Tagged definitions (5)
Showing 1-5 from 5

Η ακραία μπίχλα στα λευκαδίτικα, και δη το λιπαρό στρώμα σε επιφάνεια. Πιάνει μότσα, πουχού, το μπαρμπρίζ, αλλά για να πιάζει μότσα το αμπαζούρ πρέπει να είσαι μάστορας.

Ο Μότσαρτ σε αυτά τα συμφραζόμενα είναι το συνθετικό αντίστοιχο (100% λύκρα) του μπιχλάντεν. Ο Αζναβούρ δώρο.

Το λεπτό λιπαρό στρώμα μείγματος ιδρώτα υπό μορφήν στερεοποιημένων αλάτων και σκόνης λόγω νέφους, που διατρέχει την ανθρώπινη επιδερμίδα, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στην πόλη (hot time... summer in the city). Συνώνυμο της μάκας.

Το μείγμα αυτό γίνεται αντιληπτό στον φιλόσοφο άνδρα κατά την μηχανική τριβή του προσώπου του με τα δάχτυλά του, όταν αυτός βρίσκεται υπό βαθείς προβληματισμούς, όπερ και η τοιαύτη ουσία συμπυκνώνεται ακόμα περισσότερο σε μαύρα βρωμομπαλάκια. Η τύχη των συμπυκνωμένων αυτών σωματιδίων είναι να εκσφενδονιστούν - αποτιναχτούν από το χέρι του ανδρός και να καταλήξουν στο πάτωμα ή να παρασυρθούν στην ατμόσφαιρα.

Χρησιμοποιείται στα Δωδεκάνησα για να δηλώσει τη βρώμα, κάτι που αναδίνει μια άσχημη μυρωδιά. Συνώνυμό της η λέρα ή το κάρσι (αυτή πρέπει να είναι τούρκικη λέξη), ή η απλυσιά.

Ονόμασια για τη βρώμα που πιάνουν τα αρχ..α μετά από 5 μέρες χωρίς μπάνιο.
Προέλευση: δυτική Μακεδονία.

Έκφραση ατόμων από τη Λάρισα για τη συγκέντρωση βρόμας πίσω από τα αυτιά. Δεδομένου ότι δεν κάνουν συχνά μπάνιο είναι μία σχεδόν καθημερινή λέξη στο λεξιλόγιο τους.