Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής ένδειας στις οποίες καλείται να επιβιώσει ο σύγχρονος νεοέλληνας, η παραπάνω κλασσική φράση χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά για να δηλώσει το ανέφικτο της συγκέντρωσης ενός ποσού που μας ζητείται για οποιοδήποτε λόγο (για λογαριασμό της ΔΕΗ, εφορία, αγορά ενός καταναλωτικού αγαθού, χαρτζιλίκι κ.λπ.).
Παραδοσιακά, το να εισέλθει κάποιος «εις γάμου κοινωνία» συνεπαγόταν υπολογίσιμες οικονομικές δαπάνες για τα έξοδα της γαμήλιας τελετής και ως εκ τούτου δεν το έπραττε κανείς παρά μόνο εφόσον είχε εξασφαλίσει τα σχετικά κονδύλια ενώ προς τον σκοπό αυτό θυσιάζονταν οι άλλες δαπάνες. Η δε αδυναμία εξεύρεσης του αναγκαίου ποσού, οδηγούσε σε αναβολή του ευτυχούς γεγονότος, και από εκεί προκύπτει και ο ευσεβής πόθος που αποτελεί το λήμμα μας.
Στο γκισέ της ΔΕΗ:
- Αν είχα τα 2,804.56 ευρώ που μου ζητάτε, θα παντρευόμουν.
