Definitions by xalikoutis (322)
Showing 281-290 from 322

Πρόθημα [τέσπα...] που δηλώνει τίτλο ευγενείας, εφάμιλλο του Μέγας Μαγίστρου, και που προσάπτεται ειρωνικά σε μεγαλόστομους και γκραν γαμάω τύπους. Επιτείνει την έννοια του χαρακτηρισμού που ακολουθεί.
Από το Δον (Don), τον ισπανικό τίτλο ευγενείας (από το λατινικό dominus) + Φον από το γερμανικό Von (από), αντίστοιχο του γαλλικού de και του ιταλικού de la που εισάγουν την καταγωγή/επικράτεια του ευγενούς. Προσφέρεται για αυτοσχεδιασμούς, ειδικά αν η επόμενη λέξη μεταλλαχθεί ώστε να ακούγεται ξενική.
Υπήρχε έργο του Ψαθά «Φον Δημητράκης», κάποιοι θυμούνται και τον Λούντβιχ φον Ντρέηκ ενώ ο El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha και ο Δον Ζουάν είναι πασίνγωστοι.

Η φράση σημαίνει με μεγάλη όρεξη, βουρ στον πατσά, γιούργια στον νταμπλά με τα κουλούργια κλπ αλλά κυρίως για σεξουαλικές επιθέσεις. Επίσης αφορά στο ξερογλείψιμο που ζωγραφίζεται στο πρόσωπο κάποιου όταν είναι έτοιμος για το συγκεκριμένο ντου (βλ. και το παρεμφερές θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει). Η φράση προέρχεται από τον τρόπο που οι σκύλες κωλοτρίβονται σε παλούκια (=καζίκια) και λοιπά αιχμηρά όταν έχουν οίστρο. Από Κρήτη.

Ο φαγάς, ο λαίμαργος, η καταβόθρα κλπ. Μεταφορικά γενικά ο άπληστος.

Εκ του «φα- (=ρίζα του αορίστου του ρήματος «τρώω») + ούλας», με παρεπίδραση του «φά 'τα ούλα» (=φάε τα όλα«).

Ο θαμώνας των παγκακιών και λοιπών μη καφετεριακών περιοχών της πλατείας Εξαρχείων. Ιδιαίτερα λοιδωρημένη, δικαίως ή αδίκως δε μας απασχολεί εδώ, κατηγορία ανθρώπου, για την περιγραφή της οποίας πάντως κυκλοφορούν και μπορούν να σχηματιστούν πλήθος δόκιμοι όροι με τα πρώτα συνθετικά

«μπαχαλο-», «αναρχο-», «πρεζο-», «καφρο-»,

και τα δεύτερα συνθετικά

«- χαοτικός», «-χουλιγκάνος», «-πάνκης«
»-...κι έτσι.

Ο όρος προέρχεται από την ιδιόλεκτο των (λοιπών) αναρχικών, για τη δράση των περισσότερων από τους οποίους ο πλατειακός από ένα σημείο και μετά είναι παράγοντας εντροπίας και εντροπής.

Μολονότι κοντινό ως προς το μάγκικο ύφος και ήθος με τα τελέρε ...; δεμελέρε, το τιθέρε; (από το «τι θες ρε;») διαφέρει ως προς το εκφραζόμενο συναίσθημα και τη διάθεση του χρήστη: εκφράζει βιασύνη, ένταση και τσαμπουκά μάλλον, παρά νωχελιμοσύνη, χαλάρωση και οικειότητα.

Από την άλλη, και το «τιθέρε», με τη συντομία του, ενέχει την πρόθεση να τελειώσει το γρηγορότερο δυνατό η διατάραξη, ώστε να αποκατασταθεί και πάλι η ομαλότητα της νωχελίμοσύνης και αδράνειας.

Λέγεται βέβαια και σε γνήσιους τσαμπουκάδες.

Η προφορά στην πρώτη συλλαβή παίζει, άλλοτε «τι» και άλλοτε «τε».

Σβούροι: πιτσιρικάδες με πειραγμένα μηχανάκια που γυρνάνε γύρω γύρω στην πόλη. Λέγεται στην Κρήτη για τους κάγκουρες κλπ.

Σβούρος στην Κρήτη = ο μπάμπουρας, σβουρίζω= γυρίζω γύρω γύρω και κάνω θόρυβο.

κούργιαλος / κουργιάλι / κουργιαλιά

Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Χρησιμοποιούνταν στα Χανιά, τείνει να αντικατασταθεί από το πέτσακας, ο, πετσί, το.

Σπάω κάποιον (και όχι «την σπάω σε κάποιον») είναι μια παλαιομοδίτικη και υπερπρόστυχη έκφραση που σημαίνει σοδομίζω.

Η φράση αναφέρεται κυρίως στη ζημιά που προκαλείται στο σφιχτήρα την πρώτη φορά που κάποιος τον παίρνει και γέρνει, και προφανώς αρέσει στους πολύ έμπειρους γεροντόπουστες που τη χρησιμοποιούν γιατί ακριβώς τους θυμίζει τα νιάτα τους και την / τις πρώτες τους σεξουαλικές συνευρέσεις.

Το σπάω δηλαδή έχει εδώ και την έννοια του εκπορθώ, ανοίγω πέρασμα κλπ.

Ολοκληρωμένο το σχήμα της έκφρασης: δε(ν)... ούτε με αίτηση.

Φράση με την οποία δηλώνεται με υπερβολικό τρόπο ότι κάτι είναι για κάποιον (συνήθως για το γραμματικό υποκείμενο της έκφρασης) αδύνατο, απίθανο, σπανίως ανεπίτρεπτο, ότι δεν συμβαίνει με την καμία.

Προφάνουσλυ η έκφραση σημαίνει ότι ακόμα κι αν για εκείνο, στο οποίο το υποκείμενο αποτυγχάνει, υπήρχε μια τυπική διαδικασία και το υποκείμενο την ακολουθούσε, ακόμα κι αν κατέθετε επισήμως αίτημα προς αρμόδια αρχή, πάλι θα αποτύγχανε, πάλι θα υστερούσε.

Προκειμένου να καταλάβουμε πώς η υποβολή αίτησης, αυτό το πλέον στοιχειώδες σωματίδιο της διοίκησης (μαζί με τον αριθμό πρωτοκόλλου) ξέφυγε από το σύμπαν της χαρτούρας και παρείσφρυσε σλανγκικώς σε καταστάσεις της καθημερινής ζωής που ακριβώς δε μπορούν (;) να ρυθμιστούν γραφειοκρατικώς (όπως το να γαμήσεις, το να πιάσεις μπεκάτσες και τσίχλες, να βάλεις γκολ κ.λπ. - βλ. παραδείγματα), χρειάζεται ίσως να σκεφτούμε για το πώς στενεύει όλο και περισσότερο ο κλοιός από το «σιδερένιο κλουβί» (ή μήπως «ατσάλινο καβούκι»;) της γραφειοκρατίας, όπως το περιέγραψε ο Μαξ ο Βέμπερ.

Για την Ελλαδάρα μας, βέβαια, το ότι αποδίδεται τα τελευταία χρόνια κάποια σημασία στην αίτηση, ίσως έχει να κάνει με το ότι η διοικητική αυτοαπαξίωση των τυπικών/νόμιμων διαδικασιών έγινε τα τελευταία χρόνια λιγότερο εξόφθαλμη σε σχέση ίσως με την εποχή βοζίκη, ώστε μια αίτηση, ρε παιδί μου, να έχει κάποιο νόημα, κάποια ελπίδα.

Ενδιαφέρον έχει ότι αν το ρήμα που χρησιμοποιείται στη φράση εμπεριέχει το ίδιο την έννοια της αποτυχίας, τότε δηλώνει τις καταστάσεις που είναι «αδύνατο να αποτύχεις». Αυτή η εν προκειμένω κάπως άγαρμπη σύνταξη, με τις δυο αρνήσεις που κάνουν μια κατάφαση, κάτι κάνει στο λαό μας, και τη χρησιμοποιεί αρκετά.

Συγγενικές εκφράσεις που περιγράφουν μια απόλυτη αδυναμία, υστέρηση, κατάπτωση, αρνητικότητα: δεν κόβει ούτε με βαλέ, δεν υπάρχει ούτε στο γκουγκλ, ούτε να μου κόψει βεντούζες, δεν έχω ούτε μαντήλι να κλάψω, δεν τον ξέρει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τουδεν το παίζει ούτε ο Ρωχάμης, γενικά βλέπε διάφορα λήμματα με ούτε.

Αστείος χαρακτηρισμός - επιφώνημα, που λέγεται συνήθως φιλικά και α) είτε σημαίνει «πώς είσαι έτσι;» ή «τι είν' αυτά που κάνεις;». Συνήθως εκφράζει την έκπληξη μας για κάποιον (αρσενικό εννοείται) ο οποίος κάνει κάτι κατά την κρίση μας θηλυπρεπές.
β) είτε αντικαθιστά το «ρε» και να είναι αγαπημένη φράση ανθρώπων που έχουν αγαπημένες φράσεις και τις λένε συνέχεια.