Πολλοιτισμός, με πι κεφαλαίο, είναι η κουλτούρα των Πολλών, της μάζας, της πλέμπας, της σούπας. Είναι κάτι το ευμετάβλητο, καθώς μετά από λίγα χρόνια το μέινστριμ του σήμερα μπορεί να έχει ξεχαστεί ή να θεωρείται γελοίο - λογικό αφού μιλάμε για ένα διαρκώς ανανεούμενο 90% του λαού.
Αξίζει να αναφερθεί ότι τον Πολλοιτισμό δεν τον ασπάζονται αυτοί που τον ασπάζονται επειδή συμφωνούν μαζί του ούτε επειδή τους αρέσει. Αυτό συμβαίνει μόνο στο 50%. Στο άλλο 50% μιλά ο φόβος της απόρριψης από το Κοπάδι - είναι γνωστό ότι η παρέκκλιση από την πεπατημένη επισύρει βαρύτατες ποινές και μόνιμη κοινωνική απόρριψη. Τέλος, υπάρχει κι άλλο ένα 50% ατόμων χωρίς προσωπικότητα - το γνωστό δίπτυχο δουλειά και γυμναστήριο - που τον ασπάζονται ώστε να κρύψουν τη ρομποτική υπόστασή τους. Κι επειδή μιλάμε για τους Πολλούς, ο κανόνας είναι πως το καταφέρνουν.
Άρα ο Πολλοιτισμός είναι η κυρίαρχη κουλτούρα όπως αυτή προκύπτει από την επιθυμία των ατόμων για συμμόρφωση και ομοιομορφία, δίχως να παρεμβάλλονται η κρίση, η αισθητική και οι επιθυμίες τους. Που άλλωστε ίσως δεν υπήρξαν ποτέ ή ήταν ατροφικές.
Ε, μια στο τόσο πρέπει να πας και στο κλαμπάκι.
(Κουβέντα μεταλά γνωστού μου. Επίδειξη Πολλοιτισμού: δεν έχει σημασία ποια είναι η ταυτότητά σου, αλλά το να αποδεικνύεις τακτικά στους Πολλούς πως τους ανήκεις.)