(Προσοχή, κίνδυνος-θάνατος, σεντόνι):

Aκολουθώντας την γαρδέλεια πεπατημένη, το επώνυμο Γκαρούτσος έγινε ουσιαστικό και επιθετικός προσδιορισμός, απαραίτητη στο λεξιλόγιο και την βιβλιοθήκη του κάθε φοιτητή θετικών και εφηρμοσμένων επιστημών.

Μικρή εισαγωγή για τους μη γνωρίζοντες:
Ο Γιάννης Γκαρούτσος είναι συγγραφέας πανεπιστημιακών βοηθημάτων μαθηματικών, φυσικής, μηχανικής κ.λπ. Τα βιβλία του τα συμβουλεύονται κατά κόρον οι πανεπιστημιακοί καθηγητές και από αυτά διαλέγουν ουκ ολίγες φορές ασκήσεις που θα βάλουν στα διαγωνίσματα.

Η ταύτιση:
Με την πάροδο circa δεκαπέντε ετών πλέον, όπου κυριάρχησε στην πιάτσα, επήλθε η φυσική ταύτιση του ονόματος του συγγραφέως με το βιβλίο. Κάτι ανάλογο με τον Μπάμπη και τον Τριαντάφυλλο. Με μια διαφορά όμως: ο Γκαρούτσος ξεπέρασε τα όρια του συγκεκριμένου βιβλίου, έγινε το οποιοδήποτε βοηθητικό υλικό που κυκλοφορεί κρυφίως στην ώρα της εξέτασης (βλ. παράδειγμα), έγινε κβαντισμένη ποσότητα, απέκτησε και πληθυντικό (σ.ς.: οι γκαρούτσοι).

Οι κοινωνιολογικές προεκτάσεις και το πέπλο μυστηρίου:
Οι αρχικές εκδόσεις των βιβλίων του, αποτελούσαν ουσιαστικά μια συρραφή προσωπικών σημειώσεων, γραμμένων με ένα πεντακάθαρο και ευανάγνωστο στυλ και συνάμα προκλητικά αντι-καλλιγραφικό (βλ. μήδι). Οι σημειώσεις μετά απέκτησαν εξώφυλλο, μετά και ISBN, και τελευταία δακτυλογραφήθηκαν. Χωρίς να είναι γνωστό στο αγοραστικό κοινό το τι πραγματικά έχει συμβεί, υποτίθεται ευρέως ότι ο Γκαρούτσος ήταν απλά ο ξύπνιος που έκανε τη μόντα που ουκ ολίγοι φοιτητές σκέφτηκαν --να διανείμουν σημειώσεις με το αζημίωτο δηλαδή και να μην τις χαρίσουν στο τραπεζάκι της ΔΑΠ/ΠΑΣΠ - αλλά έκανε και την κέντα, δηλαδή να το οργανώσει το θέμα σωστά και βγάλει τα φράγκα που του πρέπονται. Να γίνει ο ήρωας όλων αυτών που θεωρούν το αχανές χωράφι της ελληνικής 3βάθμιας εκπαίδευσης προσοδοφόρο και καλά κάνουν (;) (για τη 2βάθμια δεν το συζητάμε, αυτή καταγράφεται και στο ΑΕΠ από την ΕΣΥΕ).

Το στοιχείο που προκαλεί το μυστήριο είναι γενικώς το γεγονός ότι ο Γκαρούτσος έχει γράψει για τα πάντα όλα αναλύσεις, γραμμικές άλγεβρες, ηλεκτρομαγνητισμούς, στατικές, δυναμικές, κέρατα, χαμπέρια κ.λπ., χωρίς να γνωρίζουμε την ιδιότητα του. Οι εκδοχές του μύθου ποικίλουν από τον αιώνιο φοιτητή που την έψαξε αλλιώς (βλ. Λαλιώτης, Σκανδαλίδης, Πετροκωστόπουλος, Χατζηγλυκολάου κ.λπ.), τον φύτουκλα φραγκοκίλερ φοιτητή που πούλαγε τις σημειώσεις του από το πρώτο έτος, τον αριστερό κολλεκτιβιστή, κοινοκτήμονα της γνώσης επαναστάτη, ως τον εξωγήινο Ελοχίμ ή εσωγήινο νεφελίμ που γνωρίζει το άπαν σύμπαν σαν την παλάμη του και γράφει σαν γραμματοσειρά του MS Word.

  1. - Φιλιππάκο, πήγα παπασωτηρίου και ξεφραγκιάστηκα πήρα 5 γκαρούτσους!
    - Είσαι μαλάκας!... Μαθηματικά και στατική θα στους δάνειζα εγώ! Τα 'χω περάσει από πέρυσι!

  2. - Πέρασα, μαλάκες, χτες αντοχή υλικών νύχτα.
    - Πώς;
    - Κυκλοφόρησε ένας γκαρούτσος σε κάποια στιγμή που την έκανε ο καθηγητής για την άλλη αίθουσα και οι επιτηρητές τον έπαιζαν
    - Καλά... άμα γαμιόσανε με τον Μάικ Τάισον κι έχεις ένα κώλο να!

χειρόγραφο γκαρούτσου (από Abas, 09/02/10)(από Abas, 09/02/10)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Ο φιλόσοφος, νομικός, κοινωνιολόγος, επικοινωνιολόγος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός, καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και εσχάτως ποιητής Γιώργος Βέλτσος, αποτελεί ένα απο τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα της ελληνικής δημόσιας σκηνής. Διαθέτει φανατικούς φίλους και εξίσου φανατικούς εχθρούς.

Μαθητής του καμπόσου Jacques Derrida, αποτελεί τον καθ' ημάς Απόστολο της Ποστίλας και της Μεταμοντερνιάς, φιλοσοφικών τάσεων ακμαζουσών εν τη Εσπερία. Απίστευτα εκκεντρικός και ιδιόρρυθμος, μορφή υπερτεράστια, παμμέγιστη, κυριολεκτικά ανύπαρκτη. Όπως άλλωστε κι ο ίδιος λέει: «ο Γιώργος Βέλτσος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνον ο αντι-Βέλτσος ή αλλιώς ο μη-Βέλτσος». Κι ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε.

Σλανγκικώς, το όνομα του Γιώργου Βέλτσου χρησιμοποιείται με δύο κυρίως τρόπους:

  • Ο φωτεινός παντογνώστης, ο υπερεγκέφαλος, η κινούμενη εγκυκλοπαίδεια, ο ειδικός επί παντός επιστητού, ο άνθρωπος με τις απεριόριστες θεωρητικές ικανότητες, ο άνθρωπος που σίγουρα δε θες να παίξεις τρίβιαλ μαζί του. Χαρακτηρισμός κατά βάση θετικός.

- Πώς σου φανήκαν τα θέματα των εξετάσεων ρε φίλε;
- Νταξ, μια χαρά παλεύονταν. Δε χρειαζόταν να είσαι και Βέλτσος για να γράψεις.

  • Ο αμπελοφιλόσοφος, ο αερολόγος, αυτός που έχει προσβληθεί από οξεία λογοδιάρροια κι όλο μιλάει χωρίς να λέει τίποτα, ο ματαιόδοξος και ψευτοκουλτουριάρης διανοούμενος που πουλάει τρέλα παπαρολογώντας ακατάσχετα και ακαταλαβίστικα, ο πολυπράγμων σε βαθμό μαλακίας. Βεβαίως, το σκώμμα και ο μυκτηρισμός κατά των πάσης φύσεως θεωρητικών και θεωρητικολογούντων, δεν είναι κάτι καινούργιο, ανάγεται τουλάστιχον στην αρχαϊκή εποχή των Ελλήνων (βλ. Θαλής που περπατούσε αφηρημένος και σαβουριάστηκε στο πηγάδι, Νεφέλες του Αριστοφάνη όπου τρώει κράξιμο ο αιθεροβάμων Σωκράτης, Ηράκλειτος που έκραζε την «πολυμαθίην κακοτεχνίην» του Πυθαγόρα κλπ). Χαρακτηρισμός λοιπόν ξεκάθαρα αρνητικός.

«Περισσότερο από φιλοσοφία του υποκειμένου και της συνείδησης, μετά τό στρουκτουραλισμό και μετά τή διαλεκτική – ακόμα και στην αρνητική αντορνική εκδοχή της που απορρίπτει τις «συνθέσεις» των κοινωνικών επιστημών – μετά και από κάθε θεωρία της κοινωνίας που επαγγέλλεται τη χειραφέτηση είτε ως ριζική κριτική της γνώσης, είτε ως κριτική της ιδεολογίας και πάντως ως συνολική κριτική της κοινωνίας εν ονόματι ένός κανονιστικού και ουτοπικού ιδεώδους, κυρίως εναντίον κάθε «συνολιστικής αρχής» πού υποθετικά ενοποιεί ό,τι ουδέποτε πραγματικά θεματοποιείται από τον ακατονόμαστο βιωμένο κόσμο και τέλος με τη βεβαιότητα της εγγενούς αλήθειας του όλου και τη γνώση του αμφιβόλου αποτελέσματος της υπέρβασης, η μη-κοινωνιολογία, χωρίς την προκατάληψη του «αρνητισμού», την αισιοδοξία του «καθολικού προγραμματισμού» ή την υποκρισία του κάθε «ανθρωπολογισμού» αλλά με διάθεση αποκαταστατική της αυτοδιαψευσμένης νεοτερικότητας, ούτε ανακατασκευή του μαρξισμού, ούτε κριτική του κοινωνικού εξορθολογισμού αλλά ούτε και θεωρία της επικοινωνιακής δράσης στο αγγελικό πεδίο ενός δι-υποκειμενικού, κατανοητικού και ηθικού διαλόγου υπέρ του καθολικού consensus, αναδεικνύεται αποσπασματικά εκεί όπου η ενδο-υποκειμενική εννόηση έχει το λόγο ως γραφή σ’ ένα διαρκώς ανολοκλήρωτο έργο: το κείμενο, κατεξοχήν σημείο του καντιανού Υψηλού, δείγμα γραφής της μετα-μοντέρνας εποχής μας και πεδίο αυτού που ήδη υπάρχει μετα-γραφόμενο».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την εισαγωγή του πονήματος του Γ. Βέλτσου «Η Μη-Κοινωνιολογία». Ίσως μερικοί από μας να βγάζουν κάποια άκρη, όμως τέτοια παρόμοια κείμενα, που φαντάζουν αλαμπουρνέζικα για τους πολλούς, έχουν εδραιώσει την παραπάνω αρνητική εικόνα για τον καθηγητή.

Π.χ. - Ο Θανασάκης από τότε που πέρασε στη σχολή, πολύ έχει κουλτουρέψει ρε αδερφάκι μου. Κοκάλινο γυαλάκι, υφάκι βαθυστόχαστο, ατημέλητο και καλά λουκ, άσε που κυκλοφοράει συνέχεια μ' ένα βιβλίο φιλοσοφίας και το μοστράρει.
- Ναι ο μαλάκας, την έχει δει Βέλτσος κι έτσι. Νομίζει πως μ' αυτές τις δηθενιές θα βγάλει γκόμενα... Ανάθεμά με κι αν καταλαβαίνει κι ο ίδιος αυτές τις παπαριές που λέει.

(Ακολουθούν ορισμένες ανεκδοτολογικού τύπου ιστορίες / αστικοί μύθοι, που κυκλοφορούν για τα πεπραγμένα του Γιώργου Βέλτσου. Όποιος θέλει ας τα διαβάσει, όποιος δεν θέλει μπορεί να τα προσπεράσει. Εννοείται πως ο γράφων δεν λαμβάνει θέση επί της βασιμότητάς τους, απλώς παραθέτει)

  1. Κάποτε είχε πάρει την πάκα με τα γραπτά εξετάσεων που έπρεπε να βαθμολογήσει και είπε πως θα τα πετάξει όλα στον αέρα, και όποια «κάτσουν» με τη «μούρη», δηλ. απο τη μεριά που είναι γραμμένο το όνομα του φοιτητή κλπ, θα περάσουν. Όσα «κάτσουν» με την «όπισθεν», δεν πιάνουν τη βάση.

  2. Άλλο που είχε πει κάποτε: «όποιος πάει και περάσει τη Συγγρού από πάνω, πηδώντας δηλ. το διαχωριστικό, και όχι από την υπόγεια διάβαση, θα του βάλω 10 στις εξετάσεις».

  3. Όταν κάποιος φοιτητής δεν την πάλεψε με τα θέματα των εξετάσεων και του ζωγράφισε στην κόλλα αναφοράς ένα πέος, ο Βέλτσος του έβαλε 10!

  4. Μια φορά μπήκε στο αμφιθέατρο και διέταξε: «σηκωθείτε όλοι όρθιοι, τώρα!». Αφού όλοι υπάκουσαν, τους είπε: «είστε ζώα, είστε άβουλα πρόβατα, γιατί να με ακούσετε και να σηκωθείτε;»

  5. Είχε βάλει θέμα εξετάσεων με μοναδική ερώτηση «γιατί;» και ο μόνος που πέρασε ήταν αυτός που έγραψε «γιατί όχι;»

  6. Ο Γιώργαρος μπήκε μια φορά στο αμφιθέατρο και άρχισε να φωνάζει: «φέρτε μου εδώ ένα τούβλο! Δεν κάνω μάθημα αν δε μου φέρετε αμέσως ένα τούβλο μπροστά μου!».

  7. Λέγεται πως τριγυρνά στη Μύκονο μονίμως μεθυσμένος, αγκαλιά με βελτσοκρουσμένες φοιτήτριές του.

  8. Λέγεται πως ζητάει τον αριθμό εμφανίσιμων φοιτητριών του, τις οποίες κατόπιν παίρνει τηλέφωνο και τους λέει πάνω κάτω: «Γεια σου, είμαι ο Γιώργος ο Βέλτσος. Θες σε μία ώρα να βρεθούμε στο τάδε ξενοδοχείο και να κάνουμε έρωτα;».

  9. Θέμα βελτσικών εξετάσεων: «το αυγό». Μόνο μια λέξη, χωρίς καμιά απολύτως διευκρίνιση κι ότι καταλάβατε, καταλάβατε.

  10. Αντι-θέμα βελτσικών εξετάσεων: «Διατυπώστε μόνοι σας ένα οποιοδήποτε θέμα και απαντήστε το».

  11. Μια φορά χτύπησε το κινητό του Βέλτσου την ώρα που έκανε μάθημα. Όταν άκουσε κάτι που προφ δεν του άρεσε, σηκώθηκε κι έφυγε σιχτιρίζοντας, αφήνοντας τους φοιτητές σύξυλους. Τι είχε συμβεί; Το τηλεφώνημα ήταν από τα ΝΕΑ και του ανακοίνωνε την ακύρωση δημοσίευσης ενός κειμένου του.

  12. Δείπνο με τον τότε πρωθυπουργό Σημίτη σε κυριλάουα ρεστοράν. Σε μια δόση, όλοι βλέπουν έναν Βέλτσο εκτός εαυτού να ωρύεται προς τα γκαρσόνια και τους υπεύθυνους του εστιατορίου: «ΝΤΡΟΠΗ, Ο ΣΟΛΩΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΨΗΜΕΝΟΣ»!!!

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Αυτός που δεν έχει τσίπα, ο αναίσχυντος, ο άτιμος. Η λέξη προέρχεται από το Ατσιπόπουλο, προάστιο του Ρεθύμνου όπου κατοικούν πολλοί από τους σπουδαίους διανοούμενους καθηγητές του πανεπιστημίου του Ρεθύμνου, το οποίο βρίσκεται επίσης εκεί κοντά.

- Ρε τον ατσιπόπουλο...
- Είδες; Μας τό 'παιζε διανόηση ο παλιοπαπάρας, κι από την άλλη έβαζε τους φοιτητές να του γράφουν τα άρθρα...
- Και τώρα;
- Σιγά μην τον κουνήσουν από τη θέση του!

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified