Υπάρχει και η καλή έννοια. Αυτός που δε μασάει. Δεν καταλαβαίνει Χριστό. Το σκληρό καρύδι. Το αγύριστο κεφάλι, και όχι υποχρεωτικά ακραίος, αλλά πάντως μοναχικός, ως άτομο ή ομάδα. Που έχει την άποψη και τις ιδέες του και τις υπερασπίζεται αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Συμπληρωματικός ορισμός για τις σλανγκ έννοιες - κυριολεξία εδώ - του χαρακτηρισμού Ταλιμπάν (σπεκ στους προλαλήσαντες): Ο φανατικός και υπερσυντηρητικός θεούσος, ή ο υπερσυντηρικός παπάς (emkrit). Ο ασυλλόγιστα ριψοκίνδυνος, υπέρ το δέον πυροβολημένος ζηλωτής, ψυχάκιας ή σπασίκλας (Vrastaman). Ο ασυλλόγιστος, ο σταρχίδιατου, αυτός που κάνει κάτι επειδή εντάξει, και όχι γιατί το ευνοούν οι συνθήκες (jesus). Τα λοιπά στο «και ταλιμπάν» (vikar).

Επιπλέον: Γενικώς ο μαυρούκος κυρίως ο δουλευταράς. Όχι ο πολύ μελαχρινός, αλλά ο καφές σκούρος τ. Τυνήσιου πωλητή δερμάτινων πουφ, μάγερα που χώνει πολύ κάρυ από Ινδία, άοκνου κελεμπιοφόρου πρόσφυγα από Πακιστάν κι έτσι.

Πρόκειται για ελαφρώς απαξιωτικό ορισμό που εμπεριέχει ρατσιστικό τρόμο. Κλασικός επηρεασμός από την (αμφίβολης ορθότητας αλλά και πάλι ποιος βάζει το χέρι στη φωτιά) αμερικανική προπαγάνδα μετά την πτώση των δίδυμων, όλοι οι καφετιοί είναι εχθροί μας, ειδικά αυτοί που μιλάνε στη μητρική τους με πολλά αλάχου ακμπάρ ουλουάχατ ουλουάχατα.

Ταλιμπάν αποκαλούνται τα μέλη φονταμενταλιστικής σέχτας Αφγανών ισλαμιστώνε.

Ο όρος παρείσφρησε στην εγχώρια σλανγκ, και έχει ήδη καταγραφεί με την έννοια του ριψοκίνδυνου που κάνει ταλιμπανιές, του ασυλλόγιστου, του θεούσου χριστιανοταλιμπάν, του ελλημπάν, και ταλιμπάν.

Σλανγκιστί, χρησιμοποιείται επίσης με την ευρύτερη έννοια του υπέρ το δέον πυροβολημένου ζηλωτή, ψυχάκια ή σπασίκλα. Για παράδειγμα, ταλιμπάν αποκαλούνται στον ιδιωτικό τομέα οι συνήθως νεαροί και χαμηλόμισθοι πλην φιλόδοξοι υπάλληλοι που ξημεροβραδιάζονται στο γραφείο για να τελειώσουν σήμερα αυτό που θα μπορούσαν να τελειώσουν αύριο.

Πληθυντικός του Αραβικού طالبان (ταλίμπ), μαθητής.

Στη φράση και ταλιμπάν: και τα λοιπά.

Ο φανατικός και υπερσυντηρητικός θεούσος, ή ο υπερσυντηρικός παπάς.

Αυτός που αδιαφορεί για τις συνέπειες των πράξεών του, και δη για αυτές που γυρίζουν στον ίδιο. Προέρχεται προφανώς από τους βομβιστές αυτοκτονίας.

Κατ' επέκτασιν, ο ασυλλόγιστος, ο σταρχίδιατου, αυτός που κάνει κάτι επειδή εντάξει, και όχι γιατί το ευνοούν οι συνθήκες.