Tagged definitions (24)
Showing 1-10 from 24

Συντομογραφια του Στα Αρχιδια Μου

Η ιστορία αυτής της κόφτης όλο νόημα λέξης ξεκινά εξ εμου από ενα σαρδαμ στουρας.Νταιβαροντας στα έγκατα του υποσεινηδητου και φιλοσοφώντας το λίγο κατάλαβα ότι είναι πάντρεμα του παροπονιαρικου ήχου της κατσίκας (μπεεεε) και η πρόσθεση του ζζζ (zzz..στο τσατ η σε κόμικ ύπνος ) καθρεφτίζει υπνονταγκλα που αχνοφαίνεται .

Γνωστό στην καθομιλουμένη και ως Σπασουάρ, είναι το προϊόν το οποίο χρησιμοποιείται για την προστασία των όρχεων από εξωτερικούς βλαπτικούς παράγοντες.

Αηδιαστικό ον γεμάτο σκατοψυχία και μίσος για την ανθρώπινη φυλή, την οποία απορρίπτει γιατί θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο απο αυτήν. Συνήθως σχολιάζει πράγματα που λες και κάνεις, με εμφανή υπεροψία, παρότι και ο ίδιος δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα.

Εν κατακλείδει η μουνοκατσαρίδα είναι ενα σπασαρχίδικο έκτρωμα το οποίο μας μαστίζει ολη μας τη ζωή και ποτέ δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Σκοτώστε με.

Ο ευνούχος, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, δηλαδή και αυτός που δεν είναι αρκούδως άντρας, ο χαντούμης.

Γηπεδικό επιφώνημα χαρακτηρισμού προσώπων.

Ουσιαστικό της αρχαίας ελληνικής, δηλωτικό ατόμου που επιδιώκει με κάθε τρόπο την απόκτηση θέσεων και αξιωμάτων. Συν. θεσιθήρας (βλ. λεξ. Μπαμπινιώτη). Είναι σύνθετο από τα ουσιαστικά: σπουδή(=ζήλος/βιασύνη (βλ. το λεξικό της Αρχαίας του Σταματάκου), αρχή (=εξουσία) και την κατάληξη -ιδης (που προσδιορίζει το νεαρό της ηλικίας βλ. σπουδάρχης).

Συναντάται στον Αριστοφάνη ως κωμικό πατρωνυμικό του σπουδάρχου (Ἀχαρνῆς 595-597: ὅστις; πολίτης χρηστός, οὐ σπουδαρχίδης, / ἀλλ᾽ ἐξ ὅτου περ ὁ πόλεμος, στρατωνίδης, / σὺ δ᾽ ἐξ ὅτου περ ὁ πόλεμος, μισθαρχίδης).

Αξίζει να σημειωθεί ότι στα αρχαία Ελληνικά η λ. ἀρχίδιον ήταν υποκοριστικό της αρχής και σήμαινε το μικρή (ανάξια λόγου) προσφορά υπηρεσίας.

Λόγω της ηχητικής σύγχυσης που παρουσιάζεται με τη λέξη αρχίδι(-ης) χρησιμοποιείται από τους γνωρίζοντες την ετυμολογία ως κεκαλυμμένη ύβρις και από τους μη γνωρίζοντες, ευθέως ως ύβρις σχετιζόμενη με τη συνηχούσα λέξη.

Σχετικά πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε από συγκεκριμένο πολιτικό προς χαρακτηρισμό συναδέλφου του (βλ. παρακάτω το viral video), αποκτώντας έτσι μια κάποια (παρετυμολογημένη) δυναμική στη σύγχρονη γλώσσα.

Κάποιος που είναι και μουνί, δηλαδή φλώρος, μη μου άπτου, μαλακός, και αρχίδι, δηλαδή ύπουλος, παλιοχαρακτήρας, πονηρός, μπαμπέσης.

Ο κλαψομούνης, ο κλαψούρης, κλάψας (και πάει λέγοντας).

Επίσης ζαλάρχιδος και ζαλαρχίδας. Αυτός που μας ζαλίζει τον έρωτα, ή πιο συγκεκριμένα, που μας ζαλίζει τ' αρχίδια, δηλαδή είναι φορτικός, ενοχλητικός, κούρασελ, επαναλαμβάνει διαρκώς τα ίδια πράγματα, ίδιες συμβουλές, ίδιες παρατηρήσεις ή ίδια λάθη. (Η έκφραση δίνει δυο σελίδες στον γούγλη, είναι βέβαια πολύ λιγότερη συνηθισμένη από το σπασαρχίδης).