Tagged definitions (31)
Showing 11-20 from 31

1. την ωρα που γινοταν ο αυθεντικος μαραθωνιος καποιος διπλα στα εξαρχεια ετρεχε μονος του και θα τερματισει σε ρακομελαδικο. (Φέισμπουκ).
2. Για μερακλήδες: Τα καλύτερα ρακομελάδικα στην Αθήνα. (Εδώ).

Μοναξιά, λοιπόν. Η μοναξιά του να διαφέρεις – απόλυτα καθολική, δεδομένου ότι, στ’ αλήθεια, διαφέρουμε όλοι μας. Η μοναξιά του να μην είσαι πάντα ή πια αρεστός σε εκείνους που κάποτε ένιωθαν ότι τραγουδούσες για εκείνους. Η μοναξιά του να μην είσαι αρεστός στον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν μας τα είπε, άραγε, όλα όταν εξομολογήθηκε; «Μες στα δισκάδικα όταν βρίσκω / πελάτες άγνωστους ν’ ακούν δικό μου δίσκο, νιώθω μυστήρια ταραχή και φεύγω αμέσως από κει».΄Είναι δυνατόν, σκέφτομαι; Και όμως το λέει: «Δεν τα υποφέρω τα τραγούδια μου, και προπαντός όταν μου μοιάζουν / όλα εκείνα π’ αγαπώ είν’ αλλωνών κι αλλιώς φαντάζουν». Και κάπως έτσι αισθανόμαστε όλοι σαν κοριτσάκια «που ’χουνε σύρματα στα δόντια ή σπυράκια»: «Αν δε σας φαίνεται μελό, τον εαυτό μου αντιπαθώ […] Μα μπαίνει η άνοιξη στην πόλη, κι απ’ τ’ ανοιχτό λεωφορείο μου φαίνεστε όλοι / τόσο γλυκούτσικοι κι αχνoί στη θερινή σας τη στολή». (Εδώ).

Οι γονείς του δεν είχαν λεφτά για ιδιαίτερα, οπότε πήγε σε γκρουπάδικο.

1. Το πιο θρυλικό φλιπεράδικο της Θεσσαλονίκης έγινε 40 ετών. Ο πιο αυθεντικός... καουμπόη πόλης κάνει κουμάντο στο «Ελ Πάσο». Στο μπιλιαρδάδικο "Ελ Πάσο" στη Θεσσαλονίκη ο χρόνος έχει σταματήσει προ πολλού. Ένα μαγαζί που άνοιξε τη δεκαετία του 70, άλλαξε ιδιοκτήτες και κατέληξε στα χέρια του Χρήστου Παυλίδη, έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές. Έχει κάτι ξεχωριστό αυτό το τεράστιο ημιυπόγειο στην Αγίου Δημητρίου. Κάτι που μόνο αν πας μπορείς να το αντιληφθείς. Μια ατμόσφαιρα που ανάλογα τη δεκαετία που διανύεις, σου δημιουργεί διαφορετικές μνήμες. Όλοι, είτε τα έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι, είτε τα θυμόμαστε μόνο μέσω ταινιών, ή σαν αχνές μνήμες από παιδικά χρόνια με γονείς, έχουμε κάτι που μας δένει με τις προηγούμενες δεκατίες. Το μαγαζί "Ελ Πάσο" ονομάστηκε έτσι, όχι γιατί ο ιδιοκτήτης είχε σχέσεις με το Τέξας, αλλά γιατί, τότε, στα τέλη της δεκαετίας του '70, αρχές '80, τα μαγαζιά είχαν τέτοια ονόματα, καουμπόικα, εξωτικά, ξένα. Είναι γνωστά άλλωστε τα στέκια των παλιών στη Θεσσαλονίκη με αντίστοιχα ονόματα - "Αρζεντίνα", "Σάντα Μόνικα", "Σαν Σαλβαντόρ" κ.ο.κ. "Εμείς τελικά λέγαμε ότι το Ελ Πάσο λέγεται έτσι γιατί εδώ...γίνονται μονομαχίες!". Σαν καουμπόυδες λοιπόν παίζουμε μπιλιάρδο, πινγκ πονγκ και τάβλι, ενώ ψάχνουμε να βρούμε τι μας συνδέει με το χτες.(Εδώ).
2. Το πιο αυθεντικό φλιπεράδικο. Αμέτρητες παρέες, φοιτητές, ζευγάρια αλλά και μοναχικοί πότες έχουν καθίσει στα τραπέζια του, έχουν παίξει φλίπερ και μπιλιάρδο, έχουν τεστάρει τη συγκέντρωση τους στα βελάκια, έχουν ανταλλάξει θυμωμένες μπαλιές στο πινγκ πονγκ. Ίσως πήγαινε ο πατέρας σου, ίσως εσύ, ίσως κάποιος γνωστός σου σου έχει ήδη πει για αυτό το μέρος. Αν γεννήθηκες στα 80s ή έζησες στα 80s ή αγάπησες τα 80s, είσαι ό,τι πρέπει για το Ελ Πάσο. (Εδώ).
3. Τα χρόνια των 80s και 90s άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στην ποπ κουλτούρα, και στη Θεσσαλονίκη κάποιοι νοσταλγοί αυτών των δεκαετιών βρήκαν τον τρόπο να κρατήσουν ζωντανό το πνεύμα τους. Από φλιπεράδικα και arcades μέχρι vintage ρούχα και παραδοσιακά γλυκά, η πόλη φιλοξενεί αυθεντικές γωνιές που αναβιώνουν τη γοητεία εκείνων των εποχών. Ο χώρος του Ελ Πάσο, το ARCADES.GR και καταστήματα όπως το V for Vintage και το Oldd Fashion προσφέρουν μια ιδιαίτερη εμπειρία στους επισκέπτες, ενώ παράλληλα το ιστορικό ζαχαροπλαστείο στη Δορκάδα φέρνει γεύσεις από μια άλλη εποχή. Σε αυτούς τους χώρους, η Θεσσαλονίκη ζει και αναπνέει με τη ρετρό αισθητική της και τη νοσταλγία για τις εποχές που έχουν αφήσει πίσω τους κάτι μοναδικό. (Εδώ).

ΣΤΟ ΠΙΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΜΠΕΡΓΚΕΡΑΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΤΑ BURGERS ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ATM. (Εδώ).

Νεκρός στο μπατσάδικο του Βύρωνα. (Ίντι).

Το κερατάδικο διαθέτει μια υπέροχη κακολντοπολυθρόνα, όπου μπορείτε να κάθεστε αναπαυτικά και να βλέπετε τη γυναίκα σας να γαμιέται με τον μπουλ της.

Όλο στο κερατάδικο τον βλέπω. (Ηλίας Πετρόπουλος).

Mια απο στρατο.. Αξυπ σε καποιο νησι μας βραδυ Σαββατου καλοκαιρι 91 ?? βγαζω το χαρτακι με τις εξοδους και παω να ξαπλωσω πριν την βραδυνη μαλα$$σμενη εφοδο - γυρο του στρατοπεδου... Παρατηρω οτι λειπη ο ενας και ανεπαναληπτος μονιμα στερημενος εξοδους και ησυχος αραζω στο ντιβανακι ,βαζω τιβι και αρχιζω να σκεφτομαι την αδεια μου και τα φιλαρακια τις βολτες την οικογενεια κλασικες δλδ σκεψεις παραμεθοριων περιοχων για οσους εχουν υπηρετησει σε τετοιοες.. Χτυπαει η πορτα και επανερχομαι στην πραγματικοτητα.. -Δοκιμε να σου μιλησω.. -Ελα ρε Χατζητρομπετα..(για ευνοητους λογους αλλαζω λιγο το επιθετο) -θελω να βγω αποψε.. -που να βγεις ρε συ ,δεν εισαι μεσα .. -καλα το ξερω αλλα ειναι αναγκη .. -καλα και πως θα σε βγαλω ?? -ελα μωρε γραψε με και ασε να παω μια βολτα σε παρακαλω,θα γυρισω γρηγορα μην αγχωνεσαι.. Το παληκαρι με σκυμενο κεφαλι σαν τον φανταρο στο Λουφα και Παραλλαγη που πηγαινε συνεχεια αγγαρειες και βαραγε νουμερα.. -Δλδ τι ωρα θα εισαι εδω? -1 το πολυ μιαμιση σε παρακαλω ασε με.. Τι σκ@τα λεω δεν βαριεσαι ρε γμτ κριμα τον εχουν ξεσκισει την ιστορια λιγο πολυ την ξερουμε ολοι εκει, αστον λεω ρε γμτ θα βγει και θα γυρισει μιας και μου ετυχε τωρα εμενα ας κανω κατι καλο.. -ασε τις παπαριες και το πολυ 2 να εισαι εδω εκεινη την ωρα βγαινω για την γυρα ενταξει?? μην μου κανεις καμια λαδια ρε.. -στον λογο μου δοκιμε ..ευχαριστω Τον γραφω στο τσατσοχαρτο και ξανα αραζω επιστρεφοντας σε τοπους μακρινους και ομορφες περιπλανησεις.. Κατα τις 1.30 - 2 παρα ακουω πατημασιες στο γαρμπιλι εξω απο τους θαλαμους και αρχιζω να ντυνομαι για την γυρα.. Βγαινω στην πορτα ετοιμος και βλεπω δυο παληκαρια απο Θεσσαλονικη να γυριζουν ολο κεφι και χαρα,,,,παω κοντα και τα λεμε.. -τι εγινε ρε παιδια ολα καλα,περασατε ομορφα κατω στην πολη ειδατε τπτ καλο?? -μια χαρα δοκιμε πολυ ομορφα ηπιαμε και απο τρεις μπυρες χαζευαμε κατι κορμια.. -ωραια ρε σεις αντε να πηγαινω και εγω.....ααααα ο Χ"τρομπετας ρε γυρισε ειναι μεσα??? Πεφτει μια ξαφνικη σιωπη μερικων δευτερολεπτων απο αυτες που καταλαβαινεις οτι κατι κακο θα ακουσεις η οτι θα γινεις ρεζιλι.. -καλα δεν εμαθες τπτ δεν σε ειδοποιησαν?? Παγωνει η πλατη μου και αρχιζω να μουδιαζω.. -κατεβηκαμε μαζι και χωριστηκε απο την παρεα,τον ειδαμε σε κανα δυο μπαρακια για λιγο και μετα τον χασαμε αλλα ακουσαμε για κατι φασαριες και τρεχαματα σε αλλο μαγαζι με καποιον φανταρο,μαλλον αυτος ειναι..εκανε λεει σαματα και τραβηξε μαχαιρι αλλα δεν ξερουμε τι εγινε.. Μλκ μου λεω κανε ταμα να μην ειναι αυτος ,την π@@τσισαμε και αρχιζω να σκεφτομαι ΣΦΑ πειθαρχικα και αλλα ομορφα.. Ταυτοχρονα χτυπαει το οφωνο στο αξυπαδικο και σαλταρω να το πιασω..

αναφερομαι και ακουω το αμιμητο !!! -καλα ρε μαλα κα εσυ τον αφησες να βγει εξω τον Χ"τρομπετα?? -εε ξερετε..νομιζω..εε...ηταν... Στην αλλη γραμμη σχης γνωστος μου απο Καλαματα ο οποιος με εχει γνωρισει και μιλαμε καθε μερα στα γραφεια .. -μαλα κα εσφαξε κοσμο ενα μπαρμαν και μια ταναπου ευτυχως οχι σοβαρα ,αλλα τωρα τον ψαχνουν ολοι και ακομα να τον βρουν.. Ακουσε με προσεκτικα..αν ..ΑΝ ...ΑΝ ΤΥΧΟΝ ερθει απο εκει πριν τον μαζεψουν ,παρε τζιπακι με οδηγο και κατεβασε τον απεναντι κατευθειαν σε μενα ... -μαλιστα ..... ψιθυρισα και πρεπει να τουρμποκλανισα 3 σμαρτακια εκεινη την στιγμη που ψελιζα σαν πυροβολημενος η καλυτερα σαν ετοιμος για το εκτελεστικο αποσπασμα που φανταζομουνα απεναντι μου... Αρχιζω να τρεχω να τελειωσω την γυρα και σε 20 λεπτακια ειμαι πισω χεσμεντεν .. Το ρολοι το χω κανει κομπολοι και περιμενω στα σκαλια μην ΤΥΧΟΝ και ερθει με την βοηθεια του Θεου και ολων των Αγιων πισω στο στρατοπεδο.. Εχει παει 5 και ξαναμπαινω στο δωματιακι αναρωτιεμαι αν εχουν καλα δωματια στην ΣΦΑ αν θα παω με καραβι δεμενος η με αεροπλανο ο παπαρας:thLaie67-1:συνοδεια με κανα ντερεκι αστυνομο....και ομως καταφερνω και αραζω στο κρεβατι ντυμενος και με τα αρβυλα λες και θα χτυπαγε συναγερμος να πιασουμε τα ορυγματα... Και οντως χτυπησε ....το γμμενο το γαρμπιλι κανει θορυβο και πεταγομαι σαν ελατηριο να δω ποιος ερχεται.. Βλεπω σκια με κατι ακατανοητα ασπρομαυρα σχηματα και μυρωδια πετρελαιου η πισσας μαζι με χωματα και αναμαλιασμενο κεφαλι ,,το συνολο εδενε με ασπρα μοκασινια να εισαι με την καμερα να τραβας να του δωσεις και ενα βιβλιο να κραταει να παρεις πουλιτζερ.. -δοκιμε τους γμσα -τι εκανες ρε -τους γμσα σου λεω του φουστηδες τους ξεφτυλες ρε να πανε να γμθουν την γκ@@@@ια και ολο το στρατο -ηρεμησε ρε τι εγινε κατω>?? -μια ταναπου που κερναγα με εβρισε και ορμησε και ενας μπαρμαν ,εβγαλα το φιλαρακι μου και καθαρισα... Αμαν αμαν λεμε ο μορτης ο Γιωργαρας ο Φουντας φυγε κραταω μαχαιρι ρε που μπλεξαμε... -καλα ρε και σε κυνηγανε αλλα δεν σε βρηκανε και γυρισες εδω σε μαυρο χαλι που κρυφτηκες?? -ασε τι να σου λεω μπηκα σε βαρελια μεσα επεσα κατω απο σταγιερ το εκοψα ποδαρατο απο κατι χωραφια με σκισανε τα βατα αλλα ξεφυγα ... -καλα ρε δεν ειπες θα πας και θα γυρισεις για λιγο τι μλκιες εκανες ...τωρα τι κανουμε..πρεπει να παμε απενατι σε περιμενουν.. -παμε ρε δεν μασαω εγω τωρα καθαρισα δεν φοβαμαι.. -καλα αντε να δω πως θα καθαρισω εγω ρε τωρα... ο θαλαμος να ειναι ολος εξω ακουγανε ολοι σαν να ημασταν σε καμια εκκλησια το κυριακατικο κυρηγμα :hystericalbs1: παιρνω ενα οδηγο με τζιπακι ,,κινηση για απεναντι να παμε στον σχη υπηρεσιας εγινε χαμος μολις φτασαμε τον μπαγλαρωσανε αμεσως και με χειροπεδες εφυγε απο εκει για κατω στην πολη αστυνομια κλπ... Ο σχης ευτυχως με καλυψε εξαφανισε το τσατσοχαρτο και ειπαμε οτι το εσκασε μονος του ,στεναχωρηθηκα αλλα κοιταξα να μην την πληρωσω σαν λακαμας και εγω..φυσικα εκεινη την βραδια ειπα οτι τετοια ψυχικα δεν ξανακανω και μεχρι να φυγω προσεχα πιο πολυ ... (Εδώ).

Τα ελληνάδικα κρατάνε το clubbing ζωντανό. Η χρυσή τομή ανάμεσα στα club και τα μπουζούκια βρέθηκε και αρέσει και σε πάρα πολύ κόσμο απ’ ό,τι φαίνεται. Προσπάθησε να θυμηθείς λίγο την εξέλιξη των ελληνικών τραγουδιών στα club της πόλης. Το πώς δηλαδή έφτασαν τα ελληνικά από μία μικρή παρανυχίδα στο πρόγραμμα των club να φτάσουν να αποτελούν το ίδιο το club. Με τα μπουζούκια και τις μεγάλες πίστες σε ύφεση, υπήρχε ένα κενό που έπρεπε να καλυφθεί. Και φαίνεται ότι τα ελληνάδικα έχουν βαλθεί να πάρουν την πίτα της νύχτας μπροστά τους και να την μοιραστούν μεταξύ τους. Εν αρχή ην το 15λεπτο. Αυτό ήταν και τίποτα παραπάνω στα club των 90ς. Μια δεκαπεντάλεπτη σφήνα ήταν τα ελληνικά στο πρόγραμμα των club και μάλιστα όχι όλων των club, εκεί γύρω στις 3-4 η ώρα και με τον κόσμο να χρειάζεται αυτή την έκλαμψη τσιφτετελιού για να ξεδώσει λίγο. Στα mainstream club το δεκαπεντάλεπτο δεν άργησε να γίνει μισάωρο και ύστερα δύο μισάωρα με πολλούς από τους θαμώνες που στοιβάζονταν αδιάφορα στα τραπέζια κουνώντας το πολύ λίγο τα γόνατά τους στα house ακούσματα, να τινάζονται κραδαίνοντας χέρια στον αέρα ως άλλοι πολεμοχαρείς σε κάθε σουξέ. Δεν θα άκουγες πολλά ελληνικά. Ή τουλάχιστον αυτά που θα άκουγες θα ήταν κάποια remix σε λαϊκά τραγούδια ώστε να μην ξεφεύγουν πολύ από το πρόγραμμα. Λες και η αλλαγή από Moloko σε Γονίδη θα ήταν ομαλή επειδή το Καταιγίδα είχε γίνει remix. Αλλά ο Έλληνας το ήθελε το λαϊκό του εκεί ανάμεσα στον Spiller και τους Masters at Work. Ήθελε να χορέψει το «Κάτι» της Γαρμπή, να τραγουδήσει το «Σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο» της Βανδή, να μερακλώσει και λίγο με μια uptempo εκδοχή του «Φεύγω» του Γιώργου Μαζωνάκη. [...] Τα ελληνάδικα που ήρθαν για να μείνουν. [...] Γιατί το ελληνάδικο προσφέρει ακριβώς αυτό. Το «μεράκλωμα» ενός μμπουζουκτζίδικου χωρίς την υψηλή ταρίφα και τις μαρτυρικές καρέκλες στα τραπέζια. Πλέον έχεις τον καναπέ σου. Και την μπάρα σου αν είσαι τύπος που θα κάτσει στην μπάρα. Ναι, οκ, το δέχομαι ότι είναι μεγάλο πλήγμα να μην βλέπεις τον καλλιτέχνη επί σκηνής. Αλλά δεν πειράζει. Τον έχει δει μια φορά και φτάνει. Κι άλλωστε ακόμα και στα μπουζούκια πόση ώρα έχεις πια το βλέμμα σου στην σκηνή; Τα ελληνάδικα σού δίνουν αυτό το ποτ πουρί που θες από τα ελληνικά τραγούδια. Γιατί ναι, η καλύτερή σου φάση ακόμα και σε live εμφανίσεις δεν είναι όταν ο καλλιτέχνης επί σκηνής τραγουδάει τις μεγάλες δικές του επιτυχίες. Η καλύτερή σου φάση είναι εκεί στις 4 το πρωί όταν αρχίζει να λέει τραγούδια άλλων, πιο λαϊκά, πιο διασκεδαστικά. Το ελληνάδικο σου επιτρέπει να τα σπάσεις με όλους σου τους αγαπημένους καλλιτέχνες. Να το γυρίσεις από Πάολα σε Ρέμο κι από Μαζωνάκη σε Παντελίδη. [...] Την θέλει την τέχνη του να είσαι dj ελληνικών κομματιών με την τόση ασυμφωνία μελωδιών και χαρακτηριστικών. Κι αυτά τα remix που τώρα αποθεώνεις στα ελληνάδικα κάθε βράδυ, όταν τα έφτιαχνε εδώ και τόσα μα τόσα χρόνια ο Νίκος Χαλκούσης, τα θεωρούσες απλά και δεδομένα. Τα ελληνάδικα ανθίζουν. Και φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Σε όποια περιοχή κι αν είσαι έχεις την επιλογή σου. Β’ Παθολογική στο κέντρο, το Boutique Ελληνάδικο στη Φιλελλήνων, το Φροντιστήριο στη Δάφνη, το Ola Ελληνικά, το Απλά Ελληνικά και το Συνεργείο στα Νότια, το El Greco στο Κολωνάκι και το Έντεκα και Κάτι στο Μαρούσι. [...] Όχι, δεν θα πεθάνουν τα μπουζούκια. Δεν γίνεται να πεθάνουν τελείως. Και νομίζω ότι η τωρινή τους κατάσταση είναι το χείριστο σημείο. Κάτι σαν τις αθλητικές εφημερίδες που νιώθεις ότι είναι απλά πάρα πολλές και πρέπει κάποιες να κλείσουν για να υπάρξει υγεία. Έτσι και με τα μπουζούκια. Δεν με νοιάζει. Ας μαζευτούν όλοι σε ένα πρόγραμμα. Ας μείνουν ανοιχτά τα πολύ μεγάλα μαγαζιά κι ας έχουν μια dream team να τραγουδάει. Να νιώθεις ότι τα 30 σου ευρώ θα πιάσουν τόπο γιατί το πάρτι θα έχει πολλούς οικοδεσπότες επί σκηνής. Μέχρι τότε ο κόσμος θα είναι στα ελληνάδικα. (Εδώ).

1. καλημέρααα φίλη μου!! Πήγα βέβαια.. είμαι με 3 ώρες ύπνο, άστα πήγαμε σε ελληνάδικο μετά, 20 ώρες στο πόδι!! Ήταν τέλεια! (Από το Ινσταγκράμι).
2. Πήγαμε σε Ελληνάδικο "ΑΣΤΕΡΙΑ" στο οποίο δεν κάτσαμε καθόλου στις καρέκλες!!! Όλη την ώρα στην πίστα ήμασταν!! (Εδώ).
3. Σάββατο βράδυ πήγαμε την πήραμε και πήγαμε σε ένα ελληνάδικο. Εκεί γινόταν ο χαμός από κόσμο. Χορεύαμε και κάποια στιγμή ένιωσα ένα χέρι να χουφτώνει τον πούτσο μου. Γύρισα και είδα την Βάσω να μου πιάνει τον πούτσο ενώ η Σοφία είχε πάει τουαλέτα. -«Τι κάνεις εκεί ρε Βάσω;» (Η συνέχεια στο X-stream).