjυ τα αισθήματα μειονεξίας του με την βία του ιερού, που λέει κι ο René Girard.

Βέβαια συνήθως δεν γίνεται αυτή η λεπτή περιπτωσιολογία και ως θεούσος χαρακτηρίζεται γενικά ο αγριοχρίστιανος, ή ακόμη και ο ήμερος τοιούτος.

Ηχομιμητικό του χτυπήματος των δοντιών επιφώνημα που δείχνει α) κρύο, β) μεταφορικώς κρύο σαχλό αστείο τ. σεφερλίτιδα, γ) δέος και φόβο για κάτι τρομακτικό και μακάβριο (κυριολεκτικά ή μεταφορικά ή ειρωνικά).

Εκ του αγγλικού rent a car, είναι ο ενοικιαστής αυτοκινήτων. Μαζί με τον ρεντρούμη άκα ρουμλετά, αποτελεί το δίπτυχο των ανθρώπων που βλέπεις να κράζουν μόλις αποβιβαστείς σε λιμάνι ελληνικού νησιού με ύφος ιέεεεεελα πάρε πάρε πάρε πάρε.

Πάσα: Κνάσος.

α) Ο πόρνος, ο μπουρδελιάρης.

β) Ο ματάκιας, ο μπανιστηρτζής ή μικρός τυμπανιστηρτζής. Με αυτόν τον όρο χαρακτηρίζονται και καλτ μορφές της παλιάς ελληνικής τσόντας που διέπρεπαν στον ρόλο του ανώμαλου που παρακολουθεί ζευγάρια κρυμμένος πίσω από δέντρα, με κιάλια και άλλα τέτοια σιχαμερά.

γ) Αυτός που τον κάνει σφεντόνα βλέποντας ταινίες ή βιντεάκια πορνό.

Κυρίως στις δύο πρώτες περιπτώσεις, αλλά και γενικότερα, ο όρος πορνατζής βγάζει μια ανωμαλία γεροντίλας, δηλαδή μιλάμε για κάποιον παλαιάς κοπής ανώμαλο λούζερ, που επειδή δεν μπορεί πια να γαμήσει με την αξία του καταφεύγει σε όποια σιχαμάρα μπορέσει.

Στο Δ.Π. υπό Sir Demetrius Sui Generis.

Ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου από την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Ο Ατσίδας (1962).

Προφανώς πρόκειται για ευφημισμό. Περιγράφει καταστάσεις όπου υποφώσκει μίσος και βαθιές αντιθέσεις, οι οποίες μόλις καλύπτονται από την θέληση ενός ομιλητή να διασκεδάσει το άσχημο σκηνικό με τον προσχηματικό ευφημισμό. Επίσης, υπάρχει πολλή αμηχανία να μην κάνει κάποιος την αρχή και αποκαλυφθούν στην ολοκληρία τους όλα όσα χωρίζουν τους συμμετέχοντες. Εξ ου και η επανάληψη «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε», σημάδι μεγάλης αμηχανίας, την οποία άφησα στον τίτλο γιατί πολλές φορές η έκφραση λέγεται έτσι για να φανεί και το γελοίο της αμηχανίας αυτής. Αγγλικό συνώνυμο σε παρόμοιες καταστάσεις: Love is in the air.

O γούγλης δίνει κάμποσα χτυπήματα, απ' τα οποία τα περισσότερα αφορούν σε πολιτικές συνόδους κυρίως κομμάτων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και σε παρουσιαστές-τριες εκπομπών, που θέλουν πολύ λίγο για να αρχίσουν γενικευμένο ξεκατινάζ. Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά και στο σάη μας, μην τα θυμόμαστε τώρα...

Στο Δ.Π. υπό Jonas.

Αυτός που είναι κομμάτια από καταχρήσεις, αλκοόλ, ναρκωτικά, σεξ, εθισμούς, από τα σκατά της ζωής, ο αποδιοργανωμένος, ο καμένος.

Εκ των ψυχαναλυτής / ψυχανάλας και γλυκανάλατος. Υπονοεί ότι η ψυχανάλυση είναι μια φλώρικη, γλυκερή, καραμελοδραματική διαδικασία, οπότε χρησιμοποιείται για να μειώσει τον κάθε επίδοξο ψυχανάλα / γιαλόμα / σρίνκη / ψι.

Πάσα: Χότζας.