Definitions by dk636 (19)
Showing 11-19 from 19

Κάτι το οποίο γουστάρουν οι πούστηδες (κατά το «γουστόζικο»).

Το μυθικό πλάσμα που θηρεύει αμέριμνους περαστικούς που πάνε για την ανάγκη τους στην εξοχή (πχ εξοχέζουν).

Λέγεται ότι είναι ένα θηριώδης φαλλός, που περπατάει με τα αρχίδια τ', και έχει διαστάσεις πάνω από 6 μέτρα μήκος και 2 ακτίνα. Αν σε πετύχει δηλαδή, την πούτσισες. Θα βγάλει το μουνί σου αίματα....

Κεφαλλονίτικη έκφραση η οποία αναφέρεται στην ισχυρή επιθυμία του ατόμου για να κάνει κάτι.

Αναφέρεται στον Άγιο Γεράσιμο, προστάτη του νησιού.

Η πίπα. Χρησιμοποιείται όταν ο πεοδότης διηγείται σε φίλο του την επομένη της πεολειχίας, αλλά ψιλοντρέπεται να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

Λέγεται από ανθρώπους που (και καλά) έχουν μεγαλώσει στην Ιταλία - αλμπάνια δηλαδή, που αντί για Βορειοηπειρώτες, το παίζουν Σιτσιλιάνοι - σε περιπτώσεις που αναφέρονται σε δύο πράγματα που ομοιάζουν μεν, δεν ταυτίζονται δε. Αντί του τομέιτο-τομάτο που λένε και οι φίλοι μας αμερικλάνοι.

Με βάση τους κανόνες της Φυσικής, όταν ασκείται μια δύναμη F σε ένα ελαστικό σώμα, θα προκληθεί ταλάντωση και με το πέρας των ταλαντώσεων αυτών θα επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση.

Η χρήση της έκφρασης τό-νιο-νιο βρίσκει γαργαλιστική εφαρμογή σε γυναικείο στήθος με πλήρη ορθότητα, όπου κατά τη διάρκεια σκαμπιλισμού εκτελεί φθίνουσα ταλάντωση και επαναφορά στην αρχική του θέση, με το νοητό ήχο τό-νιο-νιο, όπως στις διαφημίσεις ελατηρίων.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε φρουί-ζελέ, ελατήρια ή ακόμα και πουτσοσκάμπιλα (πλατς-πλατς-τό-νιο-νιο)...

Τύπος αγέλαστος, ανέκφραστος, ακίνητος, με βλέμμα αχανούς διαστάσεως και μαγνητικής βλακείας, σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Κατά κόρον φοράει καπέλο τζόκεϊ, ενώ φέρει χαρακτηριστικό μυστάκιον-φερετζέ.

Ο φαροφύλακας κατά κόρον είναι μοναχικός, αφού προτιμά για φίλο τον άνεμο που λυσσομανά και για γυναίκα τη λυσσασμένη θάλασσα.

Αγγλικές λέξεις, όταν χρησιμοποιούνται από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, έχουν την τάση να τονίζονται στη λήγουσα, κυρίως διότι οι άνθρωποι αυτοί οι μόνες λέξεις που χρησιμοποιούσαν σε άλλη γλώσσα είναι οι ονομασίες από φάρμακα, τα οποία και αυτά, για έναν ανεξήγητο λόγο τονίζονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία στη λήγουσα (Νιφλαμόλ, Ντεπόν, Λεξοτανίλ, Παλευόν-Αντιπαλευόν ετσέτερα ετσέτερα).

Όρος που χρησιμοποιείται από γιατρούς με περίεργη αίσθηση του χιούμορ για να περιγράψουν κάτι που μοιάζει με την παλιαρρώστια, αλλά τελικά δεν είναι. Παράγωγο είναι το χαρχινιάρης.