Definitions by Galadriel (185)
Showing 61-70 from 185

Συμπληρωματικός ορισμός για τις σλανγκ έννοιες - κυριολεξία εδώ - του χαρακτηρισμού Ταλιμπάν (σπεκ στους προλαλήσαντες): Ο φανατικός και υπερσυντηρητικός θεούσος, ή ο υπερσυντηρικός παπάς (emkrit). Ο ασυλλόγιστα ριψοκίνδυνος, υπέρ το δέον πυροβολημένος ζηλωτής, ψυχάκιας ή σπασίκλας (Vrastaman). Ο ασυλλόγιστος, ο σταρχίδιατου, αυτός που κάνει κάτι επειδή εντάξει, και όχι γιατί το ευνοούν οι συνθήκες (jesus). Τα λοιπά στο «και ταλιμπάν» (vikar).

Επιπλέον: Γενικώς ο μαυρούκος κυρίως ο δουλευταράς. Όχι ο πολύ μελαχρινός, αλλά ο καφές σκούρος τ. Τυνήσιου πωλητή δερμάτινων πουφ, μάγερα που χώνει πολύ κάρυ από Ινδία, άοκνου κελεμπιοφόρου πρόσφυγα από Πακιστάν κι έτσι.

Πρόκειται για ελαφρώς απαξιωτικό ορισμό που εμπεριέχει ρατσιστικό τρόμο. Κλασικός επηρεασμός από την (αμφίβολης ορθότητας αλλά και πάλι ποιος βάζει το χέρι στη φωτιά) αμερικανική προπαγάνδα μετά την πτώση των δίδυμων, όλοι οι καφετιοί είναι εχθροί μας, ειδικά αυτοί που μιλάνε στη μητρική τους με πολλά αλάχου ακμπάρ ουλουάχατ ουλουάχατα.

Πουτσοπόλιταν τεύχος 69: Είναι στιγμές που έχουμε έρθει σε αμηχανία, γιατί οι συνηθισμένες λέξεις δεν αρκούν για να αποδώσουν το ύφος της σκέψης που προηγείται του λόγου. Κυρίες μου, ναι, εσείς εκεί, πείτε, γιατί αποκλείεται να μην σας έχει τύχει: Πώς αποκαλείται το μόριο του συντρόφου σας, όταν απευθύνεστε σε αυτόν; Να λοιπόν μια κατάσταση - χαρακτηριστικό παράδειγμα της προαναφερθείσας φάσης.

Θες να πεις πχ, «μωρό μου σε είδα στον ύπνο μου απόψε μμμ με είχες τρελάνει, ένιωθα το * σου μέσα μου και τέλειωνα μέσα σε πυροτεχνήματα» (Παράδειγμα - μια φράση βγαλμένη από τη ζωή αχαχά - αυτή ή κάποια αντίστοιχη που περιλαμβάνει τον περίφημο *). Σο, τι βάζουμε κορίτσια στο *;

• Το πουλί σου / το τσουτσούνι σου; Παραπέμπει σε νηπιαγωγείο, νο νο νο του πέφτει.
• Το πέος σου; Ξενέρωτο, παπουδίστικο και κλινικό.
• Το μπούτσο σου / το καυλί σου / τη μαλαπέρδα σου / το παλαμάρι σου / το στυλιάρι σου / την ψωλή σου / το ματσούκι σου κλπ; Προστύχως πεζοδρομιακά, μπανάλ και εύκολα.

• Τον ήρωα / πρόεδρο / Μεγαλέξανδρο / Τζέκινγκζ Χαν / Κολόμβο / κλπ εξερευνητές, κατακτητές και κονκισταδόρες; Παίζει να θεωρήσει ότι τον δουλεύεις νο νο νο του πέφτει.

  Πού είναι αυτή η ουδέτερη λέξη που ταιριάζει στην απελευθερωμένη αλλά καθωσπρέπει κοπέλα του σήμερα; Ε; Αυτό λοιπόν το κενό του λόγου έρχεται να καλύψει ο...

Θανάσης: ένα όνομα με το οποίο κάλλιστα μπορεί η καθεμία να αποκαλέσει το μόριο του συντρόφου της χωρίς να κακοχαρακτηρίζει τον ένα από τους δύο (τ. «είμαι τσούλα» «είσαι μικροτσούτσουνος / γελοίος»). Επικρατεί άλλων συνηθισμένων ονομάτων Κώστας, Νίκος, Γιώργος, Γιάννης κ.λπ., δεδομένου ότι είναι ψιλοάσχετο και φέρει στο νου το Βέγγο («ποιος Θανάσης» κιέτσ'), συνεπώς προσδίδει και μια ευθυμία στο λόγο. Άλλωστε είναι ένα όνομα με διάσημη ό,τι να 'ναι υπόσταση: ατάκα των Απαράδεκτων - μήδι 1 «θες όνομα, θες όνομα ε, θες ένα όνομα; Ε, Θανάσης», στάνταρ λεζάντα του Ελληνικού Cosmo σε αναφορές στον άγνωστο γκόμενο - μήδι 2.

Αντίστοιχης αξίας αλλά στο πιο μεγαλειώδες το Λεωνίδας (παραπέμπει σε πτώση μετά από ηρωική μάχη, όμως δεν ήταν νικητής το παλικάρι σο το αφήνω στην κρίση σας).

Τέλος: προσοχή κυρίες, αν είχατε Θανάση για πρώην και ο νυν το ξέρει, επιλέξτε άλλο, Βαγγέλης ξερωγώ. Κι αν κύριε τέλος πάντων δε σας αρέσει κοιτάχτε να του βγάλετε ένα άλλο και να της το πείτε για καλύτερη επικοινωνία. Αατα.

«Εσύ ξέρεις» - «εσύ ξέρεις καλύτερα»: Εγώ ξέρω καλύτερα. Σε πιο προχώ περιπτώσεις μπορεί να σημαίνει και: εσύ δεν ξέρεις τι σου γίνεται, είσαι εντελώς άχρηστος να λάβεις μια σοβαρή απόφαση, το κεφάλι σου έχει μέσα σκατά, αλλά εκτός που είμαι πιο έξυπνος από σένα είμαι και τόσο καλός που δεν θέλω και να σε στενοχωρήσω, οπότε και θα σου άξιζε να σκεφτείς την αυτοκτονία.

Λέγεται συνήθως κατά την διαπίστωση της μη ταύτισης απόψεων για ό,τι, ώστε να διαφοροποιήσει τη θέση του ομιλούντος, χωρίς να πιάσει τον άλλο από τους ώμους να τον κουνάει πέρα δώθε, «ξύπνα ρε» σε φάση.

Ενίοτε προηγείται στο λόγο το «τι να πω» και έπεται το «εγώ πάντως».

Χαρακτηρισμός που ξεχειλίζει από θαυμασμό, για την πολύ ψηλή καυλιάρα γυναίκα με την καλή την έννοια, τ. γυναικάρα, άλογο καμαρωτό, «πω ρε μάνα μου πα πα πα» σε φάση.

Λες τη λέξη και γεμίζει το στόμα σου απολαυστική λεβεντομουνιά: Ειδικά αυτή η κατάληξη -άρι παραπέμπει συναισθηματικά σε λέξεις που περιγράφουν μεγαλοπρεπείς και ευθυτενείς πραγματικότητες (βλ. στυλι-άρι από το στύλος, δοκ-άρι από τη δοκό, αλλά και πιο χαρακτηριστικά ματζαφλάρι, παλαμάρι κ.λπ.) - και βέβαια στο καμ-άρι...

Χρησιμοποιείται στο Μπραχάμι (το άκουσα επανειλημμένα σε χρήση και μου κόλλησε κιόλας), αλλά δεδομένου ότι το γούγλε τεστ βγήκε θετικό, εκτιμώ ότι παίζει να έχει διαδοθεί και πέρα από το ρέμα.

...............................................................

Προσπάθειες ετυμολογικής προσέγγισης συμπληρώνονται εκ των υστέρων συνοψίζοντας τα υπέροχα σχόλια που έχουν καταγραφεί – ειδική μνεία στους Vrastaman και sstteffannoss:

• Αναφορά στα Ρομανί όπου dil’arela θα πει (περίπου) «κάποιος που σε τρελαίνει».
• Αναφορά στα Τούρκικα όπου dilara θα πει (περίπου) «η ερωμένη, η λατρεμένη της καρδιάς».
• Αναφορά στην Αμερικάνικη σλανγκ, όπου dilara θα πει (περίπου) «η βυζαρού που γουστάρει να ξεσαλώνει».

Θεγκζ γκάιζ.

Συχνή χρήση ως μέρος δήλωσης περί παρελθόντων χρόνων με τη μορφή ξεράθηκα.

1. Ξεραίνομαι - από τη δίψα. Το προφανές: στέγνωσε το στόμα μου, το νιώθω ξερό κι αν πιστέψουμε τους επιστήμονες, όταν διψάσουμε σημαίνει ότι ήδη έχουμε αφυδατωθεί, έχει αρχίσει η συρρίκνωση των κυττάρων που σταδιακά ξεραίνονται (λέμε τώρα). Παρ. 1.

2. Ξεραίνομαι - μένω ακίνητος σαν ξερό κούτσουρο ένα πράμα, δεν παίρνω ούτε ανάσα. Θεωρητικά οι λόγοι μπορεί να είναι πάρα πολλοί (βλ. κυριότερους παρακάτω), αλλά δεν έχω ακούσει κανέναν να λέει «ξεράθηκα από ηδονή» πχ, κι ας είναι ο τέλειος οργασμός μια φάση που πραγματικά μπορεί να σε αφήσει σέκο.

• Ξεραίνομαι στον ύπνο (Παρ. 2 ολόκληρο - ή Παρ. 3 σκέτο, με τον ύπνο να εννοείται).
• Ξεραίνομαι στο γέλιο (λεξικογραφημένον για ακατάσχετα γέλια: Έσκασα / πέθανα / ξεκαρδίστηκα / λύθηκα / ξεράθηκα / τρελάθηκα στα γέλια) - Παρ. 4.

• Ξεραίνομαι από τον πόνο - Παρ. 5. Ο πόνος ήταν τόσο απότομος και δριμύς που με άφησε χωρίς ανάσα, κόκαλο.

  1. Εκτός από παράγωγο του ξερός έχουμε και σε παράγωγο του ξέρω: ξεραίνομαι. Ξεραινόμαστε - γνωριζόμαστε με κάποιον από πριν ή από κοντά (προφ χαριτωμενιά).

Καντήλες. Γενικευμένο εξάνθημα του δέρματος τ. πλάκες ή κόκκινες ραβδώσεις, που συχνά συνοδεύεται από φαγούρα.

Συνηθίζεται στην έκφραση «πετάω πετάλες». Οι πετάλες πετιούνται στο δέρμα σου (π.χ. τσιμπιέσαι από την τσουκνίδα, τσουυυπ, πετάγεται το εξάνθημα, φουσκώνει, κοκκινίζει και φαγουρίζει), σο υποθέτω βρήκαμε την άκρη ετυμολογικά. Το ενδεχόμενο να προκύπτει από το ότι μοιάζουν συχνά με πεταλίδες το είχα σκεφτεί, αλλά το πέρασα για προσωπική χαζοεγκεφαλοσύναψη - σο αναφέρεται εδώ με ειδική μνεία στην Ιρονίκ που το 'πε στα σχόλια και μου απέδειξε έτσι ότι είμαι φυσιολογική ως ένα σημείο. Στον ενικό δεν το 'χω συναντήσει, μάλλον δεν υπάρχει να πετάξεις μόνο μια πετάλα, βγαίνουν πολλές μαζί.

Ό,τι προκαλεί αλλεργία παίζει να είναι η αιτία για να βγάλεις πετάλες, επίσης ό,τι απεχθάνεσαι, ό,τι σε χαλάει, σε κάνει να ξερνάς, να συφιλιάζεσαι ή και να τα παίρνεις στο κρανίο - περιλαμβάνονται είδη μουσικής, φαγητά, άκυροι μαλάκες που σε περιτριγυρίζουν.

Σχετικά: δερμοτσουκνίασα, βγάζω σπιθουράκια με.

Μαρσίρες: Ασυναρτησίες, ανοησίες, παλαβομάρες, τρέλες, μαλακίες, μπαρούφες, όταν αυτές διατυπώνονται στον προφορικό ή γραπτό λόγο. Δεν συνηθίζεται για χαρακτηρισμό πράξεων, δηλαδή παρόλο που κάποιος μπορεί να λέει μαρσίρες είναι δύσκολο να τις κάνει.

Αρβανίτικη κουβέντα που έχει παρεισφρύσει στην καθομιλουμένη ελληνική, ειδικά σε περιοχές που αποτελούν ή γειτνιάζουν με αρβανιτοχώρια. Προφέρεται συνήθως ως μαρschίρες και το ύφος είναι περιφρονητικό τ. τι μαρσίρες μας λες πάλι ρε μαλάκα.

Συνηθίζεται στον προφορικό λόγο και όχι στον γραπτό (παράδειγμα 1), όπως αρκετές αρβανιτολέξεις – οι αρβανίτες δεν έχουν γραπτή παράδοση, παίζει να παίζει ρόλο. Στον ενικό δεν συναντάται συχνά, εξ ου και επιλέχθηκε αυτή τη μορφή του λήμματος.

Προσπάθεια ετυμολόγησης μέσω γούγλε έδωσε το Ιταλικό marcire που θα πει σήψη, αναρρωτιέμαι αν έχει σχέση τ. άσ' τα σάπια.

Έκφραση μεγάλης οικειότητας και τακιμιάς. (1) Είμαστε τόσο «κοντά» με τον τάδε που τα σάλια μας ανακατεύονται, μιλάω εγώ την ώρα που αυτός γελά κι όλο κάτι καταπίνεται εκατέρωθεν.

Προφ η φράση περιλαμβάνει μια αρνητική νότα δεδομένου του ότι σε φάση ρουτίνας τα ξένα σάλια δεν τρώγονται, μην πω και τα δικά σου ούτε καν, δηλαδή τι, παίζει να φτύσεις σε ένα κουταλάκι και να τα ξανακαταπιείς; Ίου! (Ισχύει και για άλλα σωματικά υγρά).

Μην αναφερθούμε σε εξαιρέσεις, ναι μεν είναι αναμενόμενο να ρουφάς αχόρταγα τα σάλια του αγοριού / κοριτσιού της καρδιάς σου, αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση δεν το αντιμετωπίζεις ως αυτοσκοπό, παρά ως παράπλευρη απώλεια για την οποία στ' αρχίδια μας κιόλας, εδώ ρουφάς άλλα κι άλλα το σάλιο σε μάρανε.

Κατά κυριολεξία: Ακούσια παίζει να φας τα σάλια άλλου, αν είσαι αξιωματικός στο στρατό, αχώνευτο διοικητικό στέλεχος κλπ, αλλά βέβαια, ό,τι δεν ξέρεις δεν μπορεί να σε βλάψει. Επίσης τα παιδάκια στα νηπιαγωγεία αρρωσταίνουν συνεχώς γιατί τρώνε τα σάλια τους ρουφώντας ίδιες πιπίλες, γλείφοντας τις ίδιες κουδουνίστρες ή, στα πλαίσια εξερεύνησης του κόσμου, μελετώντας το φαινόμενο άνοιξε-το-στόμα-σου-παιδάκι-να-παίξω-μπάσκετ-με-τη-ροχάλα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η πρακτική είναι σλανγκ αλλά η φράση δεν είναι. (2)

Τέλος ας σημειωθεί ότι το φαινόμενο της κατάποσης ξένου σάλιου έχει ήδη καταγραφεί αλλά με άλλη έννοια και προεκτάσεις.

Ακατάστατος, αλλά και τσαπατσούλης, βρωμιάρης. Θηλυκό: η μουρδούλα. Ο μουρδούλης μουρδουλεύει και η κατάσταση (α-καταστασία) που δημιουργεί είναι η μουρδουλιά που μπορεί να φτάνει έως δημιουργία αχουριού / μπουρδέλου / σταυλώνα.

Λέγεται στην Κέρκυρα, στην Κεφαλονιά και, στάνταρ, το λεγε και μια σλανγκογιαγιά αρβανίτισσα θεοσχωρέστη. Στο νετ ελάχιστες αναφορές, το σλάνγκρ παϊονίρ.

Εκτός από χωριό της Τζίμπρου, το στρουμπί είναι κατά περίπτωση:

1. Πανί ή ρούχο τσαλακωμένο σαν πατσαβούρι, συχνά μετά από κουβάριασμα και τσαλαπάτημα. Προέρχεται από το ανύπαρκτο ρήμα «στρουμπάω», συνώνυμου του «ζουπάω», που σημαίνει σπρώχνω πιέζοντας κόντρα σε κάτι άλλο. Πελλοπονjήσιο.

2. Στον Άγιο Κοσμά Γρεβενών: στρουμπί λέμε το κάθισμα, το σκαμνάκι (γούγλε γούγλε). Παράδειγμα από τούτο δε βρήκα, αν είναι κάποιος από τα Γρεβενά ας εκτιμήσει τουλάχιστον ότι αναφέρθηκε κι ας συμπληρώσει χρήση.