Definitions by Hank (386)
Showing 201-210 from 386

Όπως και το να βολέψεις μια γυναίκα, η εξυπηρέτηση είναι το γαμήσι με μια γυναίκα που εικάζουμε ότι το έχει ανάγκη. Είναι το πήδημα από σεξουαλικό αλτρουισμό, το πήδημα για τη φουκαριάρα τη μάνα μας... Συνεκδοχικά, βέβαια, και οποιοδήποτε άλλο πήδημα.

1. Κάνω σεξ, συνουσιάζομαι. Λέγεται κυρίως σε περιπτώσεις σεξουαλικού αλτρουισμού, όπου εικάζουμε ότι μια γυναίκα έχει ανάγκη από σεξ, και προσφέροντάς της το της κάνουμε εξυπηρέτηση. Λ.χ. σε χήρες, γυναίκες ναυτικών, ζωντοχήρες κ.ο.κ. Δηλαδή σε περιπτώσεις, όπου πηδάμε για τη φουκαριάρα τη μάνα μας.

2. Κυριολεκτικά αυτό που κάνουν οι οιοιδήποτε βολευτές, και μπάρμπες που πληθαίνουν στην Ελλάδα. Λέγεται πολύ στον στρατό από το βύσμα.

Με ήτα, όπως η «κληρωτίδα», κι όχι με έψιλον ιώτα, όπως η «κλειτορίδα».

1. Από αυτούς που έχουν εντοπίσει όλη την τύχη τους στην κληρωτίδα του Τζόκερ ή του Λόττο παλιότερα, και την αντιμετωπίζουν ως μια γυναικεία θεότητα, έτοιμοι να την βρίσουν σε κάθε αναποδιά, κατά το πουτάνα μπάλα, πουτάνα τράπουλα κ.τ.ό.

2. Το «κληρωτίδα» λέγεται ως ευφημισμός της σεξουαλικής πράξης, όταν δεν θέλουμε να μας καταλάβει κάποιος. Χαρακτηριστική έκφραση: «τα μπαλάκια του Τζόκερ στην κληρωτίδα / κλητωρίδα».

Μεταφορά στην ελληνική του αγγλικού hand-job.

Θαρρώ πως λείπει από την γλώσσα μας ένας όρος που να περιγράφει το σεξ με τα χέρια, όπως το «πρωκτικό» περιγράφει το σεξ στον πρωκτό, είτε άντρα είτε γυναίκας, και το στοματικό το σεξ με το στόμα και τη γλώσσα, είτε το κάνει άντρας σε γυναίκα, είτε γυναίκα σε άντρα, είτε γκέι ή λεσβία. Έτσι, νομίζω ότι η σλανγκ μεταφορά καλύπτει αυτήν την σημασία του σεξ με τα χέρια. Χωρίς να έχει την μειωτική σημασία της μαλακίας ή του αυνανισμού. Χωρίς να καταφύγουμε σε ένα οξύμωρο σχήμα, όπως «συντροφικός αυνανισμός». Και χωρίς να καταφύγουμε στην φορτισμένη έννοια του φραπέ, που το κάνει μόνο η γυναίκα προς τον άντρα, και μάλιστα έχει συνδεθεί με ιδιαίτερες καταστάσεις. Για τους λόγους αυτούς κρίνω την σλανγκική αυτή μεταφορά ως πρόσφορη για να δηλώσει γενικά το σεξ με τα χέρια.

Εξάλλου, χειρώναξ ετυμολογείται από το άναξ, ήτοι βασιλιάς. Οπότε είναι εν προκειμένω ο βασιλιάς ή βασίλισσα της μαλακίας!

Υπάρχει η αντίληψη ότι οι γυναίκες έχουν μια πιο καλλιεργημένη, ψαγμένη, πολύπλοκη σεξουαλικότητα, καθώς διαθέτουν πιο εκτεταμένες και ποικίλες ερωτογενείς ζώνες (στήθος, αυτιά, μηροί, μασχάλες, αγκώνες κ.ο.κ.) και τύπους (κλειτοριδικός, κολπικός κ.ο.κ.). Ενώ οι άντρες είναι πιο μονολιθικοί και μονοδιάστατοι, καθώς έχουν βασικά ένα όργανο που ερεθίζεται (λέγε με μπαργαλάτσο) και τόσο η στύση, όσο κι η εκσπερμάτισή του είναι ηλίου φαεινότερες.

Θα ήθελα να διαψεύσω αυτήν την αντίληψη. Έχουν κι οι άντρες πολύπλοκη και ποικιλότροπη σεξουαλικότητα. Έχουν κι οι άντρες ποικίλες ερωτογενείς ζώνες! Σε άλλους ας πούμε ερωτογενής ζώνη είναι η Συγγρού. Σε άλλους η Φυλής. Σε άλλους η Ομόνοια, το Μεταξουργείο, και πάει λέγοντας. Υπάρχουν και τύποι με αρκετά απρόβλεπτη σεξουαλικότητα ως προς τις ερωτογενείς τους ζώνες, αυτοί που έχουν ως τύπο τους τις τουρίστριες.

Γενικά πάντως δύο είναι οι βασικοί ερωτικοί τύποι: ο συγγρουσιακός και ο φυλικός (πώς λέμε «κλειτοριδικός» και «κολπικός»;). Ο φυλικός είναι αυτός που πάει κατευθείαν στο μπορντέλο, έχει την γρήγορη εκτόνωση, και γι' αυτό μετά είναι φυλικός σαν αρνάκι. Ο συγγρουσιακός τύπος, το αντίθετό του φυλικού, την ψάχνει στην μεγάλη λεωφόρο, και γι' αυτό είναι πιο απρόβλεπτος και συγκρουσιακός.

Η στάνταρ απάντηση όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι είναι και καλά ή και καλούα.

Τεχνικός όρος στην διάλεκτο των μπουρδελιάρηδων, για τις δύο βασικές υπηρεσίες που προσφέρει μια κορασίς σε ένα στριπτητζάδικο. Το θέμα έχει περιγραφεί επαρκώς στο λήμμα «χορός, ο». Απλώς, να πω ότι ο τεχνικός όρος του φαινομένου είναι «πουτό-χουρός», όπως το προφέρουν με βαριά ανατολική προφορά οι κορασίδες. Και πως υπάρχει ένα δίλημμα ποια από τις δύο υπηρεσίες θα προτιμήσει ο στριπτητζόφιλος, αν και τις δύο, με ποια σειρά κ.ο.κ. Με λίγα λόγια το «πουτό-χουρός» υπήρξε το μεγάλο δίλημμα του Νεοέλληνα στα '90ς και '00ς, όπως το «Κιθαρίστας ή ντράμερ;» του Γιοκαρίνη το μεγάλο δίλημμα των '80ς.

Γενικά, είναι αξιοσημείωτο ότι ο χουρός είναι πιο φτηνός, και με κάτι εξτρά περιλαμβάνει και το περίφημο φραπέ. Ενώ το πουτό είναι γενικά πολυέξοδο και άχρηστο. Οπότε δεν θα έπρεπε να υπάρχει δίλημμα. Πλην πολλοί το σκέφτονται σύμφωνα με την αρχή του Αριστοτέλους ότι ο σκοπός κάθε όντος είναι η ειδοποιός διαφορά του. Και το πουτό είναι ακριβώς η ειδοποιός διαφορά του στρηπτιτζάδικου απ' το μπορντέλο (που θα μπορούσες εξαρχής να είχες πάει). Οπότε γενικά το δίλημμα παραμένει, ή μπορεί να λυθεί πραγματώνοντας και τα δύο σκέλη, εις βάρος βέβαια της τσέπης.

Συνώνυμα: «Κεράσει πουτό καυλιάρη;» (εντάξει, λέγεται μόνο από τις πλέον χυδαίες και ανένταχτες των κορασίδων, απλώς έχει μείνει ως πάγια έκφραση).

Μια απεγνωσμένη οικολογική έκκληση. Εννοείται ότι τελεί υπό εξαφάνιση κάτι εξαιρετικά σημαντικό για την διατήρηση της βιοποικιλότητας του οικοσυστήματος, όπως ας πούμε ο ανδρισμός, το αντριλίκι, η αντρίλα, και πρέπει όλοι να στρατευτούμε οικολογικά, γαμώντας ό,τι περισσότερο μπορέσουμε. Ας ελπίσουμε αυτή η κραυγή αγωνίας να μην είναι το κύκνειο άσμα μας, αλλά ένα έναυσμα για επανάκαμψη.

Όταν λέγεται αυτή η έκφραση, αυτοί που εννοείται ότι χάνονται μπορεί να είναι οι άνδρες, οπότε με το να γαμήσουν θα επιβεβαιώσουν ad hoc τον ανδρισμό τους. Λέγεται όμως και για οποιοδήποτε γκρουπ στο οποίο ανήκουμε, και θεωρούμε ότι πρέπει να αναπαραχθεί. Λ.χ. για τους Έλληνες, που κινδυνεύουν να χαθούν από τους ξένους λαούς. Νομίζω, όμως, πως δεν το λένε τόσο οι καθαυτό Ελληνάρες, όσο αυτοί που επιζητούν μια παραπάνω δικαιολογία για να γαμήσουν.

Ο Υπερθετικός του σέξι. Σύμφωνα και με το άσμα του Τάσου Μπουγά:

«In. Out. Μέσα. Έξω.
Όσο αντέξεις, κι όσο αντέξω.»

Ο λόγος για τον Πρόεδρο της Γαλλίας Nicholas Sarkozy. Το παρατσούκλι- σήμα κατατεθέν του είναι Σαρκοζίξ. Από το «Αστερίξ», για λόγους ευνόητους: Όπως κι ο Γαλάτης, έτσι κι ο Σαρκοζίξ είναι ντούρασελ και κούρασελ. Και δεν ξέρουμε τι μαγικό ζωμό πίνει, ώστε να αντέχει να περιοδεύει όλον τον πλανήτη, «όπου κρίση και χαρά, η Νικόλω πρώτη!», και τις νύχτες, να συνεχίζει να είναι καρλωμένος (η ειδική καύλα προς την Carla Bruni, κατά Μητσικώστα), ώστε να ανταποκρίνεται και στις συζυγικές του υποχρεώσεις. Ναι, ο Σαρκοζίξ είναι ο μικρός στο μάτι μεγάλος στο κρεβάτι, ο νάνος, αλλά με κάτι αρχίδια ναααα.

Από την ανάρρησή του στην εξουσία έχει δημιουργηθεί στον διεθνή τύπο μια σειρά από λέξεις με συνθετικό το «Σαρκό», το υποκοριστικό του, οι οποίες μόλις κάνουν την δειλή εμφάνισή τους στον ελληνικό Τύπο. Παρόλο που δεν ανήκουν στην καθαυτό ελληνική σλανγκ, ζητώ την συμπάθειά σας να τις αναφέρω, γιατί: α) Είναι όλες αντιδάνεια από ελληνικές λέξεις (κατά το «έβρυ γουόρντ χεζ ε γρηκ όριτζιν»). β) Ο Σαρκοζίξ δηλώνει Έλληνας. (Είναι κι Έλληνας κι Εβραίος ο πούστης, απόγονος και των Ελ και των Νεφελίμ, γι' αυτό δεν τον πιάνει κανείς!). γ) Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται και στην Ελλάδα, και παρόλο που η Νατάσσα Παζαίτη δεν είναι ούτε μια μουνότριχα της Κάρλα Μπρούνι.

Στην Γαλλία, έχει δημιουργηθεί ένα σαρκόμετρο (Sarkometre), που μετράει την φιλία προς τον Σαρκοζίξ. Από το θερμό προς το κρύο έχουμε:
1. Σαρκολάτρης (Sarkolatre): Κατά το «ειδωλολάτρης», ή κατά την «σαρκολατρία», που είναι από τα σοβαρά αμαρτήματα στην εκκλησιαστική γλώσσα. Ο σαρκολάτρης είναι ο hard-core οπαδός, που θέλει να βλέπει έναν Σαρκοζίξ να γαμεί την Κάρλα και να δέρνει τους μετανάστες των παρισινών προαστίων.

1. Σαρκόφιλος (Sarkophile): Ο κανονικός οπαδός του Σαρκοζίξ, κατά κανόνα δεξιός και με διάθεση να δει μια Γαλλία τακτοποιημένη μάλλον στα αγγλοσαξονικά πρότυπα.

2. Σαρκοφοβικός (Sarkophobe): Κατά το «ξενοφοβικός», «ομοφοβικός» κ.ο.κ. Έτσι ονομάζουν τους βδελύσσοντες τον Σαρκό, οι οπαδοί του Σαρκό. Ο όρος υπονοεί πως μία ανορθολογική φοβία προς τον Σαρκό υποκρύπτεται, όπως η αντίστοιχη προς τους ξένους ή τους ομοφυλόφιλους. Κατά τους Σαρκόφιλους, οι «Σαρκοφοβικοί» αποτελούν μια παρά φύση συμμαχία που μοιάζει με τους δικούς μας μαρξορθόδοξους. Δηλαδή είναι αφενός σοσιαλιστές και αφετέρου παραδοσιακές δυνάμεις σε κύκλους Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κτλ. Με λίγα λόγια όλοι όσοι θέλουν να μείνει η Γαλλία όπως ήταν προ Σαρκό.

3. Αντισαρκωτικός (Antisarko). Κατά το «αντικαθεστωτικός». Έτσι αυτοχαρακτηρίζονται οι αντίπαλοι του Σαρκοζί. Ο όρος υπονοεί ότι δεν πρόκειται για «δυνάμεις αδρανείας», όπως στον όρο «Σαρκοφοβικοί», αλλά για υγιείς αντιεξουσιαστικές δυνάμεις που απλώς θέτουν σε έλεγχο την εξουσιομανία του Σαρκό και την διάθεσή του για άρδην μεταρρυθμίσεις.

4. Σαρκοφάγος ή Σαρκοβόρος (Sarkophage, Sarkobore). Είναι οι ορκισμένοι αντίπαλοι του Σαρκό, κατά τα ομώνυμα ζώα, και κατά το «Νικηταράς ο Τουρκοφάγος» ή «Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος». O σαρκοφάγος είναι επίσης αυτός που θάβει τον Σαρκό, σύμφωνα με τους ομώνυμους τάφους της αρχαιότητας. Έχει βγει και περιοδικό με αυτό το όνομα με αποκλειστικό σκοπό την σάτιρα- θάψιμο στον Σαρκό.

Επίσης υπάρχει η έκφραση «Σαρκύλος» (Sarkule), κατά το «Γραικύλος», την οποία χρησιμοποιούν δυσαρεστημένοι οπαδοί του Σαρκό, όταν αυτός κάνει υποχωρήσεις στις μεταρρυθμίσεις και βάζει νερό στο κρασί του, λόγω διαδηλώσεων και της λαϊκής αντίδρασης. Και μια σειρά άλλων ελληνογενών λέξεων, όπως Σάρκωμα, Ενσάρκωση, Σαρκονομία, Σαρκολογία κ.τ.λ.