Definitions by GATZMAN (610)
Showing 51-60 from 610

Ξεκινάω με τις από καρδιάς ευχαριστίες στο φίλο Gizaha για το πολύ καλό λήμμα. Thanks.

O Καπετανάκης του τραγουδιού «Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη» (Παράρτημα/χώρος παραδειγμάτων) ήταν διευθυντής των φυλακών της Παλιάς Στρατώνας, κατά τη δεκαετία του '30 . Οι φυλακές αυτές βρίσκονταν στο Μοναστηράκι και, μαζί με τις φυλακές του Ναυπλίου και του Γεντί Κουλέ, ήταν οι γνωστότερες της εποχής. Με αυτόν τον Καπετανάκη φαίνεται να «τα μίλησε/συμφώνησε» ο ήρωας του τραγουδιού, για να μην ξαναμπεί στη φυλακή.

Στο τραγούδι αυτό εκφράζεται το παράπονό του ήρωα για την ύβρη του διευθυντή προς τη μάνα του (την «πότισες φαρμάκι»), της οποίας το ήθος προφανώς θα αμφισβήτησε ο διευθυντής σε κάποιο επισκεπτήριο, εξ ου και η εξήγηση για το υπονοούμενο περί «μελιτζανιών» (εσωρούχων που φορούσαν οι πόρνες). Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι πόρνες χρησιμοποιούσαν, για αντισηπτικό, διάλυμα υπερμαγγανικού καλίου, το οποίο έχει χρώμα μοβ. Για να μη φαίνονται οι λεκέδες στα εσώρουχα, χρησιμοποιούσαν υφάσματα σε χρώμα μελιτζανί. Έτσι η φράση «τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια» σημαίνει «δε θα είσαι πια πόρνη και δεν θα φοράς μελιτζανιά εσώρουχα».

Και πάμε τώρα στην αρχική σημασία της λέξης ντούγκλα. Παρόλο που η λέξη φέρνει λεκτικά στη λέξη μπούκλα, εντούτοις δεν παίζουν έτσι τα πράγματα.

Αρχικά ο στίχος ήταν «που 'χει Ντούγκλας το μουστάκι» και εννοούσε ότι έχει μουστάκι σαν το μουστάκι του ηθοποιού Douglas Fairbanks. (Αυτός γεννήθηκε το 1883 στο Ντένβερ του Κολοράντο και μεσουρανούσε όταν γράφτηκε το τραγούδι. Πέθανε το 1939. Η φωτογραφία στο λινκ είναι προσφορά στους τριχοφοβικούς φίλους.) Το μουστάκι α λα Fairbanks Douglas είναι λεπτότριχο και μακρύ (βλ. φωτογραφίες).

Η γνώση των αγγλικών εκείνη την εποχή ήταν μηδαμινή κι έτσι το Ντάγκλας έγινε εύκολα Ντούγκλας. Αργότερα το Ντούγκλας έγινε Ντούγκλα.

Κατά μια λιγότερο ισχυρή εκδοχή, γίνεται αναφορά στην αλοιφή «Douglas» που χρησιμοποιούσαν οι τότε ρεμπέτες ως ζελέ για τα μαλλιά και το μουστάκι. Πιθανά να παντρεύτηκαν οι δυο παραπάνω περιπτώσεις και επ' ευκαιρία να βρήκε τρόπο να διαφημιστεί κι η κρέμα αυτή.

Η σημαντικότερη λοιπόν εκδοχή αυτής της πρωταρχικής σημασίας ήταν: μουστάκι α λα Fairbanks Douglas. Ωστόσο όμως, με την πάροδο του χρόνου, ο ζωντανός χαρακτήρας της γλώσσας έχει προσδώσει στη λέξη επιπρόσθετες σημασίες, ώστε η γλωσσική χρήση του όρου να μπορεί να εξυπηρετεί και πρόσθετες γλωσσικές χρηστικές ανάγκες.

Έτσι κάποιοι που αγνοούν την προέλευση της, λόγω της παρεμφερούς λεκτικής μορφής της με τη λέξη μπούκλα, τη χρησιμοποιούν για φουντωτά μπουκλοειδή μουστάκια (καθ' όλο το μήκος τους/στα άκρα τους, βλ. παράδειγμα 1).

Κάποιοι άλλοι μπορούν να συνδέσουν την αγριότητα του Καπετανάκη με το τσιγκελωτό μουστάκι, ή με το μουστάκι που έχει γυριστές τις άκρες του.

Πολλές φορές ακόμα, δε χρησιμοποιείται η λέξη για να περιγράψει τον τύπο ενός μουστακιού, αλλά μέσω των λέξεων-κλειδιών του τραγουδιού (φυλακή, Καπετανάκης, κλπ) και του κλίματος της εποχής (στο οποίο δημιουργήθηκε το τραγούδι), μπορεί να παραπέμψει εμφατικά στα παρακάτω χαρακτηριστικά που μπορεί ενδεχομένως να χαρακτηρίζουν κάποιον μουστακοφόρο. Μπορεί λοιπόν να παραπέμψει:

α) Στην αγριόφατσα, ή/και στο σκληρό-αγριωπό και αρρενωπό χαρακτήρα ενός μουστακοφόρου. (Ωστόσο πολλές φορές ένα τέτοιο λουκ μπορεί να λειτουργεί ως φερετζές του πούστη, βλ. παράδειγμα 2).

β) Σε μαγκιά (πραγματική ή τεχνητή, δες εδώ αλλά και στο παράδειγμα 3).

γ) σε κάποιον μουστακοφόρο που το στυλ του μας κάνει εντύπωση. (Το μουστάκι του για παράδειγμα μπορεί να παραπέμπει στην εποχή που δημιουργήθηκε το τραγούδι, συμβάλλοντας τα μέγιστα στο σχηματισμό της εντύπωσης αυτής, βλ. παράδειγμα 4.)

Θα μπορούσαμε τέλος να αναφερθούμε σε γυναίκες που έχουν έντονη τριχοφυΐα μεταξύ μύτης και στόματος (μουστάκι λάιτ, βλ. παράδειγμα 5), στοιχείο που αντιτίθεται στη θηλυκότητα μιας γυναίκας.

Κλείνοντας, ζητώ συγνώμη από την Μαρία την όμορφη, που μπορεί να διαβάσει για άλλη μια φορά ένα θέμα που αφορά τριχοφυΐα.

Η φράση μπαίνει βγαίνει χιλλ προέρχεται από τη συνένωση της φράσης: «Μπένι Χιλλ», με τη φράση «Μπαίνει βγαίνει».

Η πρώτη παραπέμπει στο σόου του Άγγλου κωμικού ηθοποιού Benny Hill (Μπένι Χιλλ), το Benny Hill show, το οποίο ήταν σόου χιουμοριστικού χαρακτήρα που περιείχε πικάντικα σεξουαλικά πειράγματα. Εκεί ο Βenny Hill μηχανευόταν διάφορα τερτίπια με στόχο να γδύσει ωραίες κοπέλες.

Η δεύτερη φράση παραπέμπει στις εισαγωγές-εξαγωγές του ανδρικού μορίου κατά τη σεξουαλική πράξη.

Ας εστιάσουμε όμως λίγο και στη λέξη χιλλ. Ως σύντμηση της λέξης χίλια παραπέμπει στη φράση: με τα χίλια, που παραπέμπει στη λέξη ένταση, ενώ παράλληλα η λέξη Χιλλ (αγγλιστί Hill που σημαίνει στα ελληνικά λόφος) παραπέμπει σε κορύφωση.

Άρα η φράση Μπαίνει βγαίνει χιλλ υποδηλώνει το εντεινόμενο μπαινοβγάλσιμο του ανδρικού μορίου με στόχο τη σεξουαλική κορύφωση. Η φράση κάνοντας παραπομπές στο Benny Hill show δίνει χιουμοριστική χροιά, ενώ σαφές είναι πως ο όρος συσχετίζεται και με τον όρο επαναληπτική καραμπίνα.

Η φράση προέρχεται από το ποίημα: «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» που γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό το Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο, ποίημα του οποίου οι 24 πρώτες στροφές επί συνόλου 158, καθιερώθηκαν το 1865 ως εθνικός ύμνος.

Η φράση αυτή αποτελεί την αρχή της δεύτερης στροφής και αναφέρεται στην Ελευθερία. Υποδηλώνει την ανάγκη της επένδυσης σε αίμα ομάδος Ε (βλ. φωτογραφία Παπαφλέσσα) προκειμένου να αποκτηθεί η Ελευθερία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λέγοντας τη συγκεκριμένη φράση δανειζόμαστε τη φράση από τον εθνικό ύμνο προκειμένου να κάνουμε ειρωνική αναφορά σε κοκαλιάρα, σε υπερβολικά αδύνατη γυναίκα, σε σαμαροπαΐδα, σε γυναίκα που είναι έτοιμη να πετάξει και να αναληφθεί στον ουρανό.
Πολλές μοντέλες, χωρίς να το καταλάβουν καταντούν έτσι και στο τέλος παθαίνουν νευρική ανορεξία.

Ατάκα που σχετίζεται με δυσλειτουργίες που μπορούν να συμβούν στους Η/Υ.
Όταν ένα πρόβλημα επιμένει να υφίσταται, ό,τι γιατροσόφια κι αν κάνει κανείς, μοιραία τα νεύρα σπάνε, η αυτοπεποίθηση πάει περίπατο, η αυτοκυριαρχία χάνεται κι ο χρήστης καταντά σαν χρήστης ναρκωτικών που του λείπει η δόση του. Οπότε βρίσκεται σε μια αέναη κινητικότητα (ζωή και κίνηση), και αν τα πράγματα γίνουν πολύ extreme θα μπορούσε θεωρητικά να χτυπήσει και κανένα αρντάν. Πλην όμως το πρόβλημα δεν θα χει λυθεί και θα τον περιμένει εκεί για έναν δεύτερο κύκλο σπασίματος νεύρων όταν του φύγει η αρντανοθολούρα, η οποία ως θολούρα μάλλον θα πρέπει να είναι αναποτελεσματική αφού όσο θα διαρκεί αυτός δεν θά 'χει βρει τη λύση αλλά θά 'ναι στα μετόπισθεν.
Οπότε;
Η απλούστερη των λύσεων είναι εδώ. Όπως η ασπιρίνη θεωρητικά γιατρεύει τα πάντα έτσι και με αυτή την ασπιρίνη των προβλημάτων που σχετίζονται με Η/Υ μπορούν να σταματήσουν αρκετές δυσλειτουργίες που εμφανίζονται συχνά. Ναι, η ασπιρίνη αυτού του είδους δεν είναι άλλη από την επανεκκίνηση (restart). Έτσι, χωρίς να ξέρει κανείς τί είδους μεταβολές δημιουργούνται στους διάφορους καταχωρητές, χτυπάει ένα ρισταρτάκι, ανατρέπεται το επαναστατικό κίνημα και ο Η/Υ δουλεύει άψογα. Βέβαια αυτού του είδους η ασπιρίνη δεν δουλεύει πάντα, αλλά αν δοκιμαστεί αμέσως μετά την εμφάνιση του προβλήματος και κάτσει η φάση, γλιτώνουμε από τα σπασίματα των νεύρων που λέγαμε.

Ο εκφραστικότατος αυτός όρος, που κλείνει καλά μια μπούτσα μέσα του, προέρχεται από το μπουρμπούτσαλο, το οποίο είναι έντομο. Πιο συγκεκριμένα, έτσι αποκαλείται σε ορισμένες περιοχές της Θεσσαλίας το σκαθάρι.

Οι μικροσκοπικές διαστάσεις του παραπέμπουν σε:

1. Λεγόμενα που χαρακτηρίζονται από ελάχιστη ως μηδενική αξία. Μιλάμε δηλαδή για λόγια του αέρα, για λόγια της καραβάνας (π.χ: για ανοησίες, για αναξιόπιστες και μουσαντένιες πληροφορίες, κλπ) (βλ. παρ 1, 2).

2. Καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από ελάχιστη ως μηδενική αποτελεσματικότητα (μιλάμε δηλαδή για κακά ποιοτικά ή/και κακά ποσοτικά αποτελέσματα). Βλ. παρ. 3, 4.

3. Διάφορα μικροαντικείμενα (βλ. παρ. 5).

Θα μπορούσε να ειπωθεί επίσης, πως ο όρος είναι απαξιωτικός, γιατί περικλείει το στοιχείο της ειρωνείας και της κοροϊδίας, καθώς και την έντονη αποστροφή στο βλέμμα και στην όλη έκφραση του ομιλούντος.

Βλ. λήμματα: πίπες, πούτσες μπλε

Βλ. επίσης λήμμα μπαρμπούτσαλα

Δεν μιλάμε για τη μεγάλη αμερικάνικη υπερπαραγωγή Ben Hur (Μπεν Χουρ) του 1959 που τιμήθηκε με 11 όσκαρ και είχε ως κύριο πρωταγωνιστή τον Charlton Ηeston (Τσάρλτον Ιστον-λέγε με Χέστον) στο ρόλο του Ίούδα Μπεν Χουρ. Φυσικά, δεν συζητάμε ούτε για αμερικανιές, ούτε για κουλτουριάρικες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αναφερόμαστε ειρωνικά ή για να μη μας πάρουν χαμπάρι (π.χ: είναι παιδιά μπροστά), σε υπερπαραγωγές (ελληνικές και μη) που πιάνουν το υπερευαίσθητο θέμα των εισαγωγών-εξαγωγών. Κάποιες εξ αυτών χαρακτηρίζονται και ως ταινίες γαμαμπούτι.

Στις ταινίες αυτές δεν παίζει ο Tσάρλτον Ιστον και η Ελίζαμπεθ Ταίηλορ. Παίζει όμως ο Γκουζγκούνης, η Σπάθη κι άλλοι /-ες μεγάλοι /-ες του είδους. Στις ταινίες αυτές υπάρχουν άτια όπως και στο κλασσικό Μπεν Χουρ, αλλά μιλάμε για άτια αλλιώτικης ράτσας. Σε τέτοιου είδους ταινίες, η ποιότητα της φωνής (συνήθως χλιμιντρίσματα) των αλόγων, μετράει ελάχιστα. Συνήθως όμως τα άτια αυτά έχουν ειδικά φωνητικά προσόντα, διαθέτουν βαθύ λαρύγγι και θυμίζουν Μαρία Κάβλας. Δεν είχαν ποτέ σχέση με τη σκάλα του Μιλάνου, μπορεί όμως να διαμένουν στη σκάλα Ωρωπού, στη σκάλα Πολυχνίτου, κλπ. Οι ταινίες αυτές, είναι τίγκα στο σασπένς και στην περιπέτεια. Μπορεί να χύσεις από τη νευρικότητά σου το καραουισκάκι σου και να σε πιάσει κρύος ιδρώτας όταν π.χ δεν μπορείς να προβλέψεις ποιος απ' τους ιντεραράπικαν εραστές θα κατορθώσει να σκοράρει, να σκίσει τα δίκτυα και να πάρει την κούπα. Αγωνία ως το ενενήντα

Χαρακτηριστικές ταινίες: Στο τρένο θα στον σφυρίξω δυο φορές, Γαμημένος την 4η Ιουλίου, Το παλαμάρι του βαρκάρη, Πουτανικός, Μπούτια ερμητικά κλειστά, Γαμάτε Κιντ, Η Ντ'Αρπαχτάν και οι 3 σωματοπήδακες, Κόμης Μοντεχύστο, Μαρκο Κώλο, Μη μου τους κώλους τάραττε, Μια φορά κι έναν καιρό στην άγρια στύση, Ο Ζορό ζορίζεται, Τα κανόνια του βυζαρόνε, Μαρκ ο πρωκτολόγος, Πολύ σκληρός για να χωρέσει, Ο έμπειρος της Βενετίας, Το κλαρίνο του λοχαγού Κωλέρι, Ο Χάρι Σπρώχτερ και η κάμαρα με τους δονητές, Θωρηκτό Πρωκτέμκιν, Ο μύθος του ακέφαλου καβλιάρη, Αγάπη μου μεγέθυνα το πουλί μου, Αδελφομαζώματα παρτουζοσκορπίσματα, Αεροκωλικές επιδρομές, Κωλική επαναφορά, κλπ

Το πανέξυπνο σκυλί.

Λέγεται όταν τελειώνει μια κατάσταση που ταλαιπωρεί και φθείρει αυτόν που τη βιώνει. Εκφράζει την ανακούφισή του.

Η φράση μπορεί να είναι στην ενεργητική φωνή, εντούτοις το αντικείμενο της πρότασης (κώλος), μέσω του οποίου συμμετέχει το υποκείμενο της πρότασης στη σεξουαλική πράξη, παραπέμπει σε παθητική σεξουαλική συμπεριφορά. Γι' αυτό, λέγοντας τη φράση, είναι σα να λέμε: Αυτός γαμιέται. Δεν το λέμε όμως ξεκάθαρα, αλλά το πάμε μέσω Λαμίας, ώστε μέσω της σταδιακής ανατροπής της σημασίας του μηνύματος (από γαμάει... σε γαμιέται), να ειρωνευτούμε τον «γαμιά».

Κατά την ευρύτερη έννοια ο όρος παραπέμπει ειρωνικά σε κάποιον που δεν έχει πυγμή και λειτουργεί παθητικά σε κάποια διχογνωμία, σε κάποιον τσαμπουκά αφήνοντας τους άλλους να του επιβάλουν τη γνώμη τους, να τον σπάσουν στο ξύλο, κλπ...

Θα μπορούσε βεβαίως να παραπέμπει και σε κάποιον που ενώ λέει πως θα γαμήσει και θα δείρει, εντούτοις μόλις έρθει η ώρα να δείξει το ανάστημα του κιοτεύει, κλάνει μέντες, τις τρώει κλπ, και γενικότερα αποδεικνύεται κουραδόμαγκας.

Θα μπορούσαμε επίσης να αναφερθούμε σε αρχηγούς πολιτικών κομμάτων που ενώ πριν τις εκλογές είναι σίγουροι για τη μεγαλειώδη νίκη τους, μετά την πανωλεθρία τους στις εκλογές, λουφάζουν στη γωνιά τους.

Αυτοί που πιστεύουν σε αυτόν, θεωρούν πως ο νόμος τους είναι ταυτισμένος με τις επιθυμίες τους. Δέχονται τις απόψεις των άλλων αρκεί αυτές να συμφωνούν με τις δικές τους. Κάποιος διάσημος Γάλλος ετσιθελιστής αυτοκράτορας... Λουδοβίκος τάδε, έλεγε «το κράτος είμαι εγώ».

Πολλοί ετσιθελιστές αναφέρουν τη φράση κλειδί του δόγματός τους (έτσι θέλω) στα αρβανίτικα (άστε ντούα).