Definitions by jesus (315)
Showing 21-30 from 315

Στάνταρ σχόλιο όταν παίζει πολύς καπνός από μπάφο. Δηλώνει ότι αρκεί να εισπνεύσεις για να την ακούσεις, και δε χρειάζεται να σκάσεις και συ γάρο (το οποίο κοστίζει όπως και να το κάνουμε).

Εσχάτως το παθαίνουν και αθληταί.

1. Αργκοτικό συνώνυμο του «εντελώς», κάτι σαν μονολεκτικό και πιο σκληρό «εντελώς τελείως», του πάρα πολύ, του σκληρά και του τέζα για να λέμε τα πράματα με τ' όνομά τους.
2. Ως ειδική περίπτωση του προηγουμένου, χρησιμοποιείται για να δείξει συμφωνία με τον προλαλήσαντα, αρκετά συχνά δε σε προτάσεις που δεν έχουν συγκεκριμένο νόημα, βλέπε τα παραδείγματα.
   Χρησιμοποιείται είτε μόνη της, είτε ακολουθούμενη απ' το κομμάτι της φράσης με το οποίο συμφωνούμε. Παραδόξως, όπως φαίνεται και στο τρίτο παράδειγμα, μπορεί να σημαίνει επίταση αυτού με το οποίο συμφωνούμε.

Κάτι το οποίο χρησιμεύει για το ξεκάρφωμα, καθότι χου είναι αυτός που καρφώνεται, ή κάτι το οποίο σε καρφώνει. Απαντά και ως ξεχού.

Αναθέτω υπερβολικό φόρτο εργασίας σε κάποιον. Προϋποθέτει ή υπονοεί σχέση ιεραρχίας, δηλαδή δεν μπορούμε να τεντώσουμε κάποιον ίσο ή ανώτερό μας, και εάν χρησιμοποιήσουμε το ρήμα σε αντίθετα συμφραζόμενα υπονοούμε ότι αυτός που τεντώνει τον άλλον συμπεριφέρεται ή είναι στην ουσία ιεραρχικά ανώτερος.

Τα φωνητικά στο μέταλ σε αντίθεση με τα παραμορφωμένα, τα «βρώμικα», τις βοθρίλες, τις καφρίλες. Τα καθαρά είναι τραγούδι με μελωδία, τα υπόλοιπα είναι ξέρασμα, βόθρος, γρύλισμα και τα συναφή.

Χαμηλής ποιότητας, δεύτερης ή και τρίτης διαλογής. Εμπεριέχει το σουρεάλ ότι το δεύτερο έρχεται μετά απ' το τρίτο, αντίστοιχο φαινόμενο με το επισκευή και πέταμα και το γενική επισκευή και πέταμα.

Συνώνυμο: βουγουδουέ, ίζολ 2ης (βου), 3ης (γου), 4ης (δου), 5ης (ε) διαλογής, όπου οι διαλογές αριθμούνται με φθίνουσα σειρά σημασίας. Επίσης, το τριτοτέταρτος, στο οποίο η εμφάνιση των κατηγοριών γίνεται επίσης με την (λογική) φθίνουσα σειρά της διαλογής.

Συνώνυμο του ό,τι νά 'ναι, λέγεται κατά την αποφώνηση σκληρά σουρεαλιστικής ατάκας. Ο ποιητής θέλει να πει ότι δεν έχεις λόγο για να πεις κάτι τέτοιο, ότι αυτό που λες δεν υπάρχει.

Πρόκειται για τις ιδανικές γραμμές στην οδήγηση, όταν κάποιος πρόκειται να πάρει μία στροφή, ή αλλεπάλληλες. Θεωρητικά κάποιος μπαίνει στην στροφή όσο πιο ανοιχτά γίνεται, περνάει εφαπτομενικά απ' την κορυφή και ανοίγεται όσο του επιτρέπει ο χώρος πριν την επόμενη στροφή στην έξοδο. Αυτή η τροχιά αποδίδεται με την λέξη γραμμές.

Απαντά κυρίως στις φράσεις «οδηγάω/μπαίνω με γραμμές» και αποκλειστικά στον πληθυντικό.

Ο σκηνοθέτης που κάνει ταινίες μικρού μήκους, κατά κύριο λόγο συστηματικά. Δεν είναι μικρομηκάς δηλαδή κάποιος που απλά έκανε και μία μικρού μήκους.

Είμαι κακός στα βαφτίσια, και είναι αδύνατον να το βρει κάποιος έτσι στην αναζήτηση, οπότε το λήμμα είναι υπό συζήτηση. Πάμε στον ορισμό.

Αναφέρομαι στο ακόλουθο σχήμα λόγου, που δεν έχω παρατηρήσει σε άλλες γλώσσες:

1. επιμερίζουμε ένα σύνολο σε δύο κατηγορίες, συνήθως (αλλά γιατί όχι και αλλιώς, δεν είμαι σίγουρος) μισά και μισά

2. αποδίδουμε στο πρώτο κομμάτι μία ιδιότητα, και στο δεύτερο την ίδια ακριβώς απλά αλλάζοντας διατύπωση ή αποδίδοντάς την σε πιο ακραίο βαθμό.

Η ιδιότητα μπορεί κάλλιστα να είναι θετική, οπότε επιτείνεται στο θετικότερο, ή αρνητική, οπότε επιτείνεται στο αρνητικότερο, αλλά ποτέ δεν διορθώνεται προς τον μέσο όρο.

Χαλαρό αντίστοιχο του «ο ένας καλύτερος / χειρότερος από τον άλλο».

Σε αστειατορικό μοτίβο, χωρίζουμε το σύνολο σε δύο κατηγορίες, και επαναλαμβάνουμε δύο φορές τον ίδιο χαρακτηρισμό.

Ελπίζω τα παραδείγματα να είναι διαφωτιστικότερα.