Ο τιποτένιος, ο ασήμαντος, το ανθρωπάκι, αυτός που δεν τον πιάνει το μάτι, η μισή μερίδα.
Εκτοξεύεται σαν απαξιωτικότατος χαρακτηρισμός εναντίον ατόμων (συχνότατα δημόσιων προσώπων) κενών περιεχομένου που το παίζουν κάποιοι έχοντας πάρει ψηλά τον αμανέ. Αναμενόμενο σε μια απαίδευτη πλην ταλαιπωρημένη κακούργα κενωνία, τίγκα στους υπερεκτιμημένους φελλούς και τους ξεγάνωτους τενεκέδες που δεν έχουν να παρουσιάσουν κανένα έργο αλλά πουλάνε άλλος μούρη, άλλη κώλο και πολλοί βαρύγδουπες αμπελοφιλοσοφίες επί παντός επιστητού.
Η ειρωνεία επιτείνεται όταν προηγείται το «κύριος».
1.
Δεν με κατάλαβες μάλλον. Και οι δυο είναι δήθεν ραππάδες για γειτονιά, δυο σφαλιάρες άτομα. Απλά ο H.. τυχαίνει να είναι και ΒΠ ενώ η άλλη η τερατογέννηση τυχαίνει να είναι τίποτας.
2.
Αν μπορεί ο κάθε τίποτας να λέει μαλακίες και να θεωρείται διανόηση, τότε και η Θώδη διανόηση είναι.
3.
Ο Πιλάβιος με τον «μανδύα» της σοβαρότητας που υποτίθεται ότι φοράει, θεωρεί ο ίδιος και οι συν αυτών ότι είναι πετυχημένος σε αυτό που ψηφίστηκε από τις ενώσεις να κάνει, να διοικεί και να είναι ο «άρχοντας» ουσιαστικά του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο κύριος «δημόσιες σχέσεις», ο κύριος «τίποτας», ο κύριος «να τα έχω καλά με όλους», ο κύριος που επί της θητείας του έχουμε δει απίστευτα πράγματα, τόσο στα πρωταθλήματα στα οποία η ΕΠΟ είναι η εποπτεύουσα αρχή (βλέπε διαιτησία, ΚΕΔ, αδειοδοτήσεις, τιμωρίες, DVD, αλλά και δεκάδες καταγγελίες από παράγοντες σε όλες τις κατηγορίες για πάρα πολλές πτυχές του ποδοσφαίρου μας), όσο και στην Εθνική ομάδα (αποχωρήσεις παικτών, γκρίνιες, ίντριγκες και άλλα), κοιτάει απλά χωρίς να μπορεί ή να θέλει να παρέμβει και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους.
4.
Τι είπε λοιπόν ο τίποτας; «Οι εθνικές επέτειοι επικαιροποιούν διαχρονικά υψηλά νοήματα και φέρνουν τις δικές μας γενιές προ των δικών τους ευθυνών.... Παρακολουθήσαμε μια εντυπωσιακή παρέλαση, μια από τις καλύτερες που γίνανε ποτέ.»
(Αναφέρεται στον Αβραμό)
(Όλα απ’ το δίχτυ)
