Definitions by allivegp (454)
Showing 131-140 from 454

Όταν έχω στο τσεπάκι μου κάποια πρόσωπα, σημαίνει ότι τους έχω πιασμένους ή μιλημένους, τους έχω βραχυκυκλώσει, τους ελέγχω και μπορώ να εξασφαλίσω την υποστήριξή τους ή τουλάχιστον την σιωπηλή συναίνεσή τους.

Συνήθως, πρόκειται για πρόσωπα-κλειδιά, όπως διάφοροι κρατικοί λειτουργοί (δικαστές, αστυνομικοί, διευθυντές κρατικών υπηρεσιών, πρόσωπα της τοπικής αυτοδιοίκησης, κ.α) που ηθελημένα ή άθελα μπλέκουν στο δρόμο λαμογιών, μαφιόζων και ανθρώπων του υποκόσμου με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να επιδιώκουν να τους πάρουν με το μέρος τους (συνήθως εγγράφοντάς τους στο pay-roll), και τότε λέμε ότι τους έχουν (βάλει) στο τσεπάκι τους.

Το λήμμα ακούγεται και στον Νονό, στη σκηνή όπου ο Βίρτζιλ Σολότσο ζητά από τον Δον Κορλεόνε την υποστήριξη των πολιτικών και των δικαστών που ο τελευταίος έχει στο τσεπάκι του, «σαν πεντοδίφραγκα».

Μνημειώδης, διχαστική, πατερναλιστική όσο και υπεραπλουστευτική παραίνεση για να γίνει αποδεκτό κάποιο πρόσωπο ως η καλύτερη δυνατή λύση προκειμένου ν' αποφευχθούν τα χειρότερα.

Η φράση έλκει την πατρότητά της από τον Μίκη Θεοδωράκη, που εν μέσω του χάους και της ακυβερνησίας που προκάλεσαν τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου το 1974, είχε υπερβεί παλιότερες προσωπικές πολιτικές αντιπαραθέσεις, θέτοντας στο λαό το δίλημμα «Ή ο Καραμανλής ή τα τανκς.»

Συνώνυμο (περίπου): Το μη χοίρον, πρόβατον.

Ο κομπιναδόρος, το αρχιλαμόγιο, ο παραγκάρχης, ο μετρ των στημένων παιχνιδιών.

Ακολουθούν -εν είδει παραδείγματος- μερικά Beos facts:

Το πρόθεμα ψιλο- τίθεται μπροστά από επίθετα, ρήματα και επιρρήματα, για να μετριάσει το βαθμό, την έκταση ή τη σημασία του δεύτερου συνθετικού που ακολουθεί. Χρησιμοποιείται πολύ από τη νεολαία, και οδηγεί πολύ συχνά σε λέξεις εντελώς παρδαλές.

1. — Από δω ο αδερφός μου...
   — Ψιλομοιάζετε!

Κατ' αρχήν, να διευκρινιστεί ότι πρόκειται για σλανγκική χειρονομία και όχι φράση - ως εκτούτου (που θά 'λεγε και Ντέσμοντ Τούτου) μπορεί και να μην έχει θέση στο σάη, αλλά ας το αποφασίσει αυτό η ιστολογική εξέταση (σε περίπτωση αμφιβολίας, επανάληψη της βιοψίας).

Για να μπούμε στο κλίμα, να θυμίσω την κλασσική σλανγκική χειρονομία κατά την οποία ο σλάνγκος τείνει πρώτος το χέρι προς χειραψία (συνήθως με σκοπό τη συμφιλίωση μετά από μια διένεξη) και όταν ο άλλος κάνει το ίδιο, ο σλάνγκος το αποσέρνει γρήγορα, με τεντωμένο μάλιστα τον αντίχειρα σε κατεύθυνση και φορά αντίθετη του ατόμου που υφίσταται το άδειασμα.

Συνίσταται στο χούφτωμα των γεννητικών αδένων μας ως δήθεν να μας δυσκολεύει ο καβάλος του παντελονιού μας (βλ. και λήμμα αριστερός ή δεξιός;) που γίνεται σκόπιμα, εν είδει απαξίωσης, όταν περνάμε δήθεν αμέριμνοι δίπλα από κάποιο άτομο του οποίου την κακή ανάμνηση θέλουμε να ξορκίσουμε δια της γελοιοποιήσεως, διότι στο παρελθόν έχει υπάρξει τρόμπας απέναντί μας.

Άλλως τε, η εκδίκηση είναι ως γνωστό ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο (Nemo me impune lacessit που λένε και στο Βατικανό).

Κλασσικά πρόσωπα όπου μπορούμε να εφαρμόσουμε την παραπάνω τεχνική είναι πρώην Δίκες ή καθηγητές μας ή άλλα άτομα από το παρελθόν που θέλουμε να ξεχάσουμε και συναντάμε τυχαία στο δρόμο.

Ο υφιστάμενος τη σλανγκική αυτή χειρονομία, δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί διότι αν το κάνει:
- εμπίπτει στα πλαίσια της αναξιοπρέπειας (παρατήρησε αδιακρίτως την κίνησή μας)
- παραδέχεται εμμέσως ότι αυτή απευθυνόταν στον ίδιο, αλλά δεν μπορεί να το υποστηρίξει δημοσίως

Σε άλλες χώρες όπως η Ν. Ιταλία, υπάρχει αντίστοιχα το φτύσιμο στο έδαφος, που όμως αποτελεί μεγάλη και εμφανή προσβόλα.

Ο παλαιάς κοπής πολιτικός. Είναι πιο συνειδητοποιημένος στη φαυλότητά του απ' ό,τι ο απλώς λαοκόλακας, υποσχεσιολόγος Μαυρογιαλούρος, πιο αδίστακτος, πιο υπολογιστικός/μεθοδικός, και το χειρότερο, ενεργεί εν ψυχρώ.

Στη Μεταπολίτευση, τον συναντάμε συχνά υπό τον μανδύα του «τεχνοκράτη» και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το σημερινό χάλι της χώρας. Για την ιστορία, ο Χαράλαμπος Βοζίκης (1862-1937), ήταν Έλληνας πολιτικός από την Αρκαδία, πολλές φορές βουλευτής, υπουργός και πρόεδρος της Βουλής με το Λαϊκό Κόμμα.

Χαρακτηριστικό της παλαιοκομματικής αντίληψης του Βοζίκη είναι το ακόλουθο συμβάν, που συνήθιζε να διηγείται ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλόπουλος: Με την απελευθέρωση των νήσων Αιγαίου κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, ο Κ. Τριανταφυλλόπουλος (1881 - 1966) ορίστηκε Γενικός Γραμματέας της Διοίκησης των Νήσων του Αιγαίου, τις οποίες διοικούσε ήδη ο Χαράλαμπος Βοζίκης. Κάποτε τον ρώτησε ο Βοζίκης περί της τύχης μιας αίτησης κάποιου πολιτικού του φίλου. Εκείνος, που τον ενδιέφερε η επίδειξη της ταχύτερης δυνατής διεκπεραίωσης των υποθέσεων, απάντησε ότι το ζήτημα είχε ήδη λυθεί. Επακολούθησε δε ο εξής διάλογος:

- Βοζίκης: Μα η αίτησις υπεβλήθη χθες.
- Τριανταφυλλόπουλος: Και τι μ’ αυτό; Το αίτημα υπήρξε νόμιμον.
- Βοζίκης: Και το έλυσες χωρίς να έλθουν να σε παρακαλέσουν;
- Τριανταφυλλόπουλος: Αφού το αίτημα ήτο νόμιμον.
- Βοζίκης: Ώστε έτσι, θα λύωμεν όλας τας υποθέσεις αμέσως, χωρίς να φαίνεται ότι υπάρχει η παραμικρά δυσκολία! Δεν καταλαβαίνεις ότι πρέπει να φαινώμεθα ότι τους λύομεν άλλως άλυτα προβλήματα και ότι θα τους τα παρουσιάζωμεν ως ρουσφέτια;

Τουρκική έκφραση που σημαίνει κατά λέξη «πέος μέχρι εδώ» (όχι βέβαια με την επιστημονική του ονομασία) και συνοδεύεται από χειρονομία που δείχνει στο ύψος του στήθους.

Ταιριάζει με την ελληνική έκφραση «στ' αρχίδια μου», η οποία εμπλέκει τους γειτονικούς αδένες του παραπάνω οργάνου και εκφράζει την υπέρτατη αδιαφορία (στομπουτσισμό).

Μια κάμψη η οποία δεν εκτελείται όπως πρέπει (δλδ με τον κορμό και τα κάτω άκρα ευθυσμένα) αλλά εκτελείται άλλα αντ' άλλων, με τη λεκάνη να προέχει άλλοτε ραχιαίως και άλλοτε κοιλιακώς, ως επί συνουσίας.

Παιδική, σχεδόν προσχολική σλάνγκ υποτίμησης αντιπάλου που ακούμε εν είδει συνθήματος (συνηθέστερα εν χορώ) σε ατομικά ή ομαδικά ανταγωνιστικά παιδικά παιχνίδια. Το σύνθημα σημαίνει ότι ο αντίπαλος είναι αδύναμος και δεν μπορεί να προτάξει ουσιαστική αντίσταση και επομένως η νίκη πρέπει να έλθει με το μέρος μας.
Όπου Χ μπορεί να είναι ένα κύριο όνομα, το όνομα μιας ομάδας ή ενός σχολείου κ.λπ.

Κατ' αρχή να διευκρινίσω ότι το λήμμα μας είναι «2.0», αλλά το πλαίσιο εισαγωγής των λημμάτων που παρέχει το σάη δεν παίρνει τελείες, οπότε η καταχώριση γίνεται με την προφορική-περιγραφική μορφή «2 τελεία 0».

Ως γνωστό, η επανέκδοση ενός software σε νέα, βελτιωμένη μορφή σε σχέση με την πρωτόλεια έκδοσή του, περιγράφεται με «όνομα του προγράμματος 2.0» ενώ αν ακολουθήσουν και τρίτη και τέταρτη επανεκδόσεις, τότε έχουμε αντίστοιχα τις προεκτάσεις 3.0, 4.0 κ.ο.κ. Φυσικά, μπορεί να υπάρχουν και οι μικροβελτιώσεις μέσα σε κάθε έκδοση, π.χ. 4.1, 4.2 κ.ο.κ.

Ωσεκτουτού, το λήμμα μας μπαίνει σαν προέκταση σε πρόσωπα, αντικείμενα, ιδιότητες, γεγονότα, καταστάσεις, για να δείξει την εξέλιξη ή τροποποίηση επί τα βελτίω της προτέρας αυτών κατάστασης.