Definitions by Khan (2354)
Showing 771-780 from 2354

Στα καλιαρντά σημαίνει μιλάω, φλυαρώ, κουτσομπολεύω. Ο Ηλίας Πετρόπουλος (Τα Καλιαρντά, 1971) το εξηγεί από το άναψες επειδή με τη φλυαρία και το κουτσομπολιό ανάβουν φωτιές. Σημαίνει δηλαδή λίγο πολύ ανάβω φωτιές με τα λόγια μου. Νάψα σκέτο δεν λέγεται.

Στα καλιαρντά είναι το γλυκό, η ζάχαρη, το ζαχαρωτό, πιθανώς εκ του γαλλικού sucre= ζάχαρη. Κατ' επέκταση, ό,τι είναι γλυκό.

Αυτή/ός που είναι μανούλα στα τσιμπούκια, στο στοματικό σεξ. Φανταζόμαστε ενδεχομένως μια περιποιητική μιλφομάνα σε ρόλο ψωλοβυζάχτρας. Κάποια κλικ πιο μεταφορικά, αυτός που γίνεται πουτανάκι κάποιου, που είναι γλειφτρόνι, εθελόδουλος, που ανελίσσεται επαγγελματικώς παίρνοντας πίπες σύμφωνα με τους επικριτές του. Και γενικότερα, αποτελεί βρισιά για κάποιον/αν που κατά τη γνώμη του χρησιμοποιούντος τη βρισιά δεν θα έπρεπε καθόλου να μιλάει αλλά να ασχολείται με τη ρόκα/ πίπα του.

Η αρχική έκφραση φαίνεται ότι είναι αλλάζω τα πέταλα. Μάλλον πρόκειται για μια σειρά από πράγματα που είναι κοπιαστική η αλλαγή τους, οπότε η έκφραση έχει τη σημασία εξουθενώνω. Ο Νίκος Σαραντάκος εδώ αναφέρει δύο κατηγορίες εκφράσεων με το αλλάζω. Η μία είναι οι θρησκευτικές, όπως όταν αλλάζουμε τον Χριστό, την Παναγία, την πίστη, τον αδόξαστο (=τον διάβολο), οπότε η εξουθένωση αφορά σε κάποιο είδος αλλαξοπιστίας. Οι δεύτερες είναι οι τεχνικές που αφορούν σε μία αλλαγή που είναι τεχνικώς κοπιαστικό να γίνει, όπως λ.χ. όταν αλλάζουμε τα φώτα, τα ράμματα, τα λάδια / πετρέλαια και τα πέταλα. Πρόκειται για εκφράσεις που αναφέρονται σε κοπιαστικές, εξουθενωτικές εργασίες, οπότε δηλώνουν μια σχετική εξουθένωση και βασανισμό. Στην τελευταία εννοείται μάλλον η δύσκολη αλλαγή πετάλων αλόγου (δες) ή άλλου ζώου με πέταλα. Υπάρχει και η παραλλαγή αλλάζω τα καρφοπέταλα που λένε στο χωριό του Στέφανου Χίου και όχι μόνο.

Σταδιακά η έκφραση ειπώθηκε και ως γαμάω τα πέταλα, σε στυλ γαμώ + αντικείμενο, όπως λ.χ. γαμώ τα πρέκια, τα βάρδουλα κ.ο.κ. Ανάλογη εξέλιξη έχουμε από το αλλάζω τα ράμματα σε γαμάω τα ράμματα. Βλ. και γαμοπέταλος. Πιθανόν να υπήρξε και έλξη από την έκφραση τινάζω τα πέταλα, όπου αναφέρεται όμως στον θάνατο του ζώου. Αντιθέτως, το γαμάω τα πέταλα μάλλον προέρχεται από την αλλαγή πετάλου, (χωρίς να αποκλείεται να συνδέονται τα δύο).

Στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, σημαίνει το σεξ χωρίς προφυλάξεις, το ακάποτο άκα ακά (ινσέψιο βτς), όπου ο κομάντο ρισκάρει να λάβει παράσημα ανερχόμενος τη στρατιωτική ιεραρχία. Κυρίως το στοματικό σεξ, και δευτερευόντως τις άλλες μορφές σεξ. Ρομαντικό (σύμφωνα με το "Λεξικό Μπουρδελικής" γνωστού μπουρδελοσάιτ) είναι επίσης το μπουρδέλο όπου μπορεί να προσφερθεί αυτή η "υπηρεσία", ρομαντική η εν λόγω εκδιδόμενη και ρομαντικός ο μερακλής που το ζητεί.

Εικάζω ότι προκύπτει από το γεγονός ότι οι ρομαντικοί επιζητούσαν μια άμεση σχέση με τη φύση χωρίς τη μεσολάβηση της τεχνολογίας που τους προκαλούσε δυσφορία. Κατά συνέπεια, ρομαντικό είναι το να επιμένεις στο σεχ χωρίς τη μεσολάβηση του τεχνολογικού πλαστικού και να θεωρείς ότι μόνο έτσι καταλαβαίνεις καύλα, ενώ αλλιώς, αν δεν υπάρχει η άμεση φυσική επαφή,χάνεται η μαγεία. Και μάλιστα ως άλλος ρομαντικός ήρωας (ο κώλος μου) να αναλαμβάνεις τη θνητότητά σου και όλα τα ενδεχόμενα τραγικά συνεπακόλουθα της απόφασης για εσένα και την/ον εκδιδόμενη/ο.

Με βάση τη σημασία που έχει το τσαρδί, όπως μας τη δίνει ο Κρεψίνης στον άλλο ορισμό, στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, τσαρδί είναι το παρακμιακό σπίτι, ο παρακμιακός οίκος ανοχής, το ντέλο, όπου οι σεξουαλικές "υπηρεσίες" αρχίζουν από πολύ χαμηλές τιμές, ξερωγώ 10-20 γιούρια, και το σκηνικό έχει μια ανάλογη παρακμίλα, λ.χ. σοβάδες να πέφτουν από το ταβάνι, μπαζόλες εκδιδόμενες και ακόμη χειρότερες τσατσάδες, καταστάσεις που συνιστούν ακόμη περισσότερο τον ηρωισμό του μπουρδελιάρη. Καταχρηστικώς χρησιμοποιείται και για κα(υ)λύτερους οίκους ανοχής μέχρι και στούντιο.

Ένα από τα εις -στάν τοπικά φαυλιστικά ή και εθνικά αυτοφαυλιστικά που παρουσιάζει την Ευρώπη ή την Ελλάδα ως μέρος της Ευρώπης με τα μελανά χρώματα ενός τριτοκοσμικού -σταν. Η ρητορική αυτή κατασκευή παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί συνήθως τα διάφορα -σταν είναι το ακριβές αντίθετο της Ευρώπης, η Ευρώπη είναι αυτό ακριβώς που δεν είναι -σταν. Αυτοί, λοιπόν, που χρησιμοποιούν τον όρο Ευρωπαϊστάν επιδίδονται σε μια ακραία υπονόμευση της κυρίαρχης αντίθεσης Ευρώπη- Τρίτος Κόσμος ή Ευρώπη- Ανατολή εκδεχόμενοι την Ευρώπη ως τον κατεξοχήν Τρίτο Κόσμο ή ως την κατεξοχήν Ανατολή. Ας δούμε όμως μερικές ιδιαίτερες περιπτώσεις:

1. Κατ' αρχήν, οι χρησιμοποιούντες τον όρο είναι οι νέοι ανθενωτικοί. Αυτοί δηλαδή που πιστεύουν ότι η Ελλάδα έχει μία ιδιοπροσωπία η οποία δεν πρέπει να χαθεί μέσα στον ευρωπαϊκό μουνόδρομο

ή και ότι ο πολιτισμός της Ευρώπης έχει ο ίδιος σοβαρά προβλήματα. Εδώ συμβαίνει ο εξής ρητορικός αγών: Οι νέοι ενωτικοί καταγγέλλουν τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα της Ελλάδας με εις -σταν εθνικά αυτοφαυλιστικά, όπως λ.χ. Ελλαδιστάν, Γιουνανιστάν, βυζαντινιστάν, βυζαντιστάν, ορθοδοξιστάν κ.τ.ό., στα οποία οι ανθενωτικοί απαντούν κάνοντας celebrating & undermining που λένε και στο χωριό μου πλάθοντας μια σειρά από -σταν με α΄ συστατικό τα πρωκτάγματα των ενωτικών, όπως λ.χ. εκσυγχρονιστάν, διαφωτιστάν, μεταρρυθμιστάν, μνημονιστάν κ.τ.ό. Το Ευρωπαϊστάν δεν είναι παρά η ακραία κατάληξη αυτού του ρητορικού παιγνίου. Από τη μια δηλαδή αναλαμβάνεται ότι τα ανατολίτικα -σταν είναι το συνώνυμο της υπανάπτυξης, από την άλλη όμως η Ευρώπη θεωρείται ως ο κατ' εξοχήν υπανάπτυκτος ή ανατολίτικος με την κακή έννοια πολιτισμός. (Προϋποτίθεται βέβαια μια μεγάλη συζήτηση για το αν είναι αυταξία η νεωτερική αξία της ανάπτυξης, καθώς ακόμη και η αποανάπτυξη προβάλλεται πλέον ως αίτημα). Εν προκειμένω, πάντως, οι νεο-ανθενωτικοί το τερματίζουν στη ρητορική τους.

Βεβαίως, ενδέχεται ο όρος να χρησιμοποιείται όχι για να καταγγείλει τον σύνολο ευρωπαϊκό πολιτισμό ή την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους θεσμούς ως υπανάπτυκτους, αλλά για να θίξει κάποια ιδιαίτερη κατάσταση ή συνθήκη λόγω της οποίας η Ευρώπη αποκτά ένα ανατολίτικο ζενεσεκουά.

Ή για να στηλιτευτεί ο φανατισμός των Ευρωπαίων ή Ευρωπαϊστών, που μετατρέπονται σε άκριτους και ανορθολογικούς ταλιμπάν της Ευρώπης ή μουτζαχεντίν της κυρίαρχης μο(υ)νοτροπίας.

2.Συχνά, εξάλλου, ο όρος Ευρωπαϊστάν φεύγει από τα χέρια των νεο-ανθενωτικών που κυρίως τον χρησιμοποιούν, και λέγεται από ανθρώπους που θίγουν την -στανοποίηση της Ευρώπης για μια σειρά από διαφορετικούς λόγους. Λ.χ. συνεπείς νεοφιλελέδες μπορεί να θεωρούν ότι και η Ευρώπη είναι ένας τεράστιος γραφειοκρατικός μηχανισμός που επιβάλλει με κεντρικό σχεδιασμό τις επιλογές του στα άτομα και υποβαθμίζει την ατομική πρωκτοβουλία καθιστάμενη αυτή μια νέα τερατώδης υπερ-Σοβιετία.

3.Από μια εντελώς άλλη σκοπιά, οπαδοί της εθνοφυλετικής καθαρότητας μπορεί να δυσανασχετούν με την έλλειψη πρόληψης ώστε να διαφυλάσσεται ο αμιγής εθνοφυλετικός χαρακτήρας της Ευρώπης και να χρησιμοποιούν τον όρο για να περιγράψουν μια Ευρώπη με μεγάλους πληθυσμούς από Ασιάτες, μουσουλμάνους και άλλες ετερότητες.

4.Τέλος, ως Ευρωπαϊστάν μπορεί να χαρακτηριστεί και η εναλλακτική Ευρώπη, η "Ευρώπη που αλλάζει", την οποία οραματίζονται λ.χ. οι Συριζαίοι, αλλά και άλλοι αριστερίζοντες (ή και λαϊκοδεξίζοντες) ομοϊδεάτες τους στην Ευρώπη, από τους αντιπάλους αυτού του οράματος.

Στα καλιαρντά είναι το νερό, ή γενικά το υγρό ή το ποτό, συχνά το αλκοολούχο ποτό, προερχόμενο από τη ρομανί (βλ. τη σχετική αναφορά του Πονηρόσκυλου για το πώς άλλαξε η αρχική ετυμολογία που είχε προτείνει ο Ηλίας Πετρόπουλος). Χρησιμεύει και ως συνθετικό για μια σειρά από άλλες λέξεις που έχουν σχέση με υγρά ή ποτά.

Στα καλιαρντά είναι ο σέξι πυροσβέστης από το χορχόρα που σημαίνει φωτιά και το τεκνό. Και δεδομένου ότι στη λέξη δεν υπάρχει πουθενά το σβήνω, αλλά μόνο το φωτιά, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το χορχορότεκνο αν και θα έπρεπε να σβήνει τις φωτιές, μάλλον τις ανάβει.

Συμπληρώνοντας τους άλλους ορισμούς, και ιδίως τη στρατοσλάνγκ για τη στάση προσοχής, να πούμε ότι σημαίνει γενικότερα τη στάση ή ποιότητα της ακαμψίας και σκληρότητας, όπως άλλωστε και στο μένω κάγκελο και το καγκελώνω.

Και ειδικά στη σεξοσλάνγκ, σημαίνει την έγκαυλο πούτσα που έχει καταστεί σκληρή και άκαμπτη λόγω υπερμέτρου καύλας, τη λεγόμενη πούτσα- κάγκελο.