Είναι κάποιες στιγμές που το συλλογικό ασυνείδητο είναι σε φάση Rec. (Πώς και γιατί συμβαίνει αυτό· το αγνοώ). Σε μια τέτοια, η τραγική ηθοποιάρα Κατερίνα Χέλμη σαν Μαρίνα στα «Κόκκινα Φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη, εν έτει 1963, απειλεί εις μάτην τον προφανέστατα γάιδαρο νταβατζή της... Ντόρη (Κώστα Κούρτη): «Μη φύγεις Ντόρη μου, μη φύγεις! Θα φαρμακωθώ Ντόρη...» σε μια σκηνή που άνετα την λες κλασική. Δεν ήμουν τότε εκεί - δεν ξέρω.
Σαν απειλή βέβαια, και δη για γκομενικά, κυκλοφορούσε παλαιόθεν. Το βεβαιώνει π.χ. ο Ρούκουνας στο άσμα «Ξενιτιά Μαγκούφα» του 1935.
Αλλά σήμερα το κόβω κάταχλωμο αυτό το «Θα φαρμακωθώ» να το πάρουν περισσότεροι στα... τραγικά, απ’ όσοι στην πλάκα.
Έτσι, σαν ήπια σλανγκιά, κυκλοφορεί σαφώς κοροϊδευτικά παρέα με τα συνοδευτικά «μη φεύγεις», «γύρνα» και λοιπά ομοειδή, σε έντυπα και νέτι, αλλά και προφορικά (με ύφος επιτηδευμένα Αλμοδοβαρικό ή εμφατικά σταρχιδικό), για να τονίσει την πελώρια απόσταση της σύγχρονης (ξανα-ματα-)παρατημένης κι ενίοτε χειραφετημένης Ελληνίδας, από την τότε.
Και όχι μόνο. Απηχεί χαριτωμενίστικα τον πόνο της εγκαταλελειμμένης Χέλμη-Μαρίνας κι από οτιδήποτε εξαρτησιογόνο που μπορεί να παίζει σε μια καταναλωτική κοινωνία που πλέον καταπίνει μεν πολλά και διάφορα φαρμάκια, αλλά αν ενίοτε εκτοξεύει βιτριόλι ή συχνότερα πηδά απ’ το μπαλκόνι, δεν το κάνει πλέον από προδομένη καψούρα.
Φρουζάκη μου, Πες μου τι θέλεις από μένα; Να φαρμακωθώ; Να κόψω τις φλέβες μου; Να αυτοκτονήσω; Πες μου τι. Δεν μπορώ άλλο μακριά σου λέμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
Όμως, μεγαλώνοντας, ξεκαθάρισα τα πράγματα στο μυαλό μου. Άλλο ο έρωτας κι άλλο η σεξουαλική σχέση. Στην πρώτη περίπτωση δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς τον άλλο. Αρκετές φορές αφήνεις τη δουλειά και τα ενδιαφέροντά σου για εκείνον. Λες ψέματα για να μη ζηλέψει και τον χάσεις. Είσαι χαρούμενη μόνο και μόνο που αναπνέει δίπλα σου. O έρωτας είναι σπάνιος, γι’ αυτό και υπερεκτιμημένος. Στη δεύτερη περίπτωση, πάλι, απλώς δεν μπορείς να μην κάνεις σεξ με τον άλλο; γιατί απλώς δεν μπορείς να μην κάνεις σεξ. Κι αν εκείνος φύγει στην άλλη άκρη της γης, δε χρειάζεται να βάλεις τα κλάματα και να ωρύεσαι «Τάσο, μη φύγεις, θα φαρμακωθώ», εφόσον κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Κι όσο για τα οne-night stands, παρά τους κινδύνους που περιέχουν, πιστεύω ότι είναι η πιο τίμια σχέση που μπορεί να υπάρξει μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, η μόνη στιγμή όπου και οι δυο είναι απόλυτα ειλικρινείς.
Σάιπρους, μη φεύγεις. Γύρνα πίσω. Θα φαρμακωθώ!! Μάλιστα, αποκλειστήκαμεν. Που τον Νιόβρη, με ΡάιανΈαρ, με Σάιπρους, με τίποτες. Καμία κατευθείαν πτήση Βρυξέλλες-Κύπρος, μόνον ενδιάμεσες με κάτι στάσεις των 6 ωρών. Πως τα γέριμα θα έρτουμεν έσσω μας λαλείτε μου;; Προς το παρόν για τα Χριστούγεννα έκλεισα εισιτήρια να έρτω που Λονδίνον. 600 ευρώ !!!!! 600 ευρώ σαν το κουττούτζιν!!!! 600 ευρώ πάω στον Καναδά τζαι έρκουμαι που δαμέ!!!!
(Όλα απ’ το δίχτυ)
