Comments by vikar (4189)
Showing 1531-1560 from 4189
Για έμφαση πρόκειται. Στ' αραχνιασμένα μου σκαριά, έχω λημματάκι για κάτι τέτοια εμφατικά, που λειτουργούν με βάση οποιοδήποτε λεκτικό κλισέ που περιέχει, παράγεται ή έστω θυμίζει αυτό που εξαρχής θέλει να πεί ο ομιλητής. Το κλισέ, που πρέπει φυσικά να γνωρίζει ο ακροατής, ήδη ευνουχισμένο σημασιολογικά (καθότι κλισέ), λειτουργεί απλώς εμφατικά: κατα κάποιο τρόπο προσδίδει βαρύτητα στο νόημα του μηνύματος απλά αυξάνοντας συντακτικά το μήκος του.
Έτσι: καραγκιοζοπαίχτης = καραγκιόζης, τελευταίος των μοϊκανών = τελευταίος, ηλίθιος του Ντοστογέφσκι = ηλίθιος, βρόμα και δυσωδία = βρόμα και λοιπά και λοιπά (οπου το = σημαίνει «ίσον με έμφαση»).
(Άν το ανεβάσω το λήμμα ποτέ θα τα πώ και καλύτερα.)
Σωστή.
Μιτζνούρ, να με συγχωρείς για το τηλεγραφικό μου ύφος (ζόρικοι γάρ καιροί), περισσότερο μονολογούσα επάνω παρά απευθυνόμουν σε κάποιον συγκεκριμένα. Το λήμμα αυτό είν' απο κείνα που, πλάι σ' άλλα συναφή, δείχνουν καθαρότερα άν υπάρχει κι' άν αξίζει να μπεί ένα γενικότερο λήμμα που να τα καλύπτει, και που χωρίς αυτά δυσκολότερα θα το συλλάμβανε κανείς (ειδικά εδώ, που δέν το έχουμε επάγγελμα το πράμα). Προσωπικά τα βρίσκω απ' τα πιό χρήσιμα λήμματα του σάιτ.
Πέρ' απ' τις δικιολογίες τώρα, η «τακτοποίηση κατα ιδέα» που γράφεις κι' έχεις πέσει μέσα εκατό τα εκατό γίνεται όντως επιτακτικότερη όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνει το λημματολόγιο, και θ' αρχίσει το συντομότερο δυνατό (έχουμε βάλει το σκλάβο να δουλεύει πάνω σ' αυτό και περιμένουμε).
Καλημέρα μας.
(έ, όπως φαίνεται απ' την άριστα δομημένη και φιλοτεχνημένη ορισμάκλα μου, είναι επειδή εγώ κατέχω ενώ εσύ οπωσδήποτε δεν θά 'χεις ιδέα...)
Του σέτ θίνξ στρέιτ, δέ θυμάμαι να τό 'χω ακούσει. Μάλιστα, έχω για πιό εδραιωμένο το συνώνυμο μνηστήρας (με ομηρικές καταβολές, οπου η βασίλισσα μέλισσα υποκαθίσταται απο την Πηνελόπη), αλλα ίσως κι' αυτό να είναι ιδιόλεκτος. Αλλά, το κηφήνας κολλάει τόσο στη φάση, που, να το πώ έτσι, το δέχομαι σα γλωσσική αναγκαιότητα να λέγεται (σίγουρα, παραπάνω απ' όσο ακούω εγώ εδώ στα ξένα...).
Και παρεμπιτόντως, το παράδειγμα γαμεί.
Το άντερα είναι που θέλει δικό του λήμμα, με τη σημασία της υπερβολής, της άκρας επίτασης, και συνώνυμα όπως κέρατα, παπάδες και άλλα. Το συγκεκριμένο είναι ένα μόνο παράδειγμα απο πολλά: ήπια τα άντερα μου, πληρώνω άντερα...
Γειά σου ρε Ίριδα, και τους τα λέω τόσα χρόνια αλλ' αυτοί εκείειει...
Ωραίος Χάν. Να σημειώσω μόνο οτι το πούτσος, όπως καταλαβαίνω την πρόταση διαβάζοντας στα πεταχτά, είναι βρισιά, φορτισμένη συνεκδοχή δηλαδή (σκέφτομαι εκείνα εκειπέρα προφανώς).
Το τέλειωμα του «Ανάπηρου» του Γιώργου Ιωάννου (απ' τον Επιτάφιο θρήνο) βασίζεται ωραία σ' έναν τέτοιον υπαινιγμό.
Σωστός.
Εγώ πάλι έχω ακούσει το άλλο: «οδηγέ, άνοιξέ με απο πίσω». Νομίζω στη Θεσσαλονίκη.
Μου θυμίζει ατάκα της δικιάς μας παρέας που μας κόλλησε ένας, όταν είναι να διασχίσουμε δρόμο: πάμε εξαπεναντίας και επιτούτου; Απ' τις πολλές ατάκες σε ύφος αργκό και καθομιλουμένης που αντλούν ειρωνεία μέσ' απο τη χρήση παλαιοελληνισμών --στο πρόχειρο εδώ και χρόνια, πού θα μου πάει...
Και καλό και ευρηματικό και γαμάτο, μόνο που δεν είναι δικό μου γαμώτ'... Λέξη της παρέας, και καθόλου διαδεδομένη απ' όσο ξέρω.
Μιτζνούρ, το ερώτημα δέν είναι «τόσο λίγες γυναίκες υπάρχουν γύρω μας;» αλλα «τί να πρωτοκάνει κανείς με τόσες γυναίκες γύρω του;». Γιατι ας πούμε οτι είσαι ακόμα μετριοπαθής στην ηλικία που ακούει Κουίν φανατικά, και πάς στο μαγαζί με το φιλαράκι σου, οπου θα περιμένει ο καθένας τη δικιά του· έ, και βλέπεις τον ένα πειρασμό στο μπάρ, τον άλλον στο σερβίρισμα. Έ, κάτι τέτοιες ώρες, τί κάνεις;...
Πώς να ξενερώσετε ένα ενδιαφέρον έως και καραενδιαφέρον θέμα με γκικοειδείς, αμερικλάνικες, ετοιματζίδικες κρυάδες: τσεκάρετε το βιντεάκι στο ιστολόι του Ηλεκτρονικού Αναγνώστη.
(Α γι' αυτό εισαι σύ μές στην καλή χαρά συνέχεια, έχεις αισιόδοξους φίλους...)
Λέγεται. Μάλιστα, λεγεται συχνότατα απλά tease ή teaser (έτσι το ακούω εγώ απο αμερικάνους), με τα ευκόλως εννοούμενα να παραλείπονται.
Τί θες να πείς, οτι δέν με αναγνωρίζουν οτι μιλάω καλά τα ελληνικά;...
Μιά και μου το θύμισε κάπως ο προβληματισμός του τζίζα στο παντελονίσκημι, να πώ οτι στα αγγλικά (ή και στα κολλυβογερμανικά που ξέρω) το ωραίο αυτό αργκοτικό φαινόμενο του εδώ ορισμού δέν απαντάται καθόλου γενικευμένα όπως στα ελληνικά, απ' όσο έχω δεί κι' ακούσει (για τ' αμερικάνικα να επιβεβαιώσει κι' ο Βράστας).
Στα αγγλικά έχεις βέβαια το done, όπως ακριβώς και το ελληνικό έγινε, ίσως και κάποια εξίσου λακωνικά, αλλα μέχρις εκεί.
Απ' την άλλη, ο ιστορικός ενεστώτας (που αναφέρεται και στα σχόλια του παντελονίσκημι απο γαϊδουράγκαθο και Χάν) είναι βέβαια διεθνές γλωσσικό φαινόμενο, και το ίδιο και ο μελλοντικός παρόντας (τό 'πα έτσι σ' ένα σχόλιο της 17/07/10 στο γαμιέμαι του πάτσι): «we're leaving / we leave tomorrow at noon» για παράδειγμα στα αγγλικά. [Στα γερμανικά βέβαια, για όσους δέν ξέρουν, αυτός ειναι πολύ περισσότερο ο κανόνας της καθομιλουμένης για το μέλλοντα: δηλώνεται με συντακτικό ενεστώτα (και με τη βοήθεια των συμφραζομένων), ενώ ο συντακτικός τους μέλλοντας χρησιμοποιείται μόνο για απώτερο, ασαφές μέλλον: ich gehe weg («θα φύγω») ich werde weggehen («θα φύγω σε κάποια φάση»).]
Σε άλλες γλώσσες τι παίζει μ' αυτά;...
Σωστός! Παλιά κουβέντα και την ακούω πολύ, με παραξενεύει μάλιστα που τα λεξικά την αγνοούν. Μήπως είναι ανωμερίτικη;
Μπορείς να βρείς παράδειγμα οπου αυτό γίνεται όντως καπάκι; γιατι στο παράδειγμα του πονηρού μεσολαβούν και αποσιωπητικά, που εδώ μπορείς να πείς οτι παίζουν ρόλο.
Σε πρώτη ανάλυση μου φαίνεται ανοχή του (γρήγορου) προφορικού λόγου που μπορείς να έχεις και σ' άλλες γλώσσες. Αλλα κάτι μου λέει οτι έχεις ένα πόιντ (θέλουμε παραδείγματα)...
Νίκης, ναί. Τελευταία του χρονιά το Ενενηνταπέντε ή Ενενηνταέξι, αν θυμάμαι καλά. (Καλά, το Χότζα το χαμουτζή ρωτάς κι' εσύ;...)
Στις καρδιές μας θα παραμένεις πάντα νούμερο ένα.
Στα λίνκ που βάζουμε ως εξωτερικούς συνδέσμους (με γιού-αρ-έλ τάγκ) είναι απαραίτητο να υπάρχει και το http:// μετά το url=, αλλιώς δέν τα παίρνει.