Definitions by Abas (59)
Showing 21-30 from 59

Στην ραλλιάρικη αργκό, το κιβώτιο ταχυτήτων με κοντή και πυκνή κλιμάκωση των σχέσεων.

Χρησιμοποιείται στην παραγωγή σε σπορτίφ αυτοκίνητα ανεξαρτήτως μεγέθους, κυβισμού και ιπποδύναμης με σκοπό την εύκολο ανέβασμα του κινητήρα σε ενεργό φάσμα στροφών (κοντό), και την πτώση του πάλι σε μη αδρανές φάσμα κατά την επιλογή της μεγαλύτερης σχέσης (πυκνό). Κλασσική επιλογή της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας για να δίνει ακόμα και στα πιο αδύναμά της μοντέλα το γνωστό ιταλικό «νευρικό γκάζι» (βλ. Fiat Punto 6speed '94 με 6η 120 km/h @ 4500 rpm).

Στους αγώνες, σχεσάτο ονομάζεται το υπερβολικά κοντογράναζο, που χρησιμοποιείται κυρίως στις αναβάσεις και σε κάποια συγκεκριμένα ράλλυ με πολύ «κλειστά» στροφιλίκια. Στο πλείστον των υπολοίπων περιπτώσεων, χρησιμοποιείται μια πρώτη 4άδα πολύ κοντών και πυκνών σχέσεων και 1 ή 2 μακριές για να απλώσει η ισχύς στις πιθανές μικροευθείες που υπάρχουν σε μια ειδική. Χαρακτηριστική εξαίρεση αποτελούσε το ράλλυ Κένυας (ράλλυ σαφάρι) όπου οι ταχύτητες ξεπερνούσαν τα 170 km/h και ακολούθως το ράλλυ Φινλανδίας (1000 λίμνες) που ήταν το αμέσως μετά πιο γρήγορο.

Το σκληρό, ξηρό, μη καταπόσιμο, ανευ σεξουαλικών προεκτάσεων. Προφανής σύνδεση με την «μπριζόλα-σόλα» που δεν μασιέται με τίποτα.

1. λαιμός σαν παπούτσι: ταλαιπωρημένος φάρυγγας, λάρυγγας από κρυολήγημα, αμυγδαλίτιδες κλπ.

2. γύρισα σπίτι παπούτσι: τσιγάρο, ποτό και ξενύχτι μαζί, με συνέπεια βραχνάδα και ίσως αφωνία.

Οι πούτσες μπλε επί το αρχαϊκότερον. Όρος κατασκευασμένος στα πρότυπα της επί χρήμασι με περισσή χρηστικότητα.

Διακριτότατο χαρακτηριστικό του είναι το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιείται ως επίδειξη ανώτερης σλανγκομάθειας του συγκεκριμένου στυλ, όπως λ.χ. τερψίπρωκτος, Αλφα τράπεζα πίστεως κλπ., αλλά εκστομίζεται διακριτικά με αναλλοίωτη τη σημασία του σε καταστάσεις όπου το κομιλφό επιβάλλει «πιπέρι» ακόμα και στις πίτσες μπλε.

Το μετέπειτα της ζάντας, της λιάρδας κλπ. Αυτό που ακολουθεί μετά την υπερβολική μέθη.

Η γνωστή απώλεια αισθήσεων λόγω αφυδάτωσης εάν συμβεί προ της επιστροφής στον χώρο ανάπαυσης του καταναλώσαντος την αλκοόλη (παγκάκι, καναπές σε πάρτυ, οπίσθιο κάθισμα αυτοκινήτου, σπανιότερα και κλίνη) δύναται να οδηγήσει σε πτώση του τελευταίου στο δάπεδο, στο δρόμο ή το χειρότερο όλων στα πλακάκια τουαλέτας μετά τον έμετο.

(Προσοχή, κίνδυνος-θάνατος, σεντόνι):

Aκολουθώντας την γαρδέλεια πεπατημένη, το επώνυμο Γκαρούτσος έγινε ουσιαστικό και επιθετικός προσδιορισμός, απαραίτητη στο λεξιλόγιο και την βιβλιοθήκη του κάθε φοιτητή θετικών και εφηρμοσμένων επιστημών.

Μικρή εισαγωγή για τους μη γνωρίζοντες:
Ο Γιάννης Γκαρούτσος είναι συγγραφέας πανεπιστημιακών βοηθημάτων μαθηματικών, φυσικής, μηχανικής κ.λπ. Τα βιβλία του τα συμβουλεύονται κατά κόρον οι πανεπιστημιακοί καθηγητές και από αυτά διαλέγουν ουκ ολίγες φορές ασκήσεις που θα βάλουν στα διαγωνίσματα.

Η ταύτιση:
Με την πάροδο circa δεκαπέντε ετών πλέον, όπου κυριάρχησε στην πιάτσα, επήλθε η φυσική ταύτιση του ονόματος του συγγραφέως με το βιβλίο. Κάτι ανάλογο με τον Μπάμπη και τον Τριαντάφυλλο. Με μια διαφορά όμως: ο Γκαρούτσος ξεπέρασε τα όρια του συγκεκριμένου βιβλίου, έγινε το οποιοδήποτε βοηθητικό υλικό που κυκλοφορεί κρυφίως στην ώρα της εξέτασης (βλ. παράδειγμα), έγινε κβαντισμένη ποσότητα, απέκτησε και πληθυντικό (σ.ς.: οι γκαρούτσοι).

Οι κοινωνιολογικές προεκτάσεις και το πέπλο μυστηρίου:
Οι αρχικές εκδόσεις των βιβλίων του, αποτελούσαν ουσιαστικά μια συρραφή προσωπικών σημειώσεων, γραμμένων με ένα πεντακάθαρο και ευανάγνωστο στυλ και συνάμα προκλητικά αντι-καλλιγραφικό (βλ. μήδι). Οι σημειώσεις μετά απέκτησαν εξώφυλλο, μετά και ISBN, και τελευταία δακτυλογραφήθηκαν. Χωρίς να είναι γνωστό στο αγοραστικό κοινό το τι πραγματικά έχει συμβεί, υποτίθεται ευρέως ότι ο Γκαρούτσος ήταν απλά ο ξύπνιος που έκανε τη μόντα που ουκ ολίγοι φοιτητές σκέφτηκαν --να διανείμουν σημειώσεις με το αζημίωτο δηλαδή και να μην τις χαρίσουν στο τραπεζάκι της ΔΑΠ/ΠΑΣΠ - αλλά έκανε και την κέντα, δηλαδή να το οργανώσει το θέμα σωστά και βγάλει τα φράγκα που του πρέπονται. Να γίνει ο ήρωας όλων αυτών που θεωρούν το αχανές χωράφι της ελληνικής 3βάθμιας εκπαίδευσης προσοδοφόρο και καλά κάνουν (;) (για τη 2βάθμια δεν το συζητάμε, αυτή καταγράφεται και στο ΑΕΠ από την ΕΣΥΕ).

Το στοιχείο που προκαλεί το μυστήριο είναι γενικώς το γεγονός ότι ο Γκαρούτσος έχει γράψει για τα πάντα όλα αναλύσεις, γραμμικές άλγεβρες, ηλεκτρομαγνητισμούς, στατικές, δυναμικές, κέρατα, χαμπέρια κ.λπ., χωρίς να γνωρίζουμε την ιδιότητα του. Οι εκδοχές του μύθου ποικίλουν από τον αιώνιο φοιτητή που την έψαξε αλλιώς (βλ. Λαλιώτης, Σκανδαλίδης, Πετροκωστόπουλος, Χατζηγλυκολάου κ.λπ.), τον φύτουκλα φραγκοκίλερ φοιτητή που πούλαγε τις σημειώσεις του από το πρώτο έτος, τον αριστερό κολλεκτιβιστή, κοινοκτήμονα της γνώσης επαναστάτη, ως τον εξωγήινο Ελοχίμ ή εσωγήινο νεφελίμ που γνωρίζει το άπαν σύμπαν σαν την παλάμη του και γράφει σαν γραμματοσειρά του MS Word.

Εμφατική βερζιόν του δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο.

Κάνοντας μια μικρή παρένθεση, εδώ, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στον λινκαρισμένο ορισμό δεν έχει δοθεί η ρεαλιστική διάσταση του κολυμπηθρόξυλου. Το κολυμπηθρόξυλο είναι κυριολεκτικά η σανίδα σωτηρίας, το τελευταίο δηλαδή επιπλέον κομμάτι ξύλου της διαλυμένης σχεδίας, του βομβαρδισμένου πειρατικού κλπ. Όταν λοιπόν αναφερόμαστε σε κάτι τέτοιο μιλάμε για ολική καταστροφή.

Σε μια πιο στεριανή έκδοση, η καταστροφή ενέχει και το στοιχείο της βεβήλωσης. Μιλάμε δηλαδή για πλιάτσικο σε ναούς, με πιθανές αναφορές στην τουρκοκρατία. Κυριολεκτικά το παναγιόξυλο σε αυτήν την περίπτωση πιθανότατα αναφέρεται στα σκαλισμένα η αγιογραφημένα ξύλα εντός του ναού.

Όνομα φανταστικής ταινίας πορνό της οποίας πρωταγωνίστρια επικαλούμαστε ότι ήταν κάποιο τσουλάκι που θέλουμε να καταδείξουμε.

Η επιλογή του fictional ονόματος γίνεται για το οξύμωρο του 5ου sequel και της πρώτης φοράς. Εναλλακτικά από ροκάδες χρησιμοποιείται και η «πρωκτική παραμόρφωση Νο4» (Anal Distortion IV).

Το συγκεκριμένο λήμμα αναφέρεται σε ομάδα παραγώγων φράσεων από την γνωστή κορυφαία σλάνγκ φράση που έχει αναλυθεί επαρκέστατα εδώ.

Η διάδοση της εν λόγω φράσης ήταν τέτοια, όμως, που αυτή εξέκλινε της αρχικής της σύλληψης και ακολούθως, με προσθήκες ξεκάρφωτων αντι-φράσεων, κατέληξε να γίνει πολυχρηστικότατη.

1ον: Εμφατικόν της αρχικής φράσης με περαιτερω χρήση του ζωικού βασιλείου

[I]- Άσε μαλάκα Μήτσο, με ξέσκισε η γκόμενα χθές!... Μιλάμε για πολυ λυσσάρα!!
- Για πέ ρε μαλάκα!
- Τι να λέμε τώρα! Τσιμπούκια ο Τίγρης, με σήμα το λιοντάρι![/I]

2ον: Δηλωτικόν αιδούς με αναφορά στις θεωρίες περί ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα

[I]- Χτες, δικέ μου, έμπλεξα στο σπίτι της γκόμενας και το πρωί μας την έπεσαν τα πεθερικά!
- Και;
- Άσε! Τσιμπούκια ο Πάτροκλος! Σηκώθηκα αμέριμνος να πάω στην κουζίνα να φτιάξω κάνα γκαφέ με τις πρωινές κατουρόκαυλες και πέσαμε μούρη με μούρη και η πούτσα μου στη μέση![/I]

3ον: έκπτωση της αρχικής σημασίας δηλούσας αγριότητας, στην ακριβώς αντίθετη (μεγαλείο - ηρεμία - απόλαυση)

[i]- Αγορίνα μου, η γυναίκα, λέμε, έχει ψύχωση με το προφορικό. Με έχει στραγγίξει. Μη με βρει να κάθομαι σε καναπέ ή καρέκλα, έρχεται σφαίρα! - Τσιμπούκια ο Μεγακλής, δηλαδή![/i]

Εναλλακτικά, τσιμπούκια ο μάστορας, που αποτελεί πάσα από το «γεια σου ρε (τάδε) κάστορα και στα τσιμπούκια μάστορα».

4ον: Αναφορά στην προκλητική στοματική κοιλότητα ή οδοντοστοιχία του στόχου

[I]- Τι κκκκαύλα είναι αυτό το σκυλί στο μπαρ, δικέ μου!!!
- Κοίτα στόμα-πρόκληση! Τσιμπούκια ο κάστορας!![/I]

Ανεκδοτικός ιατρός, ορθοπεδικός, ρουμανικής καταγωγής.

Χρησιμοποιείται σε όλες τις περιπτώσεις ιατρών της πρώην σοσιαλιστικής βαλκανικής, που ιδιωτεύουν ή εργάζονται στα δημόσια νοσοκομεία, και ευρίσκονται στη χώρα συνήθως λόγω ασυγκράτητου έρωτος μεταξύ αυτών και κάποιου έλληνος πρώην φοιτητού εις τα προαναφερθέντα βαλκανικά κράτη.

(όχι αυτή, η άλλη...)

για τον acg που απ'ότι έχω καταλάβει το ξεζαντάρει το χαμηλοπρόφιλο...

Χαρακτηρισμός που μυρίζει '80ίλα από χιλιόμετρο και αναφέρεται σε παλιές καλές καρμπυρατεράτες εποχές, όπου τα ζορισμένα καυλόγκαζα μοτέρ σπάγανε καπάκια, πετάγανε έξω τα κολάρα του νερού και γενικώς αναδύανε πολύ συχνά καπνό και ατμό, μετά από σκληρή χρήση κάποιου σιδεροφάγου χερά..

Για την ιστορία, ο όρος πρωτοαπεδόθη από τον Βρετανό σχολιαστή Φορμουλα 1 Μάρεη Ουώκερ, σε μετάδοση αγώνα απο το BBC το 1977 και αφορούσε το μονοθέσιο Ρενώ του Ζαν Πιερ Ζαμπουίγ. Πιο συγκεκριμένα, το 1977 η Ρενώ αποφάσισε να αντιμετωπίσει τα 3,5λιτρα ατμοσφαιρικά μοτέρ του ανταγωνισμού με το εξωπραγματικό τουρμπάτο 1,5λιτρο V6, που, όμως, έσπασε 4 φορές στις 4 πρώτες εμφανίσεις. Κάθε εγκατάλειψη βεβαίως συνοδευόταν και από τον αντίστοιχο καπνό. Μέχρι το 1982 πάντως όλα τα μοτέρ στην Φ1 είχαν γίνει τουρμπάτα.

Το θέαμα με την καπνίλα ήταν κοινότυπο σε πολλά street legal θηρία της εποχής. Να μνημονέυσω κάποια εξ αυτών: Lancia Beta MonteCarlo, Renault 5 Alpine turbo, Fiat Ritmo Abarth 130tc, Autobianchi A112 Abarth, Alfa 75 turbo.