Ο ομοφυλόφιλος εθνικοσοσιαλιστής ή φασίστας. Εκ των ναζί (<γερμανικό national-sozialist) και νάζι (<τουρκικό naz).
Όπως κάθε Γιαλόμα γνωρίζει καλά, ο ακροδεξιός ολοκληρωτισμός έχει βαθύτατες ομοερωτικές ρίζες. Κατά τον γερμανό ιστορικό Lothar Machtan, ο κοινωνικά άξεστος Χίτλερ συνδέθηκε ερωτικά με ναζιάρη μεγαλοαστό που έφερε το διόλου τυχαίο όνομα Putzi Hanfstaengl κατά τα νεανικά του χρόνια. Ο κωλοπετσωμένος Πούτσι τον γνώρισε στην «καλή κοινωνία» του Βερολίνου, η οποία και στην συνέχεια τον χρηματοδότησε. Αντίστοιχο ρόλο μέντορα έπαιξε δεκαετίες αργότερα ο Λάμπρος Ευταξίας για το νεαρό τότε Κωνσταντίνο Καραμανλή – αλλά μάλλον ξεφεύγουμε από το θέμα μας καθώς οι δύο τελευταίοι δεν ήταν ναζί.
Σύμφωνα με τον Machtan, ο Χίτλερ πλαισιώθηκε πολιτικά από μεγάλη πουστωδία, συμπεριλαμβανομένων των August Kubizek, Reinhold Hanisch, Ernst Schmidt, Dietrich Eckart, Rudolf Hess, Emil Maurice, and Kurt Ludecke. Συνδέθηκε μάλιστα ερωτικά με τον Rudolf Hess, γνωστό στη πιάτσα ως «η μαύρη Έμμα», κατά την κράτησή τους στην φυλακή Landsberg μετά το αποτυχημένο «πουτς» του 1923.
Το 1934, ο ξεφωνημένος αρχηγός των SA Ernst Röhm, αποπειράθηκε να εκβιάσει τον Χίτλερ για το ένοχο μυστικό του. Ο Χίτλερ αμέσως διέταξε την δολοφονία, τόσο αυτού, όσο και δεκάδων άλλων υψηλόβαθμων ναζιάρηδων. Έκτοτε επικράτησε η ομοφοβική πτέρυγα του κόμματος (Goebbels), η οποία και οδήγησε στα κρεματόρια πολλούς φιλελεύθερους ομοφυλόφιλους.
Παρέμενει ωστόσο μέχρι και σήμερα η ναζιάρικη εικαστική kamaradschaft των ένστολων αυταρχικών αγοριών με τα γυμνασμένα μπράτσα, τις γυαλιστερές μαύρες μπότες και τα σαδομαζό χούγια.
Το λήμμα αυτό ας θεωρηθεί υποσημείωση του ομώνυμου λήμματος του συσλανγκιστή Khan.
Κλασσικό παράδειγμα ναζιάρη υπήρξε ο Ιάπωνας συγγραφέας Yukio Mishima ο οποίος, ορμώμενος από εμμονές ομοερωτικού μιλιταριστικού σαδομαζοχισμού, μπούκαρε με την πουστωδία του 1970 σε στρατόπεδο και προσπάθησε να ξεσηκώσει τους ένστολούς σε πραξικόπημα. Απέτυχε τραγικά, και αυτοκτόνησε δια της παραδοσιακής μεθόδου seppuku.
Ακόμα πιο πρόσφατα, εμφανίστηκε πληθώρα ναζιάρικων αρχηγίσκων στην ακροδεξιά πολιτική σκηνή. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Γερμανός νεοναζιάρης Michael Kuhnen, ο Ολλανδός φασίστας Pim Fortuyn και ο Αυστριακός Jorg Haider. Όλοι τους είχαν κακό τέλος: ο πρώτος υπέκυψε στο AIDS, ο δεύτερος δολοφονήθηκε από έγκαυλο μετανάστη και ο τρίτος σκοτώθηκε σε τροχαίο.
Στις μέρες μας υφίσταται ισχυρή ναζιάρικη επιρροή στο παγκόσμιο εικαστικό υπογάστριο. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης Bruce LaBruce, «η gay πορνογραφία είναι πλέον εξ’ ολοκλήρου φασιστική. Ο φασισμός είναι στο πετσί μας, γιατί τα πάντα έγκεινται στην εξύμνηση της λευκής ανδρικής υπεροχής και στην φετιχοποίηση της επικυριαρχίας, της σκληρότητας, της δύναμης και των τερατωδών αυταρχικών μορφών». Η δε εναλλακτική μουσική σκηνή έχει αρκετές ναζιάρικες περιπτώσεις, με καραμπινάτο παράδειγμα το Αγγλικό συγκρότημα Death in June. Όταν ο αρχηγός του συγκροτήματος Douglas Pearce ερωτήθηκε «How important is race to culture;» απήντησε «I prefer to suck, white, uncircumsised cocks of a certain age».
Ο Marcel Bucard εκ των πρωτεργατών του γαλλικού φασισμού ήταν γνωστός ως la grande Marcelle. Ιδού το ναζιάρικο πόστερ του κινήματός του. (από Khan, 04/11/09)
